ทำงานเด็กเสริฟวันละ 200 แต่ได้ภาษา กับ ออกมาลงทุนขายสินค้ามือสอง รายได้(น่าจะ)มาก แต่ไม่มั่นคง

ตอนนี้ช่วงปิดเทอมเตรียมเข้ามหาวิทยาลัย ว่างยาวๆไปครึ่งปี เลยอยากเก็บตังค่ะ

ปัจจุบันทำงานเด็กเสริฟที่ร้านคนรู้จัก 8 โมงเช้า - 6 โมงเย็น ค่าแรง 200 ทิปประมาณ 100
ข้อดี : มีฝรั่งเยอะ ได้ฝึกภาษาแน่ๆ ไปทำอาทิตย์หนึ่ง พูด ฟัง ดีขึ้น รายได้แน่นอน ข้าวฟรี น้ำฟรี WIFI ฟรี
ข้อเสีย งานหนัก ทำหลายอย่าง จ่ายเงินไม่ตรงกำหนด บางวันค้างจ่าย ไปทบกับวันถัดไป

โดยส่วนตัว ขายของ เปิดร้าน หาเงินเองตั้งแต่เด็ก ช่วงขึ้น ม.4 เริ่มขายของแฮนด์เมด จ่ายค่าเรียนพิเศษและค่าเทอมเองมาตลอดจน ม.6  ตอนนี้ มีเงินเก็บของตัวเองพอประมาณ

ตอนนี้สนใจกิจการร้องเท้ามือสองมาก แถวที่ที่อยู่ไม่ค่อยมีร้านขาย ถือว่าเป็นสินค้าที่คนต้องการ และแทบไม่มีคู่แข่งทางการค้า
ข้อดี : รายได้ต่อวันมากกว่า 200 แน่ๆ รับเงินหน้างานทันที ใช้เวลาต่อวันไม่นาน แค่ช่วงเย็นถึงค่ำ หยุดได้ไม่เดือดร้อน เป็นนายตัวเอง และเป็นงานที่ชอบ
ข้อเสีย : ต้องหาตลาดขาย (หาไว้แล้วแน่ๆ ได้ 6 วันต่อสัปดาห์ ) รายได้ไม่มั่นคง มีความเสี่ยงและค่าใช้จ่ายทุกครั้ง (ค่าเช่าที่ ค่าน้ำมันรถ ค่าของ ค่าอุปกรณ์ส่งเสริมการขาย ค่ากิน ) ถ้านำเงินเก็บมาลงทุนแล้วล่ม เงินเก็บหาย ไม่มีรายได้

แผนสำรอง
เนื่องจากว่ามีญาติเป็นคนจัดสรรล็อกเปิดท้ายหน้า big c ทุกวัน ศ ส อา. เค้าให้ล็อคฟรีมา 1 ล็อค แต่ตลาดนี้มีเจ้าที่ขายรองเท้ามือสองแล้ว แถมเป็นเจ้าใหญ่ ดังนั้น ถ้าอยากขายตลาดนี้ แพลนว่าจะเปลี่ยนมาขายเสื้อผ้ามือสองแทน
ข้อดี : ไม่เสียค่าที่ ตลาดนี้คนเยอะ และส่วนมากมีกำลังซื้อ ใช้อุปกรณ์ตั้งร้านไม่มาก (แถมมีอยู่แล้วด้วย)
ข้อเสีย : เสื้อผ้ามือสองมีความยุ่งยากมากกว่ารองเท้ามือสอง ต้องซัก รีด ดูเนื้อผ้าและดีเทลมากกว่า ต้องมีเยอะถึงจะดึงดูดคน แฟชั่นต้องตาม กำไรน้อย ต้องเน้นปริมาณ มีคนขายมากแล้ว และต้องลงทุนด้วยเม็ดเงินที่มากกว่า


อยากได้ comment ช่วยแสดงความคิดเห็นต่างๆ คนที่มีทัศนคติกว้างกว่าหนู ช่วยในการตัดสินใจ ไม่ต้องเลือกให้ แต่อยากได้มุมมองอื่นๆ เพื่อการตัดสินใจด้วยตนเองค่ะ