อันนี้เป็นกระทู้ค่อนข้างดราม่านะค่ะ เป็นความในใจส่วนตัว
ตอนนี้ตั้งท้องได้ 7 เดือนล่ะค่ะ ตอนนี้อายุ 18 จบม.ปลายเรียบร้อยแล้ว จบทั้งๆที่ท้องเลยค่ะตอนนั้นอายุครรภ์ยังน้อยเลยไม่มีใครรู้ว่าท้อง
ท้องกับแฟนรุ่นเดียวกันค่ะ อายุเท่ากัน คบกันมา 3 ปีกว่า ตอนที่ท้องรู้สึกตกใจและเคลียดมากคือรู้ตัวเองเลยไม่พร้อมจริงๆ
ตอนที่ยังเปิดเทอมอยู่เราก็เรียยปกติไม่บอกใครในบ้านเลย เราอยู่กับ ย่า และ อาค่ะ พ่อกับแม่แยกทางเราแทบไม่คุยกับพ่อเลยแต่แม่เราติดต่อตลอดค่ะ
แม่อยู่คนล่ะจังหวัด แม่เป็นคนเดียวที่เราบอกว่าเราท้องแต่แม่ไม่ว่าอะไร เพราะเค้าเข้าใจ เค้าให้กำลังใจไม่ด่าซ้ำเติมเลย จนปิดเทอมก็มาอยุ่กะแฟนค่ะ
เรามาอยู่บ้านแฟน ช่วงแรกๆโดยแอบๆค่ะ แฟนกลัวพ่อแม่รู้ เราก็อยู่แต่ในห้องไม่ไปไหนเลย ไม่ถึงอาทิตย์เค้าก็รู้ว่าเรามาอยู่เพราะเค้าเปิดประตูมาเจอพอดีแฟนเลยปล่อยตามเลยไม่อะไรเราก็เลยได้ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องแอบต่อไป อยู่ไปอยู่มาเข้าเรามีความรุ้สึกว่า แฟนเราไม่ค่อยจริงจังกะเรื่องลูกเท่าไหร่เพราะทุกครั้งที่เราคุยเรื่องอนาคตลูกแฟนเราก็เออๆออๆไปงั้น แต่เรื่องฝากครรภ์ ซื้อของมาบำรุงแม่แฟนเราให้ค่าใช้จ่ายหมด
วันนั้นหมดนัดแฟนเราก็มัวแต่ไปเที้ยวไปดูหนังกินข้าวกับแก้งค์เพื่อนๆจนคลีนิคปิดเขาถึงจะกลับบ้าน เราก็ไปเองไม่ได้เพราะ ไม่มีตังพกติดตัวเลยแถมไม่มีรถอีก เราก็แอบนอยด์คือไม่ห่วงเรากะลูกเลยเหรอ หมอนัดแค่เดือนละครั้งพอไปหน่อยไม่ได้หรอ แต่เราไม่พูดอะไรวันถัดไปก็ค่อยไป
พอเรื่องต่อมาเราดูในเว็บไซต์ว่าจะมีงานขายข้าวของเครื่องใช้เด็ก เราก็ชวนแฟนว่าไปกันป่ะไปซื้อของใช้ แฟนตอบมา มีตังหรอจะไปซื้ออ่ะ เราก็บอกไม่มีหรอก เขาขอแม่ก็ได้ ตอนนั้นเจ็บใจมาก เบื่อสุดๆ คือวันๆแฟนเราไม่ทำอะไีเลยเอาแต่เล้นเกม เราคิดในใจถ้าเป็นเราปิดเทอมแบบนี้ทำงานหาเงินดีกว่า แต่แฟนเราไม่เคยทำงานค่ะเพราะบ้านเขาค่อนข้างก็พอดีฐานะ อยากได้อะไรคือแบมือขอเงินแม่
แต่สำหรับเรา คือถ้าเรามีลูกแล้วมาแบมือขอเงินแม่ทุกวันๆมันใม่ใช่เลย อยากออกไปหางานทำแต่ติดว่าท้อง เราไม่ชอบให้แฟนเป็นแบบนี้ คือรู้เลยแฟนเรายังมีความวัยรุ่นและไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อคนเลย เขากำลังจะเรียนมหาลัย เขาพยายามไปเรีบนมหาลัยที่กรุงเทพเราก็คิดในใจ ถ้าไปเราก็ต้องเป็นซิงเกิ้ลมัมโดยอัตโนมัติแน่ๆ อนาคตไม่แน่นอนจะทิ้งเราตอนไหนก็ได้ เราก็คิดได้ว่าเราต้องเตรียมใจเลย. พอคลอดปุ้บเราจะไปอยู่กับแม่ทันที เขาจะพาหาเราหรือป่าวก็แล้วแต่เขาเลย ตอนนี้ไม่ได้คิดเลยว่าเขาจะมาเป็นพ่อของลูกเรา ตอนนี้เรากับเค้าก็อยู่ด้วยกันแบบงั้นๆ สงสารแต่ลูกที่เคัาจะเกิดมาบนความไม่พร้อมขอฃเรา
รู้สึกเสียใจแต่ทำไรไม่ได้ค่ะ ทำใจยอมรับชะตากรรม แต่จะเลีเยงลูกด้วยความรักของเราเอง
ขอบคุนที่รับฟังนะค่ะ
ท้องทั้งๆที่ไม่พร้อมเลย
ตอนนี้ตั้งท้องได้ 7 เดือนล่ะค่ะ ตอนนี้อายุ 18 จบม.ปลายเรียบร้อยแล้ว จบทั้งๆที่ท้องเลยค่ะตอนนั้นอายุครรภ์ยังน้อยเลยไม่มีใครรู้ว่าท้อง
ท้องกับแฟนรุ่นเดียวกันค่ะ อายุเท่ากัน คบกันมา 3 ปีกว่า ตอนที่ท้องรู้สึกตกใจและเคลียดมากคือรู้ตัวเองเลยไม่พร้อมจริงๆ
ตอนที่ยังเปิดเทอมอยู่เราก็เรียยปกติไม่บอกใครในบ้านเลย เราอยู่กับ ย่า และ อาค่ะ พ่อกับแม่แยกทางเราแทบไม่คุยกับพ่อเลยแต่แม่เราติดต่อตลอดค่ะ
แม่อยู่คนล่ะจังหวัด แม่เป็นคนเดียวที่เราบอกว่าเราท้องแต่แม่ไม่ว่าอะไร เพราะเค้าเข้าใจ เค้าให้กำลังใจไม่ด่าซ้ำเติมเลย จนปิดเทอมก็มาอยุ่กะแฟนค่ะ
เรามาอยู่บ้านแฟน ช่วงแรกๆโดยแอบๆค่ะ แฟนกลัวพ่อแม่รู้ เราก็อยู่แต่ในห้องไม่ไปไหนเลย ไม่ถึงอาทิตย์เค้าก็รู้ว่าเรามาอยู่เพราะเค้าเปิดประตูมาเจอพอดีแฟนเลยปล่อยตามเลยไม่อะไรเราก็เลยได้ใช้ชีวิตแบบไม่ต้องแอบต่อไป อยู่ไปอยู่มาเข้าเรามีความรุ้สึกว่า แฟนเราไม่ค่อยจริงจังกะเรื่องลูกเท่าไหร่เพราะทุกครั้งที่เราคุยเรื่องอนาคตลูกแฟนเราก็เออๆออๆไปงั้น แต่เรื่องฝากครรภ์ ซื้อของมาบำรุงแม่แฟนเราให้ค่าใช้จ่ายหมด
วันนั้นหมดนัดแฟนเราก็มัวแต่ไปเที้ยวไปดูหนังกินข้าวกับแก้งค์เพื่อนๆจนคลีนิคปิดเขาถึงจะกลับบ้าน เราก็ไปเองไม่ได้เพราะ ไม่มีตังพกติดตัวเลยแถมไม่มีรถอีก เราก็แอบนอยด์คือไม่ห่วงเรากะลูกเลยเหรอ หมอนัดแค่เดือนละครั้งพอไปหน่อยไม่ได้หรอ แต่เราไม่พูดอะไรวันถัดไปก็ค่อยไป
พอเรื่องต่อมาเราดูในเว็บไซต์ว่าจะมีงานขายข้าวของเครื่องใช้เด็ก เราก็ชวนแฟนว่าไปกันป่ะไปซื้อของใช้ แฟนตอบมา มีตังหรอจะไปซื้ออ่ะ เราก็บอกไม่มีหรอก เขาขอแม่ก็ได้ ตอนนั้นเจ็บใจมาก เบื่อสุดๆ คือวันๆแฟนเราไม่ทำอะไีเลยเอาแต่เล้นเกม เราคิดในใจถ้าเป็นเราปิดเทอมแบบนี้ทำงานหาเงินดีกว่า แต่แฟนเราไม่เคยทำงานค่ะเพราะบ้านเขาค่อนข้างก็พอดีฐานะ อยากได้อะไรคือแบมือขอเงินแม่
แต่สำหรับเรา คือถ้าเรามีลูกแล้วมาแบมือขอเงินแม่ทุกวันๆมันใม่ใช่เลย อยากออกไปหางานทำแต่ติดว่าท้อง เราไม่ชอบให้แฟนเป็นแบบนี้ คือรู้เลยแฟนเรายังมีความวัยรุ่นและไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อคนเลย เขากำลังจะเรียนมหาลัย เขาพยายามไปเรีบนมหาลัยที่กรุงเทพเราก็คิดในใจ ถ้าไปเราก็ต้องเป็นซิงเกิ้ลมัมโดยอัตโนมัติแน่ๆ อนาคตไม่แน่นอนจะทิ้งเราตอนไหนก็ได้ เราก็คิดได้ว่าเราต้องเตรียมใจเลย. พอคลอดปุ้บเราจะไปอยู่กับแม่ทันที เขาจะพาหาเราหรือป่าวก็แล้วแต่เขาเลย ตอนนี้ไม่ได้คิดเลยว่าเขาจะมาเป็นพ่อของลูกเรา ตอนนี้เรากับเค้าก็อยู่ด้วยกันแบบงั้นๆ สงสารแต่ลูกที่เคัาจะเกิดมาบนความไม่พร้อมขอฃเรา
รู้สึกเสียใจแต่ทำไรไม่ได้ค่ะ ทำใจยอมรับชะตากรรม แต่จะเลีเยงลูกด้วยความรักของเราเอง
ขอบคุนที่รับฟังนะค่ะ