เป็นแฟนซามูไรบลูมาเกือบห้าปี
แล้วก็เป็นแมทช์ที่ 5 ที่ไปเชียร์ซามูไรบลูที่สนาม

ความพิเศษของกระชับมิตรในเดือนมีนาคม 2015
*แมทช์เปิดตัวโค้ชใหม่ วาฮิด ฮาลิลฮอดซิซ (ฮาลิลเจแปน)
  (หลังจากต้นกุมภา สมคมฯได้ปลดอกีร์เร่ออก)

*โค้ชเรียกตัวนักเตะจากทั้งในและตปทมาเพียบ สามสิบกว่าคน
  คนมีอาการเจ็บเล็กน้อยอยู่ เช่น ยูโตะ นากาโทโมะ
  หรืออัตสึโตะ อุจิดะก็เรียก (คนแรกไม่มา คนหลังมา)

*ตัวท็อปที่ชอบมาเกือบหมด อัตสึโตะ อุจิดะ...
  มายะ โยชิดะ... มาโกโตะ ฮาเซเบะ... เอจิ คาวาชิมะ...
  ชินจิ คากาวะ... ชินจิ โอกาซากิ... เคสุเกะ ฮอนดะ...
  ยกเว้นนากาโทโมะที่เจ็บ และเอนโดะ ที่อายุมากแล้ว (ToT)
  โค้ชบอกขอสร้างทีมโดยเน้นคนรุ่นใหม่ก่อน(เพื่อไปบอลโลกรัสเซีย)
  และยังไงเมื่อพร้อมก็(อาจ)จะเรียกเอนโดะกลับมาช่วยทีม

*วันเตะกับตูนีเซียตรงกับเกิดอายุ 27 ของอุจจิ



โออิตะ... พอรู้เรื่องเมืองนี้บ้างจากอูอู เพราะนางเพิ่งไปเเช่ออนเซ็นที่เบปปุเมื่อต้นปี
แต่เอาจริงตรงที่ไป ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเบปปุเลย

โออิตะ เมืองเล็กๆ เงียบๆ ส่วนสนาม "โออิตะ สเตเดี่ยม"
นางก็มีหลายชื่อนะ โออิตะ แบงค์ โดม... ไดกิน โดม...
บิ๊ก อาย... ชอบชื่อหลัง ก็หลังคาโดมมันดูเหมือนลูกตาอยู่

สนามนี้เป็นสนามของทีมโออิตะทรินิตะ
เคยเป็นหนึ่งในสนามที่เคยจัดบอลโลกปี 2002 ด้วยเรอะ
โห ตอนนั้น แมนเนจการจัดงานไงเนี่ย
เพราะขนาดปี 2015 จะไปจะมายังลำบากเลยง่ะ

ที่นี่เป็นสนามที่... ยังไงดี... อยู่ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร???
มาแล้วห้ามลืมอะไรเด็ดขาด จะเดินไปหาซื้อไม่ได้
ดูวิวรอบๆบริเวณสนามเป็นงี้
(ตัวเองลืมเอาหัวปลั๊กไอโฟนและลืมพาวเวอร์แบงค์ไป
เเล้ววันนี้ลืมการ์ดกล้องไว้ที่โรงแรมอีก มือถือแบตก็จะหมด
เคราะห์ซ้ำกรรมซัดมาก ตอนนั้นคิดว่าจะลองเดินไปหาซื้อ
ตอนนั่งบัสมา เห็ยผ่านเเดนศิวิไลซ์ มีห้างใหญ่ๆ
แต่สงสัยจะเบลอทาง เดินไปครึ่งชั่วโมงเจอเเต่ถนนๆๆ
มองไปรอบๆมีแต่ป่าเขา เดินกลับสนามยอมรับชะตากรรม
แต่สุดท้ายไปยืมพาวเวอร์เเบงค์น้องอากะจังมาชาร์จได้ 40% เเก้ขัดไปก่อน)







จากตัวเมืองมีบัสมาส่ง ไปกลับพันเยน ใช้เวลาประมาณ 30 นาที
ไอ้ตอนขาไปก็โอเค เพราะคนมากระจายกันไปหลายๆเวลา
แต่ตอนกลับที่ทุกคนกรูออกมาจากสเตเดี่ยมพร้อมกัน
รอรถบัสจนถึงห้าทุ่มง่ะ ได้กลับพร้อมแก๊งอุลตร้านิปปอนเลย
*เอารูปตอนรอบัสขากลับมาให้ดูก่อน ตอนบอลเลิกใหม่ๆ
แถวเลื้อยเป็นสิบๆขด จนหาปลายแถวไม่เจอ



กลับมาที่บรรยากาศหน้าสนาม



มีบูธขายของเยอะมากอยู่ อึมมมมม น่าจะเกินห้าบูธได้ และก็ขายดิบขายดีมาก
ก็แหงล่ะ ที่โออิตะไม่มีช้อปขายของในเมืองโออิตะนี่นะ







เข้ามาในสนาม ก็เเจกถุงของที่ระลึก คราวนี้เป้นถุงผ้าเล็กๆ



ได้โฟลเดอร์มาอีกหนึ่งอัน แต่ไม่มีอุจจิ เพลียยย



ไวนีลแบนเนอร์นักเตะ (กัปตัน มาโกโตะ ฮาเซเบะ)



บอลจะเริ่มแล้ว อากาศค่อนข้างเย็น
ช่วงนักบอลเดินเข้าสนาม





ดูบอลแล้วเป็นงี้หลายทีเเละ ที่พอครึ่งหลัง อากาศจะหนาวขึ้น
จนขนาดว่าดื่มเบียร์ก็ไม่ช่วยให้อุ่น แต่จะมึนแทน
ครึ่งหลัง แก๊งข้างหน้าออกไปซื้อราเมงร้อนๆควันฉุยมาซดกัน อิจฉา




เเบตมือถือจะหมดอีกล่ะ รูปสุดท้ายของบิ๊กอาย




*ครึ่งแรกเล่นแบบอึนๆ ชวนง่วงยิ่งนัก
*แมทช์นี้ RB เป็นฮิโรกิ แต่สงสัยจะเจ็บ เล่นไม่ค่อยได้ดั่งใจโค้ช
โค้ชฮาลิลตะโกนเรียกชื่อฮิโรกิดังอยู่ ขนาดว่าไกลยังได้ยิน
*พอจบครึ่งแรก โค้ชและสต๊าฟโค้ชเรียกอุจจิไปคุยๆๆ
*ครึ่งหลังเปลี่ยนครบโควต้า เคจัง ชินจิ อุซามิ โอกะจัง คอนจัง อุจจิ
*อุจจิได้ลงเล่นประมาณสิบกว่านาที ก็ยังดี
*ตอนเดินรอบสนาม มายะชี้ๆไปที่สเตเดี่ยม
  แล้วทั้งมายะกับอุจิดะก็ถอดเสื้อส่งให้แฟนๆ โชคดีมาก!!!