ตอนนี้เราอายุ 17 สูง 170 หนัก 62 ค่ะ จริงๆแล้วเมื่อก่อนเราเป็นคนผอมมาก
น้ำหนัก 50 แบบกินเท่าไรก็ไม่อ้วนเราเป็นคนกระดูกใหญ่นะคะเลยดูเหมือนไม่อ้วน
เราไม่ลงช่วงบนเลยค่ะ เป็นหุ่นลูกแพร์ คือใหญ่ช่วงสะโพก ต้นขา น่อง ไขมันล้วนๆไม่มีกล้ามเนื้อ
แต่ตอนนั้นจิตตกยังไงก็ไม่รู้คิดว่าตัวเองอ้วน ก็เลยอดหารค่ะ กินน้ำส้มวันละ 1 แก้วค่ะ
ทำให้น้ำหนักเหลือ 45 ทั้งๆที่สูง 170 ตอนนั้นก็แฮปปี้มากค่ะแบบว่าผอมมาก
แต่ใครมันจะอดอาหารทุกวันไปตลอดชีวิตได้ใช่ไหมค่ะ ก็เลยลองหันมากินแบบน้อยๆ
แต่ผลปรากฎว่าโยโย่ค่ะ คือกินปุ๊บอ้วนปั๊บ นี่ไม่ได้เวอร์นะคะ
คือสมมุติว่าตอนเช้าเรากินข้าวเช้าถึงจะเป็นพวกโจ๊กไรงี้ก็ขาบวมแล้วอะค่ะ
คือกินอะไรก็ลงที่น่องตลอด กินปุ๊บอ้วนปั๊บ พออ้วก็อดอาหารอีก วนลูปไปเรื่อยๆ
จนโยโย่นี่แหละค่ะ พอขาใหญ่ขึ้นทุกๆวัน เราก็เลยจิตตกอีกครั้งไม่ยอมกินอะไรเลย
แต่มันก็ไม่ผอมลง แถวตัวเรายังบวมขึ้นเรื่อยๆ เราก็เลยทานยาลดความอ้วน(ไม่แนะนำนะคะ)
และอดอาหารแล้วก็เริ่มมาคาร์ดิโอค่ะ แต่มันก็เหมือนจะตายอะค่ะ
คือไม่ได้กินข้าวแล้วกินยาลดความความอ้วนแล้วมาออกกำลังกาย มันก็ไม่มีแรงอะค่ะ

บ่นไปเยอะเลยมาเข้าเรื่องตามหัวข้อกระทู้เลยดีกว่าค่ะ

คือปกติเราผอมมากแฟนเลยไม่ค่อยบ่นค่ะ แต่ล่าสุดที่เจอกับแฟน แฟนก็ทักว่าเราขาใหญ่มากไปลดหน่อยนะ
เราก็ไม่ได้โกรธอะไรเพราะว่ามันก็ใหญ่จริงๆ เราก็เลยพยายามจะลดค่ะแต่มันไม่ได้เลย
เพราะเราโยโย่อยู่ กินอะไรก็อ้วน ออกกำลังกายก็ไม่ได้ผล
แต่ทุกๆวันนี้แฟนเราก็ยังคุยดีกับเราไม่เหวี่ยงไม่บ่นแล้วก็เรียกเรายัยอ้วนๆทำตัวอ้อนเราเหมือนเดิม
แต่เราก็คิดว่าลึกๆในใจเค้าคงอยากมีแฟนที่ขาสวยๆเดินด้วย
เราก็จิตตกอีกแล้วค่ะ กลัวแฟนของเราจะอายที่เราขาใหญ่
เลยจะบอกเลิกแฟน เราดูเป็นคนขี้แพ้มากเลยเนอะ ฮือๆ

คำถามนะคะ
- มีวิธีต่อสู้กับโยโย่เอฟเฟคยังไงคะ และใช้เวลานานเท่าไรคะ
- ทำยังไงให้เราไม่จิตตกเรื่องความอ้วนคะ
- ผู้ชายที่มีแฟนขาใหญ่ คุณอายมั้ยคะเวลาเดินด้วย แล้วถ้าแฟนคุณขาใหญ่คุณอยากจะบอกอะไรหรือทำยังไงกับเค้าคะ