เรื่องราวที่ผมจะเขียนนี้ไม่คิดว่าจะได้เขียนเพราะผมเองก็คิดว่าจะสามารถเลิกได้ด้วยตนเองแต่แล้วมันก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้นนะครับ

เรื่องมันก็มาจากการที่เริ่มอยูากับกลุ่มเพื่อนนี้แหละครับ ตอนแรกผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่ามีสารเสพติดแบบนี้ด้วย
แรกๆก็ก็กินกับเพื่อนๆแหละครับ ตอนนั้นทาน โปรโครดิว และ เด๊กโตรดิว ผสมกับยามานโดรา (แค็ปซูลเขียวเหลือง) ผสมกับโค้กตาม ทานเล่นๆกับเพื่อนๆมันก็สนุกไปช่วงหนึ่งแหละครับ
แต่แล้วเมื่อเพื่อนๆก็เริ่มแยกย้ายไปตามเรื่องราว ผมเองกลับติดใจในยาตัวนี้มากครับ เพราะมันตื่นตัวดีและเคลิ้มสุขตลอด
หลังจากนั้นมาซักระยะ ผมเซ็งๆไม่ค่อยอยากทานเหล้ากับเพื่อนๆ และเพื่อนๆมันก็เลิกทานยาแก้ไอไปแล้ว หันมากลับมาดื่มเหล้าอย่างเก่า แต่ผมกลับไม่ครับ
ผมเริ่มลองไปซื้อมาทานเองที่บ้าน นิดๆหน่อยๆ เสาร์อาทิตย์ หยุดเรียนก็อยากจะชิวที่บ้านบ้าง ผมคิดว่าเอาอยู่เพราะหลังเลิกทานไปอาการก็ไม่มีผลอะไรกับผมเลย หายก็หายไปเท่านั้นเรียนได้ตามปกติ
หลังจากนั้นผมก็เริ่มซื้อมาทานแบบนี้ไปเรื่อยๆทุกเสาร์อาทิตย์ทานวันและ หนึ่งชุด (ยาหนึ่งขวดกับแค๊ปหนึ่ง) และมาเริ่มคิดว่าทานร่วมกับโค้กมันอ้วนมากเลยน้ำหนักขึ้นเยอะมากก็เลิกผสมเลยครับ จากนั้นมาก็เลยกินเพียวๆผสมกับแค็ปทานแบบขมๆเข้มๆไปเลยมาเรื่อยๆ

กว่าจะรู้ตัวอีกทีผมก็ลืมแล้วแหละครับว่าได้ล่ำเส้นของความยับยั้งชั้งใจไปแล้ว
ผมเริ่มเพิ่มปริมาณ เป็นทุกวัน วันละหนึ่งชุด ทุกวันหนักขึ้นเรื่อยๆวันไหนวันหยุดก็ล่อซะสองชุดเลย
ช่วงนั้นเป้นช่วงที่เพ้อฝันมาก จิตนาการไปอย่างอารมณ์ดีๆว่าพรุ่งนี้เราจะต้องทำอย่างนี้อย่างนั้นจะขยันเก็บเงินทำงานเต็มที่ แต่ก็นั้นแหละครับมันคือฤทธิยาล้วนๆ พอหลังจากนั้นก็ไม่เห็นว่าจะทำตามที่คิดไว้ได้ซักที

ผ่านไปสองปีเต็มๆ พี่ๆคิดดูสิ วันละขวดเหมือนจะน้อยแต่หนึ่งปีมีกี่วัน ผมทานยาไปกี่ขวดและแค๊ปซูลซึ่งแผงหนึ่งมีสิบเม็ด คิดเอาแหละกันครับแค่คิดก็เสียวแล้ว แต่นั้น!!!ไม่ได้ทำให้ผมอยากเลิกเลยเพราะคิดว่าเอาอยู่(ทั้งที่มันเลยมานานแล้วกับคำนี้)
เมื่อครั้งที่มีการจับกุมยาแก้ไอ ยาสองยี้ห้อที่ผมทานอยู่ก็เริ่มหายาก ผมก็เลยเริ่มหันมาใช้ตัวอื่นแทนบ้างซึ่งมันก็ให้ผลไม่ต่างกันมากเพราะเป็นตัวยาชนิดเดียวกัน
ปัจจุบันนี้ครับ ผมติดยามาแล้วกว่าห้าปี ผมทาน โปรโครดิว เด็กโตรดิว โบมีลา มาโนคอฟ ไก่ พ่อแม่ลูก เมต้าไซรับ เมนโดรา ซีฯไซรับ เอฯไซรับ ซึ่งก็แล้วแต่ว่าตอนนั้นยาตัวไหนยังเหลือขายอยู่
อาการตอนนี้ พูดกับใครจะเหมือนร้องไห้เสียงสั่นๆตลอดต้องตั้งสติก่อนพูด นึกเรื่องราวไม่ประติดประต่อ เรียบเรียงคำพูดได้ยาก นอนดึก ตาคล้ำ จมูกรับกลิ่นไม่ดีต้องมาดมติดจมูกถึงจะได้กลิ่น

ถึงตอนนี้ต้องยอมรับตนเองแล้วแหละครับว่าหนักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ และนั้นเองผมจึงตั้งใจไว้ว่าจะหยุดแบบหักดิบเสียที
ผมต้องขอบอกก่อนนะครับว่า ตอนนี้ผมเลิกทุกอย่างหมดเลยหยุดทันที ผมหยุดมาตั้งแต่วันที่ 4 เมษายน 58 มาร้อนๆเลยครับ ตอนนี้จิตใจว้าวุ่นสุดๆ
ผมรู้แล้วครับว่านรกเป็นยังไง
อาการหลังหยุดเลิกยา แน่นอนครับว่ามันไม่เหมือนตอนที่หยุดช่วงที่ทานเมื่อครั้งแรกๆ เพราะตอนนี้ร่างกายมันปรับเข้ากับยาไปเรียบร้อยแล้ว
ตอนนี้ผมหนาวสั่น ขนลุกตลอดเวลามากๆเลยครับนอนก็ไม่หลับห่มผ้าแปปเดียวเหงื่อก็ออกร้อนตับแลบพอไม่คลุมก็หนาวขนลุกตลอด แม้ตอนที่ผมเขียนอยู่ตอนนี้ผมก็พึ่งนอนหลับไปได้แค่สองชั้วโมงเองผมตื่นมาเพราะทนไม่ไหวจริงๆ
ทรมานมากเลยครับ พยายามหาไรทำตลอดเวลาแต่ดูเหมือนว่าทำอะไรมันก็ไม่มีความสุขที่จะทำเลย ทรมานมากครับ
ผมพยายามหาข้อมูลในเน็ทมาเท่าที่บันทึกของผู้ป่วยแบบผมเค้าบอกว่าไม่เกินหนึ่งถึงสองสัปดาห์ก็หาย เพราะมันเป็นการติดยาเสพติดทางจิตใจ ไม่นานก็สามารถกลับมาเหมือนเดิมได้
แต่ตอนนี้ผมยอมรับจริงๆเลยครับว่าหนักมากๆเลย ซึมเศร้าแต่ไม่มาก ที่ผมรำคาญมากที่สุดก็คือเรื่องอาการหนาวสั่นเหงื่อออกตลอดนี้แหละครับมันทำให้ผมทำงานไม่ได้เลยนอนก็ไม่เต็มอิ่ม ผมไม่รู้ว่าจะทนจิตใจของตนเองได้มากแค่ไหนผมร้องไห้อยากขอโทษชีวิตตัวเองที่พลาดไป
พี่ๆพอมีหนทางการรักษาบ้างมั้ยครับ ผมอยากหายไวๆเหลือเกินทรมาณมาก แต่ก็พยายามสู้กับมันข่มใจตลอด อยากให้ร่างกายกลับมาปกติเหลือเกิน