กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกในชีวิตค่ะ รู้สึกอัดอั้นตันใจว่าเราเปนคนที่ไม่มีคุณค่าสำหรับเค้ามากเลยหรอ!?
เข้าเรื่องนะคะ เรากับแฟน(สามี) แต่งงานมีลูกกันมาจะ5ปีแล้วค่ะ อายุเพิ่ง 22 แฟน23 ลูก 3 ขวบแล้วค่ะสรุปง่ายๆคือมีลูกตอนวัยรุ่นนะคะ ตัวดิชั้นเลี้ยงลูกเอง2.7 ขวบค่ะ แฟนออกมาทำงานตั้งแต่ลูก 1 เดือนค่ะ พอลูกเริ่มคลานก้อมาอยู่บ้านแฟนกับพ่อแม่เค้าโดยไม่มีเค้าอยู่ด้วย(ทำงานต่างจังหวัด) ตลอดเวลาที่อยู่บ้านเค้ามีเรื่องราวมากมายที่ทำให้เราร้องไห้น้อยใจอย่างว่านะคะแม่ผัวกะลูกสะใภ้ มีที่เราเล่าให้เค้าฟังและไม่เล่าบ้าง. หลายคนอาจถามว่าทำไมเราถึงไม่อยู่บ้านตัวเอง ความจิงคือพ่อแม่กับแม่เราแยกทางกันต่างมีครอบครัวใหม่ ส่วนตัวคิดว่าเราเลือกที่จะมีครอบครัวแล้วก้อควรจะไม่ควรรบกวนท่านอีก เข้าเรื่องนะคะ ตลอดเวลาที่อยู่บ้านเค้าเรายอมรับนะคะว่าทำหน้าที่แม่บ้านไม่ดีพอลูกเราติดเรามากค่ะห่างไม่ได้แม่แต่เวลาอาบน้ำทำธุระส่วนตัว คิดว่าแม่ๆคงเข้าใจนะคะถ้าเลี้ยงลูกเอง แต่แม่แฟนก้อเอาไปพูดนอกบ้านคะ ว่าเราอย่างโน้นอย่างนี้ แต่เราก้อทนอยู่เพื่อลูกและแฟน จนเราอยากหารายได้เริ่มเอาเงินทุนที่พ่อให้มาลงทุนขายเสื้อผ้าตลาดนัดตอนนั้นขายดีมากค่ะเพราะพอดีกะช่วงเทศกาล สักพักเริ่มฟืดก้อมาขายของ
ทางอินเตอเน็ตค่ะพยายามหารายได้ตลอดเพื่อจะได้ใช้จ่ายสบายมีขัดสนค่ะ ขายได้สักปีกว่าๆเริ่มมีคนขายแข่งก้อขายไม่ดีเลยมาอยู่กทม.กับแฟนเพราะลูกเริ่มโตค่ะ อยู่4เดือนลูกก้อไปเข้าโรงเรียนที่ต่างจังหวัดเราทำงานส่งให้แม่แล้วก้อ
ลูก กลับมาอยู่กับแฟนสองคนตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัยเราทำทุกอย่างล้างจานเ
ก็บกวาดห้องคือพยายามทำไม่ให้พกพร่องแต่เราก้อเกนื่อยเปนนะคะเค้าทำหรือกินอะไรไม่เคยเก็บวางแบบไหนก้อแบบนั้นเราต้องมาคอยตามเก็บทุกอย่างทุกอย่างจิงๆ เราเปนคนไม่ค่อยบ่นบ่อยแต่ถ้าหมดความอดทนก้อคือระเบิดลงค่ะ เราทำงาน10โมงถึง4ทุ่ม บางทีเหนื่อยก้อเอาไว้ก่อนก้อทะเลาะกันประจำเรื่องเราทำหน้าที่ไม่ดี อันที่รับไม่ได้คือเค้าจะไล่เราตลอดที่ทะเลาะกัน ว่าอยู่ไม่ได้ก้อไม่ต้องอยู่เค้าอยู่คนเดียวได้ล่าสุดให้เราเปิดดูกูเกิ้ลว่าหน้าที่ภรรยามีอะไรบ้าง อันนี้ทำให้เราน้ำตาไหลค่ะและเรื่องที่เค้าว่า
ให้ประจำก้อคือเรื่องเราไม่ยอมทำการบ้านให้ค่ะ อันนี้เราไม่รู้นะคะว่าบ้านอื่นเปนยังไงแต่สำหรับเราเหนื่อยค่ะทำทุกอย่างทำงานบ้านหาเงินทำการบ้านให้เค้าอีก ที่เรามาตั้งกระทู้ไม่ได้มีเจตนาต่อว่าแฟนนะคะ ท้อเลยเกิดเปนลูกผู้หญิงค่ะ
เราเปนภรรยาที่แย่มากหรอค่ะ
เข้าเรื่องนะคะ เรากับแฟน(สามี) แต่งงานมีลูกกันมาจะ5ปีแล้วค่ะ อายุเพิ่ง 22 แฟน23 ลูก 3 ขวบแล้วค่ะสรุปง่ายๆคือมีลูกตอนวัยรุ่นนะคะ ตัวดิชั้นเลี้ยงลูกเอง2.7 ขวบค่ะ แฟนออกมาทำงานตั้งแต่ลูก 1 เดือนค่ะ พอลูกเริ่มคลานก้อมาอยู่บ้านแฟนกับพ่อแม่เค้าโดยไม่มีเค้าอยู่ด้วย(ทำงานต่างจังหวัด) ตลอดเวลาที่อยู่บ้านเค้ามีเรื่องราวมากมายที่ทำให้เราร้องไห้น้อยใจอย่างว่านะคะแม่ผัวกะลูกสะใภ้ มีที่เราเล่าให้เค้าฟังและไม่เล่าบ้าง. หลายคนอาจถามว่าทำไมเราถึงไม่อยู่บ้านตัวเอง ความจิงคือพ่อแม่กับแม่เราแยกทางกันต่างมีครอบครัวใหม่ ส่วนตัวคิดว่าเราเลือกที่จะมีครอบครัวแล้วก้อควรจะไม่ควรรบกวนท่านอีก เข้าเรื่องนะคะ ตลอดเวลาที่อยู่บ้านเค้าเรายอมรับนะคะว่าทำหน้าที่แม่บ้านไม่ดีพอลูกเราติดเรามากค่ะห่างไม่ได้แม่แต่เวลาอาบน้ำทำธุระส่วนตัว คิดว่าแม่ๆคงเข้าใจนะคะถ้าเลี้ยงลูกเอง แต่แม่แฟนก้อเอาไปพูดนอกบ้านคะ ว่าเราอย่างโน้นอย่างนี้ แต่เราก้อทนอยู่เพื่อลูกและแฟน จนเราอยากหารายได้เริ่มเอาเงินทุนที่พ่อให้มาลงทุนขายเสื้อผ้าตลาดนัดตอนนั้นขายดีมากค่ะเพราะพอดีกะช่วงเทศกาล สักพักเริ่มฟืดก้อมาขายของ
ทางอินเตอเน็ตค่ะพยายามหารายได้ตลอดเพื่อจะได้ใช้จ่ายสบายมีขัดสนค่ะ ขายได้สักปีกว่าๆเริ่มมีคนขายแข่งก้อขายไม่ดีเลยมาอยู่กทม.กับแฟนเพราะลูกเริ่มโตค่ะ อยู่4เดือนลูกก้อไปเข้าโรงเรียนที่ต่างจังหวัดเราทำงานส่งให้แม่แล้วก้อ
ลูก กลับมาอยู่กับแฟนสองคนตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัยเราทำทุกอย่างล้างจานเ
ก็บกวาดห้องคือพยายามทำไม่ให้พกพร่องแต่เราก้อเกนื่อยเปนนะคะเค้าทำหรือกินอะไรไม่เคยเก็บวางแบบไหนก้อแบบนั้นเราต้องมาคอยตามเก็บทุกอย่างทุกอย่างจิงๆ เราเปนคนไม่ค่อยบ่นบ่อยแต่ถ้าหมดความอดทนก้อคือระเบิดลงค่ะ เราทำงาน10โมงถึง4ทุ่ม บางทีเหนื่อยก้อเอาไว้ก่อนก้อทะเลาะกันประจำเรื่องเราทำหน้าที่ไม่ดี อันที่รับไม่ได้คือเค้าจะไล่เราตลอดที่ทะเลาะกัน ว่าอยู่ไม่ได้ก้อไม่ต้องอยู่เค้าอยู่คนเดียวได้ล่าสุดให้เราเปิดดูกูเกิ้ลว่าหน้าที่ภรรยามีอะไรบ้าง อันนี้ทำให้เราน้ำตาไหลค่ะและเรื่องที่เค้าว่า
ให้ประจำก้อคือเรื่องเราไม่ยอมทำการบ้านให้ค่ะ อันนี้เราไม่รู้นะคะว่าบ้านอื่นเปนยังไงแต่สำหรับเราเหนื่อยค่ะทำทุกอย่างทำงานบ้านหาเงินทำการบ้านให้เค้าอีก ที่เรามาตั้งกระทู้ไม่ได้มีเจตนาต่อว่าแฟนนะคะ ท้อเลยเกิดเปนลูกผู้หญิงค่ะ