สวัสดีครับ มีเรื่องอยากจะระบาย และขอคำแนะนำจากเพื่อนๆครับ คือผมแอบรักเพื่อนสนิทครับ!! แอบรักมาตั้งแต่ตอนปี 3 จนตอนนี้ปี 5 แล้วครับ (เรียนหมอเลยเรียน 6 ปีครับ ไม่ได้ซ้ำชั้นแต่อย่างใด)
ขอแทนตัวเองว่า ปอน แล้วแทนเพื่อนผมว่า นิด ละกันครับ ผมกับนิดสนิทกันมาตั้งแต่ปี 1 ครับ ไปเที่ยวตจว.กันบ่อย ไปเป็นกลุ่มนะครับ แต่ตอนนั้นยอมรับเลยว่าไม่ได้คิดไรกะเค้าเลย อยู่ๆมาสปาร์คติดตอนไหนไม่รู้เหมือนกันครับ
นิดเป็นคนน่ารักครับ ตั้งแต่ถูกแฟนเก่าทิ้งตอนช่วงปี 2 ก็ไม่คบใคร แต่ก็มีคนนอกคณะมาจีบเยอะอยู่พอสมควร
ผมเคยสารภาพบอกรักเค้าไปแล้วครับ ประมาณสามครั้ง ก็บอกไปตรงๆ "ชั้นรักแกว่ะ" แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมา คือ "แว่ะ", "อ้วก" . "
"
ก็ไม่รู้จะพูดไงแล้วครับ เพื่อนในกลุ่มรู้หมดทุกคนว่าผมรู้สึกยังไงกับนิด ผมเลยใช้การกระทำสื่อแทน
ครั้งหนึ่งมีงานประกวดร้องเพลงคณะ ผมก็เลยลงประกวดครับ เล่นกีตาร์ร้องเพลง หลังการประกวดเหมือนเพื่อนจะรู้เลยปล่อยให้ผมอยู่กะนิดสองคน
นิด : "เพลงเพราะดีนะ ชื่อเพลงไรอ่ะ"
ผม : "เพื่อเธอตลอดไป" (ของอินคาครับ เก่ามาก)
คือผมก็พยายามสื่อความหมายไว้ในเพลง ก่อนร้องผมก็ยังบอกว่า ต้องการมอบเพลงนี้ให้คนๆหนึ่ง แต่ดูท่าเจ้าตัวเค้าคงไม่รู้ต่อไป
ผมก็พยายามต่อไป เมื่อประมาณปีสองปีก่อน พายุนารีเข้าครับ แล้วพอดีนิดลืมร่มไว้ที่คณะ ผมเลยเสนอร่มให้นิด เพราะนิดต้องฝ่าฝนเข้าหอ ส่วนผมนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน นิดก็โอเคครับ พอถึงบ้านปุ๊บ นิดเฟซมาบอกขอบคุณมาก แล้วถามไถ่ว่าผมโดนฝนไหม ผมโกหกไปว่าไม่โดนเลย แต่สภาพนี่เปียกถึงกกน. 5555 เพื่อนๆในกลุ่มรู้ครับว่าผมทำเพราะอะไร แต่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้ เรายังคงเป็นเพื่อนสนิทกันไม่มีไรมากกว่านั้น
จนกระทั่งสามสี่เดือนก่อน นิดเริ่มสนิทกับต้น (เพื่อนร่วมคณะ) เอาจริงๆผมหึงครับ แต่ก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ ผมก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร แค่คิดว่า หน้าที่ของผมคือทำเพื่อเค้าพอ จนได้มารู้ครับว่า เมื่อสองเดือนก่อน นิดกับต้นไปเที่ยวทะเลกันสองคน คือ ตรงๆครับ หัวใจแตกสลายเป็นยังไง วันนั้นได้เข้าใจเลยครับ
ผมจึงตัดสินใจ ที่จะตัดใจจากนิดครับ ผมเลยพยายามถอยออกมาจากเค้า จากที่เคยทักทายคุยกันทุกเช้า ผมก็ไม่ทักครับ ไม่คุย เหมือนนิดเค้าคงจะรู้สึกได้ ก็ทักผมมากขึ้น พยายามหาเรื่องคุย แต่ผมก็ไม่ค่อยตอบหรอกครับ ถามคำตอบคำ
จนเมื่อสองอาทิตย์ก่อน นิดเค้าก็ทักทายผมเหมือนเดิมล่ะครับ แล้วเค้าก็บ่นว่า ยังไม่ได้กินข้าว แล้วจะเข้าเรียนแล้ว ผมพอจะมีขนมอะไรให้เค้ารองท้องไหม ที่จริงผมก็พยายามทำหูทวนลมไม่สนใจ แต่นิดก็เรียกผมอยู่นั่นล่ะ สุดท้ายย....ใจอ่อนครับ ผมบอกเค้าว่า บนโต๊ะผมมีข้าวกล่องอยู่ ให้นิดกินได้เลย ผมอิ่มแล้ว
นิดก็ไปที่โต๊ะผมครับ ที่นิดเห็นคือ ข้าวกล่องที่ยังไม่ได้แกะไรออกเลย นิดก็ถามผมว่า ข้าวกลางวันหรอ ผมก็โกหกไปว่า ข้าวเช้า ให้กินได้เลยผมอิ่มแล้ว
นิดก็โอเคกินไป คือเอาจริงๆครับ มันคือข้าวกลางวันผมเอง แต่ช่างมันครับ ถ้าทำไรให้เค้าได้ผมก็ยินดี สุดท้ายตอนกลางวันผมก็ไม่ได้กินข้าวครับ ส่วนนิดไปกินกับต้นครับ
เล่ามาซะเยอะ คือผมไม่ไหวแล้วครับ ผมต้องทนเห็นเค้ารักกัน อยู่ด้วยกัน มันเจ็บปวดครับ ผมพยายามถอยออกมา ไม่พูดคุยเล่นเหมือนเดิมมาเกือบสองเดือน แต่ก็ยังตัดใจไม่ได้ เพื่อนๆมีวิธีตัดใจไหมครับ คือเรียนด้วยกันก็ต้องเจอหน้ากันทุกวันครับ ไม่รู้จะทำไง คือทุกวันนี้ผมตื่นนอนมา ผมจะคิดถึงเค้าเป็นคนแรก เหมือนเค้าอยู่ในสามัญสำนึกของผม TT^TT
ผมอยากตัดใจให้ได้ครับ อยากกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ผมพยายามโฟกัสไปที่การเรียน แต่พอเรียนหลายๆครั้งก็ต้องมาอยู่กลุ่มเดียวกัน ผมพยายามไม่ให้เรื่องนี้กระทบการเรียนครับ ผลการเรียนก็ยังโอเคอยุ่ ผมอยากตัดใจจากเค้ามากครับ ทุกวันนี้อย่าว่าแต่คุยเลยครับ แค่มองหน้าน้ำตาผมก็ไหลแล้ว มีเพื่อนแนะนำให้ผมลองไปรักคนอื่นครับ แต่ความรักมันไม่มีปุ่ม on/off กดเปิดปิดแล้วติดได้ แล้วถ้าอีกคนเค้ารู้ว่าผมมารักเค้าเพื่อแค่ตัดใจจากนิด ผมก็ว่ามันไม่แฟร์กับอีกฝ่าย ใครเคยมีประสบการณ์ในการตัดใจ มีวิธีตัดใจดีๆ ช่วยแนะนำผมทีครับ ถือว่าเอาบุญนะครับ
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็น และที่ทนอ่านมาถึงตรงนี้ครับ
ขอบคุณมากครับ
อยากตัดใจ...แต่กรรไกรดันไม่คม T^T
ขอแทนตัวเองว่า ปอน แล้วแทนเพื่อนผมว่า นิด ละกันครับ ผมกับนิดสนิทกันมาตั้งแต่ปี 1 ครับ ไปเที่ยวตจว.กันบ่อย ไปเป็นกลุ่มนะครับ แต่ตอนนั้นยอมรับเลยว่าไม่ได้คิดไรกะเค้าเลย อยู่ๆมาสปาร์คติดตอนไหนไม่รู้เหมือนกันครับ
นิดเป็นคนน่ารักครับ ตั้งแต่ถูกแฟนเก่าทิ้งตอนช่วงปี 2 ก็ไม่คบใคร แต่ก็มีคนนอกคณะมาจีบเยอะอยู่พอสมควร
ผมเคยสารภาพบอกรักเค้าไปแล้วครับ ประมาณสามครั้ง ก็บอกไปตรงๆ "ชั้นรักแกว่ะ" แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมา คือ "แว่ะ", "อ้วก" . "
ก็ไม่รู้จะพูดไงแล้วครับ เพื่อนในกลุ่มรู้หมดทุกคนว่าผมรู้สึกยังไงกับนิด ผมเลยใช้การกระทำสื่อแทน
ครั้งหนึ่งมีงานประกวดร้องเพลงคณะ ผมก็เลยลงประกวดครับ เล่นกีตาร์ร้องเพลง หลังการประกวดเหมือนเพื่อนจะรู้เลยปล่อยให้ผมอยู่กะนิดสองคน
นิด : "เพลงเพราะดีนะ ชื่อเพลงไรอ่ะ"
ผม : "เพื่อเธอตลอดไป" (ของอินคาครับ เก่ามาก)
คือผมก็พยายามสื่อความหมายไว้ในเพลง ก่อนร้องผมก็ยังบอกว่า ต้องการมอบเพลงนี้ให้คนๆหนึ่ง แต่ดูท่าเจ้าตัวเค้าคงไม่รู้ต่อไป
ผมก็พยายามต่อไป เมื่อประมาณปีสองปีก่อน พายุนารีเข้าครับ แล้วพอดีนิดลืมร่มไว้ที่คณะ ผมเลยเสนอร่มให้นิด เพราะนิดต้องฝ่าฝนเข้าหอ ส่วนผมนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน นิดก็โอเคครับ พอถึงบ้านปุ๊บ นิดเฟซมาบอกขอบคุณมาก แล้วถามไถ่ว่าผมโดนฝนไหม ผมโกหกไปว่าไม่โดนเลย แต่สภาพนี่เปียกถึงกกน. 5555 เพื่อนๆในกลุ่มรู้ครับว่าผมทำเพราะอะไร แต่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้ เรายังคงเป็นเพื่อนสนิทกันไม่มีไรมากกว่านั้น
จนกระทั่งสามสี่เดือนก่อน นิดเริ่มสนิทกับต้น (เพื่อนร่วมคณะ) เอาจริงๆผมหึงครับ แต่ก็รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ ผมก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร แค่คิดว่า หน้าที่ของผมคือทำเพื่อเค้าพอ จนได้มารู้ครับว่า เมื่อสองเดือนก่อน นิดกับต้นไปเที่ยวทะเลกันสองคน คือ ตรงๆครับ หัวใจแตกสลายเป็นยังไง วันนั้นได้เข้าใจเลยครับ
ผมจึงตัดสินใจ ที่จะตัดใจจากนิดครับ ผมเลยพยายามถอยออกมาจากเค้า จากที่เคยทักทายคุยกันทุกเช้า ผมก็ไม่ทักครับ ไม่คุย เหมือนนิดเค้าคงจะรู้สึกได้ ก็ทักผมมากขึ้น พยายามหาเรื่องคุย แต่ผมก็ไม่ค่อยตอบหรอกครับ ถามคำตอบคำ
จนเมื่อสองอาทิตย์ก่อน นิดเค้าก็ทักทายผมเหมือนเดิมล่ะครับ แล้วเค้าก็บ่นว่า ยังไม่ได้กินข้าว แล้วจะเข้าเรียนแล้ว ผมพอจะมีขนมอะไรให้เค้ารองท้องไหม ที่จริงผมก็พยายามทำหูทวนลมไม่สนใจ แต่นิดก็เรียกผมอยู่นั่นล่ะ สุดท้ายย....ใจอ่อนครับ ผมบอกเค้าว่า บนโต๊ะผมมีข้าวกล่องอยู่ ให้นิดกินได้เลย ผมอิ่มแล้ว
นิดก็ไปที่โต๊ะผมครับ ที่นิดเห็นคือ ข้าวกล่องที่ยังไม่ได้แกะไรออกเลย นิดก็ถามผมว่า ข้าวกลางวันหรอ ผมก็โกหกไปว่า ข้าวเช้า ให้กินได้เลยผมอิ่มแล้ว
นิดก็โอเคกินไป คือเอาจริงๆครับ มันคือข้าวกลางวันผมเอง แต่ช่างมันครับ ถ้าทำไรให้เค้าได้ผมก็ยินดี สุดท้ายตอนกลางวันผมก็ไม่ได้กินข้าวครับ ส่วนนิดไปกินกับต้นครับ
เล่ามาซะเยอะ คือผมไม่ไหวแล้วครับ ผมต้องทนเห็นเค้ารักกัน อยู่ด้วยกัน มันเจ็บปวดครับ ผมพยายามถอยออกมา ไม่พูดคุยเล่นเหมือนเดิมมาเกือบสองเดือน แต่ก็ยังตัดใจไม่ได้ เพื่อนๆมีวิธีตัดใจไหมครับ คือเรียนด้วยกันก็ต้องเจอหน้ากันทุกวันครับ ไม่รู้จะทำไง คือทุกวันนี้ผมตื่นนอนมา ผมจะคิดถึงเค้าเป็นคนแรก เหมือนเค้าอยู่ในสามัญสำนึกของผม TT^TT
ผมอยากตัดใจให้ได้ครับ อยากกลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ผมพยายามโฟกัสไปที่การเรียน แต่พอเรียนหลายๆครั้งก็ต้องมาอยู่กลุ่มเดียวกัน ผมพยายามไม่ให้เรื่องนี้กระทบการเรียนครับ ผลการเรียนก็ยังโอเคอยุ่ ผมอยากตัดใจจากเค้ามากครับ ทุกวันนี้อย่าว่าแต่คุยเลยครับ แค่มองหน้าน้ำตาผมก็ไหลแล้ว มีเพื่อนแนะนำให้ผมลองไปรักคนอื่นครับ แต่ความรักมันไม่มีปุ่ม on/off กดเปิดปิดแล้วติดได้ แล้วถ้าอีกคนเค้ารู้ว่าผมมารักเค้าเพื่อแค่ตัดใจจากนิด ผมก็ว่ามันไม่แฟร์กับอีกฝ่าย ใครเคยมีประสบการณ์ในการตัดใจ มีวิธีตัดใจดีๆ ช่วยแนะนำผมทีครับ ถือว่าเอาบุญนะครับ
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็น และที่ทนอ่านมาถึงตรงนี้ครับ
ขอบคุณมากครับ