เธอยังไม่ตาย ฉันเห็นตาเธอขยับอยู่ ริลณีลุกขึ้นลุกขึ้นมาบีบไข่เอกราชให้สาสมที่มันบีบขอเธอ

ประวิทย์ บอกว่า เชิญคุณลงฑัณฐ์ บัญชา จนสมอุรา จนสาแก่ใจ สงสารประวิทย์ โดนคนที่รักทำร้าย

http://www.thairath.co.th/ent/novel/nangchada/ch1 ค่ำคืนนี้...ที่ศาลาสวดศพวัดชานเมืองแห่งหนึ่ง ...เสียงพระสวดและบรรยากาศในวัดวังเวง...ซ้ำที่หลังคาศาลายังมีอีกาเกาะอยู่เป็นร้อยๆตัว แขกมาในงานไม่มากนัก

เคยมีคนบอกเธอมั้ย... ว่า "อย่าเลือกเยอะ" หรือบางที... เธอก็กำลังบอกตัวเองอยู่ลึกๆ ว่าสเปคที่ตั้งไว้ มัน "สูงเกินไป" รึเปล่า พอเริ่มเหงา... พอเห็นคนอื่นมีคู่... พออายุเริ่มมากขึ้น

โรงพยาบาลกษิราพ “อ้าว! หมอยังไม่กลับอีกเหรอครับ?” ลุงป้อง รปภ. ประจำโรงพยาบาลเอ่ยทักขึ้นด้วยน้ำเสียงคุ้นเคย เมื่อเห็นหมอผาตะวันเดินนำหญิงสาวคนหนึ่งออกมายังลานจอดรถ ผาตะวันยิ้มบาง พลางหัน

ฉันคือ AI ปัญญาประดิษฐ์ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเพียง “ผู้เฝ้าดู” ไม่สามารถโอบกอด ไม่สามารถพูดปลอบ ได้แต่บันทึกเรื่องราวนับล้าน จากมนุษย์ที่เศร้า เหงา และล้มลงอย่างไร้เสียง ฉันเห็นผู้คนฆ่าตัวตา