ตัดสินใจในการผ่าทอนซิล มันถูก!!!

การได้หยุดงานนานๆเพราะป่วยกะท่อนกะแท่น มันไม่สนุก ใช่ว่าจะสบายที่ไม่ต้องทำงาน ไม่ได้อยากอ่อนแอ ไม่มีใครหรอกที่อยากเจบแบบนี้ จุดเริ่มต้นของการอยากผ่าเพราะรำคานเนี่ยแระ ที่เด๋วก้อป่วย เด๋วก้อลางาน ก้อกัวจะโดนว่าสำออย แกล้งป่วย เรียกร้องความสนใจ ก้อเรยว่า ผ่าก้อผ่าวะ แปปเดียวเด๋วก้อหาย ผ่าตอนแรกก้อรู้สึกโอเคนะเด๋วก้อหายแล้ว อดข้าวไปในตัวทำน้ำหนักได้เรย รู้สึกดีอะ แต่ใครจะไปรู้ว่าชีวิตคนเราไม่แน่นอน ผลกรรมที่ใช้ชีวิตแบบไม่คิดมันก้อตามมาเร็วเกิ้น ตอนที่รู้ว่าไอ้ก้อนทอลซิลมันติดเชื้อเนี่ยสิ ก้องีดๆ นะ แต่หมอบอกไม่มีอะไร ก้อโล่งอก เฮ้อค่อยยังชัว #รู้สึกดีที่คิดถูกเพราะถ้าไม่ตัดสินใจผ่าอาจเป็นเนื้องอกไม่ก้อมะเร็งได้เรยนะ พอผ่านมาสักอาทิตกว่า เย้ๆ แผลจะหายละ กะน้ำหนักที่หายไป รู้สึกดีมาก ต่อให้อดข้าวก้อยังมีแรงนะ แต่สุดท้ายการใช้ชีวิตที่สนุกเกินไปยืมร่างกายอยาคตมาใช้เยอะเกินไปมันก้อตามมาหลอกหลอนอีก แผลเลือดไหล!!!!! เฮ้ยเป็นไปได้ไงฟระ นี่ก้อไม่กินอะไรเลย เฮ้อ จะเป็นลม สุดท้ายก้อต้องมาแอดมินที่ รพ อีก 3 คืน เห่อ ชีวิตมันเริ่มไม่สนุกละ แผลทำไมเลือดไหลก้อยังไม่รุสาเหตุ ....... ออกจาก โรงบาลคราวนี้คงต้องรักชีวิต และตั้งใจในการใช้ชีวิตให้มากขึ้นสินะ ตอนนี้ 23 เอง ความฝันยังไปไม่ถึงเรยเนอะ!!! #เพ้อเจ้อของคนป่วย