ขอความเห็นสมาชิกหน่อยครับ เกี่ยวกับการปรับแนวคิด ปรับตัว ให้รับสภาพสิ่งแวดล้อมที่แย่กว่าเดิมให้ได้

เวลานี้เกิดวิกฤตในชีวิตครับ ผมทำงานที่บ้านมาตลอด ไม่เคยทำงานนอกบ้านเลย
ตั้งแต่เด็กผมมีปัญหาเกี่ยวกับทักษะการเข้าสังคม ทำให้มีปัญหาในการเรียน ออกจากโรงเรียน
ตั้งแต่มัธยมต้น ทางบ้านให้เรียน กศน. แต่พอเข้าที่หนึ่ง ปรับตัวไม่ได้ ก็ไม่ไป เป็นอยู่แบบนี้
4 ที่ครับ กว่าจะเอาวุฒิ ม.3 ได้ เลือดตาแทบกระเด็น สำหรับคนอื่น เป็นเรื่องที่ไม่ควรเป็นปัญหา
แต่สำหรับผม เป็นปัญหาที่ต้องเผชิญโดยลำพังมาตลอด กับความไม่เข้าใจคนรอบข้างด้วย
ตั้งแต่นั้น จึงทำงานที่บ้านมาตลอดครับ แต่ทางบ้านประสบวิกฤต ผมต้องหางานทำนอกบ้านแล้ว
กับวุฒิเพียง ม.3 กับทักษะการเข้าสังคมที่ไม่รู้ว่าจะมีปัญหามากน้อยแค่ไหน กลัวจะไปไม่รอดครับ
ชีวิตผมค่อนข้างสบายมาโดยตลอด เกิดมาอาจโชคดีกว่าคนอื่นๆเค้าหน่อย ไม่เคยลำบากอะไร
แต่เมื่อต้องออกหางาน ด้วยวุฒิแค่นี้ รู้ว่าต้องเจอกับอะไร สภาพสังคมแบบไหน จึงรู้สึกเครียดครับ
กลัวปรับตัวไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะปรับมุมมอง หรือวิธีคิดอย่างไร ให้รับสภาพได้ และปรับตัวได้ อย่าง
ไม่มีปัญหา แรกๆรู้สึกว่าตัวเองจมไม่ลง แต่ตอนนี้ค่อยๆ ปรับตัวได้ทีละนิดๆครับ แต่ก็ได้ไม่มาก
เวลานี้รู้ดีว่า หากไม่ปรับตัว ชีวิตแย่แน่ๆ ครับ นอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว จะเอายังไงดีกับชีวิต