ผู้ต้องขังเรือนจำรัฐโอไฮช่วยชีวิตสัตว์กำพร้าและบาดเจ็บ

.

ในเรือนจำทั่วรัฐโอไฮโอ

โรงพยาบาลของศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอ
ส่งสิ่งมีชีวิตไปดูแลที่เรือนจำ 5 แห่ง
ก่อนจะปล่อยคืนสู่ธรรมชาติในที่สุด

ข้อมูลสำคัญ การฟื้นฟูสัตว์ในเรือนจำ

สัตว์หลายร้อยตัวที่ผ่านโรงพยาบาล
ของศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอ
ในแต่ละปีได้รับการฟื้นฟูในเรือนจำ
มีผู้ต้องขังมากกว่า 60 คน
จากเรือนจำ 5 แห่งทั่วรัฐเข้าร่วมโครงการนี้

ด้านหลังกำแพงอิฐและรั้วลวดหนาม
นอกเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งในโอไฮโอ
มีกรงนกขนาดเท่าโรงจอดรถหนึ่งคัน
ภายในมีกรงเรียงรายสำหรับนกแต่ละสายพันธุ์
มี นกนางแอ่น นกบลูเจย์ นกโรบิน
นกคาร์ดินัล และนกฟินช์
มีคอกที่ปูด้วยกรวดสำหรับลูกเป็ด
และกรงนอกอาคารสำหรับเลี้ยง
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็ก
บริเวณด้านหลังมีบ่อน้ำเล็ก ๆ สำหรับเป็ด
และที่ประตูหน้ามีแผ่นไม้อัด
ที่วาดภาพหมาป่าโคโยตี้แขวนอยู่

ด้านในมี Willie H. วัย 71 ปี
ใช้แหนบพลาสติกป้อนอาหารเม็ด
สำหรับสุนัขที่ชุบน้ำหมาด ๆ
ให้กับลูกนกโรบินผ่านซี่กรง
และเหมือนกับทุก ๆ วัน
เขาก็ทำเช่นนี้พร้อมกับมี
นกค็อกคาเทลคู่ใจ
ที่ชื่อ Bird เกาะอยู่บนไหล่

กรงนกชั่วคราว
ที่นักโทษทำงานมาตลอด 20 ปีนี้
อยู่ในบริเวณ เรือนจำ
Marion Correctional Institution
ซึ่งเป็นสถานที่ต้องรับโทษจำคุกตลอดชีวิต

ศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอ
Ohio Wildlife Center
เริ่มส่งสัตว์ป่าที่บาดเจ็บและเป็นกำพร้า
มาให้ที่เรือนจำ Marion เพื่อฟื้นฟู
ตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1990
ตามข้อมูลของ Brittany Jordan
ผู้อำนวยการฝ่ายปฏิบัติการฟื้นฟูสัตว์ป่า
ของศูนย์ฟื้นฟูสัตว์
ตั้งอยู่ในเรือนจำ 5 แห่งทั่วรัฐ
และมีเรือนจำอื่น ๆ เข้าร่วม
โครงการเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
เพื่อช่วยเหลือทั้งผู้ต้องขัง
และสัตว์ไปพร้อม ๆ กัน

Willie H. ต้องโทษในคดีฆาตกรรม
มาห้าสิบปีแล้ว ตั้งแต่อายุ 21 ปี
เขาเป็นหนึ่งในผู้ต้องขังกลุ่มแรก ๆ
ที่เข้าร่วมโครงการนี้
ซึ่งได้ฟื้นฟูและปล่อยสัตว์นับพันตัว
ที่ต้องการการดูแลเป็นพิเศษ
หลังจากได้รับการรักษาจาก
โรงพยาบาลของศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอ-โคลัมบัส

ผู้ต้องขังเหล่านี้เป็นอาสาสมัครดูแลสัตว์
ได้เรียนรู้วิธีการจัดการ การให้อาหาร
และการให้ยาแก่สัตว์หลากหลายชนิด
ตั้งแต่นกนางแอ่นไปจนถึงพอสซัม
พวกเขาถูกสอนให้สังเกตว่า
นกอิ่มแล้วจากกระเพาะพักที่กลม
และรู้วิธีนวดท้องลูกพอสซัมอย่างเบามือ
เพื่อกระตุ้นการขับถ่าย ในธรรมชาติ
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมแรกเกิดจำนวนมาก
ไม่สามารถขับถ่ายได้
หากไม่มีแม่ช่วยกระตุ้น
ผู้ต้องขังจึงรับบทบาทสำคัญ
ในการเป็นพ่อแม่จำเป็นให้พวกมัน

Willie H. ฝึกฝนการให้อาหารด้วย
ท่อกับกระต่ายและพอสซัม
จนเชี่ยวชาญตลอดหลายสิบปี
หากใส่ท่อผิดลงไปในหลอดลม สัตว์จะสำลัก
จึงต้องทำอย่างระมัดระวัง
และไม่ให้ท่อสอดเข้าไปลึกเกินไป

ในช่วงแรกๆ ของโครงการ Willie H. บอกว่า
เขาคือ คนที่ถูกเรียกหา
นักการศึกษาจากศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอ
จะมาให้การฝึกอบรมและอุปกรณ์แก่เขา
จากนั้นเขาก็จะเดินไปหา
อาสาสมัครคนอื่นๆ ตามห้องขัง
เพื่อถ่ายทอดความรู้
ในการดูแลสัตว์ให้รอดชีวิต

ปัจจุบันเรือนจำ Marion และเรือนจำอื่น ๆ
มีโครงการฝึกอบรมที่เข้มข้น
ซึ่งดูแลโดยเจ้าหน้าที่เรือนจำโดยเฉพาะ
ผู้ต้องขังเข้ารับการฝึกอบรมอย่างสม่ำเสมอ
เพื่อพัฒนาทักษะ และเรึยนรู้
และทึ่นึ่ยังไม่มีอินเทอร์เน็ตเป็นแหล่งข้อมูล
หัวหน้างานจึงทำหน้าที่เป็นตัวประสานงานกับ
ศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอเพื่อตอบคำถาม
.
.


ข้อมูลจากศูนย์ฯ แสดงให้เห็นว่า
มีอาสาสมัครผู้ต้องขังมากกว่า 60 คน
จากเรือนจำ 5 แห่งที่เข้าร่วมโครงการนี้
โดย 52 คนอยู่ที่เรือนจำ Marion
ซึ่งเป็นแห่งเดียวที่ดูแลนกได้
อาสาสมัครแต่ละคนมีงานประจำในเรือนจำ
เช่น งานซ่อมบำรุง งานซักรีด หรือแผนกอื่นๆ
และยังอุทิศเวลาหลายชั่วโมง
ในแต่ละวันให้กับโครงการนี้

ข้อมูลแสดงให้เห็นว่า
ระหว่างเดือนมกราคม-สิงหาคม 2025
เรือนจำ Marion ได้รับสัตว์ 284 ตัว
และปล่อยคืนสู่ธรรมชาติไปแล้ว 186 ตัว
บนพื้นที่เรือนจำ 1,032 เอเคอร์(2,607.7 ไร่)
ซึ่งมีป่าและบ่อน้ำหลายแห่ง

Scotty Fuquaเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์
และผู้ประสานงานโครงการกล่าวว่า
ในที่สุดเขาก็หวังว่าจะสามารถดูแลสัตว์
ได้ถึง 1,000 ตัวต่อปีที่เรือนจำ Marion

ข้อมูลการรับสัตว์จากปี 2025 ระบุว่า
โรงพยาบาลของศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอ
ได้ดูแลสัตว์ประมาณ 9,000 ตัว
จากเกือบ 200 สายพันธุ์ตลอดทั้งปี
โดยสัตว์เหล่านี้ถูกนำมาด้วย
สาเหตุหลายประการ เช่น
ถูกสัตว์เลี้ยงทำร้าย อุบัติเหตุทางรถยนต์
และการบินชนกระจกใส
สัตว์ที่ฟื้นตัวที่โรงพยาบาล
และต้องการการดูแลเพิ่มเติมก่อนปล่อยตัว
จะถูกส่งไปให้แก่อาสาสมัครดูแล

Brittany Jordan กล่าวว่า
" ประมาณ 70% ของผู้ดูแลคือ ผู้ต้องขัง
และคิดว่าเรือนจำมีสภาพแวดล้อม
ที่เหมาะสมอย่างยิ่งสำหรับการฟื้นฟูสัตว์ป่า
ส่วนหนึ่งเป็นเพราะไม่มีเด็ก
หรือสัตว์เลี้ยงในบ้านอยู่ใกล้ ๆ
กระต่ายจะไวต่อเสียงเป็นพิเศษ
แค่ได้ยินเสียงหมาเห่า
ก็อาจทำให้พวกมันเครียดจนตายได้
เพื่อรักษาสัญชาตญาณสัตว์ป่า
พวกมันจึงไม่ควรถูกพูดคุย
สัมผัส หรือกอดเหมือนสัตว์เลี้ยง
และที่สำคัญที่สุด พวกมันต้องการเวลา "

ลูกนกบางตัวที่ผ่านโรงพยาบาล
ต้องการอาหารทุก 15 นาที
และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
มักต้องได้รับอาหารทุก 2-3 ชั่วโมง
แม้กระทั่งในตอนกลางคืน

บางครั้งผู้ต้องขังต้องให้กรงสัตว์
อยู่ในห้องขังของตนเองด้วย
เรือนจำ Richland Correctional Institution
ในเมือง Mansfield
เป็นเรือนจำความมั่นคงต่ำและปานกลาง
อาสาสมัครสามารถเข้าถึงห้องพักในหอพัก
ที่มีการดูแลกระรอก พอสซัม และกระต่าย
ได้ตลอด 24 ชั่วโมง
.
.

เนื่องจากตัองใช้เวลาอยู่กับสัตว์นานมาก
บางครั้งนานถึง 8 ชั่วโมงต่อวัน
ผู้ต้องขังจึงสามารถสังเกต
และตอบสนองต่อปัญหาต่างๆ ได้อย่างรวดเร็ว

ในปี 2022 อาสาสมัครที่เรือนจำ Richland
สังเกตว่าลูกพอสซัมที่ได้รับการดูแลด้วยกัน
เริ่มมีขนร่วง มีแผล และเริ่มตายไปทีละตัว
ด้วยการฝึกอบรมที่ได้รับ
ผู้ต้องขังจึงรู้ทันทีว่าอาการเหล่านี้
เป็นสัญญาณของโรคกระดูกเผาผลาญ
(metabolic bone disease)

David Donahue
ผู้จัดการฝ่ายพัฒนาและการสื่อสาร
ของศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอ กล่าวว่า
" ส่วนหัวของกระดูกต้นขาไม่ก่อตัว
กระดูกของพอสซัมไม่เติบโต
อย่างเหมาะสมเนื่องจากขาดแคลเซียม
ทีมงานที่เรือนจำ Richland
และศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอสงสัยว่า
นมผงสำหรับสัตว์ที่ใช้เปลี่ยนสูตรไป
ผู้ต้องขังจึงทดลองเติมแคลเซียมลงในสูตรนม
และมันได้ผล ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ก็ไม่พบกรณีของโรคนี้อีกเลย "

แม้ว่าโครงการในเรือนจำ
จะเป็นประโยชน์ต่อสัตว์ป่า
และการอนุรักษ์ในโอไฮโอ
แต่ก็ยังให้รางวัลแก่ผู้ต้องขัง
ด้วยทักษะใหม่ ๆ กิจวัตรประจำวัน
และการมีเป้าหมายชีวิต
ในขณะที่ต้องรับโทษในคดีอาชญากรรม

" ผลกระทบที่โครงการนี้
มีต่อผู้ต้องขังนั้นน่าทึ่งมาก
ผู้ชายที่เข้าร่วมโครงการนี้มีโอกาส
ได้ดูแลสิ่งอื่นนอกเหนือจากตัวเอง
และคุณจะเห็นการเปลี่ยนแปลง
ในพฤติกรรมของพวกเขา
พวกเขามักจะหลีกเลี่ยงปัญหา
ไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด
และมีความสนใจที่จะเรียนรู้
เกี่ยวกับสัตว์ที่พวกเขาดูแลมากขึ้น "
Scotty Fuqua กล่าว

Tristin Engels
ในฐานะอดีตนักจิตวิทยาการแก้ไข  
เห็นด้วยตัวเองว่าการดูแลสัตว์ในเรือนจำ
ส่งผลต่อผู้ต้องขังอย่างไร
เธอเคยทำงานกับผู้ต้องขัง
ในโครงการที่แคลิฟอร์เนีย
ซึ่งฝึกสุนัขเพื่อช่วยเหลือทหารผ่านศึก
ที่มีอาการ PTSD โรคเครียด
ภายหลังเผชิญเหตุการณ์สะเทือนขวัญ
คือ ความผิดปกติทางจิตใจที่เกิดขึ้น
หลังเผชิญเหตุการณ์สะเทือนขวัญอย่างรุนแรง

" โครงการแบบนี้สอนทักษะชีวิต
ที่นำไปใช้ได้จริง เช่น การตั้งเป้าหมาย
การแก้ปัญหา การจัดการเวลา
และความรับผิดชอบโดยรวม
ซึ่งล้วนมีความสำคัญอย่างยิ่ง
ต่อการปรับตัวกลับเข้าสู่สังคม

นอกจากนี้ยังให้ทักษะด้านอาชีพมากขึ้น
ซึ่งสามารถช่วยเพิ่มโอกาสในการจ้างงาน
ที่สำคัญกว่านั้น คือ มันช่วยเพิ่ม
ความภาคภูมิใจในตนเอง
และความมั่นใจ ซึ่งสามารถช่วย
ทำลายวงจรของการทำผิดซ้ำได้ "
.
.

Tierre M. วัย 49 ปี โทษจำคุกตลอดชีวิต
ติดคุกมา 24 ปีแล้ว ข้อหาฆาตกรรม
ได้เข้าร่วมโครงการนึ้มา 2 ปีแล้ว
และบอกว่ามันเป็น 2 ปีที่ดีที่สุดในชีวิต
“ นกบางตัวเข้ามา
มันอ่อนแอมากตอนที่เห็นพวกมัน
จากนั้น การได้เห็น [หนึ่งในนั้น]
แข็งแกร่งขึ้นมามากและฟื้นกลับมา
ชีวิตที่กลับมานั้น มันยอดเยี่ยมมาก
เมื่อนกตัวหนึ่งพร้อมที่จะถูกปล่อยในที่สุด
คนเราช่วยเหลือมันได้จริงๆ "
.

---

.

ผู้ต้องขังต้องประพฤติตัวดีในเรือนจำ
เพื่อที่จะได้ดูแลสัตว์ และหลายคนเห็นด้วยว่า
นี่เป็นแรงจูงใจที่จะทำตัวดีให้อยู่ห่างจากปัญหา

Willie H. เล่าถึงความทรงจำเมื่อหลายปีก่อน
เมื่ออาสาสมัครคนหนึ่งมีปากเสียงกับผู้คุม
และถูกยึดกระรอกแดง 12 ตัว
ออกจากห้องขังตนเองตอนตี 2
แม้ว่า พวกมันมาอยู่กับเขานานแล้ว

Willie H. จึงรู้ว่า หากทำผิดกฎเรือนจำ
หรือมีเรื่องทะเลาะวิวาทแบบเดียวกัน
ไม่เพียงแต่สูญเสียสิทธิ์ในการเข้าร่วมโครงการ
แต่ยังจะสูญเสียนกคู่ใจอย่าง Bird ไปด้วย
จึงจะไม่ยอมเสี่ยงเรื่องแบบนั้นเด็ดขาด


ความช่วยเหลือจากอาสาสมัครในเรือนจำ
ศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอได้ฟื้นฟู
และปล่อยสัตว์เกือบ 2,000 ตัวในแต่ละปี
ตามรายงานประจำปี
และจำนวนนี้มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้น
ในขณะที่จำนวนสัตว์ที่เข้ารับการรักษา
ในแต่ละปีเพิ่มขึ้นเนื่องจากความขัดแย้ง
ระหว่างคนกับสัตว์ป่าที่มากขึ้น
และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ
ศูนย์สัตว์ป่าโอไฮโอจึงได้รับความสนใจ
จากเรือนจำอื่นๆ มากขึ้น

เรือนจำ London Correctional Institution
และ Ohio Reformatory for Women
เพิ่งรับสัตว์ชุดแรกเมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมา
และเมื่ออาสาสมัครมีสิทธิ์ได้รับการปล่อยตัว
ศูนย์ฯ ก็ตั้งเป้าที่จะให้พวกเขามีส่วนร่วมต่อไป

Willie H. กล่าวว่า
“ ผมคิดว่าผมสามารถเป็นอาสาสมัครได้
แม้จะพ้นโทษแล้ว หรือแม้กระทั่งทำงาน
ในด้านการฟื้นฟู/ช่วยเหลือสัตว์ป่า
ผมคิดว่ามันสนุกนะ การทำเพื่อพวกมัน
และทำให้คนอื่นเห็น (อาจทำให้พวกเขา)
อยากจะมาร่วมด้วยช่วยกันเหมือนกัน "
.

เรียบเรียง/ที่มา

Smithsonain
.
.

หมายเหตุ

นึกถึงภาพยนตร์เรื่อง
The Shawshank Redemption
Brooks Hatlen ตัวละครที่เป็นบรรณารักษ์
ประจำเรือนจำและมีอายุมากที่สุด
กับอีกาทึ่ชื่อว่า Jack
ถูกปล่อยเป็นอิสระก่อนพ้นโทษ

หลังแกถูกจำคุกมาเกือบทั้งชีวิต
และเมื่อได้รับการปล่อยตัวเป็นอิสระ
ก็ไม่สามารถปรับตัวเข้ากับโลกภายนอกได้
ซึ่งนำไปสู่โศกนาฏกรรมในที่สุด