เจอกันทุกวัน แต่มาวันหนึ่ง เขาหายไปไหนก็ไม่รุ้
คิดถึงทุกลมหายใจ ไม่มีสมาธิ ไม่อยากทำอะไรเลย
หากเป็นแต่ก่อน เราก็คงจะด่าคนที่เวิ่นเว้อ เรื่องแบบนี้
คิดอะไรไร้สาระ ทำไมไม่นึกถึงเรื่องงาน เรื่องอนาคต
แต่มาวันนี้ ประจักษ์แก่ตัวเองมากๆ คนที่เราแบบชอบ แอบปลื้ม
รอว่าสักวันเขาจะหันมามองเรา เราได้มองเขาเงียบๆ เป็นแรงผลักดันในชีวิต
ตอนนี่ มันไม่มีแล้ว เค้าไปไหนไม่รู้ เรามองเค่าเป็นส่วนหนึ่งชีวิตมาตลอด 2 ปี
ถึงแม้ว่าเราเองไม่เคยได้เป็นแม้เสี้ยวหนึ่งของชีวิตเขาก็ตาม
จะตัดใจอย่างไรจากคนคนหนึ่งอย่างไรดี
มันทรมานใจมาก ๆ ไม่มีอารมณ์จะทำอะไร แม้แต่เดินยังจะไม่มีแรง
รู้ทั้งรู้ว่าถ้าตัดความคิดถึงออกไปได้ ชีวิตเราจะดีขึ้นมาก แต่ทำไมยังตัดไมได้สักที
ที่พร่ำเพ้อ เพราะมันอึดใจมากๆเลย
ช่วยเราที หากใครมีวิธีดีดี
เราทรมานมากๆเลย
การคิดถึงใครบางคนทำไมมันทรมานถึงเพียงนี้
คิดถึงทุกลมหายใจ ไม่มีสมาธิ ไม่อยากทำอะไรเลย
หากเป็นแต่ก่อน เราก็คงจะด่าคนที่เวิ่นเว้อ เรื่องแบบนี้
คิดอะไรไร้สาระ ทำไมไม่นึกถึงเรื่องงาน เรื่องอนาคต
แต่มาวันนี้ ประจักษ์แก่ตัวเองมากๆ คนที่เราแบบชอบ แอบปลื้ม
รอว่าสักวันเขาจะหันมามองเรา เราได้มองเขาเงียบๆ เป็นแรงผลักดันในชีวิต
ตอนนี่ มันไม่มีแล้ว เค้าไปไหนไม่รู้ เรามองเค่าเป็นส่วนหนึ่งชีวิตมาตลอด 2 ปี
ถึงแม้ว่าเราเองไม่เคยได้เป็นแม้เสี้ยวหนึ่งของชีวิตเขาก็ตาม
จะตัดใจอย่างไรจากคนคนหนึ่งอย่างไรดี
มันทรมานใจมาก ๆ ไม่มีอารมณ์จะทำอะไร แม้แต่เดินยังจะไม่มีแรง
รู้ทั้งรู้ว่าถ้าตัดความคิดถึงออกไปได้ ชีวิตเราจะดีขึ้นมาก แต่ทำไมยังตัดไมได้สักที
ที่พร่ำเพ้อ เพราะมันอึดใจมากๆเลย
ช่วยเราที หากใครมีวิธีดีดี
เราทรมานมากๆเลย