พระอภัยมณีฉบับเร่งรัด
ชุดที่ ๑๒ ไฟหมดเชื้อ
ตอนที่ ๑ ค่อยช้อนคางเคียงน้องประคองเชย
ฑ.มณฑา
จากนั้นพระอภัยมณีก็เข้าไปทรงสำราญ อยู่ในปราสาทของกรุงลังกา ซึ่งแวดล้อมไปด้วยสาวสรรกำนัลใน แต่ก็ไม่ปรารถนา
ใช้ให้ยุพาผกาไปตามนางละเวงมาพบ นางไม่มาก็ทำอุบายจะผูกคอตาย โดยมีลูกเลี้ยงเป็นหน้าม้า นางละเวงหลงกลตกใจรีบไปดู
เห็นพระองค์ทรงกระสันพันพระศอ
เข้ายุดข้อหัตถาชิงผ้าได้
พระยุดแย่งแกล้งสะบัดทำขัดใจ
นางกราบไหว้วอนว่าโศกาพลาง
อย่ากริ้วโกรธโปรดเถิดทูลกระหม่อม
น้องจะยอมสาระพัดไม่ขัดขวาง
พระฟังวอนอ่อนหวานสงสารนาง
ค่อยช้อนคางเคียงน้องประคองเชย
หากว่ารักหนักหนาแม้หาไม่
ไม่เห็นใจพี่แล้วน้องแก้วเอ๋ย
อย่าปัดมือดื้อดึงหน่อยหนึ่งเลย
พลางก่ายเกยกอดแอบไว้แนบทรวง ฯ
จากนั้นก็ทำเจ้าแง่เจ้างอนออดอ้อนกันไปอีกยืดยาว จึงค่อยอ่อนโอนลงจน แล้วต่อจากนั้นไปอีกสิบสองบรรทัด จึงลงท้ายว่า
สองสนิทชิดชมอารมณ์ชื่น
ระเริงรื่นเริ่มแรกแปลกภาษา
พระลืมองค์พงศ์พันธุ์สวรรยา
นางลืมวังลังกาไม่อาลัย
พระหลงรื่นชื่นกลิ่นดินถนัน
นางหลงชั้นเชิงชิดพิสมัย
แต่คลึงเคล้าเย้ายวนรัญจวนใจ
จนระงับหลับไปในไสยา ฯ
พระอภัยมณีจึงเป็นเจ้ากรุงลังกาเต็มตัว และบัญชาการรบกับกองทัพของกรุงผลึก จนหลอกจับตัวศรีสุวรรณกับสินสมุทมาได้
แล้วนางละเวงก็ใช้ให้นางรำภาสะหรีทำเสน่ห์ให้ศรีสุวรรณ จนมึนเมาหลับไป
พอตื่นเช้ามนต์มหาเสน่ห์ก็แผลงฤทธิ์ ศรีสุวรรณเที่ยวเดินหาจนไปเจอเจ้าตัวนั่ง ผัดหน้าทาแป้งอยู่หน้ากระจกในห้อง
ก็เข้าไปนั่งเคียงข้างเกี้ยวพาราสี ตามความลุ่มหลง นางรำภาสะหรี ก็เป็นสาวเทื้อจึงต้องใช้เวลานิดหน่อย
พระว่าห้ามความอื่นพอขืนหัก
จะห้ามรักนี้พี่ห้ามปรามไม่ไหว
วาสนาถ้าแม้พี่มีฉันใด
จะเลี้ยงให้แม้นเหมือนไม่เคลื่อนคลาย
มเหสีมีอยู่ชมพูทวีป
จนสิ้นชีพสิ้นชาติไม่มาดหมาย
ไม่นับถือซื่อราวกับลาวตาย
ไม่แยบคายคมขำเหมือนรำภา
พี่เห็นเจ้าเยาวลักษณ์ก็รักเหลือ
ช่วยแผ่เผื่อผ่อนผันให้หรรษา
พลางสอดกรช้อมชมภิรมยา
นางซบหน้าขวยเขินสะเทิ้นใจ
มิโปรดบ้างกลางวันยังแสกแสก
อกจะแตกกรรมเอ๋ยกรรมจะทำไฉน
อย่ารีบรุดยุดยั้งรั้งพระทัย
น้องนี้ไม่พ้นองค์พระทรงยศ
แม้ชุบเลี้ยงหม่อมฉันอย่างนั้นแน่
สุดแล้วแต่ทูลกระหม่อมจะยอมหมด
แต่โปรดรอพอตะวันพ้นบรรพต
นางเปลื้องปลดปลิดหัตถ์สะบัดกร ฯ
ความจริงนางก็ตั้งใจทำเสน่ห์ให้ฝ่ายชายมาหลงรัก และในเวลานั้นศรีสุวรรณคงเห็นไดโนเสาร์เท่าหมูเสียแล้ว
จะให้รออยู่ได้อย่างไร เพราะสุดรักสุดรั้งสุดยั้งหยุด เจ้าสายสุดสวาทน้องอย่าป้องกัน
ถึงนางรำภาจะป้องกันก็คงไม่ไหวเหมือนกัน จึงปล่อยให้กลอนพาไปตามบท ตั้งแปดบรรทัดจึงรำพันว่า
อย่าถือโทษโปรดน้องขอรองบาท
จนสิ้นชาติสิ้นชีวังสิ้นสังขาร์
แม้ทิ้งขว้างห่างเหให้เอกา
ต้องน้อยหน้าน้องจะขอเชือดคอตาย ฯ
แต่สินสมุท นั้นฤทธิ์มาก ไม่ค่อยจะยอมตกอยู่ในอำนาจของนางยุพาผกา และนางเองก็ไม่ชอบขี้หน้าสินสมุท เท่าไรนัก
เมื่อนางละเวงเกลี้ยกล่อมให้ทำเสน่ห์นั้น นางก็เปิดใจว่า
แล้วเล่าความตามรำภาเขามาเล่า
เขาจะเข้ามาปราสาทราชฐาน
สินสมุทพูดจาติดสามานย์
จงคิดอ่านเอาขังไว้วังใน
เจ้าช่วยล่อพอระเริงด้วยเชิงรัก
คอยรับพักตร์ผูกจิตพิสมัย
พระมนต์ขลังสั่งสอนแต่ก่อนไร
ผู้ใดใกล้ได้กลิ่นก็ยินดี
ฝ่ายยุพาฝรั่งได้ฟังตรัส
สุดจะขัดสุดจะคบสุดหลบหนี
อภิวาทบาทยุคลพระชนนี
ลูกไม่มีใจรักเหมือนยักษ์มาร
ดูน่ากลัวหัวหยิกหลุกหลิกหลอก
เขี้ยวก็งอกหน้าก็โง่ทั้งโวหาร
มุทะลุดุดันในสันดาน
จะประทานให้เป็นผัวลูกกลัวภัย
แม้ลวงล่อพอให้ตายวายชีวิต
ลูกจะคิดมิให้ขัดอัชฌาสัย
ด้วยแสนแค้นแสนชังไม่หวังใจ
จะเข้าใกล้เกลียดหน้าระอาอาย ฯ
แต่ในที่สุดนางก็ต้องยอม ด้วยเห็นแก่ความสงบสุขของบ้านเมือง เรียกว่ายอมมีผัวเพื่อชาติ ว่ายังงั้นเถอะ
พอเจอหน้าสินสมุทก็ ภาวนาอาคมด้วยลมปราณ ถึงแม้สินสมุทจะมีอิทธิฤทธิ์ขนาดไหน ก็เล่นเอาซึมไปเหมือนกัน
ดังที่ท่านครูได้ว่าไว้ ดังนี้
ฝ่ายหน่อนาถชาติเชื้อผีเสื้อน้ำ
ผีจะทำมิใคร่ได้ด้วยใจหาญ
แต่ฤทธิ์เดชเวทย์มนต์ดลบันดาล
ให้ซาบซ่านเสียวรักหักอารมณ์
ดูที่ไหนให้เพลินเจริญจิต
ประไพพิศเพราพริ้งทุกสิ่งสม
ทั้งสองแก้มแย้มยิ้มน่าชิดชม
ป่วนอารมณ์ก้มพักตร์สู้หักใจ ฯ
เรื่องของเรื่องมันก็เป็นไปตามแผนของนางละเวง ที่จะเก็บแม่ทัพทั้งสามไว้ที่กรุงลังกา
ไม่ปล่อยให้กลับไปประกาศชัยชนะที่กรุงผลึกได้ แต่พอถึงเวลาสำคัญที่จะเข้าด้ายเข้าเข็ม
สินสมุทกลับไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เพราะไม่เคยเรียนมาก่อน ทั้งบิดาและพระเจ้าตา ก็ไม่ได้สั่งสอนมาในเรื่องพรรค์อย่างนี้
สินสมุทสุดขยั้นประหวั่นจิต
ตะลึงคิดเอะไฉนไยสมร
เมื่อแรกรับกลับผัดแล้วตัดรอน
จะยอกย้อนคิดอย่างไรผิดใจจริง
จะปลักปลอบตอบโต้เราโง่กว่า
ชะปัญญาเอ๋ยไม่รู้เท่าผู้หญิง
เหมือนลมหวนปรวนเปรประเวประวิง
พูดจริงจริงก็เป็นเท็จเข็ดคารม
ผิดก็ถือดื้อดึงให้ถึงแต้ม
ได้ชื่นแช่มเชยชิดสนิทสนม
ยิ่งเพ่งพิศติดใจจะใคร่ชม
เข้าเกลียวกลมกอดรัดกระหวัดกร
นางเบือนหยิกพลิกแพลงวัดแว้งวุ่น
พระกอดอุ่นแนบทรวงดวงสมร
นางเหนื่อยเหน็ดเข็ดใจพิไลวอน
อย่าเพ่อก่อนเช่นนั้นฉันไม่เคย
คิดว่าหยอกดอกมาเล่นถึงเช่นนี้
คิดบัดสีพระมาทำเคราะห์กรรมเอ๋ย
ไม่พูดจาพาทีโดยดีเลย
ขืนก่ายเกยปลุกปล้ำด้วยกำลัง
สินสมุทว่าพี่แพ้แต่ฝีปาก
เรี่ยวแรงมากไม่พ้นเหมือนหนหลัง
ไม่โอนอ่อนผ่อนให้ก็ไม่ฟัง
อุยหน้ายังหยิกเล่าดูเอาซิ
พลางสวมสอดกอดเกยชมเชยชิด
นางสุดคิดสุดขัดถึงปัตนิ
ข่วนเท่าไรไม่เจ็บจนเล็บลิ
อโหสิสู้เมินด้วยเกินการ
บทรักแบบยักษ์มารของสินสมุทนี้ คงจะทำให้นางยุพาผกาอ่อนแรงลงมาก ทั้งกำลังกายและกำลังใจ
เพราะตนเองเป็นคนทำเสน่ห์ให้สินสมุทหลงใหล พอถึงที่คับขันแล้วจะถอย ก็จะเป็นการขัดคำสั่งของมารดาไป
ดังนั้นจึงปล่อยไปตามเพลง
พระกอดเกี้ยวเกลียวกลมประทมประทับ
นางคำนับน้อมรักสมัครสมาน
ไม่ห่างเหินเพลินเชิงละเลิงลาน
เหมือนคชสารสู้หมอลงขอฟัน
จนเลือดฟูมฮูมแปร้นแล่นเตลิด
ระเห็จระเหิดงางวงทะลวงถลัน
ลงแทงเงาเซาซึมกระหึมมัน
ขยับยั่นยำขอระย่อยืน ฯ
อ่านคำบรรยายแล้ว เห็นภาพแจ่มชัดดีจริง ๆ และเห็นจะต้องข้ามไปสักสิบบรรทัด เพราะเหนื่อยแทนสินสมุทเต็มที
แม้แต่ ท่านครูสุนทรภู่ ก็ยังว่า
พลางกอดเกยเชยชิดจุมพิตพักตร์
วิไลลักษณ์รบกวนมักชวนหนาว
เกิดอัศจรรย์ครั้นว่าดังทุกครั้งคราว
ป่วยการกล่าวแกล้งข้ามไปตามเกิน ฯ
ทางฝ่ายกองทัพของเมืองผลึก ก็ไม่มีกำลังที่จะสู้รบกับกรุงลังกาได้ เพราะตัวแม่ทัพหน้าหลัง ไปยอมอ่อนน้อมเข้าข้างข้าศึกหมดแล้ว
เหลือแต่พราหมณ์โมรา สานน และวิเชียร ซึ่งไม่ได้หลุดเข้าไปหลงเสน่ห์กับเขาด้วย จึงมีสารแจ้งข่าวไปทางกรุงผลึกให้นางสุวรรณมาลีทราบ
นางจึงมีหนังสือไปเรียกตัวสุดสาครมาช่วย สุดสาครก็พานางเสาวคนธ์และหัสไชย ยกทัพมาจากเมืองการะเวก
สมทบกับกองทัพของกรุงผลึกของนางสุวรรณมาลี ที่พาเอานางสร้อยสุวรรณ นางจันทรสุดา ธิดาฝาแฝดมาด้วย
ทั้งหมดก็ไปตั้งหลักอยู่กับสามพราหมณ์ที่หน้ากรุงลังกา เตรียมที่จะรบชิงเอาแม่ทัพของกรุงผลึกคืนมาให้ได้
เพราะเชื่อฝีมือของสุดสาครว่าสามารถจะปราบปีศาจได้ทุกชนิด
นางสุวรรณมาลีก็มีสารถึงพระอภัยมณี ตัดพ้อต่อว่าต่าง ๆ นานา แต่พระอภัยก็ตอบกลับอย่างไม่ใยดี
สุดสาครจึงพาหัสไชยเข้าไปในวังเพื่อช่วยเหลือพระบิดา พระเจ้าอา และพระเจ้าพี่ในวัง นางสุวรรณมาลีก็สั่งความว่า
นางโฉมยงทรงสดับกำชับสั่ง
คอยระวังยาหยูกนะลูกหนา
จะเข้าวังทั้งพระน้องเป็นสองรา
มันมากกว่าเกลือกจะรุกเข้าบุกบัน
ช่วยทูลพระทรงฤทธิ์บิตุเรศ
มิโปรดเกศกลับไปไอศวรรย์
เชิญเสด็จเมตตามาฆ่าฟัน
ให้ชีวันวอดวายก็หายความ
แม้รู้เห็นเป็นคนทนไม่ได้
จะเข้าไปตามเสด็จไม่เข็ดขาม
จะเคืองขัดตัดคอเสียก็ตาม
มิขอข้ามคงคาไปธานี ฯ
ทั้งสุดสาครและหัสไชยก็รับคำสั่งนางสุวรณมาลี แล้วแต่งองค์ทรงเครื่องเป็นฤาษีสุดสาครขี่ม้ามังกร
ถือไม้เท้าวิเศษของพระเจ้าตา หัสไชยขี่สิงห์ถือพระขรรค์ พร้อมด้วยทหารรักษาพระองค์
จากเมืองการะเวกสองร้อยคน ตามไปช่วยป้องกันด้วย
พวกลังกาฝรั่งสิ้นทั้งหลาย
เห็นม้ากลายกลัวจะขบก็หลบหนี
เสียงครึกครื้นตื่นกันดูทั้งบูรี
ตำรวจตีห้ามปรามไปตามทาง
บ้างว่าม้าหน้าเหมือนมังกรร้าย
เข้าใกล้กรายกลัวจะดีดไม่กีดขวาง
พระแกล้งขับกลับตลบกระทบทาง
ให้ฟาดหางหวดคนหลบลนลาน
หน่อกษัตริย์หัสไชยแกล้งไสสิงห์
ไล่ผู้หญิงล้มลุกสนุกสนาน
ถึงท้ายวังลังกานอกปราการ
หยุดทหารพร้อมพรั่งแล้วสั่งความ ฯ
เมื่อไม่มีผู้ขัดขวางแล้ว สุดสาครกับหัสไชยก็พากันเข้าไปในวังของกรงลังกา และได้พบกับพระอภัยมณีสมความตั้งใจ.
##############
พระอภัยมณีฉบับเร่งรัด ๓ มี.ค.๕๘
ชุดที่ ๑๒ ไฟหมดเชื้อ
ตอนที่ ๑ ค่อยช้อนคางเคียงน้องประคองเชย
ฑ.มณฑา
จากนั้นพระอภัยมณีก็เข้าไปทรงสำราญ อยู่ในปราสาทของกรุงลังกา ซึ่งแวดล้อมไปด้วยสาวสรรกำนัลใน แต่ก็ไม่ปรารถนา
ใช้ให้ยุพาผกาไปตามนางละเวงมาพบ นางไม่มาก็ทำอุบายจะผูกคอตาย โดยมีลูกเลี้ยงเป็นหน้าม้า นางละเวงหลงกลตกใจรีบไปดู
เห็นพระองค์ทรงกระสันพันพระศอ
เข้ายุดข้อหัตถาชิงผ้าได้
พระยุดแย่งแกล้งสะบัดทำขัดใจ
นางกราบไหว้วอนว่าโศกาพลาง
อย่ากริ้วโกรธโปรดเถิดทูลกระหม่อม
น้องจะยอมสาระพัดไม่ขัดขวาง
พระฟังวอนอ่อนหวานสงสารนาง
ค่อยช้อนคางเคียงน้องประคองเชย
หากว่ารักหนักหนาแม้หาไม่
ไม่เห็นใจพี่แล้วน้องแก้วเอ๋ย
อย่าปัดมือดื้อดึงหน่อยหนึ่งเลย
พลางก่ายเกยกอดแอบไว้แนบทรวง ฯ
จากนั้นก็ทำเจ้าแง่เจ้างอนออดอ้อนกันไปอีกยืดยาว จึงค่อยอ่อนโอนลงจน แล้วต่อจากนั้นไปอีกสิบสองบรรทัด จึงลงท้ายว่า
สองสนิทชิดชมอารมณ์ชื่น
ระเริงรื่นเริ่มแรกแปลกภาษา
พระลืมองค์พงศ์พันธุ์สวรรยา
นางลืมวังลังกาไม่อาลัย
พระหลงรื่นชื่นกลิ่นดินถนัน
นางหลงชั้นเชิงชิดพิสมัย
แต่คลึงเคล้าเย้ายวนรัญจวนใจ
จนระงับหลับไปในไสยา ฯ
พระอภัยมณีจึงเป็นเจ้ากรุงลังกาเต็มตัว และบัญชาการรบกับกองทัพของกรุงผลึก จนหลอกจับตัวศรีสุวรรณกับสินสมุทมาได้
แล้วนางละเวงก็ใช้ให้นางรำภาสะหรีทำเสน่ห์ให้ศรีสุวรรณ จนมึนเมาหลับไป
พอตื่นเช้ามนต์มหาเสน่ห์ก็แผลงฤทธิ์ ศรีสุวรรณเที่ยวเดินหาจนไปเจอเจ้าตัวนั่ง ผัดหน้าทาแป้งอยู่หน้ากระจกในห้อง
ก็เข้าไปนั่งเคียงข้างเกี้ยวพาราสี ตามความลุ่มหลง นางรำภาสะหรี ก็เป็นสาวเทื้อจึงต้องใช้เวลานิดหน่อย
พระว่าห้ามความอื่นพอขืนหัก
จะห้ามรักนี้พี่ห้ามปรามไม่ไหว
วาสนาถ้าแม้พี่มีฉันใด
จะเลี้ยงให้แม้นเหมือนไม่เคลื่อนคลาย
มเหสีมีอยู่ชมพูทวีป
จนสิ้นชีพสิ้นชาติไม่มาดหมาย
ไม่นับถือซื่อราวกับลาวตาย
ไม่แยบคายคมขำเหมือนรำภา
พี่เห็นเจ้าเยาวลักษณ์ก็รักเหลือ
ช่วยแผ่เผื่อผ่อนผันให้หรรษา
พลางสอดกรช้อมชมภิรมยา
นางซบหน้าขวยเขินสะเทิ้นใจ
มิโปรดบ้างกลางวันยังแสกแสก
อกจะแตกกรรมเอ๋ยกรรมจะทำไฉน
อย่ารีบรุดยุดยั้งรั้งพระทัย
น้องนี้ไม่พ้นองค์พระทรงยศ
แม้ชุบเลี้ยงหม่อมฉันอย่างนั้นแน่
สุดแล้วแต่ทูลกระหม่อมจะยอมหมด
แต่โปรดรอพอตะวันพ้นบรรพต
นางเปลื้องปลดปลิดหัตถ์สะบัดกร ฯ
ความจริงนางก็ตั้งใจทำเสน่ห์ให้ฝ่ายชายมาหลงรัก และในเวลานั้นศรีสุวรรณคงเห็นไดโนเสาร์เท่าหมูเสียแล้ว
จะให้รออยู่ได้อย่างไร เพราะสุดรักสุดรั้งสุดยั้งหยุด เจ้าสายสุดสวาทน้องอย่าป้องกัน
ถึงนางรำภาจะป้องกันก็คงไม่ไหวเหมือนกัน จึงปล่อยให้กลอนพาไปตามบท ตั้งแปดบรรทัดจึงรำพันว่า
อย่าถือโทษโปรดน้องขอรองบาท
จนสิ้นชาติสิ้นชีวังสิ้นสังขาร์
แม้ทิ้งขว้างห่างเหให้เอกา
ต้องน้อยหน้าน้องจะขอเชือดคอตาย ฯ
แต่สินสมุท นั้นฤทธิ์มาก ไม่ค่อยจะยอมตกอยู่ในอำนาจของนางยุพาผกา และนางเองก็ไม่ชอบขี้หน้าสินสมุท เท่าไรนัก
เมื่อนางละเวงเกลี้ยกล่อมให้ทำเสน่ห์นั้น นางก็เปิดใจว่า
แล้วเล่าความตามรำภาเขามาเล่า
เขาจะเข้ามาปราสาทราชฐาน
สินสมุทพูดจาติดสามานย์
จงคิดอ่านเอาขังไว้วังใน
เจ้าช่วยล่อพอระเริงด้วยเชิงรัก
คอยรับพักตร์ผูกจิตพิสมัย
พระมนต์ขลังสั่งสอนแต่ก่อนไร
ผู้ใดใกล้ได้กลิ่นก็ยินดี
ฝ่ายยุพาฝรั่งได้ฟังตรัส
สุดจะขัดสุดจะคบสุดหลบหนี
อภิวาทบาทยุคลพระชนนี
ลูกไม่มีใจรักเหมือนยักษ์มาร
ดูน่ากลัวหัวหยิกหลุกหลิกหลอก
เขี้ยวก็งอกหน้าก็โง่ทั้งโวหาร
มุทะลุดุดันในสันดาน
จะประทานให้เป็นผัวลูกกลัวภัย
แม้ลวงล่อพอให้ตายวายชีวิต
ลูกจะคิดมิให้ขัดอัชฌาสัย
ด้วยแสนแค้นแสนชังไม่หวังใจ
จะเข้าใกล้เกลียดหน้าระอาอาย ฯ
แต่ในที่สุดนางก็ต้องยอม ด้วยเห็นแก่ความสงบสุขของบ้านเมือง เรียกว่ายอมมีผัวเพื่อชาติ ว่ายังงั้นเถอะ
พอเจอหน้าสินสมุทก็ ภาวนาอาคมด้วยลมปราณ ถึงแม้สินสมุทจะมีอิทธิฤทธิ์ขนาดไหน ก็เล่นเอาซึมไปเหมือนกัน
ดังที่ท่านครูได้ว่าไว้ ดังนี้
ฝ่ายหน่อนาถชาติเชื้อผีเสื้อน้ำ
ผีจะทำมิใคร่ได้ด้วยใจหาญ
แต่ฤทธิ์เดชเวทย์มนต์ดลบันดาล
ให้ซาบซ่านเสียวรักหักอารมณ์
ดูที่ไหนให้เพลินเจริญจิต
ประไพพิศเพราพริ้งทุกสิ่งสม
ทั้งสองแก้มแย้มยิ้มน่าชิดชม
ป่วนอารมณ์ก้มพักตร์สู้หักใจ ฯ
เรื่องของเรื่องมันก็เป็นไปตามแผนของนางละเวง ที่จะเก็บแม่ทัพทั้งสามไว้ที่กรุงลังกา
ไม่ปล่อยให้กลับไปประกาศชัยชนะที่กรุงผลึกได้ แต่พอถึงเวลาสำคัญที่จะเข้าด้ายเข้าเข็ม
สินสมุทกลับไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เพราะไม่เคยเรียนมาก่อน ทั้งบิดาและพระเจ้าตา ก็ไม่ได้สั่งสอนมาในเรื่องพรรค์อย่างนี้
สินสมุทสุดขยั้นประหวั่นจิต
ตะลึงคิดเอะไฉนไยสมร
เมื่อแรกรับกลับผัดแล้วตัดรอน
จะยอกย้อนคิดอย่างไรผิดใจจริง
จะปลักปลอบตอบโต้เราโง่กว่า
ชะปัญญาเอ๋ยไม่รู้เท่าผู้หญิง
เหมือนลมหวนปรวนเปรประเวประวิง
พูดจริงจริงก็เป็นเท็จเข็ดคารม
ผิดก็ถือดื้อดึงให้ถึงแต้ม
ได้ชื่นแช่มเชยชิดสนิทสนม
ยิ่งเพ่งพิศติดใจจะใคร่ชม
เข้าเกลียวกลมกอดรัดกระหวัดกร
นางเบือนหยิกพลิกแพลงวัดแว้งวุ่น
พระกอดอุ่นแนบทรวงดวงสมร
นางเหนื่อยเหน็ดเข็ดใจพิไลวอน
อย่าเพ่อก่อนเช่นนั้นฉันไม่เคย
คิดว่าหยอกดอกมาเล่นถึงเช่นนี้
คิดบัดสีพระมาทำเคราะห์กรรมเอ๋ย
ไม่พูดจาพาทีโดยดีเลย
ขืนก่ายเกยปลุกปล้ำด้วยกำลัง
สินสมุทว่าพี่แพ้แต่ฝีปาก
เรี่ยวแรงมากไม่พ้นเหมือนหนหลัง
ไม่โอนอ่อนผ่อนให้ก็ไม่ฟัง
อุยหน้ายังหยิกเล่าดูเอาซิ
พลางสวมสอดกอดเกยชมเชยชิด
นางสุดคิดสุดขัดถึงปัตนิ
ข่วนเท่าไรไม่เจ็บจนเล็บลิ
อโหสิสู้เมินด้วยเกินการ
บทรักแบบยักษ์มารของสินสมุทนี้ คงจะทำให้นางยุพาผกาอ่อนแรงลงมาก ทั้งกำลังกายและกำลังใจ
เพราะตนเองเป็นคนทำเสน่ห์ให้สินสมุทหลงใหล พอถึงที่คับขันแล้วจะถอย ก็จะเป็นการขัดคำสั่งของมารดาไป
ดังนั้นจึงปล่อยไปตามเพลง
พระกอดเกี้ยวเกลียวกลมประทมประทับ
นางคำนับน้อมรักสมัครสมาน
ไม่ห่างเหินเพลินเชิงละเลิงลาน
เหมือนคชสารสู้หมอลงขอฟัน
จนเลือดฟูมฮูมแปร้นแล่นเตลิด
ระเห็จระเหิดงางวงทะลวงถลัน
ลงแทงเงาเซาซึมกระหึมมัน
ขยับยั่นยำขอระย่อยืน ฯ
อ่านคำบรรยายแล้ว เห็นภาพแจ่มชัดดีจริง ๆ และเห็นจะต้องข้ามไปสักสิบบรรทัด เพราะเหนื่อยแทนสินสมุทเต็มที
แม้แต่ ท่านครูสุนทรภู่ ก็ยังว่า
พลางกอดเกยเชยชิดจุมพิตพักตร์
วิไลลักษณ์รบกวนมักชวนหนาว
เกิดอัศจรรย์ครั้นว่าดังทุกครั้งคราว
ป่วยการกล่าวแกล้งข้ามไปตามเกิน ฯ
ทางฝ่ายกองทัพของเมืองผลึก ก็ไม่มีกำลังที่จะสู้รบกับกรุงลังกาได้ เพราะตัวแม่ทัพหน้าหลัง ไปยอมอ่อนน้อมเข้าข้างข้าศึกหมดแล้ว
เหลือแต่พราหมณ์โมรา สานน และวิเชียร ซึ่งไม่ได้หลุดเข้าไปหลงเสน่ห์กับเขาด้วย จึงมีสารแจ้งข่าวไปทางกรุงผลึกให้นางสุวรรณมาลีทราบ
นางจึงมีหนังสือไปเรียกตัวสุดสาครมาช่วย สุดสาครก็พานางเสาวคนธ์และหัสไชย ยกทัพมาจากเมืองการะเวก
สมทบกับกองทัพของกรุงผลึกของนางสุวรรณมาลี ที่พาเอานางสร้อยสุวรรณ นางจันทรสุดา ธิดาฝาแฝดมาด้วย
ทั้งหมดก็ไปตั้งหลักอยู่กับสามพราหมณ์ที่หน้ากรุงลังกา เตรียมที่จะรบชิงเอาแม่ทัพของกรุงผลึกคืนมาให้ได้
เพราะเชื่อฝีมือของสุดสาครว่าสามารถจะปราบปีศาจได้ทุกชนิด
นางสุวรรณมาลีก็มีสารถึงพระอภัยมณี ตัดพ้อต่อว่าต่าง ๆ นานา แต่พระอภัยก็ตอบกลับอย่างไม่ใยดี
สุดสาครจึงพาหัสไชยเข้าไปในวังเพื่อช่วยเหลือพระบิดา พระเจ้าอา และพระเจ้าพี่ในวัง นางสุวรรณมาลีก็สั่งความว่า
นางโฉมยงทรงสดับกำชับสั่ง
คอยระวังยาหยูกนะลูกหนา
จะเข้าวังทั้งพระน้องเป็นสองรา
มันมากกว่าเกลือกจะรุกเข้าบุกบัน
ช่วยทูลพระทรงฤทธิ์บิตุเรศ
มิโปรดเกศกลับไปไอศวรรย์
เชิญเสด็จเมตตามาฆ่าฟัน
ให้ชีวันวอดวายก็หายความ
แม้รู้เห็นเป็นคนทนไม่ได้
จะเข้าไปตามเสด็จไม่เข็ดขาม
จะเคืองขัดตัดคอเสียก็ตาม
มิขอข้ามคงคาไปธานี ฯ
ทั้งสุดสาครและหัสไชยก็รับคำสั่งนางสุวรณมาลี แล้วแต่งองค์ทรงเครื่องเป็นฤาษีสุดสาครขี่ม้ามังกร
ถือไม้เท้าวิเศษของพระเจ้าตา หัสไชยขี่สิงห์ถือพระขรรค์ พร้อมด้วยทหารรักษาพระองค์
จากเมืองการะเวกสองร้อยคน ตามไปช่วยป้องกันด้วย
พวกลังกาฝรั่งสิ้นทั้งหลาย
เห็นม้ากลายกลัวจะขบก็หลบหนี
เสียงครึกครื้นตื่นกันดูทั้งบูรี
ตำรวจตีห้ามปรามไปตามทาง
บ้างว่าม้าหน้าเหมือนมังกรร้าย
เข้าใกล้กรายกลัวจะดีดไม่กีดขวาง
พระแกล้งขับกลับตลบกระทบทาง
ให้ฟาดหางหวดคนหลบลนลาน
หน่อกษัตริย์หัสไชยแกล้งไสสิงห์
ไล่ผู้หญิงล้มลุกสนุกสนาน
ถึงท้ายวังลังกานอกปราการ
หยุดทหารพร้อมพรั่งแล้วสั่งความ ฯ
เมื่อไม่มีผู้ขัดขวางแล้ว สุดสาครกับหัสไชยก็พากันเข้าไปในวังของกรงลังกา และได้พบกับพระอภัยมณีสมความตั้งใจ.
##############