เล่าต่อ...นะครับ
สำหรับรักของผมครั้งนั้นยอมรับเลยครับ มันเป็นแค่ทางเลือกในความสมบูรณ์ ผมก็แค่อยากมีร้องเท้านักเรียน กระเป๋านักเรียน เสื้อผ้าใหม่ๆเหมือนกะเพื่อนเขาบ้าง..... และพี่ (ผมเรียกว่าพี่ย.ละกัน) ก็ได้เติมเต็มชีวิตผมให้เต็มสมบูรณ์
ผมอยากไปไหนผมได้ไหม ผมอยากกินอะไรผมได้กิน ผมชอบอะไรผมได้หมด ที่เขาคือคนที่สมบูรณ์แบบจริงๆ
ส่วนเรื่องหน้าตาพี่ ย.บอกเลยว่าหน้าตาดีครับ ตอนนั้นผมอยู่ ม.ปลาย พี่เขาอายุ24 เป็นเซลหน้าตาดีคนนึง ขาวๆเหนือๆครับ
ชีวิตผมอยู่กับพี่เขาตลอดเวลา แต่ภายใต้กฎข้อหนึ่ง....ที่ผมยอมรับไว้แต่แรก คือ "ห้ามไปไหน"
และ 1 ปีแรกผมอยู่ภายใต้กฎนั้นได้เป็นอย่างดี อาจเป็นเพราะผมชอบพี่เขาแล้ว และ ก็ชอบในสิ่งที่พี่เขาดูแล
แต่ปีต่อมา ผมไม่คิดแบบนั้นสิครับ.... ผมโหยหาอิสระภาพ ผมอยากอยู่กับเพื่อนในช่วงสุดท้ายของม.ปลาย อยากทำกิจกรรมแบบเพื่อนๆบ้าง
และผมก็เลือกทีจะ อยู่กับเพื่อน อาจเป็นเพระาวัยของผมในตอนนั้นด้วยมั้ง ทางที่ผมเลือกเลยทำให้เรามีปัญหากันบ่อยๆ
ความสุขเริ่มหายไปในใจผม มีแต่คำถาม ว่าอิสระผมหายไปไหน...จนผมเริ่มเปลี่ยนตัวเอง
พี่ย. เขาคงรู้ดีครับ พี่เขาพยายามตามใจผมมากขึ้น ปรับตัวเองมากขึ้น แต่ใจผมมันเปลี่ยนไปแล้ว
ผมมองหาแต่อิสระภาพและยึดติดกับ คำว่า "ผมอยากทำโน้น อยากทำนี้"
ผมเรียนจบ.ม6 พี่เขาเสนอให้เรียนต่อมหาลัย แต่ผมไม่ทำตาม ผมอยากทำงานและผมก็ได้ทำงานเป็นพนักงานห้างแห่งหนึ่ง
ทุกวันที่ผมไปทำงาน ผมพยายามตั้งใจทำงานเพราะผมอยากเลือกทางเดินของตัวเอง จนสุดท้าย...ผมก็ได้ทิ้งพี่เขาไป
ผมทิ้งพี่เขาไปหาคนที่แอบแชทในเน็ตไม่นาน ผมตีความว่านั้นคือความรัก ผมเรียกพี่เขาว่า พี่ ต. ละกัน
ผมโครตจะเป็นคนใจดำเลยครับ... คนนึงที่ดูแลผมมาเกือบ3ปี ผมทิ้งเขาง่ายๆ และช่วงที่ผมทิ้งพี่เขาไป เหมือนโลกพัง
ผมกลับได้รู้ข้อมูลจากพี่ย. ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมา พี่เขาทำอะไรมากมายเพือดูแลคนอย่างผม
พี่ย.เป็นเด็กเลี้ยงของผู้ใหญ่คนนึงที่สิงค์โปรมาก่อน พี่ย.เคยลำบากมามาก แต่มี คนสิงค์โปรนี้ละดูแลพี่เขามาก่อน
และที่พี่ย. รักและดูแลผม พี่ย.เขามองผมว่าเคยเป็นเหมือนเขา และพี่ย.ก็เจอผมทิ้ง เหมอืนที่พี่ย.ได้ทิ้งคนที่เคยดูแลเขา
นี้คือกฏแห่งกรรมใช้ไหม "เป็นคำพูดของพี่ย." พี่ย.ทำทุกทางเพื่อฝืนกฎแห่งกรรม เพื่อดึงผมกลับไป
1.ไม่ไปทำงาน เพื่อนั้งรอผมกลับมาหาที่ห้อง แกหวังว่าสักวันผมจะกลับไป กลัวผมไปไม่เจอ
2.แกเมาขับรถชนเสาไฟฟ้า ไม่รู้ตั้งใจไหม แต่ได้ผลครับผมกลับไปดูแลแกที่รพ. และที่ห้อง แต่ผมไม่เคยนอนค้าง
สุดท้ายผมก็ทิ้งพี่ ย.ไปอย่างไม่เหลือเยื้อใย มีแต่อีเมล์ที่ผมคอยส่งถาม ข่าวคราวพี่ย.เป็นระยะๆ แต่พี่ย. นานๆทีตอบ จนเราเลิกติดต่อกันไป
*รักแท้ของพี่ย. คงไม่มีอยู่กับผมจริงๆ ผมก็หวังว่าผมไม่ใช้รักแท้ของพี่ย.เขา อยากให้พี่ย.เจอคนที่ดีดี ดีกว่าผม
ไว้มาต่อนะครับ
"ผมไม่เชื่อว่าความรักแท้ๆของเกย์มีอยู่จริง"อีกแล้ว??? (2)
สำหรับรักของผมครั้งนั้นยอมรับเลยครับ มันเป็นแค่ทางเลือกในความสมบูรณ์ ผมก็แค่อยากมีร้องเท้านักเรียน กระเป๋านักเรียน เสื้อผ้าใหม่ๆเหมือนกะเพื่อนเขาบ้าง..... และพี่ (ผมเรียกว่าพี่ย.ละกัน) ก็ได้เติมเต็มชีวิตผมให้เต็มสมบูรณ์
ผมอยากไปไหนผมได้ไหม ผมอยากกินอะไรผมได้กิน ผมชอบอะไรผมได้หมด ที่เขาคือคนที่สมบูรณ์แบบจริงๆ
ส่วนเรื่องหน้าตาพี่ ย.บอกเลยว่าหน้าตาดีครับ ตอนนั้นผมอยู่ ม.ปลาย พี่เขาอายุ24 เป็นเซลหน้าตาดีคนนึง ขาวๆเหนือๆครับ
ชีวิตผมอยู่กับพี่เขาตลอดเวลา แต่ภายใต้กฎข้อหนึ่ง....ที่ผมยอมรับไว้แต่แรก คือ "ห้ามไปไหน"
และ 1 ปีแรกผมอยู่ภายใต้กฎนั้นได้เป็นอย่างดี อาจเป็นเพราะผมชอบพี่เขาแล้ว และ ก็ชอบในสิ่งที่พี่เขาดูแล
แต่ปีต่อมา ผมไม่คิดแบบนั้นสิครับ.... ผมโหยหาอิสระภาพ ผมอยากอยู่กับเพื่อนในช่วงสุดท้ายของม.ปลาย อยากทำกิจกรรมแบบเพื่อนๆบ้าง
และผมก็เลือกทีจะ อยู่กับเพื่อน อาจเป็นเพระาวัยของผมในตอนนั้นด้วยมั้ง ทางที่ผมเลือกเลยทำให้เรามีปัญหากันบ่อยๆ
ความสุขเริ่มหายไปในใจผม มีแต่คำถาม ว่าอิสระผมหายไปไหน...จนผมเริ่มเปลี่ยนตัวเอง
พี่ย. เขาคงรู้ดีครับ พี่เขาพยายามตามใจผมมากขึ้น ปรับตัวเองมากขึ้น แต่ใจผมมันเปลี่ยนไปแล้ว
ผมมองหาแต่อิสระภาพและยึดติดกับ คำว่า "ผมอยากทำโน้น อยากทำนี้"
ผมเรียนจบ.ม6 พี่เขาเสนอให้เรียนต่อมหาลัย แต่ผมไม่ทำตาม ผมอยากทำงานและผมก็ได้ทำงานเป็นพนักงานห้างแห่งหนึ่ง
ทุกวันที่ผมไปทำงาน ผมพยายามตั้งใจทำงานเพราะผมอยากเลือกทางเดินของตัวเอง จนสุดท้าย...ผมก็ได้ทิ้งพี่เขาไป
ผมทิ้งพี่เขาไปหาคนที่แอบแชทในเน็ตไม่นาน ผมตีความว่านั้นคือความรัก ผมเรียกพี่เขาว่า พี่ ต. ละกัน
ผมโครตจะเป็นคนใจดำเลยครับ... คนนึงที่ดูแลผมมาเกือบ3ปี ผมทิ้งเขาง่ายๆ และช่วงที่ผมทิ้งพี่เขาไป เหมือนโลกพัง
ผมกลับได้รู้ข้อมูลจากพี่ย. ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมา พี่เขาทำอะไรมากมายเพือดูแลคนอย่างผม
พี่ย.เป็นเด็กเลี้ยงของผู้ใหญ่คนนึงที่สิงค์โปรมาก่อน พี่ย.เคยลำบากมามาก แต่มี คนสิงค์โปรนี้ละดูแลพี่เขามาก่อน
และที่พี่ย. รักและดูแลผม พี่ย.เขามองผมว่าเคยเป็นเหมือนเขา และพี่ย.ก็เจอผมทิ้ง เหมอืนที่พี่ย.ได้ทิ้งคนที่เคยดูแลเขา
นี้คือกฏแห่งกรรมใช้ไหม "เป็นคำพูดของพี่ย." พี่ย.ทำทุกทางเพื่อฝืนกฎแห่งกรรม เพื่อดึงผมกลับไป
1.ไม่ไปทำงาน เพื่อนั้งรอผมกลับมาหาที่ห้อง แกหวังว่าสักวันผมจะกลับไป กลัวผมไปไม่เจอ
2.แกเมาขับรถชนเสาไฟฟ้า ไม่รู้ตั้งใจไหม แต่ได้ผลครับผมกลับไปดูแลแกที่รพ. และที่ห้อง แต่ผมไม่เคยนอนค้าง
สุดท้ายผมก็ทิ้งพี่ ย.ไปอย่างไม่เหลือเยื้อใย มีแต่อีเมล์ที่ผมคอยส่งถาม ข่าวคราวพี่ย.เป็นระยะๆ แต่พี่ย. นานๆทีตอบ จนเราเลิกติดต่อกันไป
*รักแท้ของพี่ย. คงไม่มีอยู่กับผมจริงๆ ผมก็หวังว่าผมไม่ใช้รักแท้ของพี่ย.เขา อยากให้พี่ย.เจอคนที่ดีดี ดีกว่าผม
ไว้มาต่อนะครับ