(Y) กับเพื่อนชายคนนี้ ผมคงไม่ได้หวั่นไหวใช่ไหมมม...

ก่อนอื่น บอกเลยครับ ผมชอบผู้ชายยย สวัสดีครับ ผมชื่อ อุกกฤษฏ์ (อุกกิด) อิอิ
ก่อนอื่นบอกเลยครับว่า คุณควรที่จะอ่านกระทู้นี้ก่อน เพราะกระทู้นี้เกี่ยวกับมันโดยเฉพาะ http://pantip.com/topic/33145787
แต่ถ้าไม่ยอมอ่าน ฮ่ะๆ ก็ไม่เป็นไรครับ ศึกษาต่อจากนี้ได้
เริ่มมมมม
เพื่อนชายคนนี้ ผมขอเรียกว่า "มะพร้าว" แล้วกัน เอื่ม สำหรับผมกับมันนั้น ตามสปอยล์ครับ
           [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สมัยม. ต้น    "ผมกับมะพร้าว เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ ม.หนึ่ง จนวันนี้ห้าปีแล้วครับ ผมกับมันก็ไม่ค่อยสนิทกันมาก จะเข้าหากันเฉพาะตอนมีการบ้าน แต่มันเป็น ผช.แท้ๆคนเดียวในสมัย ม.ต้นที่สนใจผม สนใจในที่นี้คือพยายามดึงผมกลับมาเป็น ผช.ที่ ชอบ ผญ ด้วยกัน วิธีการที่มันเข้าหาผมน่ะ ผมชอบมากๆเลย คือมันจะยิ้มและถามเราเหมือนกับเราเป็นเพื่อนที่สนิทของมันคนหนึ่ง บางทีมันก็พูดหยอกผมอย่างนั้นอย่างนี้ ตามประสาเพื่อน ผช.ที่แซวพวกเกย์ๆหรือตุ๊ดในห้อง ซึ่งเกือบจะไปได้รอดแล้วครับ ผมเกือบจะเข้ากลุ่ม ผช ในห้องได้แล้ว แต่มันก็มีเหตุการณ์หนึ่งแทรกมาก่อน(ซึ่งไม่ขอเล่านะครับ คือมันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้) "
อ้อ ลืมบอก ผมเคยลักหลับมันด้วยครับ แต่ก็แค่เล่นๆครับ แค่จับๆคลำๆ แล้วก็นอน (อ้ากกกกกก แมวพิมพ์)    
   พอขึ้น ม.ปลายมา เราก็ได้อยู่ห้องเดียวกันครับ
มะพร้าว ตอนขึ้น ม.ปลายมา ตามนี้ครับ
     " ไอ้เชี่ย เป็นนักบอล ตัวสูงๆ ขาวๆ หน้าหล่อ ตาคม คิ้วสวย ทรงผมนักเรียนทั่วไป(แต่ดึงดูดมาก) เป็น ร.ด. (ยิ่งเทห์เข้าไปใหญ่) เป็นดีเจร่วมกับผมที่ รร. ลุคแบดบอย ตัวผอมๆ มีแต่ก้าง(กระดูก) ต้นขานี่แบบ (อ้าาากกกกกก คิดแล้วฟิน) พอเหอะๆ
   เอาเป็นว่ามันน่าสนใจครับ ผมกับมัน ผมคุยกับมันค่อนข้างจะเป็นกันเองนะ แปลกแต่จริงๆ ทั้งๆที่ไม่ได้สนิทกันมาก

เรื่องมันเริ่มตั้งแต่ช่วงที่ เกิดรักสองเศร้า เราสามคนครับ
ผมก็ใกล้ชิดมันมากขึ้น
ช่วงนี้อะ มันชอบมาตีสนิทกับผม ไม่ได้มโนนะครับ เพราะผมเป็นคนที่หยิ่งมาก ใครเข้าหาจะพิจารณาให้ถี่ถ้วนก่อนเสมอ อิอิ
        แบบว่า ไล่เป็น สเกลเลยครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้-ถ้ามันไม่มีเพื่อนกินข้าว มันจะมานั่งตรงข้ามผม (ซึ่งผมก็มีเพื่อนหญิง)
-ถ้ามันเหงา มันจะมาหยิบคอมผม แล้วเอาไปเข้าเฟส แล้วไม่ออกจากระบบอีก
-มันชอบมาตอมผม ทักท้วง อะไรต่างๆนาๆ แบบว่า "วันนี้อุกกฤษฏ์หล่อดีนะ เทห์ดี ขี้เหร่ดี"
-เลิกโรงเรียนทีไร มันจะซ้อมบอล ผมจะนั่งเล่นที่ รร.ด้วย บางครั้งมันจะขึ้นจากสนามมานั่งเล่นด้วย
-ผมก็เล่นกันมันด้วย มีวันหนึ่งผมซื้อน้ำเต้าหู้ให้มันกินด้วย (สองต่อสอง ตอนใกล้มืด)
-มันก็บ้าจี้ แค่ยืมรถมอไซต์ผมไปซื้ออะไรข้างนอกกิน พอมันกลับมาส่งรถผม มันก็เอาน้ำปั่นสตอเบอรี่ให้ผมกิน แล้วบอกผมว่า "เราให้เธอ เรารู้อุกกฤษฏ์ นายน่ะ สตอ" ผมนี่ สตั้น แปดร้อยวิ
-จัดรายการที่ รร.กับมัน
-มันชอบจ้องผมแบบพิจารณา ผมก็ชอบจ้องมันเรียบๆ แล้วก็ต่างยักคิ้วให้กัน (อวดความเก๊ก ว่างั้นเหอะ)
-ความคิดความอ่านมันจะตรงข้ามกับผมเสมอ นั่นทำให้ต้องเปิดโต้วาทีกันบ่อยมากกกก
-ไม่ใช่แค่นั้น เวลาเดินด้วยกัน จะห่างกันสองสามเก้า (ป้องกันสายตา และความคิดของชาวบ้านชาวช่อง)แต่พอวันไหนหิมะจะตกครับ ไอ้มะพร้าวมันจะมาเดินใกล้ๆแล้วโอบไหล่พาดคอ (อารมณ์แบบเพื่อนกู อารัยประมาณนี้ จะไม่ให้ใจเต้นได้ไง ไอ้สาสส)
-ทุกอย่าง มันทำอย่างกับเป็นเรื่องปรกติ มันไม่คิดไรมาก แต่ผมต่างหากที่ต้องเก็บอาการเกร็งๆไว้ข้างใน ภายใต้ไปหน้าอันเรียบบ
-แต่ผมสงสัยมันนะ เคยคิดว่า มันต้องเข้ามาพิสูจน์ปฏิกริยาของผมต่อ ผช. แต่ผมก็ไพ่เหนือกว่า เพราะผมหยิ่ง และไม่ง่าย(มั้ง)

          นี่แค่ชีวิตประจำวันครับ มันเข้ามาหาผมมากขึ้น จนเพื่อนในห้อง สงสัยกันเป็นแถบ แต่ๆๆ มันไม่มีวี่แววเป็นเกย์เลย จริงๆๆ อันนี้เอาหัวเป็นประกัน เพราะมันก็เคยเล่าเรื่องแซวสาวให้ผมฟัง


++++++++จนเมื่อไคลเเมกซ์ +++++++

เมื่อคืนที่ไปเฝ้าเด็กน้อยเข้าค่ายลูกเสือ(ผมเป็นสตาฟ์ ส่วนมัน คุมเด็ก เฝ้าเวรยาม ที รร.)
ผมก็ไปร่วมชมการแสดงรอบกองไฟของลูกเสือ ดูไป หันไปเห็น มะพร้าว นั่งอยู่ใกลๆกับคนที่ผมแอบรักอยู่(ถ้าได้อ่านกระทู้ก่อนหน้าจะเข้าใจกระจ่างแจ้งเลยครับ) ผมนี่ จุกเลย ทั้งแค้น ทั้งเสียใจ แต่ก็ไม่รู้ว่าแค้นใคร หรือเสียใจเรื่องของใคร คือผมยังสับสนไม่หายครับ

ความคิดที่จะประชดคนที่ผมชอบก็เกิดมาทันทีทันใด
/กูจะแย่งมะพร้าวออกจาก แล้วกูจะนอนกับมัน แล้วกูจะ...มัน(มั้ง) จะไปไหนก็ไป/--โกรธจัดครับ--เกลียดตัวเองที่เป็นคนอย่างนี้แหละ เห้อออ
พักสายตาออกจากภาพบาดตาบาดใจครับ แล้วชมการแสดงต่อ
และแล้ว ก็เกิดความคิดแซบๆ แจ่มๆ ขึ้นมา ว่า...
"ไป ชวนผู้ชายไปอาบน้ำดีกว่า กิ้วๆๆ" แต่ก็ได้แค่คิดครับ ผมก็เดินไปขอผ้าขนหนูกับน้องชายที่เข้าค่าย ขอสบู่กับน้องชายอีกคน แล้วเดินไปอาบน้ำ แล้วกลับมา และเนื่องจากผมไม่มีชุดใส่(เพราะไม่ได้ตั้งใจว่าจะนอนโรงเรียน) ก็เลยต้องไปขอเสื้ออาจารย์ที่ปรึกษา และก็ได้มา แต่ก็ต้องจำใจงัดไม้ตายออกมา เพราะได้มาแค่เสื้อ แต่ไม่มีกางเกง.....และแล้ว เสื้อกีฬาตัวใหม่(ที่ยังไม่ซัก) และ บ๊อกเซอร์พื้นขาว ลายน้ำเงิน แดง ก็ถูกประทับบนร่างของผม (ดูไปดูมาทั้งตัว เป็นลอดช่อง _-_)

และแล้วผมก็กลับมาที่ลานชุมนุม แล้วเดินไปหามะพร้าว พร้อมกับความคิดที่ว่า
"ไอ้มะพร้าว กูอยากนอนกับ" อ้ากกกกกกกกก ตบหน้าตัวเองครับ คิดไปได้ไง เพื่อนนะเว้ย
แต่ผมก็ เหงาขึ้นมาจับใจ ทั้งที่เห็นมันตลอด จนทนไม่ได้ ก็เลยต้องเดินไปแถวๆที่มันอยู่
   แล้วมันก็ทักผม "อุกกฤษฏ์ คืนนี้นอนไหน" (พร้อมยิ้ม)
ผม "ไม่รู้ ฉันว่าฉันจะนอนกับเธอ" แล้วมันก็ยิ้ม อ้าปากกว้าง แอบหัวเราะ พี่สาวข้างๆก็วี้ดว้ายยย ไม่ได้ๆๆ
แล้วมันก็ตอกกลับมาว่า "ถ้าเธอนอนกับเรานี่เธอเสียตัวแน่นอน ดูเธอแต่งตัวมายั่วเราสิ" แล้วมันก็มองผม เอาละสินี่ผมหน้าแดงหรือเปล่านี่ ไอ้บ้า ผมขมวดคิ้วใส่มัน "ก็กูไม่มีชุดนี่หน่า" มันหัวเราะไม่หยุด ว่าจะด่ามันอยู่ครับ หัวเราะพ่องง
ผม..."สรุปนอนไหน"
มะพร้าว..." ไม่รู้ ดูก่อนเผื่อได้เฝ้าเวร" ผมพยักหน้า แล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิมแล้วชมการแสดงต่อ.....จนเมื่อทุกอย่างสงบ ราวๆ ห้าทุ่ม ผมก็ขึ้นนอน พร้อมกับคิดมากว่า "กูจะนอนไหนว้ะ แล้วนอนกับ ผช หรือ ผญ ดี" แต่ใจจริงก็ยังอยากนอนกับผู้ชายไม่หาย(เอิ่ม แรดจัง ฮ่ะๆ)
ก็เลยเดินเป็นผีบ้าถามหาผู้ชายรอบอาคารเรียน......

ทุกอย่างเงียบเมื่อตอน ๒๓.๓๐ น. หมอกลงกลางสนามบริเวณที่ลูกเสือกางเตนท์อยู่ ผมนั่งเหม่อคนเดียวที่ลานวอลเลย์ ย้ำครับคนเดียว มองไฟสลัวๆที่ยิงไปยังกองอำนวยการที่มี ร.ด.อยู่ (และก็รู้คนที่อยู่ตรงนั้น มองไม่เห็นผมแน่นอน เพราะมันย้อนแสง)  และแล้วผมก็ดราม่า ด้วยการร้องไห้...
   /ต้องการอะไรกันแน่ว้ะ จะอยากประชดมันไปทำไม แล้วต้องการอะไรจริงๆ ต้องการมันหรือต้องการมะพร้าวกันแน่/ ผมเทียวถามตัวเองอย่างนี้ พร้อมกับน้ำตา สับสนจริงครับ คือไม่มั่นใจว่าใจตัวเองต้องการอะไรกันแน่ ทุกอย่างมัวหม่นไปหมด ผมก้มหน้าลง และแล้ว เพื่อนสาวผมก็มานั่งด้วย(มันพึ่งแวะไปเอาเครื่องนอนจากบ้านมา) ผมก็คุยแก้ๆมันไป ดีนะที่มันไม่เห็นคราบน้ำตาผม เพราะมันมืด ก็คุยๆกันไป แล้วเราก็เห็นเงาตะคุ่มๆแถวๆกลางสนาม กำลังเดินมาทางเรา พร้อมกับไฟฉาย....มะพร้าวนั่นเองครับ ผมใจเต้นตึกตักๆ (ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าทำไม) คิดว่ามันจะไม่ได้ออกมาจากเวรสะแล้ว
"หิวข้าวว่ะ" มะพร้าวบอกกับเรา แล้วเพื่อนสาวผมก็บอกให้มันไปหากินเองที่โรงอาหาร(โรงเรียนมีงบอาหารแบบนอนสต้อป ยี่สิบสี่ชั่วโมงให้ครับ อิอิ)
มันหันหน้ามาทางผม "อุกกฤษฏ์ พาเราไปกินหน่อย" พร้อมทำเสียงออดอ้อน (ไอ้ ยยย กูจะละลาย) อารัยนะ จะให้กูพาไปกิน ตอนดึกๆนี่นะ ผมคิด แต่เพราะว่ามีเพื่อนอยู่ด้วย ก็ต้องเก็บอาการไว้
ผม... "บ้า กูเนี่ยนะจะทำอะไรให้กินได้"
มะพร้าว..."โอ๋ยยย แต่เราหิวจริงๆนะอุกกฤษฏ์" แล้วมันก็เดินไป มันบอกว่าจะไปกับเพื่อนคนอื่นก็ได้ เพื่อนผมก็เดินตามมันไปที่ห้องปกครอง (ที่พักของเราคืนนี้)
ส่วนผม ก็นั่งคนเดียวอีกแล้ว เอาไงดีๆ
และแล้ว..........
ผมเดินเข้าไปในห้องปกครอง เพื่อนชายทุกคนเล่นเกมส์หูหลับตับไหม้ ไม่มีใครสนใจมะพร้าวซักคน ผมก็สงสารมัน
มันเดินมาหาผม
"อุกกฤษฏ์ พาเราไปกินข้าวหน่อย เราหิว" เห้อออ ต่อมหยิ่งสลายแล้ว ผมเดินนำมันออกจากห้องไปยังโรงอาหาร มันก็เดินตาม
มันถามผมเรื่องอาหารว่าใครทำ บลาๆๆ ผมก็บอกมันว่าต้องทำกินเอง
"แล้วอุกกฤษฏ์ทำอร่อยไหม" ผมหัวเราะ หึ ออกมาเลยครับ
"กูบอกแล้ว เลือกมาผิดคน" มันก็ยิ้ม ถึงโรงอาหารแล้ว ก็ได้ทีขโมยไข่สองฟอง
มะพร้าว..."อุกกฤษฏ์ ทอดไข่อร่อยไหม"
"ไม่ ตามอัตภาพกูนี่แหละ"
"งั้นเราทอดเอง เอาไข่เจียวเนาะ"
"ก็ตามใจ ก็กิน กูไม่ได้กินด้วย"
"มา เราจะโชว์ฝีมือให้ชิม" แล้วแล้วมันก็ ทุบไข่สองฟองใส่ชาม ปรุงเครื่อง หั่นหอม มองมันตอนนี้ เอาตรงๆ มันน่ารักมากๆเลย ขี้อ้อนจริงๆ ดูเทห์แต่ก็ยังมีความอ่อนโยนในสายตา แล้วก็โชว์มุมที่ผมไม่เคยเห็นด้วย ผมก็ค้างกระทะให้มัน แล้วเทน้ำมันลง มันหาว่าผมเทน้ำมันลงเยอะเกินไป ผมก็เทน้ำมันจากกระทะกลับลงขวดประชดมัน มันก็หัวเราะ และแล้วมันก็ทอดไข่เอง
"อุกกฤษฏ์ ตำส้มตำเป็นไหม"
"ยิ่งไปกันใหญ่ พูดอย่างงี้อยากท้องเสียใช่ป้ะ"
"ฮ่ะๆๆ ตำให้กินหน่อย เราหิว"
"คือว้อนท์ขนาดนั้นเลยหรอออ เห้อออ" ผมนี่เพลียมันเลย พลางคิด ต้องการอะไรจากกูไหมว้ะ
"เอาเหอะน่า ตำๆไปเหอะ" ผมก็ถอนหายใจยาว แล้วเดินไปตำส้มตำให้มัน มันก็ทอดไข่ไป /ไอ้บ้า อุส่าแอ้บเชิดใส่ ก็ยังตื้อกูจนได้/
ผมจัดการตำส้มตำครับ ฮ่ะๆ ใส่พริกให้มัน ห้าเม็ด ความจริงผมตำเป็นครับ รู้ว่าอะไรใส่ตอนไหน เพียงแต่ไม่อร่อย ไม่มั่นใจ แล้วก็ไม่ถนัดครับ ตลอดเวลาที่ตำอยู่ก็แอบยิ้มไปด้วย แอบมองดูมันวางจานลงบนโต๊ะรอกินส้มตำฝีมือผม มือไม้เป็นขัดๆเขินพิกลๆ
"อุกกฤษฏ์จะกินกับเราไหม" ผมส่ายหัวเป็นคำตอบ
"ไม่ อิ่มแล้ว เกินร้อยแล้ว"
"ฮ่ะๆ เกินร้อย" ผมหยุด แล้วมองหน้ามัน ขมวดคิ้ว มีอะไรน่าขำว้ะ มันก็ยิ้ม แล้วจิ้มข้าวเล่น
มะพร้าว..."ถ้าเป็นเราเนี่ย เราทนไม่ไหวนะ เราทนไม่ได้หรอกที่เห็นเพื่อนกินข้าว เราต้องไปแจม" ผมก็ฟังมันพูดไป ตำไป ใส่มะเขือ มะกอก แล้วตามด้วยปูตัวหนึ่ง เป็นอันเสร็จ และแล้วผมก็ระเบิดหัวเราะออกมาเพราะขำในผลงานตัวเอง ว่าจะตำน้อยๆ แต่ก็เยอะจนได้ ทำไมมันออกดำๆวะ แหว่ๆๆๆ(ขนาดคนทำอย่างไม่อยากกิน แล้วคนกินล่ะ) วางส้มตำลงบนโต๊ะ
มะพร้าว..."โหหหหห...ทำไมเป็นอย่างนี้นี่" ผมก็หัวเราะ เทน้ำแก้วนึงให้ตัวเอง แล้วกินไป ยิ้มไป ดูมันกิน พอมันจะเริ่มชิม ผมก็ยิ้ม แอบมองมัน พอมันเริ่มกิน
"หืมมมมมมมมมมมมมมมมม" มันพูดออกมาคำแรกผมนี่ขมวดคิ้วเลย หืมมม นี่ เป็นไงว้ะ ผมตอกกลับทันที
"เป็นไง"
มะพร้าว..."อร่อยดี"  ผมจ้องมัน และ...
"แหวะะะะะะ - อย่า เป็นไง เอาดีๆ" ผมพยายามถามมัน แล้วเดินไปเก็บกระทะ เก็บนั่นเก็บนี่ระหว่างมันกินอยู่
"แหมอุกกฤษฏ์ เธอก็รู้ว่าเรารู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร ขนาดเธอรู้เธอก็ยังทำได้ แล้วมีหรอที่ผมจะไม่รู้ครับ...ทีนี้รู้หรือยัง" ผมแทบจะเขวี้ยงกระทะใส่มัน ฮ่ะๆ มันเอามุข "รู้" ผมไปเล่นนน อ้ากกกกกกก
ผม..." เอาเถอะ สมมุติว่ารู้ว่ากูรู้ก็แล้วกัน" แล้วมันก็หัวเราะออกมาอย่างพออกพอใจ ผมหันหลังให้มันแล้วยิ้ม แล้วมันก็บอกผมตอนที่ผมนั่งตรงข้ามมัน มองหน้ามันกิน
มะพร้าว...“อุกกฤษฏ์ วันจันทร์หน้าเราก็จะไปลงเขียงแล้ว”
ผม... “หือ ไป ร.ด. หรอ” มันยักคิ้ว
มะพร้าว... “ไปสามวัน อย่าคิดถึงเรามากนะ” ผมนี่ยิ้มเลย ไอ้เชี่ยยยย พูดอารัยยยยยย ถ้ากูใจอ่อนกว่านี้กูสลบไปแล้วนะ