กระทู้นี้เป็นเรื่องที่ Y มากๆเลยครับ ก่อนอื่นขอคร่าวๆก่อน คือเรื่องมันยาวมากกกก เล่าทั้งปีก็ไม่จบ ความรักนี้มีคนสามคนเข้ามาพัวพัน เอาจริงๆแล้วมันไม่สามารถเรียกว่าความรักได้เลย เพราะไม่ว่าคนไหนก็ไม่สมหวังสักคน !
มันเป็นการแอบรักของผู้ชายด้วยกัน สามคน ช้อคสิครับ เห้อออออ
ขอเรียกผมเองว่า ผมครับ คนที่สองขอเรียกว่า V ครับ ส่วนคนที่สามเรียกว่า P ครับ / ผมกับV เป็นเกย์ครับ ส่วนไอ้ V เป็นชายแท้ล้านเปอรเชนนน
ผมกับP เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ ม.หนึ่ง จนวันนี้ห้าปีแล้วครับ ผมกับมันก็ไม่ค่อยสนิทกันมาก จะเข้าหากันเฉพาะตอนมีการบ้าน แต่มันเป็น ผช.แท้ๆคนเดียวในสมัย ม.ต้นที่สนใจผม สนใจในที่นี้คือพยายามดึงผมกลับมาเป็น ผช.ที่ ชอบ ผญ ด้วยกัน วิธีการที่มันเข้าหาผมน่ะ ผมชอบมากๆเลย คือมันจะยิ้มและถามเราเหมือนกับเราเป็นเพื่อนที่สนิทของมันคนหนึ่ง บางทีมันก็พูดหยอกผมอย่างนั้นอย่างนี้ ตามประสาเพื่อน ผช.ที่แซวพวกเกย์ๆหรือต๊ดในห้อง ซึ่งเกือบจะไปได้รอดแล้วครับ ผมเกือบจะเข้ากลุ่ม ผช ในห้องได้แล้ว แต่มันก็มีเหตุการณ์หนึ่งแทรกมาก่อน(ซึ่งไม่ขอเล่านะครับ คือมันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้)
ส่วนผมกับV รู้จักกันในนามเพื่อนร่วมชั้น คนละห้อง สมัยม.หนึ่งผมเกือบจะชอบมันนะ เพราะมันหน้าตาดี แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ปล่อยมาเรื่อยๆ แต่พอตอน ม.สอง ผมเริ่มเข้าหามันมากขึ้น เพราะเหตุผลบางอย่างที่ยาวอีกข้อ ฮ่ะๆๆ ช่วงนี้ผมเกลียดมันครับ เพราะผมสงสัยว่าคนที่ผมชอบ(ผญ.)จะชอบมัน จนถึงม.สาม ก็พอรู้ว่ามันไม่ใช่ ผช.แท้(เหมือนผม) ความคิดที่ว่า เฮ่ยๆๆๆ มันหล่อจัง ชอบดีไหมว้ะ บางทีก็หวั่นไหวกับมันนะ แต่เอาจริงๆ ม.สามแล้ว ผมกับมันสนิทกับมันมากเลยนะ ผมเรียนรู้ตัวตนของมันมากขึ้น(หมายถึงสไตล์ชีวิต หรือวิถีชีวิตที่ลึกซึ้งมากขึ้น)
เอาล่ะ พอผม ขึ้นม.ปลาย โชคชะตากลั่นแกล้ง เมื่อเราทั้งสามคนได้เรียนห้องเดียวกัน เอาล่ะสิ ผมกับไอ้ P ก็ยังปรกติเหมือนเดิม มันก็ยังเข้ามาแซวผมมากๆเหมือนเดิมเป็นบางครั้ง แต่เรื่องผมกับ V นั้นมันเริ่มลึกซึ้งเรื่อยๆครับ ***หากอยากทราบรายละเอียดมากกว่านี้โปรดอ่านที่กระทู้ก่อนหน้าที่ผมตั้งขึ้น แล้วคุณจะรู้ว่าผมเริ่ม รักมันยังไง***
http://pantip.com/topic/32806851
ป.ล. ลืมบอก มันสองคนนั้นนะ เป็นคนที่หล่อมากเลยนะ มีผมคนเดียวที่หน้าตาแสนจะธรรมดา แถมไม่หล่อด้วย
ต่อจากกระทู้เดิม
ผมรักมันเข้าแล้วครับ แต่ทุกวันนี้หลังจากที่ผมพอรู้แล้วว่าไอ้ v น่ะไม่สนใจผมเลย(ในกระทู้เดิมใช้ชื่อ T ครับ งงหรือเปล่าเอ่ยยย) ผมก็ทิ้งห่างจากมัน ไม่คุยด้วย ไม่สบตา มันเดินมา ผมเดินหนี ประมาณนี้ครับ มีน้อยมากที่ผมจะพูดกับมันเมื่ออยุ่ในกลุ่มเพื่อน แต่ก็เพียงแค่คำว่า อือๆ ไม่ และส่ายหัวเท่านั้น มีช่วงหนึ่งที่มันทำกระเป๋าตกกลางถนน ผมก็จอดรถแล้วหยิบให้ มับก็วิ่งมาเอา สบตาผม ผมไม่มองมัน มันบอกว่า"ขอบใจนะ" แค่นี้เองครับ ผมก็ใจสั่นไปหมดแล้ว คือผมสับสนมากครับ เราเป็นอย่างนี้เกือบสามเดือนครับ จนเมื่อสักอาทิตย์ก่อนหน้านี้ที่มันพึ่งทักแชทผมมา ซึ่งตอนนั้นแหละ ผมนี่ใจสั่นตลอดเลย มันถามผมว่าโกรธเกลียดอะไรมัน ผมบอกว่าไม่หนิ ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก มันผ่านมาแล้ว บางทีก็ไม่สมควรจะรู้เรื่องพวกนี้ แล้วมันก็ตอบมาด้วยคำว่า เออ ผมก็บอกมันว่า อย่าพูดเออ กูไม่ชอบ (คือมันมีหลายอารมณ์มากเลยครับ คงเข้าใจผมนะ ทั้งตื่นเต้น ดีใจ น้อยใจ โกรธ เสียใจ และวางฟอม และที่สำคัญคือรัก) มันก็ส่งภาพแคปแชทเก่าๆที่ผมเคยด่ามัน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราห่างกันในวันนั้น ผมนี่น้ำตาไหลเลยครับ
มันรู้ว่าผม รักมัน แต่มันก็ยังพยายามทำเป็นเหมือนว่าผมไม่มีหัวใจ มันทำเป็นไม่รู้ ผมรู้สึกได้อย่างนี้
ผมวางแผนไว้แล้วว่า ถ้ามันยอมทักผม ผมจะ /ขี่รถไปที่บ้านมัน มองหน้ามัน ขอโทษมัน ถามมันว่ามันเกลียดผมหรือเปล่า แล้วขอมันสักอย่าง ไม่ว่ามันจะให้ไม่ให้ก็ช่าง แต่สิ่งที่ผมจะขอคือ ผมจะกอดมัน แล้วร้องไห้ บอกกับมันว่า ผมรักมัน ผมรัก "กูรู้ไม่รักกูหรอก แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ กูรู้ไม่พร้อมที่จะมีใคร กูก็ไม่พร้อมเหมือนกัน แต่มันแปลกเนาะ ที่กูก็ยังรักคนๆหนึ่งได้ตลอดมา ขอให้รู้ว่ากูรักเท่านั้น กูขอแค่ให้รับรู้ก็พอว่ากูรัก ขอให้เปิดใจยอมรับความรู้สึกดีๆที่กูจะมีให้ตลอดไป ขอให้รู้ว่ากูไม่ได้รอ แต่ถ้ากูจะทำอะไรต่อไป ก็เพราะเหตุผลเดียว คือกูอยากให้" / ประมาณนี้ครับ ถึงจะเป็นแผน แต่ออกจากใจจริงๆครับ......
แต่ ความคิดนี้ก็พังสลายลง เมื่อผมรู้ว่ามันน่ะ ชอบไอ้ P ผมนนี่ช้อคคคเลยยย แม้ตอนแรกจะคิดว่ามันแค่อำเพื่อนเล่นๆ แต่ทุกวันนี้มันชักจะเยอะ เพื่อนแซวมันกับไอ้นั่นมันก็ยิ้มจนหน้าแดง ช่วงเวลาแบบนั้นที่ผมแอบมองดูมันผมนี่น้ำตาไหลเสมอเลยครับ โดยเฉพาะทุกวันนี้มันถึงกับโพสต์พาดพิงถึงไอ้ P พร่ำเพ้อเหมือนกับที่ผมเคยเพ้อถึงมัน
ทั้งเสียใจ ทั้งแค้นครับ เลยคิดหาวิธีเอาคืนซักหน่อย ไม่ใช่แก้แค้นนะครับ แต่วิธีนี้มันจะทำให้ผมทราบอะไรชัดเจนมากขึ้น ว่าไอ้คนที่ผมชอบนี้มันชอบเพื่อนผมจริงๆหรือเปล่า
ผมพยายามตีตัวเข้าไปสนิทกับไอ้ P ให้มากกว่าเดิม ลำพังมันก็คุยกับผมมากกว่าไอ้ v อยู่แล้ว ผมนี่ชวนมันคุย แอ้บยิ้ม หัวเราะ มีความสุข สังเกตุได้เลยว่า ไอ้ v นั่นหงอยลงอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ...นั่นก็แสดงว่ามันรักมันจริงๆ (คงไม่งงนะครับ)
อ้อ ลืมบอก สายตาที่เพื่อนชายผมมองคนที่ผมรักน่ะมันเป็นแบบเพื่อนมองเพื่อนจริงๆเลยครับ p ไม่เคยพูดหยอกล้อกับv เลยแม้แต่ครั้งเดียว อันนี้เรื่องจริงครับ และจุดนี่เองครับที่อาจจะทำให้ v นั้นเสียใจ....
แต่วันนี้ครับ ผมนี่เข้าหามันด้วยเกมใหม่ที่ผมพึ่งได้มา เล่นด้วยกันกลางคาบอังกฤษนี่แหละครับ ผมกับ p นั่งคู่กัน ส่วนไอ้ v นั้นนั่งอยู่ข้างหลังที่เป็นที่นั่งที่สามารถมองพวกผมได้อย่างชัดเจนนนน ผมยิ่งได้ใจใหญ่ สอนมันเล่นเกมส์ พอมันเล่นไม่ค่อยเป็น ผมก็ด่ามันเชี่ยยยย อะไรประมาณนี้ แล้วจับนิ้วของมันทาบลงบนคีย์บอร์ด พูดง่ายๆคือจับมือสอนนั่นเอง มีอีกครับ ตอนเย็นหลังเลิกเรียนผมยังเรียกมันมาเล่นเกมส์ด้วย ผมกับมันนี่โครตใกล้ชิดเลยครับ เล่นเกมส์ทำทีสนุกกันจนไอ้ v ทนเห็นไม่ไหวจนต้องกลับบ้านไปก่อน ผมคิดว่า v คงเจ็บไม่น้อย แล้วมันต้องมีฟีดแบ็คแน่นอน
แล้วก็เป็นไปตามคาด เมื่อผมเปิดเฟสมา แล้วเห็นโพสต์ของมันที่เขียนว่า
" ***วันนี้คาบพัฒนาอาจารย์ถามว่า
อ เป็นไงในห้องรักกันดีไหม?
เพื่อน รักกันดีครับ/ค่ะ
ผม(ในใจผม) รักครับแต่เขาคงไม่ได้รักผม*** — รู้สึกเจ็บปวด"
ผมอ่านนี่ แทบหยุดหายใจครับ มันเจ็บมากกกก มันแสดงให้เห็นร้อยเปอร์เซนต์เลยครับว่ามันชอบไอ้ p จริงๆๆ
ผมนี่ไม่ยอมหยุดครับ(ไม่รู้ทำไมเหมือนกันที่เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นเหลือเกิน เห้อออ) ผมก็โพสต์กลับครับ แต่ผมโพสต์บนกระดานของไอ้ p เลย เพื่อความสะใจ ว่า...
"พรุ่งนี้เอาจอยมาด้วย เดี๋ยวลงเกมให้นะ จะพยายามว้ะ แล้วววว เตรียมไฟล์เพลงให้ด้วยจะไปจุ๊ปเอานะ อะเคร จบ "
จนถึงตอนนี้แล้ว ผมจะขอสรุปครับ
มันวนเป็นลูปเลยครับ //// ผมรักคนๆหนึ่งแต่เขากลับรักเพื่อนผมแทน แล้วเพื่อนผมนี้ก็มาทำดีกับผมแทน//
-ผมเจ็บที่มันไม่เคยเหลียวแลผมเลย
- V มันเจ็บที่คนที่มันรักไม่ได้รักมัน
- P ผมไม่รู้นะว่ามันรู้สึกกับเรื่องนี้ยังไง บางทีมันอาจจะรู้
เราสามคนไม่ได้ปริปากอะไร ไม่มีใครถาม มีแต่ความรู้สึกลึกๆที่ส่งผ่านกันทางสายตา ผมยังคงรักมัน(V) แม้จะอยากให้มันเจ็บ แต่ทุกครั้งที่เห็นมันเสียใจ ผมกลับใจหล่นวาบบบบ
มันก็ยังคงรักเพื่อนผม(P) รักแบบออกตัวเเรง รักแบบแอบรัก
ส่วนไอ้P ก็ไม่ได้สนใจอะไรมัน นึกมาบางทีผมก็นึกสงสารไอ้ V เหมือนกันครับ
------ผมจะทำไงกับเรื่องนี้ดีครับ จะทำยังไงดี จะทำยังไงดี
รักสองเศร้า เรา "สาม" คน ช่วยด้วยครับผม สับสนจริงๆ
ขอเรียกผมเองว่า ผมครับ คนที่สองขอเรียกว่า V ครับ ส่วนคนที่สามเรียกว่า P ครับ / ผมกับV เป็นเกย์ครับ ส่วนไอ้ V เป็นชายแท้ล้านเปอรเชนนน
ผมกับP เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ ม.หนึ่ง จนวันนี้ห้าปีแล้วครับ ผมกับมันก็ไม่ค่อยสนิทกันมาก จะเข้าหากันเฉพาะตอนมีการบ้าน แต่มันเป็น ผช.แท้ๆคนเดียวในสมัย ม.ต้นที่สนใจผม สนใจในที่นี้คือพยายามดึงผมกลับมาเป็น ผช.ที่ ชอบ ผญ ด้วยกัน วิธีการที่มันเข้าหาผมน่ะ ผมชอบมากๆเลย คือมันจะยิ้มและถามเราเหมือนกับเราเป็นเพื่อนที่สนิทของมันคนหนึ่ง บางทีมันก็พูดหยอกผมอย่างนั้นอย่างนี้ ตามประสาเพื่อน ผช.ที่แซวพวกเกย์ๆหรือต๊ดในห้อง ซึ่งเกือบจะไปได้รอดแล้วครับ ผมเกือบจะเข้ากลุ่ม ผช ในห้องได้แล้ว แต่มันก็มีเหตุการณ์หนึ่งแทรกมาก่อน(ซึ่งไม่ขอเล่านะครับ คือมันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้)
ส่วนผมกับV รู้จักกันในนามเพื่อนร่วมชั้น คนละห้อง สมัยม.หนึ่งผมเกือบจะชอบมันนะ เพราะมันหน้าตาดี แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ปล่อยมาเรื่อยๆ แต่พอตอน ม.สอง ผมเริ่มเข้าหามันมากขึ้น เพราะเหตุผลบางอย่างที่ยาวอีกข้อ ฮ่ะๆๆ ช่วงนี้ผมเกลียดมันครับ เพราะผมสงสัยว่าคนที่ผมชอบ(ผญ.)จะชอบมัน จนถึงม.สาม ก็พอรู้ว่ามันไม่ใช่ ผช.แท้(เหมือนผม) ความคิดที่ว่า เฮ่ยๆๆๆ มันหล่อจัง ชอบดีไหมว้ะ บางทีก็หวั่นไหวกับมันนะ แต่เอาจริงๆ ม.สามแล้ว ผมกับมันสนิทกับมันมากเลยนะ ผมเรียนรู้ตัวตนของมันมากขึ้น(หมายถึงสไตล์ชีวิต หรือวิถีชีวิตที่ลึกซึ้งมากขึ้น)
เอาล่ะ พอผม ขึ้นม.ปลาย โชคชะตากลั่นแกล้ง เมื่อเราทั้งสามคนได้เรียนห้องเดียวกัน เอาล่ะสิ ผมกับไอ้ P ก็ยังปรกติเหมือนเดิม มันก็ยังเข้ามาแซวผมมากๆเหมือนเดิมเป็นบางครั้ง แต่เรื่องผมกับ V นั้นมันเริ่มลึกซึ้งเรื่อยๆครับ ***หากอยากทราบรายละเอียดมากกว่านี้โปรดอ่านที่กระทู้ก่อนหน้าที่ผมตั้งขึ้น แล้วคุณจะรู้ว่าผมเริ่ม รักมันยังไง*** http://pantip.com/topic/32806851
ป.ล. ลืมบอก มันสองคนนั้นนะ เป็นคนที่หล่อมากเลยนะ มีผมคนเดียวที่หน้าตาแสนจะธรรมดา แถมไม่หล่อด้วย
ต่อจากกระทู้เดิม
ผมรักมันเข้าแล้วครับ แต่ทุกวันนี้หลังจากที่ผมพอรู้แล้วว่าไอ้ v น่ะไม่สนใจผมเลย(ในกระทู้เดิมใช้ชื่อ T ครับ งงหรือเปล่าเอ่ยยย) ผมก็ทิ้งห่างจากมัน ไม่คุยด้วย ไม่สบตา มันเดินมา ผมเดินหนี ประมาณนี้ครับ มีน้อยมากที่ผมจะพูดกับมันเมื่ออยุ่ในกลุ่มเพื่อน แต่ก็เพียงแค่คำว่า อือๆ ไม่ และส่ายหัวเท่านั้น มีช่วงหนึ่งที่มันทำกระเป๋าตกกลางถนน ผมก็จอดรถแล้วหยิบให้ มับก็วิ่งมาเอา สบตาผม ผมไม่มองมัน มันบอกว่า"ขอบใจนะ" แค่นี้เองครับ ผมก็ใจสั่นไปหมดแล้ว คือผมสับสนมากครับ เราเป็นอย่างนี้เกือบสามเดือนครับ จนเมื่อสักอาทิตย์ก่อนหน้านี้ที่มันพึ่งทักแชทผมมา ซึ่งตอนนั้นแหละ ผมนี่ใจสั่นตลอดเลย มันถามผมว่าโกรธเกลียดอะไรมัน ผมบอกว่าไม่หนิ ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก มันผ่านมาแล้ว บางทีก็ไม่สมควรจะรู้เรื่องพวกนี้ แล้วมันก็ตอบมาด้วยคำว่า เออ ผมก็บอกมันว่า อย่าพูดเออ กูไม่ชอบ (คือมันมีหลายอารมณ์มากเลยครับ คงเข้าใจผมนะ ทั้งตื่นเต้น ดีใจ น้อยใจ โกรธ เสียใจ และวางฟอม และที่สำคัญคือรัก) มันก็ส่งภาพแคปแชทเก่าๆที่ผมเคยด่ามัน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราห่างกันในวันนั้น ผมนี่น้ำตาไหลเลยครับ
มันรู้ว่าผม รักมัน แต่มันก็ยังพยายามทำเป็นเหมือนว่าผมไม่มีหัวใจ มันทำเป็นไม่รู้ ผมรู้สึกได้อย่างนี้
ผมวางแผนไว้แล้วว่า ถ้ามันยอมทักผม ผมจะ /ขี่รถไปที่บ้านมัน มองหน้ามัน ขอโทษมัน ถามมันว่ามันเกลียดผมหรือเปล่า แล้วขอมันสักอย่าง ไม่ว่ามันจะให้ไม่ให้ก็ช่าง แต่สิ่งที่ผมจะขอคือ ผมจะกอดมัน แล้วร้องไห้ บอกกับมันว่า ผมรักมัน ผมรัก "กูรู้ไม่รักกูหรอก แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ กูรู้ไม่พร้อมที่จะมีใคร กูก็ไม่พร้อมเหมือนกัน แต่มันแปลกเนาะ ที่กูก็ยังรักคนๆหนึ่งได้ตลอดมา ขอให้รู้ว่ากูรักเท่านั้น กูขอแค่ให้รับรู้ก็พอว่ากูรัก ขอให้เปิดใจยอมรับความรู้สึกดีๆที่กูจะมีให้ตลอดไป ขอให้รู้ว่ากูไม่ได้รอ แต่ถ้ากูจะทำอะไรต่อไป ก็เพราะเหตุผลเดียว คือกูอยากให้" / ประมาณนี้ครับ ถึงจะเป็นแผน แต่ออกจากใจจริงๆครับ......
แต่ ความคิดนี้ก็พังสลายลง เมื่อผมรู้ว่ามันน่ะ ชอบไอ้ P ผมนนี่ช้อคคคเลยยย แม้ตอนแรกจะคิดว่ามันแค่อำเพื่อนเล่นๆ แต่ทุกวันนี้มันชักจะเยอะ เพื่อนแซวมันกับไอ้นั่นมันก็ยิ้มจนหน้าแดง ช่วงเวลาแบบนั้นที่ผมแอบมองดูมันผมนี่น้ำตาไหลเสมอเลยครับ โดยเฉพาะทุกวันนี้มันถึงกับโพสต์พาดพิงถึงไอ้ P พร่ำเพ้อเหมือนกับที่ผมเคยเพ้อถึงมัน
ทั้งเสียใจ ทั้งแค้นครับ เลยคิดหาวิธีเอาคืนซักหน่อย ไม่ใช่แก้แค้นนะครับ แต่วิธีนี้มันจะทำให้ผมทราบอะไรชัดเจนมากขึ้น ว่าไอ้คนที่ผมชอบนี้มันชอบเพื่อนผมจริงๆหรือเปล่า
ผมพยายามตีตัวเข้าไปสนิทกับไอ้ P ให้มากกว่าเดิม ลำพังมันก็คุยกับผมมากกว่าไอ้ v อยู่แล้ว ผมนี่ชวนมันคุย แอ้บยิ้ม หัวเราะ มีความสุข สังเกตุได้เลยว่า ไอ้ v นั่นหงอยลงอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ...นั่นก็แสดงว่ามันรักมันจริงๆ (คงไม่งงนะครับ)
อ้อ ลืมบอก สายตาที่เพื่อนชายผมมองคนที่ผมรักน่ะมันเป็นแบบเพื่อนมองเพื่อนจริงๆเลยครับ p ไม่เคยพูดหยอกล้อกับv เลยแม้แต่ครั้งเดียว อันนี้เรื่องจริงครับ และจุดนี่เองครับที่อาจจะทำให้ v นั้นเสียใจ....
แต่วันนี้ครับ ผมนี่เข้าหามันด้วยเกมใหม่ที่ผมพึ่งได้มา เล่นด้วยกันกลางคาบอังกฤษนี่แหละครับ ผมกับ p นั่งคู่กัน ส่วนไอ้ v นั้นนั่งอยู่ข้างหลังที่เป็นที่นั่งที่สามารถมองพวกผมได้อย่างชัดเจนนนน ผมยิ่งได้ใจใหญ่ สอนมันเล่นเกมส์ พอมันเล่นไม่ค่อยเป็น ผมก็ด่ามันเชี่ยยยย อะไรประมาณนี้ แล้วจับนิ้วของมันทาบลงบนคีย์บอร์ด พูดง่ายๆคือจับมือสอนนั่นเอง มีอีกครับ ตอนเย็นหลังเลิกเรียนผมยังเรียกมันมาเล่นเกมส์ด้วย ผมกับมันนี่โครตใกล้ชิดเลยครับ เล่นเกมส์ทำทีสนุกกันจนไอ้ v ทนเห็นไม่ไหวจนต้องกลับบ้านไปก่อน ผมคิดว่า v คงเจ็บไม่น้อย แล้วมันต้องมีฟีดแบ็คแน่นอน
แล้วก็เป็นไปตามคาด เมื่อผมเปิดเฟสมา แล้วเห็นโพสต์ของมันที่เขียนว่า
" ***วันนี้คาบพัฒนาอาจารย์ถามว่า
อ เป็นไงในห้องรักกันดีไหม?
เพื่อน รักกันดีครับ/ค่ะ
ผม(ในใจผม) รักครับแต่เขาคงไม่ได้รักผม*** — รู้สึกเจ็บปวด"
ผมอ่านนี่ แทบหยุดหายใจครับ มันเจ็บมากกกก มันแสดงให้เห็นร้อยเปอร์เซนต์เลยครับว่ามันชอบไอ้ p จริงๆๆ
ผมนี่ไม่ยอมหยุดครับ(ไม่รู้ทำไมเหมือนกันที่เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นเหลือเกิน เห้อออ) ผมก็โพสต์กลับครับ แต่ผมโพสต์บนกระดานของไอ้ p เลย เพื่อความสะใจ ว่า...
"พรุ่งนี้เอาจอยมาด้วย เดี๋ยวลงเกมให้นะ จะพยายามว้ะ แล้วววว เตรียมไฟล์เพลงให้ด้วยจะไปจุ๊ปเอานะ อะเคร จบ "
จนถึงตอนนี้แล้ว ผมจะขอสรุปครับ
มันวนเป็นลูปเลยครับ //// ผมรักคนๆหนึ่งแต่เขากลับรักเพื่อนผมแทน แล้วเพื่อนผมนี้ก็มาทำดีกับผมแทน//
-ผมเจ็บที่มันไม่เคยเหลียวแลผมเลย
- V มันเจ็บที่คนที่มันรักไม่ได้รักมัน
- P ผมไม่รู้นะว่ามันรู้สึกกับเรื่องนี้ยังไง บางทีมันอาจจะรู้
เราสามคนไม่ได้ปริปากอะไร ไม่มีใครถาม มีแต่ความรู้สึกลึกๆที่ส่งผ่านกันทางสายตา ผมยังคงรักมัน(V) แม้จะอยากให้มันเจ็บ แต่ทุกครั้งที่เห็นมันเสียใจ ผมกลับใจหล่นวาบบบบ
มันก็ยังคงรักเพื่อนผม(P) รักแบบออกตัวเเรง รักแบบแอบรัก
ส่วนไอ้P ก็ไม่ได้สนใจอะไรมัน นึกมาบางทีผมก็นึกสงสารไอ้ V เหมือนกันครับ
------ผมจะทำไงกับเรื่องนี้ดีครับ จะทำยังไงดี จะทำยังไงดี