อยากมีแฟนนะ แต่การเริ่มต้นกับไครสักคนทำไมมันยากจัง

ก็คือยังนี้นะค่ะ คือนู๋อ่ะโสดมาจะปีกว่าแล้วค่ะ อยู่กับตัวเองมาพอสมควร เลยรู้ว่าตัวเองอ่ะไม่เหมาะกับความโสดเพราะเป็นคนขี้เหงา เวลานอนก็ต้องเปิดไฟนอนทุกคนเป็นคนกล้วความมือ แต่ตอนนี้แฟนก็ปิดได้ค่ะเพราะมีแฟนนอนด้วย (นู๋ไม่มีพ่อแม่ด้วยมั้งค่ะเลยเป็นคนขาดความอบอุ่นชอบเรียกร้องให้คนมาสนใจใส่ใจ) ชีวิตทำงานตั้งแต่เด็กไม่เคยมีช่วงวัยเด็ก ไม่เคยมีช่วงวัยรุ่นทำแต่งานๆมาตลอดชีวิตก็มีแต่ปัญหาเยอะไปหมด พอจะมีแฟนสักคนก็คบได้แค่ปี2ปีก็เลิก แต่พอกลับมาอยู่กับตัวเองมาใส่ใจตัวเองก็พอรู้สาเหตุที่ทำให้เลิกเพราะเราเอาแต่ใจไป ยังที่บอกด้วยความที่เป็นเด็กที่ไม่เคยได้รับความรักจากไครมาก่อนเลยต้องการมาก จนมันดูเยอะไป อาจเป็นเพราะนู๋เป็นคนชอบอ่านนิยายแบบประมาณว่ารักๆที่โรแมนติดแสนหวานเวอร์ๆอะไรประมาณนี้มั้งค่ะ เลยชอบเพ้อว่าชีวิตจิงต้องเป็นยังนั่น แต่ตอนนี้เข้าใจพอสมควรค่ะ ว่าโลกของความเป็นจิงเป็นยังไงแต่ก็ยังเพ้อๆอยู่นะ555แต่กับเรื้องอื่นนู๋โตทุกเรื้องนะแน่ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ากับความรักทำไมนู๋งี่เง่าจัง แต่ตอนนี้ได้เรียนรู้จากรักที่ผ่านๆ

มาก็พอรู้แล้วบ้างแหละค่ะว่าต้องทำตัวยังไง ตอนนี้ถามว่าคิดว่าพร้อมไหมกับรักครั้งใหม่พร้อมนะ แต่ไม่อยากวิ่งหาอ่ะ เหนื่อยพอยิ่งวิ่งหาก็ยิ่งวิ่งนี้ ตอนนี้เลยพยายามไม่คิดโฟกัสเรื่องอื่น แต่ก็นะ นู๋เป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อนไม่ค่อยมีสังคมกับเค้าหรอกค่ะ ถามว่าทำไมล่ะ นู๋เป็นคนไม่ชอบเที่ยวชีวิตอยู่แต่กับห้อง ยิ่งช่วงนี้ด้วยนะค่ะว่างงานทั้งวันอ่ะนอนอยู่ห้องเลยทำให้เรายิ่งคิดถึงเรื่องรักตลอด พยายามหาอะไรทำเพื่อที่จะไม่ให้มันคิดนะ แต่ความรู้สึกมันก็บอกว่า" โกหกตัวคนอื่นได้แต่โกหกตัวเองไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ "ถามว่ามีคนเข้ามาคุยไหมมีค่ะเยอะด้วยแต่ควาใรู้สึกไม่อยากตอบไครสักคนรู้สึกเหนื่อยกับการเริ่มต้นใหม่ซ้ำๆกับคำถามเดิมๆแล้วคนที่เข้ามาคุยก็หายไปเลยไปค่อยอยากตอบไคร เลยไม่รู้จะทำไงก็เลยมาละบายนี้ไงค่ะ เอาเป็นว่าตอนรี้พยายามไม่คิดไรเยอะ นู๋คิดว่า "เวลามันจะหาคำตอบให้นู๋ได้"