สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมนะครับ ผมมีเรื่องความรักของผมมาเล่าให้ฟัง
ผมเป็นนักศึกษาปี 4 ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้ครับ ตั้งแต่เกิดมาจนขึ้นมหาลัย ผมไม่เคยมีแฟนเลยครับ จนมีอยู่วันนึง ตอนผมเรียนอยู่ปี 2 ผมได้รู้จักกับน้องคนนึงครับ เป็นรุ่นน้องในสาขา น้องเค้าเป็นคนน่ารัก ผมยาว นิสัยร่าเริง กวนนิดๆ เราคุยกันในเฟสบุ๊คครับ บอกก่อนเลยนะครับ ผมไม่ได้มีความรู้สึกเชิงชู้สาวกับน้องเค้าเลยในทีแรก แต่พอคุยกันไปเรื่อยๆ กับรู้สึกว่า ผมชอบน้องเค้าเข้าแล้ว แต่ไม่กล้าบอกครับ เพราะไม่รู้ว่าน้องเค้าคิดยังไงกับผม จนวันนึงครับ น้องเค้าได้ถามผมมาประโยคนึงครับว่า "ชอบน้องมั้ย" ผมตอบทันทีเลยครับ ว่า ชอบ ตั้งแต่นั้นเราก็คบกันเป็นแฟนครับ เราหวานกันมากครับ ตามประสาข้าวใหม่ปลามัน แต่คบไปได้ราวๆ 1 เดือนเราเริ่มทะเลาะกันครับ สาเหตุเพราะผมไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้ว่าคนเป็นแฟนกันเค้าต้องทำยังไงบ้าง พอเริ่มเข้าเดือนที่สอง เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนมาถึงจุดแตกหักครับ วันที่ 22 กุมภาพันธ์ เป็นวันเกิดของเค้าครับ ผมไม่มีของขวัญให้เค้าครับ เพราะผมทำของขวัญให้เค้าไม่ทัน (ผมเย็บตุ๊กตาให้เค้าครับ แต่เสร็จไม่ทัน) เค้าโกรธมาก แต่ผมก็ได้ให้ของขวัญเค้านะครับ ในวันรุ่งขึ้นผมไปหาเค้าเพื่อนำของขวัญไปให้ ง้อเค้าจนยอมคืนดี โดยที่ผมไม่รู้เลยว่า ความรู้สึกของเค้ามันเปลี่ยนไปแล้ว...
เดือนมีนา มหาลัยปิดเทอม ต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน (ผมกลับบ้านต่างจังหวัด ส่วนเค้าบ้านอยู่จังหวัดเดียวกับมหาลัยครับ) เราโทรคุยกันทุกวันครับ แต่ยิ่งคุยผมยิ่งรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป แต่พยายามคิดว่า ผมคิดไปเอง จนมาถึงวันที่ 17 เมษายน วันที่ทุกอย่างพังลง เธอพิมพ์ข้อความผ่านเฟสบุ๊ค มาบอกเลิกผม ผมโทรหาเธอเพื่อขอโอกาส แต่เธอบอกเธอหมดรักผมแล้ว ผมจำเป็นต้องปล่อยเธอครับ แต่ผมบอกเธอว่า ผมจะรอเธอ ช่วงนั้นผมเฮิร์ธมากครับ แล้วหลังจากเลิกกัน เธอก็มีคนใหม่ครับ เจ็บหนักเข้าไปอีก ผมไม่ได้คุยกับเธอเลยเป็นเดือน นั่นคือเรื่องตอนปี 2 ครับ ก่อนที่จะเปิดเทอมปี 3 เหมือนจะมีปาฏิหาริย์ครับ...
ตอนนั้นผมซื้อโทรศัพท์มาใหม่ ผมจึงเริ่มเล่นไลน์ (พึ่งมามีไลน์ตอนปี 3 ครับ) เธอได้ทักไลน์มาหาผมครับ หลังจากนั้นเราก็คุยกัน ในฐานะพี่น้องครับ คุยกันไปได้สักพัก เธอได้ถามความรู้สึกผมครับ ว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกับเธอ ผมเลยบอกว่า ความรู้สึกของผมไม่เคยเปลี่ยน ยังรู้สึกกับเธอเหมือนเดิม เธอก็บอกผมว่า เธอคิดถึงผม ที่เธอทิ้งผมไปเพราะเธอคิดว่า ขนาดคบกันตอนนี้ ผมยังทำเธอเสียใจขนาดนี้ แล้วต่อไปจะขนาดไหน ผมขอโทษเธอ แล้วขอโอกาสผมอีกสักครั้ง เธอให้โอกาสผมครับ ผมดีใจมาก เธอเลิกกับแฟนเพื่อกลับมาคุยกับผม แต่การคุยครั้งนี้ เธอไม่เรียกผมว่าแฟนครับ เธอบอกให้คุยกันแบบนี้ เพื่อเธออยากมั่นใจในตัวผมก่อน ผมก็ยอมครับ แต่การกระทำทุกอย่างทำเหมือนเป็นแฟนกันทุกอย่างครับ ระหว่างที่คุยกันครั้งนี้ มีรุ่นพี่ต่างคณะคนนึงเข้ามาคุยกับเค้าครับ ผมได้ถามเค้าว่าใคร เธอบอกเป็นรุ่นพี่ แต่ในความรู้สึกของผมในตอนนั้นคือ มันไม่ไว้วางใจผู้ชายคนนี้ (คุยกันทางเฟสบุ๊ค) แต่ผมก็เชื่อใจเธอครับ เพราะตอนนั้นผมยอมเธอทุกอย่างเลยครับ พออยู่ไปได้ระยะนึง ผมรู้สึกถึงความเปลี่ยนไปของเธออีกครั้งครับ เธอเริ่มไม่ทักเฟสผมมา ทักไปก็ถามคำตอบคำ ผมเข้าไปดูในเฟสเค้าก็ไม่มีอะไรผิดปกติ จนวันนึงผมไปถามเค้าตรงๆ ว่ามีคนอื่นใช่มั้ย เค้าบอกว่าใช่ ผมเลยถามเค้าว่าแล้วผมหละ เค้าบอกว่าความรู้สึกที่เสียไปแล้ว มันเรียกกลับคืนมาไม่ได้ อีกอย่าง ครอบครัวเธอไม่ชอบผม เพราะครั้งก่อนผมทำเธอเสียใจมาก ผมจึงถามว่าคนใหม่นั้น ใช่รุ่นพี่คนนั้นใช่มั้ย เธอตอบว่าใช่ เธอบอกไม่รู้ความรู้สึกดีๆระหว่างเค้าทั้งสองมันเกิดเมื่อไหร่ไม่รู้ ผมรู้สึกแปลกใจ ทำไมผมถึงไม่เห็นความผิดปกติในเฟสบุ๊ค ทั้งๆที่เธอติดเฟสบุ๊คมาก เธอจะอัพเดตทุกอย่างผ่านเฟสบุ๊ค ผมจึงเข้าไปดูในรายการบล็อค ปรากฏว่า เธอเอาเฟสผม ไปบล็อคเฟสรุ่นพี่คนนั้น เพื่อไม่ให้ผมเห็นขอความตอบโต้กันผ่านหน้าวอลทั้งสองคน เมื่อผมปลดบล็อคเท่านั้นแหละครับ เหมือนทั้งโลกพังลงมาบวกกับดาวอังคารพุ่งชนอีกรอบ ผมเห็นขอความตอบโต้กัน บอกรักกัน ผ่านมาวอลเค้าทั้งสอง ผมนี่หน้าชาไปหมดเลยครับ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับเธออีกเลยครับ จนกระทั่งเธอทักมาถามผมว่าสบายดีมั้ย เราก็ได้คุยกันอีกครับ แต่คราวนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนแล้วครับ คุยกันตามประสาพี่น้องเลยครับ จนกระทั่งเธอทะเลาะกับแฟนเธอ ซึ่งก็คือรุ่นพี่คนนั้น เธอจึงมาระบายให้ผมฟัง และสุดท้ายเธอก็เลิกกับแฟนครับ ทีนี้ผมก็เป็นปลอบเธอ แอบคิดเหมือนกัน ว่าอาจจะได้กลับมาคบกัน แต่เปล่าเลยครับ เมื่อเธอดีขึ้น เธอก็หายไปครับ...
หลังจากเธอหายไป ไม่นานเธอได้ทักเฟสมาหาผม บอกว่าคิดถึงผม มีคืนนึง เราโทรคุยกันครับ เหมือนจะคุยกันได้ดี พอหลังจากนั้นเราก็ไปคุยกันต่อในเฟสครับ เธอบอกว่า ตอนนี้เธอคุยอยู่กับผู้ชายคนนึง เธอถามผมว่า ตอนที่เราคบกัน เธอนิสัยอย่างไร เมื่อผมบอกไปว่า เธอเป็นคนที่ทุ่มเทให้ความรักค่อนข้างมาก แต่เมื่อความรักที่ทุ่มเทให้ไป มันไม่คุ้ม เธอก็จะถอยหนีทันที เธอโกรธผมครับ เธอบอกว่า เหมือนผมกำลังด่าเธออยู่ ผมก็ได้ขอโทษเธอไปผ่านทางเพื่อนของผม เพราะเธอไม่คุยกับผมครับ หลังจากนั้น ก็ปิดเทอมแรกของปี 3 เมื่อเปิดเทอมมา ผมได้รู้ว่า เธอได้คบกับคนที่เธอคุยด้วยตอนนั้น ซึ่งเหมือนจะไปกันได้ดี จนตอนใกล้ๆจะสอบปลายภาค เธอทะเลาะกันกับแฟนเธอครับ เธอโทรมาร้องไห้กับผมครับ ผมก็ปลอบเธอ บอกว่าคนรักกันมันก็ต้องทะเลาะกันบ้าง หลังจากนั้นเธอก็โทรมาอีกครับ ทะเลาะกันอีกแล้ว เธอบอกเธอไม่ไหวแล้ว ไม่อยากคบแล้ว ผมก็บอกว่า ถ้าไม่ไหวก็เลิกซะ เธอยังไม่เลิกนะครับ เธอบอกเธอสงสาร แล้วหลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆครับ จนมาวันนึง แฟนเค้ารู้ว่าคุยกับผม(ซึ่งเป็นแฟนเก่า) แฟนเค้าบอกเลิก เธอเลยมาบอกผม ผมเลยบอกว่า แล้วจะเอายังไง เค้าบอกว่าเค้าเลือกไม่ได้ ผมเลยบอกว่า ยังไงก็ต้องเลือก ถ้าเลิกกับแฟน ผมพร้อมจะคุยต่อ แต่ถ้าไม่เลิก ผมจะเลิกคุย เพราะไม่อยากทำให้ใครลำบากใจ สุดท้ายเธอเลือกแฟนเธอครับ แต่หลังจากนั้นไม่นาน เราคุยกันทางไลน์ครับ เธอบอกว่า เธอจะเลิกแล้วจริงๆ เพราะคบไปมันก็มีแต่เสียใจ สุดท้ายเธอก็เลิกกับแฟนครับ (แฟนเธอคนนี้หวานต้นจืดปลายครับ) มีวันนึงเธอมาหาผมที่ห้อง เธอเข้ามากอดผมแล้วร้องไห้ ผมก็ปลอบเธอครับ หลังจากนั้น เราก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง เหมือนเดิมครับ ทำทุกอย่างเหมือนแฟน แต่ไม่ใช่แฟน พอสอบปลายภาคเสร็จ ก่อนปิดเทอมเราก็ใช้เวลาร่วมกันให้นานที่สุด (เพราะตรงกับปิดเทอมยาว 6 เดือน) หลังจากที่ผมกลับบ้านต่างจังหวัด ทุกๆอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เราค่อยๆคุยกันน้อยลง โดยปกติแล้ว ผมจะไม่ค่อยทักเฟสหรือไลน์ไปหาเธอก่อน มีแต่เธอจะทักมาบ่อยๆ จนกระทั่งน้อยลงๆ เรื่อยๆ มาถึงเดือนเมษา วันสงกรานต์ เราทะเลาะกัน เพราะผมไปถามเธอว่า มีคนอื่นใช่หรือไม่ เธอโกรธครับ หลังจากนั้น เราก็ไม่ได้คุยกันอยู่ 2-3 วัน ผมพยายามง้อครับ เธอบอกว่า ถ้าทำนิสัยงี่เง่าอีก เธอจะไปคบคนอื่น ผมบอกว่า ถ้าไปคบคนอื่น ผมจะทำร้ายตัวเอง เธอโกรธครับ แล้วก็บอกว่าจะไปคบกับคนอื่น สุดท้าย เธอก็ไปคบกับคนอื่นจริงๆครับ เราไม่ได้คุยกันอีกเลย จนถึงช่วงเปิดเทอม...
เปิดเทอม ผมอยู่ชั้นปีที่ 4 เธออยู่ชั้นปีที่ 3 เราไม่ได้คุยกันเลยครับ ผมจะพยายามหลบหน้าเธอตลอดเวลาเจอกัน จนกระทั่งมันเกิดเหตุการณ์ของหาย ซึ่งเป็นของที่เธอนำมาช่วยรุ่นน้องออกงานที่คณะ แล้วฝากรุ่นน้องเก็บไว้ให้ ซึ่งของได้หายไป เธอได้ทวงกับรุ่นน้อง แล้วเกิดทะเลาะกัน จึงทำให้พวกรุ่นพี่อย่างพวกผมต้องเข้าไปไกร่เกรี่ยให้ ซึ่งได้มีการถามว่า ของที่เอามาวันนั้น ได้เอามาจริงๆหรือเปล่า และถามว่ามีคนเห็นหรือไม่ ซึ่งปรากฏว่า ไม่มีใครเห็นเลย ยกเว้นผม เพราะวันที่ช่วยงาน ผมเป็นคนไปช่วยด้วย และเห็นว่าเธอเอามาจริงๆ และไม่ได้เก็บเอาไป แต่ฝากไว้ที่รุ่นน้อง หลังจากวันนั้น เรื่องก็จบลงด้วยดี เธอได้เข้ามาขอบคุณผมในเฟส เธอได้บอกอีกว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา เป็นเธอเองที่ผิด เธออยากขอแก้ตัวใหม่ ผมให้โอกาสเธออีกครั้ง เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมครับ ทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่เรียกว่า แฟน เหมือนเดิมครับ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมจะต้องออกไปฝึกงานแล้วครับ พอใกล้วันที่จะออกไปฝึกงาน เราทะเลาะกันครับ โดยเธอได้มีโพสเฟสคุยกับเพื่อนคนนึง(ผู้ชาย) ซึ่งการใช้คำของเธอมันเหมือนกับไม่ใช่แค่เพื่อน ผมบอกถามเธอว่าใคร เธอบอกเพื่อน ผมถามเธอว่า เพื่อนอะไรบอกรักกันด้วย เธอบอกว่าหึงหรอ ผมเลยบอกไปด้วยอารมณ์โมโหว่า จะไปบอกรักใครก็ชั่ง เธอโกรธครับ เธอบอกว่า เอาอย่างนั้นก็ได้ หลังจากนั้น เธอจะโพสรูปลงเฟส ประมาณว่ารักอยู่ครับเพื่อนคนนี้ เพื่อประชดผม มันทำให้ผมทนไม่ได้ ผมทำการตัดความสัมพันธ์ทุกอย่างกับเธอ บล็อคเฟส บล็อคไลน์ บล็อคเบอร์ ลบรูปทุกรูป ทิ้งของทุกอย่าง เพื่อตัดเธอ และสุดท้ายผมก็ได้ไปฝึกงานที่กรุงเทพอยู่ 3 เดือน พอกลับมาก็ปิดเทอมพอดี...
ยาวเกินครับ พิมพ์ไม่หมด รอแปปนะครับ
ใครมีชื่อเรื่องดีๆ ช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ เรื่องผมยังไม่มีชื่อเรื่องครับ
ผมเป็นนักศึกษาปี 4 ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคใต้ครับ ตั้งแต่เกิดมาจนขึ้นมหาลัย ผมไม่เคยมีแฟนเลยครับ จนมีอยู่วันนึง ตอนผมเรียนอยู่ปี 2 ผมได้รู้จักกับน้องคนนึงครับ เป็นรุ่นน้องในสาขา น้องเค้าเป็นคนน่ารัก ผมยาว นิสัยร่าเริง กวนนิดๆ เราคุยกันในเฟสบุ๊คครับ บอกก่อนเลยนะครับ ผมไม่ได้มีความรู้สึกเชิงชู้สาวกับน้องเค้าเลยในทีแรก แต่พอคุยกันไปเรื่อยๆ กับรู้สึกว่า ผมชอบน้องเค้าเข้าแล้ว แต่ไม่กล้าบอกครับ เพราะไม่รู้ว่าน้องเค้าคิดยังไงกับผม จนวันนึงครับ น้องเค้าได้ถามผมมาประโยคนึงครับว่า "ชอบน้องมั้ย" ผมตอบทันทีเลยครับ ว่า ชอบ ตั้งแต่นั้นเราก็คบกันเป็นแฟนครับ เราหวานกันมากครับ ตามประสาข้าวใหม่ปลามัน แต่คบไปได้ราวๆ 1 เดือนเราเริ่มทะเลาะกันครับ สาเหตุเพราะผมไม่เคยมีแฟนมาก่อน ไม่รู้ว่าคนเป็นแฟนกันเค้าต้องทำยังไงบ้าง พอเริ่มเข้าเดือนที่สอง เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนมาถึงจุดแตกหักครับ วันที่ 22 กุมภาพันธ์ เป็นวันเกิดของเค้าครับ ผมไม่มีของขวัญให้เค้าครับ เพราะผมทำของขวัญให้เค้าไม่ทัน (ผมเย็บตุ๊กตาให้เค้าครับ แต่เสร็จไม่ทัน) เค้าโกรธมาก แต่ผมก็ได้ให้ของขวัญเค้านะครับ ในวันรุ่งขึ้นผมไปหาเค้าเพื่อนำของขวัญไปให้ ง้อเค้าจนยอมคืนดี โดยที่ผมไม่รู้เลยว่า ความรู้สึกของเค้ามันเปลี่ยนไปแล้ว...
เดือนมีนา มหาลัยปิดเทอม ต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน (ผมกลับบ้านต่างจังหวัด ส่วนเค้าบ้านอยู่จังหวัดเดียวกับมหาลัยครับ) เราโทรคุยกันทุกวันครับ แต่ยิ่งคุยผมยิ่งรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป แต่พยายามคิดว่า ผมคิดไปเอง จนมาถึงวันที่ 17 เมษายน วันที่ทุกอย่างพังลง เธอพิมพ์ข้อความผ่านเฟสบุ๊ค มาบอกเลิกผม ผมโทรหาเธอเพื่อขอโอกาส แต่เธอบอกเธอหมดรักผมแล้ว ผมจำเป็นต้องปล่อยเธอครับ แต่ผมบอกเธอว่า ผมจะรอเธอ ช่วงนั้นผมเฮิร์ธมากครับ แล้วหลังจากเลิกกัน เธอก็มีคนใหม่ครับ เจ็บหนักเข้าไปอีก ผมไม่ได้คุยกับเธอเลยเป็นเดือน นั่นคือเรื่องตอนปี 2 ครับ ก่อนที่จะเปิดเทอมปี 3 เหมือนจะมีปาฏิหาริย์ครับ...
ตอนนั้นผมซื้อโทรศัพท์มาใหม่ ผมจึงเริ่มเล่นไลน์ (พึ่งมามีไลน์ตอนปี 3 ครับ) เธอได้ทักไลน์มาหาผมครับ หลังจากนั้นเราก็คุยกัน ในฐานะพี่น้องครับ คุยกันไปได้สักพัก เธอได้ถามความรู้สึกผมครับ ว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกับเธอ ผมเลยบอกว่า ความรู้สึกของผมไม่เคยเปลี่ยน ยังรู้สึกกับเธอเหมือนเดิม เธอก็บอกผมว่า เธอคิดถึงผม ที่เธอทิ้งผมไปเพราะเธอคิดว่า ขนาดคบกันตอนนี้ ผมยังทำเธอเสียใจขนาดนี้ แล้วต่อไปจะขนาดไหน ผมขอโทษเธอ แล้วขอโอกาสผมอีกสักครั้ง เธอให้โอกาสผมครับ ผมดีใจมาก เธอเลิกกับแฟนเพื่อกลับมาคุยกับผม แต่การคุยครั้งนี้ เธอไม่เรียกผมว่าแฟนครับ เธอบอกให้คุยกันแบบนี้ เพื่อเธออยากมั่นใจในตัวผมก่อน ผมก็ยอมครับ แต่การกระทำทุกอย่างทำเหมือนเป็นแฟนกันทุกอย่างครับ ระหว่างที่คุยกันครั้งนี้ มีรุ่นพี่ต่างคณะคนนึงเข้ามาคุยกับเค้าครับ ผมได้ถามเค้าว่าใคร เธอบอกเป็นรุ่นพี่ แต่ในความรู้สึกของผมในตอนนั้นคือ มันไม่ไว้วางใจผู้ชายคนนี้ (คุยกันทางเฟสบุ๊ค) แต่ผมก็เชื่อใจเธอครับ เพราะตอนนั้นผมยอมเธอทุกอย่างเลยครับ พออยู่ไปได้ระยะนึง ผมรู้สึกถึงความเปลี่ยนไปของเธออีกครั้งครับ เธอเริ่มไม่ทักเฟสผมมา ทักไปก็ถามคำตอบคำ ผมเข้าไปดูในเฟสเค้าก็ไม่มีอะไรผิดปกติ จนวันนึงผมไปถามเค้าตรงๆ ว่ามีคนอื่นใช่มั้ย เค้าบอกว่าใช่ ผมเลยถามเค้าว่าแล้วผมหละ เค้าบอกว่าความรู้สึกที่เสียไปแล้ว มันเรียกกลับคืนมาไม่ได้ อีกอย่าง ครอบครัวเธอไม่ชอบผม เพราะครั้งก่อนผมทำเธอเสียใจมาก ผมจึงถามว่าคนใหม่นั้น ใช่รุ่นพี่คนนั้นใช่มั้ย เธอตอบว่าใช่ เธอบอกไม่รู้ความรู้สึกดีๆระหว่างเค้าทั้งสองมันเกิดเมื่อไหร่ไม่รู้ ผมรู้สึกแปลกใจ ทำไมผมถึงไม่เห็นความผิดปกติในเฟสบุ๊ค ทั้งๆที่เธอติดเฟสบุ๊คมาก เธอจะอัพเดตทุกอย่างผ่านเฟสบุ๊ค ผมจึงเข้าไปดูในรายการบล็อค ปรากฏว่า เธอเอาเฟสผม ไปบล็อคเฟสรุ่นพี่คนนั้น เพื่อไม่ให้ผมเห็นขอความตอบโต้กันผ่านหน้าวอลทั้งสองคน เมื่อผมปลดบล็อคเท่านั้นแหละครับ เหมือนทั้งโลกพังลงมาบวกกับดาวอังคารพุ่งชนอีกรอบ ผมเห็นขอความตอบโต้กัน บอกรักกัน ผ่านมาวอลเค้าทั้งสอง ผมนี่หน้าชาไปหมดเลยครับ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับเธออีกเลยครับ จนกระทั่งเธอทักมาถามผมว่าสบายดีมั้ย เราก็ได้คุยกันอีกครับ แต่คราวนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนแล้วครับ คุยกันตามประสาพี่น้องเลยครับ จนกระทั่งเธอทะเลาะกับแฟนเธอ ซึ่งก็คือรุ่นพี่คนนั้น เธอจึงมาระบายให้ผมฟัง และสุดท้ายเธอก็เลิกกับแฟนครับ ทีนี้ผมก็เป็นปลอบเธอ แอบคิดเหมือนกัน ว่าอาจจะได้กลับมาคบกัน แต่เปล่าเลยครับ เมื่อเธอดีขึ้น เธอก็หายไปครับ...
หลังจากเธอหายไป ไม่นานเธอได้ทักเฟสมาหาผม บอกว่าคิดถึงผม มีคืนนึง เราโทรคุยกันครับ เหมือนจะคุยกันได้ดี พอหลังจากนั้นเราก็ไปคุยกันต่อในเฟสครับ เธอบอกว่า ตอนนี้เธอคุยอยู่กับผู้ชายคนนึง เธอถามผมว่า ตอนที่เราคบกัน เธอนิสัยอย่างไร เมื่อผมบอกไปว่า เธอเป็นคนที่ทุ่มเทให้ความรักค่อนข้างมาก แต่เมื่อความรักที่ทุ่มเทให้ไป มันไม่คุ้ม เธอก็จะถอยหนีทันที เธอโกรธผมครับ เธอบอกว่า เหมือนผมกำลังด่าเธออยู่ ผมก็ได้ขอโทษเธอไปผ่านทางเพื่อนของผม เพราะเธอไม่คุยกับผมครับ หลังจากนั้น ก็ปิดเทอมแรกของปี 3 เมื่อเปิดเทอมมา ผมได้รู้ว่า เธอได้คบกับคนที่เธอคุยด้วยตอนนั้น ซึ่งเหมือนจะไปกันได้ดี จนตอนใกล้ๆจะสอบปลายภาค เธอทะเลาะกันกับแฟนเธอครับ เธอโทรมาร้องไห้กับผมครับ ผมก็ปลอบเธอ บอกว่าคนรักกันมันก็ต้องทะเลาะกันบ้าง หลังจากนั้นเธอก็โทรมาอีกครับ ทะเลาะกันอีกแล้ว เธอบอกเธอไม่ไหวแล้ว ไม่อยากคบแล้ว ผมก็บอกว่า ถ้าไม่ไหวก็เลิกซะ เธอยังไม่เลิกนะครับ เธอบอกเธอสงสาร แล้วหลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆครับ จนมาวันนึง แฟนเค้ารู้ว่าคุยกับผม(ซึ่งเป็นแฟนเก่า) แฟนเค้าบอกเลิก เธอเลยมาบอกผม ผมเลยบอกว่า แล้วจะเอายังไง เค้าบอกว่าเค้าเลือกไม่ได้ ผมเลยบอกว่า ยังไงก็ต้องเลือก ถ้าเลิกกับแฟน ผมพร้อมจะคุยต่อ แต่ถ้าไม่เลิก ผมจะเลิกคุย เพราะไม่อยากทำให้ใครลำบากใจ สุดท้ายเธอเลือกแฟนเธอครับ แต่หลังจากนั้นไม่นาน เราคุยกันทางไลน์ครับ เธอบอกว่า เธอจะเลิกแล้วจริงๆ เพราะคบไปมันก็มีแต่เสียใจ สุดท้ายเธอก็เลิกกับแฟนครับ (แฟนเธอคนนี้หวานต้นจืดปลายครับ) มีวันนึงเธอมาหาผมที่ห้อง เธอเข้ามากอดผมแล้วร้องไห้ ผมก็ปลอบเธอครับ หลังจากนั้น เราก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง เหมือนเดิมครับ ทำทุกอย่างเหมือนแฟน แต่ไม่ใช่แฟน พอสอบปลายภาคเสร็จ ก่อนปิดเทอมเราก็ใช้เวลาร่วมกันให้นานที่สุด (เพราะตรงกับปิดเทอมยาว 6 เดือน) หลังจากที่ผมกลับบ้านต่างจังหวัด ทุกๆอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เราค่อยๆคุยกันน้อยลง โดยปกติแล้ว ผมจะไม่ค่อยทักเฟสหรือไลน์ไปหาเธอก่อน มีแต่เธอจะทักมาบ่อยๆ จนกระทั่งน้อยลงๆ เรื่อยๆ มาถึงเดือนเมษา วันสงกรานต์ เราทะเลาะกัน เพราะผมไปถามเธอว่า มีคนอื่นใช่หรือไม่ เธอโกรธครับ หลังจากนั้น เราก็ไม่ได้คุยกันอยู่ 2-3 วัน ผมพยายามง้อครับ เธอบอกว่า ถ้าทำนิสัยงี่เง่าอีก เธอจะไปคบคนอื่น ผมบอกว่า ถ้าไปคบคนอื่น ผมจะทำร้ายตัวเอง เธอโกรธครับ แล้วก็บอกว่าจะไปคบกับคนอื่น สุดท้าย เธอก็ไปคบกับคนอื่นจริงๆครับ เราไม่ได้คุยกันอีกเลย จนถึงช่วงเปิดเทอม...
เปิดเทอม ผมอยู่ชั้นปีที่ 4 เธออยู่ชั้นปีที่ 3 เราไม่ได้คุยกันเลยครับ ผมจะพยายามหลบหน้าเธอตลอดเวลาเจอกัน จนกระทั่งมันเกิดเหตุการณ์ของหาย ซึ่งเป็นของที่เธอนำมาช่วยรุ่นน้องออกงานที่คณะ แล้วฝากรุ่นน้องเก็บไว้ให้ ซึ่งของได้หายไป เธอได้ทวงกับรุ่นน้อง แล้วเกิดทะเลาะกัน จึงทำให้พวกรุ่นพี่อย่างพวกผมต้องเข้าไปไกร่เกรี่ยให้ ซึ่งได้มีการถามว่า ของที่เอามาวันนั้น ได้เอามาจริงๆหรือเปล่า และถามว่ามีคนเห็นหรือไม่ ซึ่งปรากฏว่า ไม่มีใครเห็นเลย ยกเว้นผม เพราะวันที่ช่วยงาน ผมเป็นคนไปช่วยด้วย และเห็นว่าเธอเอามาจริงๆ และไม่ได้เก็บเอาไป แต่ฝากไว้ที่รุ่นน้อง หลังจากวันนั้น เรื่องก็จบลงด้วยดี เธอได้เข้ามาขอบคุณผมในเฟส เธอได้บอกอีกว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา เป็นเธอเองที่ผิด เธออยากขอแก้ตัวใหม่ ผมให้โอกาสเธออีกครั้ง เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมครับ ทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่เรียกว่า แฟน เหมือนเดิมครับ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมจะต้องออกไปฝึกงานแล้วครับ พอใกล้วันที่จะออกไปฝึกงาน เราทะเลาะกันครับ โดยเธอได้มีโพสเฟสคุยกับเพื่อนคนนึง(ผู้ชาย) ซึ่งการใช้คำของเธอมันเหมือนกับไม่ใช่แค่เพื่อน ผมบอกถามเธอว่าใคร เธอบอกเพื่อน ผมถามเธอว่า เพื่อนอะไรบอกรักกันด้วย เธอบอกว่าหึงหรอ ผมเลยบอกไปด้วยอารมณ์โมโหว่า จะไปบอกรักใครก็ชั่ง เธอโกรธครับ เธอบอกว่า เอาอย่างนั้นก็ได้ หลังจากนั้น เธอจะโพสรูปลงเฟส ประมาณว่ารักอยู่ครับเพื่อนคนนี้ เพื่อประชดผม มันทำให้ผมทนไม่ได้ ผมทำการตัดความสัมพันธ์ทุกอย่างกับเธอ บล็อคเฟส บล็อคไลน์ บล็อคเบอร์ ลบรูปทุกรูป ทิ้งของทุกอย่าง เพื่อตัดเธอ และสุดท้ายผมก็ได้ไปฝึกงานที่กรุงเทพอยู่ 3 เดือน พอกลับมาก็ปิดเทอมพอดี...
ยาวเกินครับ พิมพ์ไม่หมด รอแปปนะครับ