สวัสดีค่ะ เราพึ่งสมัครเว็บนี้ครั้งแรกเพราะอยากจะพูดเรื่องนี้ให้คนที่ทั้งที่กำลังเผชิญโรคนี้อยู่ คนที่มีคนสำคัญกำลังเป็นโคนี้ คนที่ไม่แน่ใจ หรือแม้แต่คนที่อาจจะแวะผ่านมาเฉยๆ
เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ
คิดว่าน่าจะเป็นมานานมากแล้ว แต่พึ่ง(มีความกล้า)เข้าไปหาหมอเพื่อตรวจเมื่อช่วงกลางปีที่แล้วเองค่ะ
เราจะไม่พูดถึงต้นกำเนิดในอาการของเรา เพราะจนถึงตอนนี้ก็ไม่แน่ใจว่าสาเหตุในกรณีของเรามันคืออะไรกันแน่ แต่อาการกับตัวกระตุ้นความเครียดนี่ชัดเจนค่ะ คือเรื่องความสัมพันธ์ และเรื่องเรียน
เราเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งก็เป็นธรรมดาของระบบการศึกษาทั่วไปค่ะ การเรียนเครียดมากในความรู้สึกเรา ไม่เชิงว่าแข่งกันเรียนนะคะ แต่เราเป็นคนไม่เก่ง แล้วใน section ส่วนใหญ่คือเพื่อนๆจะเก่งกันหมด ยิ่งเราเข้ามาเป็นอันดับห้อยท้ายคล้ายๆกับจะเป็นที่โหล่ของคณะยิ่งแล้วใหญ่ เหนื่อยมากจริงๆกว่าจะผ่านไปแต่ละเทอม
ในเรื่องความสัมพันธ์ เราค่อนข้างเป็นคนที่(ไม่รู้เข้าใจไปเองหรือเปล่า)มีเพื่อนบ้างพอสมควร คือก็เป็นคนที่ค่อนข้างพูดมากและคนรอบข้างมักบอกว่าเป็นคนตลกอะไรประมาณนั้น แต่เพราะเป็นคนตลกนี่แหละคนจึงมักจะล้อเล่นแรงๆหรือว่าให้เราไปทำในสิ่งที่พวกเขาไม่อยาก (เช่นไปบอกเพื่อนคนที่ไม่ทำงานว่าไม่อยากได้คนนั้นในกลุ่ม ใครโดนเกลียด ก็เราอีก) มันเลยทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่มีใครเลยสักคน โอเค เราอาจจะคิดไปเองแต่มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
เราคิดว่าสองประเด็นนี้น่าจะเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้เรามีอาการเครียด แล้วก็ซึมเศร้า
ในส่วนของอาการ ก็มีนอนไม่หลับ กินมากขึ้น (ส่วนใหญ่เขาเศร้าจะกินน้อยลง แต่ของเรากินเยอะขึ้นมากค่ะ โดยเฉพาะของหวาน) กระวนกระวายอยู่ตลอดเวลา เหนื่อยง่ายมาก ฟุ้งซ่าน แล้วก็คิดมาก มองโลกในแง่ร้าย ไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่ ร้องไห้หรือเศร้าได้ง่ายมาก ไม่มีสมาธิ อยากทำร้ายตัวเอง มีความคิดฆ่าตัวตาย ทำอะไรก็ไม่สนุกสักอย่าง หลักๆเท่าที่จำได้มีประมาณนี้ค่ะ
เราจะลงรายละเอียดอาการบางอาการ ตรงนี้ข้ามไปได้เลยนะคะหากไม่สนใจ
อาการนอนไม่หลับ คือ มันไม่ใช่ว่าไม่หลับเลยนะคะแต่หลับยากมาก ปกติเราเป็นคนนอนดึกเพราะต้องเคลียร์การบ้าน (ประมาณตี 2-3) แต่ช่วงที่อาการหนักๆบางวัน 6 โมงเช้ายังนอนไม่หลับเลยค่ะ แล้วก็ต้องตื่นออกไปเรียนประมาณ 8 โมง มันเป็นอะไรที่เหนื่อยมากจริงๆ
กินมากขึ้น คือกินตลอดเวลาจริงๆค่ะ ไม่หิวนะแต่หยุดกินไม่ได้ แล้วก็ปกติเราเป็นคนชอบทานของหวานแต่ช่วงที่ซึมเศร้ากินนี่จะทานของหวานชนิดที่ว่าหมดตัว กินไอติมวันละสามสี่ลูก น้ำปั่น วาฟเฟิล โตเกียว เค้ก ทุกอย่างจริงๆ
คิดมาก ฟุ้งซ่านและมองโลกในแง่ร้าย ร้องไห้และเศร้าได้ง่ายมาก คิดมากในเรื่องที่ไม่ควร เช่นเห็นเพื่อนทวีตว่ารำคาญเราร้องไห้เลย แล้วก็คิดว่ามันต้องรำคาญเราแน่ๆ เรานี่มันแย่ บลาๆ ทั้งที่ความจริงมันรำคาญอย่างอื่น อะไรแบบนี้ มันอาจจะดูไร้สาระนะคะ แต่ตอนนั้นมันแย่มากจริงๆ รู้สึกเหมือนทั้งโลกหันหลังให้ แบบนั้นค่ะ หรืออย่างครั้งหนึ่งเราเรียนกลับมาห้องวันแรก อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องแล้วก็เครียด ยิ่งเครียดก็ยิ่งอ่านไม่รู้เรื่อง แล้วก็จบที่ร้องไห้แล้วก็อยากฆ่าตัวตายเพราะรู้สึกว่าเพียงแค่อ่านหนังสือยังทำไม่ได้ ก็ไม่ควรจะมีชีวิตอยู่บนโลกต่อไป ทำนองนี้ค่ะ
ความคิดอยากฆ่าตัวตายและการทำร้ายตัวเอง เรามีความคิดอยากฆ่าตัวตายบ่อยมากค่ะ หนึ่งครั้งในหนึ่งเดือนเป็นอย่างน้อย คืออย่างที่กล่าวไปว่าเราไม่ใช่คนฉลาด ดังนั้นการที่ต้องพยายามเรียนให้ได้เท่าๆกับเพื่อนจึงเป็นเรื่องหนักมากและยากมากสำหรับเรา เพราะเพื่อนทุกคนเก่งหมด และเมื่อทำไม่ได้มันรู้สึกเหมือนว่าไม่มีค่ามากพอที่จะอยู่ต่อไป รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขยะที่ไม่มีใครต้องการ ประมาณนั้น เลยทำให้เกิดการทำร้ายตัวเอง เราเคยกรีดข้อมือ แต่ไม่ทำมานานมากแล้วค่ะ
คนที่เป็นโรคซึมเศร้าอารมณ์จะไม่คงที่มากๆ เรื่องเล็กๆก็สามารถทำให้ร้องไห้หรืออาจจะลามไปถึงการทำร้ายตัวเองหรือการฆ่าตัวตายได้ค่ะ มันไม่มีใครอยากรู้สึกแบบนี้ หรอกค่ะพูดจริงๆ เวลาคุณเศร้าคุณจะรู้สึกเหมือนถูกดูดลงไปในหลุมดำ เหมือนโลกทั้งใบหันหลังให้ โดดเดี่ยวทั้งที่มีคนยืนข้างๆ ไม่มีใครบนโลกเข้าใจ เป็นภาระของโลกใบนี้ ไม่รู้สึกถึงความสุขอะไรสักอย่าง ยิ่งต้องพยายามยิ้มเมื่อเจอหน้าคนทั้งที่ในใจรู้สึกแย่มาก ชีวิตคือพังมากมันยิ่งแย่ค่ะ
ทั้งหมดนี้ทำให้รู้สึกอยากตาย และเกิดความพยายามอยากจะฆ่าตัวตาย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราเองก็เคยพยายามฆ่าตัวตายหลายครั้งอยู่แต่ยังไม่สำเร็จ และก็คงไม่ทำแล้วค่ะ ใช้ชีวิตบนโลกเน่าเฟะนี่ต่อไปเพื่อคนอื่น
เราอยากจะฝากถึงคนรอบข้างของผู้ที่เป็นโรคซึมเศร้า
1. เข้าใจเขาหน่อยค่ะ เชื่อเราว่าเขาไม่ได้อยากจะรู้สึกหรือแสดงออกแบบนี้ บางทีเมื่อเขาทำอะไรลงไปแล้วอาจจะไปนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวก็ได้ ถ้าไม่เข้าใจก็อย่าพูดอะไรที่เป็นการทำร้ายจิตใจเลยนะคะ คนที่เป็นโรคนี้จะไวกับเรื่องพวกนี้มาก หากคุณไล่เขาไปตายเขาอาจจะทำแบบนั้นจริงๆขึ้นมาก็ได้ค่ะ
2. พยายามอยู่ข้างๆ คนเป็นโรคนี้จะรู้สึกเหมือนไม่มีใครบนโลกเข้าใจเลยสักคน เหมือนยืนอยู่บนปากเหว พร้อมจะกระโดดลงไปตลอดเวลา อย่าปล่อยเขาเอาไว้คนเดียวค่ะ อย่าคิดว่าเขาพูดเล่นหรือไม่กล้าทำ ความคิดบ้าบิ่นกับอารมณ์แปรปรวนทำได้ทุกอย่างค่ะ เราพูดจริงๆ
ใส่ใจคนรอบข้างคุณสักนิดนะคะ บางคนอาจจะมีภาวะซึมเศร้าอยู่โดยที่ไม่ทันรู้ตัว พาเขาไปพบแพทย์ค่ะ การไปหาจิตแพทย์ไม่ใช่เรื่องหน้ากลัวอย่างที่ทุกคนคิด
เราอาจจะเขียนงงๆหรือน่าเบื่อไปบ้าง ตอนพิมพ์นี่ก็ร้องไห้อยู่ค่ะ ช่วงนี้เราอาการหนักขึ้นจนต้องปรับยาเพิ่มเพราะเครียดเรื่องเรียนแถมยังทะเลาะกับเพื่อนอีก แต่แค่อยากให้ทุกคนได้รู้ไว้ อย่าคิดว่าโรคซึมเศร้าเป็นเรื่องไกลตัว บางทีคนข้างๆคุณ เพื่อนที่นั่งหัวเราะอยู่กับคุณอาจจะมีอีกมุมหนึ่งของเขาที่คุณไม่เคยเห็นก็ได้ค่ะ
เพราะเราบอกคนรอบข้างเราไม่ได้ว่าเราเป็นอะไร มีแค่ครอบครัวกับเพื่อนที่สนิทมากๆไม่ถึงสามคนที่รู้ (อย่างที่บอกค่ะว่าเราเป็นคนที่เพื่อนเคลมว่าตลก เพราะฉะนั้นตอนเราเศร้าจึงไม่มีใครอยากสนใจเท่าไหร่ อีกอย่างพวกนั้นเคยหัวเราะตอนที่เราพูดว่าอยากตาย.. ก็ค่อนข้างเจ็บนิดนึง) เราเลยมาตั้งกระทู้แบบนี้เพื่อหวังให้คนอื่นได้รับโอกาสที่ดีกว่าเรา ทำความเข้าใจกับผู้คนใกล้ตัว ใส่ใจคนรอบข้างมากๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ : )
ปล. เราพึ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก หากมีข้อผิดพลาดขอโทษด้วยนะคะ ทำไม่เป็นจริงๆ TT’
โรคซึมเศร้า อยากเล่าให้ฟัง :)
เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ
คิดว่าน่าจะเป็นมานานมากแล้ว แต่พึ่ง(มีความกล้า)เข้าไปหาหมอเพื่อตรวจเมื่อช่วงกลางปีที่แล้วเองค่ะ
เราจะไม่พูดถึงต้นกำเนิดในอาการของเรา เพราะจนถึงตอนนี้ก็ไม่แน่ใจว่าสาเหตุในกรณีของเรามันคืออะไรกันแน่ แต่อาการกับตัวกระตุ้นความเครียดนี่ชัดเจนค่ะ คือเรื่องความสัมพันธ์ และเรื่องเรียน
เราเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งก็เป็นธรรมดาของระบบการศึกษาทั่วไปค่ะ การเรียนเครียดมากในความรู้สึกเรา ไม่เชิงว่าแข่งกันเรียนนะคะ แต่เราเป็นคนไม่เก่ง แล้วใน section ส่วนใหญ่คือเพื่อนๆจะเก่งกันหมด ยิ่งเราเข้ามาเป็นอันดับห้อยท้ายคล้ายๆกับจะเป็นที่โหล่ของคณะยิ่งแล้วใหญ่ เหนื่อยมากจริงๆกว่าจะผ่านไปแต่ละเทอม
ในเรื่องความสัมพันธ์ เราค่อนข้างเป็นคนที่(ไม่รู้เข้าใจไปเองหรือเปล่า)มีเพื่อนบ้างพอสมควร คือก็เป็นคนที่ค่อนข้างพูดมากและคนรอบข้างมักบอกว่าเป็นคนตลกอะไรประมาณนั้น แต่เพราะเป็นคนตลกนี่แหละคนจึงมักจะล้อเล่นแรงๆหรือว่าให้เราไปทำในสิ่งที่พวกเขาไม่อยาก (เช่นไปบอกเพื่อนคนที่ไม่ทำงานว่าไม่อยากได้คนนั้นในกลุ่ม ใครโดนเกลียด ก็เราอีก) มันเลยทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่มีใครเลยสักคน โอเค เราอาจจะคิดไปเองแต่มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
เราคิดว่าสองประเด็นนี้น่าจะเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้เรามีอาการเครียด แล้วก็ซึมเศร้า
ในส่วนของอาการ ก็มีนอนไม่หลับ กินมากขึ้น (ส่วนใหญ่เขาเศร้าจะกินน้อยลง แต่ของเรากินเยอะขึ้นมากค่ะ โดยเฉพาะของหวาน) กระวนกระวายอยู่ตลอดเวลา เหนื่อยง่ายมาก ฟุ้งซ่าน แล้วก็คิดมาก มองโลกในแง่ร้าย ไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเองเท่าไหร่ ร้องไห้หรือเศร้าได้ง่ายมาก ไม่มีสมาธิ อยากทำร้ายตัวเอง มีความคิดฆ่าตัวตาย ทำอะไรก็ไม่สนุกสักอย่าง หลักๆเท่าที่จำได้มีประมาณนี้ค่ะ
เราจะลงรายละเอียดอาการบางอาการ ตรงนี้ข้ามไปได้เลยนะคะหากไม่สนใจ
อาการนอนไม่หลับ คือ มันไม่ใช่ว่าไม่หลับเลยนะคะแต่หลับยากมาก ปกติเราเป็นคนนอนดึกเพราะต้องเคลียร์การบ้าน (ประมาณตี 2-3) แต่ช่วงที่อาการหนักๆบางวัน 6 โมงเช้ายังนอนไม่หลับเลยค่ะ แล้วก็ต้องตื่นออกไปเรียนประมาณ 8 โมง มันเป็นอะไรที่เหนื่อยมากจริงๆ
กินมากขึ้น คือกินตลอดเวลาจริงๆค่ะ ไม่หิวนะแต่หยุดกินไม่ได้ แล้วก็ปกติเราเป็นคนชอบทานของหวานแต่ช่วงที่ซึมเศร้ากินนี่จะทานของหวานชนิดที่ว่าหมดตัว กินไอติมวันละสามสี่ลูก น้ำปั่น วาฟเฟิล โตเกียว เค้ก ทุกอย่างจริงๆ
คิดมาก ฟุ้งซ่านและมองโลกในแง่ร้าย ร้องไห้และเศร้าได้ง่ายมาก คิดมากในเรื่องที่ไม่ควร เช่นเห็นเพื่อนทวีตว่ารำคาญเราร้องไห้เลย แล้วก็คิดว่ามันต้องรำคาญเราแน่ๆ เรานี่มันแย่ บลาๆ ทั้งที่ความจริงมันรำคาญอย่างอื่น อะไรแบบนี้ มันอาจจะดูไร้สาระนะคะ แต่ตอนนั้นมันแย่มากจริงๆ รู้สึกเหมือนทั้งโลกหันหลังให้ แบบนั้นค่ะ หรืออย่างครั้งหนึ่งเราเรียนกลับมาห้องวันแรก อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องแล้วก็เครียด ยิ่งเครียดก็ยิ่งอ่านไม่รู้เรื่อง แล้วก็จบที่ร้องไห้แล้วก็อยากฆ่าตัวตายเพราะรู้สึกว่าเพียงแค่อ่านหนังสือยังทำไม่ได้ ก็ไม่ควรจะมีชีวิตอยู่บนโลกต่อไป ทำนองนี้ค่ะ
ความคิดอยากฆ่าตัวตายและการทำร้ายตัวเอง เรามีความคิดอยากฆ่าตัวตายบ่อยมากค่ะ หนึ่งครั้งในหนึ่งเดือนเป็นอย่างน้อย คืออย่างที่กล่าวไปว่าเราไม่ใช่คนฉลาด ดังนั้นการที่ต้องพยายามเรียนให้ได้เท่าๆกับเพื่อนจึงเป็นเรื่องหนักมากและยากมากสำหรับเรา เพราะเพื่อนทุกคนเก่งหมด และเมื่อทำไม่ได้มันรู้สึกเหมือนว่าไม่มีค่ามากพอที่จะอยู่ต่อไป รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขยะที่ไม่มีใครต้องการ ประมาณนั้น เลยทำให้เกิดการทำร้ายตัวเอง เราเคยกรีดข้อมือ แต่ไม่ทำมานานมากแล้วค่ะ
คนที่เป็นโรคซึมเศร้าอารมณ์จะไม่คงที่มากๆ เรื่องเล็กๆก็สามารถทำให้ร้องไห้หรืออาจจะลามไปถึงการทำร้ายตัวเองหรือการฆ่าตัวตายได้ค่ะ มันไม่มีใครอยากรู้สึกแบบนี้ หรอกค่ะพูดจริงๆ เวลาคุณเศร้าคุณจะรู้สึกเหมือนถูกดูดลงไปในหลุมดำ เหมือนโลกทั้งใบหันหลังให้ โดดเดี่ยวทั้งที่มีคนยืนข้างๆ ไม่มีใครบนโลกเข้าใจ เป็นภาระของโลกใบนี้ ไม่รู้สึกถึงความสุขอะไรสักอย่าง ยิ่งต้องพยายามยิ้มเมื่อเจอหน้าคนทั้งที่ในใจรู้สึกแย่มาก ชีวิตคือพังมากมันยิ่งแย่ค่ะ
ทั้งหมดนี้ทำให้รู้สึกอยากตาย และเกิดความพยายามอยากจะฆ่าตัวตาย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เราอยากจะฝากถึงคนรอบข้างของผู้ที่เป็นโรคซึมเศร้า
1. เข้าใจเขาหน่อยค่ะ เชื่อเราว่าเขาไม่ได้อยากจะรู้สึกหรือแสดงออกแบบนี้ บางทีเมื่อเขาทำอะไรลงไปแล้วอาจจะไปนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวก็ได้ ถ้าไม่เข้าใจก็อย่าพูดอะไรที่เป็นการทำร้ายจิตใจเลยนะคะ คนที่เป็นโรคนี้จะไวกับเรื่องพวกนี้มาก หากคุณไล่เขาไปตายเขาอาจจะทำแบบนั้นจริงๆขึ้นมาก็ได้ค่ะ
2. พยายามอยู่ข้างๆ คนเป็นโรคนี้จะรู้สึกเหมือนไม่มีใครบนโลกเข้าใจเลยสักคน เหมือนยืนอยู่บนปากเหว พร้อมจะกระโดดลงไปตลอดเวลา อย่าปล่อยเขาเอาไว้คนเดียวค่ะ อย่าคิดว่าเขาพูดเล่นหรือไม่กล้าทำ ความคิดบ้าบิ่นกับอารมณ์แปรปรวนทำได้ทุกอย่างค่ะ เราพูดจริงๆ
ใส่ใจคนรอบข้างคุณสักนิดนะคะ บางคนอาจจะมีภาวะซึมเศร้าอยู่โดยที่ไม่ทันรู้ตัว พาเขาไปพบแพทย์ค่ะ การไปหาจิตแพทย์ไม่ใช่เรื่องหน้ากลัวอย่างที่ทุกคนคิด
เราอาจจะเขียนงงๆหรือน่าเบื่อไปบ้าง ตอนพิมพ์นี่ก็ร้องไห้อยู่ค่ะ ช่วงนี้เราอาการหนักขึ้นจนต้องปรับยาเพิ่มเพราะเครียดเรื่องเรียนแถมยังทะเลาะกับเพื่อนอีก แต่แค่อยากให้ทุกคนได้รู้ไว้ อย่าคิดว่าโรคซึมเศร้าเป็นเรื่องไกลตัว บางทีคนข้างๆคุณ เพื่อนที่นั่งหัวเราะอยู่กับคุณอาจจะมีอีกมุมหนึ่งของเขาที่คุณไม่เคยเห็นก็ได้ค่ะ
เพราะเราบอกคนรอบข้างเราไม่ได้ว่าเราเป็นอะไร มีแค่ครอบครัวกับเพื่อนที่สนิทมากๆไม่ถึงสามคนที่รู้ (อย่างที่บอกค่ะว่าเราเป็นคนที่เพื่อนเคลมว่าตลก เพราะฉะนั้นตอนเราเศร้าจึงไม่มีใครอยากสนใจเท่าไหร่ อีกอย่างพวกนั้นเคยหัวเราะตอนที่เราพูดว่าอยากตาย.. ก็ค่อนข้างเจ็บนิดนึง) เราเลยมาตั้งกระทู้แบบนี้เพื่อหวังให้คนอื่นได้รับโอกาสที่ดีกว่าเรา ทำความเข้าใจกับผู้คนใกล้ตัว ใส่ใจคนรอบข้างมากๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ : )
ปล. เราพึ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก หากมีข้อผิดพลาดขอโทษด้วยนะคะ ทำไม่เป็นจริงๆ TT’