เผื่อใครจะเอาไปใช้นะ ถ้ายังจำกันได้ ผมคืออมยิ้ม คนลาดพร้าว71
เมื่อก่อนติดเที่ยวมาก โปรแอร์เอเชียถูกๆมา เป็นอันต้องสอยไว้ก่อน ออกทริปเดือนเว้นเดือน (สมัยนั้นยังเรียนอยู่ปี3-4 ยังไม่รู้จักค่าของเงิน)
รอบๆอาเซียนนี่ไปมาเกือบหมด บางที่ไปซ้ำมัน 2-3 รอบ เช่นมาเลย์ อันนี้ชอบมาก รู้สึกบ้านเมืองเขาคล้ายไทยดี แต่มันดีกว่าเยอะ
พอมาพักหลังๆ เรียนจบ เริ่มทำงาน ก็ยังมีออกเที่ยวบ้าง 3 เดือนที อะไรประมาณนี้ เริ่มรู้จักค่าของเงิน
จนเมื่อไม่นานมานี้ ได้ศึกษาเรื่องค่าครองชีพ ก็พบสัจธรรมที่แท้จริง เกิดเป็นมนุษย์เงินเดือน(อันต่ำต้อย) มันแสนทรมาน
เวลาต่างชาติ (ส่วนใหญ่ที่เจริญกว่าไทย) เขาออกทริป เช่นมาเที่ยวไทย เวลาเขาใช้เงิน (เศษเงินของเขา) มาเที่ยว ไม่เดือดร้อน ไม่ต้องผ่อน เพราะค่าครองชีพ สารพัดในเมืองไทย ตลอดจนค่าตั๋วเครื่องบิน มันแค่เงินจิ๊บจ๊อยของเขาเท่านั้น กลับกัน คนไทยกว่าจะได้ค่าตั๋วเครื่องบิน ต้องทำงานเก็บเงินไม่รู้กี่เดือน (ถึงแม้จะเป็นโลว์คอสต์) และไหนจะค่าที่พัก ค่ากินอยู่ สารพัด ฯลฯ
พูดง่ายๆ เหมือนคนไทยไปอินเดีย จะดูเป็นราชามาก
ล่าสุดไปฮ่องกง เดือนธันวาที่ผ่านมา เพราะอยากลองโปร Cathay 6 พันกว่าบาท สุดท้ายทั้งทริปหมดไปร่วมๆ 2 หมื่นคิดดูแล้ว ก็ไม่ได้อะไรกลับมาเป็นชิ้นเป็นอัน นอกจากได้ประกาศให้โลกรู้ว่าไปฮ่องกงมา 55555
สุดท้ายตอนนี้โปรแรงแค่ไหน เกาหลีไปกลับ 3900 บาท บินเดือนหน้า หรือญี่ปุ่น 51xx ที่โผล่มาเมื่อวานซืน ก็กลั้นใจจองได้สำเร็จ เพราะรู้ว่าค่าใช้จ่ายมันไม่ดีมีแค่นี้แน่นอน ส่วนฮอกไกโดนี่เลิกฝันเลย เวลาขากลับทรมานแท้ๆ ยิ่งกว่าไปเข้าค่ายลูกเสือ
ตอนนี้เลยเหลือเงินเก็บไว้ทำอย่างอื่นได้สารพัดเลย
หลายคนสงสัยบ่นไรเยอะแยะ ก็ไม่มีไรมากมาแชร์ประสบการณ์หักดิบการเลิกเที่ยวเฉยๆ ฮ่าๆ ไปละครับ ฝันดี
ขอแชร์ประสบการณ์หักดิบ จากคนติดเที่ยว จนเลิกเที่ยวได้ในที่สุด
เมื่อก่อนติดเที่ยวมาก โปรแอร์เอเชียถูกๆมา เป็นอันต้องสอยไว้ก่อน ออกทริปเดือนเว้นเดือน (สมัยนั้นยังเรียนอยู่ปี3-4 ยังไม่รู้จักค่าของเงิน)
รอบๆอาเซียนนี่ไปมาเกือบหมด บางที่ไปซ้ำมัน 2-3 รอบ เช่นมาเลย์ อันนี้ชอบมาก รู้สึกบ้านเมืองเขาคล้ายไทยดี แต่มันดีกว่าเยอะ
พอมาพักหลังๆ เรียนจบ เริ่มทำงาน ก็ยังมีออกเที่ยวบ้าง 3 เดือนที อะไรประมาณนี้ เริ่มรู้จักค่าของเงิน
จนเมื่อไม่นานมานี้ ได้ศึกษาเรื่องค่าครองชีพ ก็พบสัจธรรมที่แท้จริง เกิดเป็นมนุษย์เงินเดือน(อันต่ำต้อย) มันแสนทรมาน
เวลาต่างชาติ (ส่วนใหญ่ที่เจริญกว่าไทย) เขาออกทริป เช่นมาเที่ยวไทย เวลาเขาใช้เงิน (เศษเงินของเขา) มาเที่ยว ไม่เดือดร้อน ไม่ต้องผ่อน เพราะค่าครองชีพ สารพัดในเมืองไทย ตลอดจนค่าตั๋วเครื่องบิน มันแค่เงินจิ๊บจ๊อยของเขาเท่านั้น กลับกัน คนไทยกว่าจะได้ค่าตั๋วเครื่องบิน ต้องทำงานเก็บเงินไม่รู้กี่เดือน (ถึงแม้จะเป็นโลว์คอสต์) และไหนจะค่าที่พัก ค่ากินอยู่ สารพัด ฯลฯ
พูดง่ายๆ เหมือนคนไทยไปอินเดีย จะดูเป็นราชามาก
ล่าสุดไปฮ่องกง เดือนธันวาที่ผ่านมา เพราะอยากลองโปร Cathay 6 พันกว่าบาท สุดท้ายทั้งทริปหมดไปร่วมๆ 2 หมื่นคิดดูแล้ว ก็ไม่ได้อะไรกลับมาเป็นชิ้นเป็นอัน นอกจากได้ประกาศให้โลกรู้ว่าไปฮ่องกงมา 55555
สุดท้ายตอนนี้โปรแรงแค่ไหน เกาหลีไปกลับ 3900 บาท บินเดือนหน้า หรือญี่ปุ่น 51xx ที่โผล่มาเมื่อวานซืน ก็กลั้นใจจองได้สำเร็จ เพราะรู้ว่าค่าใช้จ่ายมันไม่ดีมีแค่นี้แน่นอน ส่วนฮอกไกโดนี่เลิกฝันเลย เวลาขากลับทรมานแท้ๆ ยิ่งกว่าไปเข้าค่ายลูกเสือ
ตอนนี้เลยเหลือเงินเก็บไว้ทำอย่างอื่นได้สารพัดเลย
หลายคนสงสัยบ่นไรเยอะแยะ ก็ไม่มีไรมากมาแชร์ประสบการณ์หักดิบการเลิกเที่ยวเฉยๆ ฮ่าๆ ไปละครับ ฝันดี