ผมไม่รู้นะ ว่าทุกท่านจะมีความคิดเห็นอย่างไร บางคนอาจจะเชื่อ บางคนอาจจะว่าเหลวไหล แต่ถ้าใครเคยสังเกตุคนที่ใกล้หมดลมหายใจ ว่ามีลักษณะท่าทางอย่างที่จะกล่าวต่อไปนี้ หรือไม่ แล้วคุณอาจจะมีความรู้สึกเหมือนผม คือ...เขาเหล่านั้น เห็นอะไร? อย่างเรื่องราวที่ผมจะเล่าต่อไปนี้

"มาแล้ว เขามาแล้ว เขามาแล้ว"  

นี่คือประโยคซ้ำๆ ที่ออกมาจากปากของ "ปู่" ของผม ที่พูดวกไปเวียนมา พร้อมทั้งทำท่าพนมมือกลางอก เหม่อมองไปยังปลายเท้า ก่อนที่จะสิ้นลมหายใจ ทุกๆคนที่อยู่ใกล้ๆ เขาใจว่าเกิดจากอาการของโรคที่ปู่เป็นอยู่ จึงไม่ใคร่ใส่ใจกันมากนัก พอเวลาผ่านไป ก็ลืม ผมเองก็เช่นกัน จนกระทั่ง...

พ่อเป็นไงบ้าง? ผมถามภรรยา หลังจากเธอกลับมาจากโรงพยาบาล
หมอบอกว่าให้ทำใจ โรคมันลามไปทั่วตัวแล้ว  เธอตอบเครียดๆ
เอาพ่อไว้โรงพยาบาลต่อ  ผมถาม
หมอบอกว่าให้เอากลับมาดูแลที่บ้านได้เลย  เธอพูดพร้อมกับหยาดน้ำตาไหล

พวกเราเอาพ่อกลับมาดูแลที่บ้านได้อีก ประมาณ 10 วัน อาการก็ทรุดหนัก แกร้องโอดโอย เพราะความทรมานจากโรค และเริ่มเพ้อ พวกเราเห็นท่าไม่ดี เลยรีบจับแกเปลี่ยนชุดที่แกชอบไว้ก่อน  แล้วก็จริงดังว่า เปลี่ยนชุดจัดท่าให้แกนอนสบายๆ ไม่ถึง 5-10 นาที ก็ได้ยินแกพูดว่า

ผมขอเวลาอีกนิดได้ไหม? ผมยังไม่อยากไปตอนนี้ ผมยังมีห่วง ยังมีสิ่งที่ต้องทำ  ...
ผมกับภรรยา หันไปมองว่าพ่อพูดกับใคร แต่ทุกอย่าง "ว่างเปล่า" สายตาที่พ่อเหม่อมองไปยังปลายเท้า ไม่มีอะไร ไม่มีใคร ผมเลยบอกให้ภรรยา รีบวิ่งไปตามป้า พี่สาวของพ่อให้มาที่บ้าน

ป้ามาถึง กำมือพ่อไว้ พ่อลืมตาแล้วกระซิบกระซาบกับป้าว่า ฝากดูแลพวกเราด้วย เวลาของแกหมดแล้ว เขาไม่ให้อยู่ต่อ ต้องไปแล้ว แกพูดสั่นๆ
ป้าพยายามปลอบให้แกหายกังวล แต่สิ่งที่เห็นสุดท้ายที่แกทำคือ พนมมือไปยังปลายเท้า แล้วพูดว่า "เขามาเอาตัวแล้ว" พูดออกมาพร้อมกับหยาดน้ำตาที่ร่วงหล่นลงมา กระตุก 2-3 ที แล้วก็สิ้นลมหายใจในอ้อมกอดของป้า  

เหตุการณ์สุดท้าย เมื่อปลายปี ป้าผมประสบอุบัติเหตุ ตกจากที่สูง อาการโคม่า เพราะศรีษะกระแทกอย่างแรง จนเลือดคลั่งในสมอง รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลได้ 7 วัน หมอที่รับผิดชอบก็แจ้งญาติให้ดูใจคนป่วย แม้จะฟื้น แต่ร่างกายไม่ตอบสนองต่อยาที่ให้ ก็ไม่มีประโยชน์ใดๆ ทุกวันนี้อยู่ได้เพราะเครื่องช่วยหายใจ หากถอดออกจะอยู่ได้ไม่นาน  ญาติทุกๆคนก็มา  สามีกับลูกชายป้าเข้าไปกระซิบข้างหู บอกว่า ทุกๆคนมาหาแล้วนะ ป้าก็ลืมตามองไล่เรียงไปทีละคน ก่อนที่จะไปหยุดนิ่งตรงปลายเตียง แล้วถามว่า คนสุดท้ายนั่นใคร?

พวกเราทุกคนก็หันไปมอง ก็เห็นหลานสาวป้ายืนหลังเป็นคนสุดท้าย  ลูกชายแกก็บอกว่า "ก็หลานแม่ไง" แต่ป้าส่ายหน้า คล้ายบอกว่าไม่ใช่ แกพูดต่อว่า คนหลังสุด ทุกคนก็มองหน้ากัน เมื่อป้าเห็นว่า ไม่มีใครตอบ แกก็พยายามดู แล้วแกก็ยกมือระหว่างอก พยักหน้างึกๆ แล้วพูดเป็นประโยคสุดท้ายว่า มีคนมารับ ต้องไปแล้ว เสียงป้าค่อยๆแผ่ว ตาค่อยๆปิด แล้วก็สิ้นลมอย่างช้าๆ

สามเหตุการณ์ที่ผม ประสบพบเห็น ผมพยายามหาคำตอบว่า  "อะไร หรือ ใคร" ที่คนใกล้ตายมองเห็น  พยายม พญามัจจุราช ยมฑูต ผู้รับวิญญาณ แล้วแต่ที่คนจะเรียกขาน  มีจริงหรือ?  ผมเอาความสงสัยนี้ไปถาม พระ  ท่านก็ให้คำแนะนำว่า...

"มีจริง หรือไม่ คนที่กำลังจะไป เท่านั้นจึงจะรู้ จะเห็น
ตอนมีชีวิต มีตัวเป็นๆ อาจจะมองเห็นเป็นเรื่องเหลวไหล
บุญ เคยทำไว้บ้างหรือไม่? เมื่อต้องละสังขารจากภพนี้ไป
อาจจะเสียใจ ที่ไม่เคยได้ไปทำบุญ"

.....

สุดท้าย ผมก็ยังไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน แต่ที่เห็นชัดที่สุด ก็คงเป็นภาพของคนใกล้ตัว ที่ใกล้ตาย แสดงออกมาให้เห็น ไม่ว่าการกระทำนั้นจะเป็นเพราะสาเหตุใด  ผมก็มั่นใจอย่างหนึ่งว่า  "นรก สวรรค์" หากมันไม่มีจริง ไฉนเลยที่คนใกล้ตายจะพูดอะไรที่คล้ายๆ หรือใกล้เคียงกันแบบนี้ เราเองก็หมั่นทำบุญไว้บ้างก็ดี จะได้ไม่เสียใจทีหลัง เมื่อวันเวลานั้นมาถึง

ใครจะเชื่อ จะไม่เชื่อ ผมห้ามไม่ได้  และผมก็ไม่ได้ "งมงาย" แต่เพราะคนใกล้ตาย แสดงออกมา ทำให้คนต้องเอามาคิด เอาวิเคราะห์ เพื่อหาเหตุและผล เท่านั้น?

แล้วพวกท่านละ คิดอย่างไร?