พ่อ เเม่ ที่ไม่เคยเข้าใจ...........

สวัสดีค่ะ ก็ขอเเทนตัวเอง ว่า มิ้น น่ะค่ะ วันนี้มิ้น รู้สึกทนไม่ไหว มิ้นท้อมากมิ้นไม่รู้จะปรึกษาใครดี มิ้นเหนื่อยมากค่ะ พ่อ เเม่ไม่เคยเข้าใจอะไรในตัว มิ้นสักอย่าง เเม้กระทั้งเพื่อนเเม่ก็ ยังจะว่าอีกนะค่ะ ว่าพามาบ้านทำไม บ่อยๆ มิ้นก็ไม่ได้เถียงอะไร เเต่เเค่มิ้นคิดในใจว่า เวลาขอไปบ้านเพื่อน ไปกับเพื่อนเเม่ไม่ให้ พอพาเพื่อนมาบ้าน บางทีก็ไม่พอใจ โดยเฉพาะ พ่อ พ่อเค้าจะชอบมองขวางอารมณ์เสียใส่ ทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย มิ้นรู้สึกเก็บกดมากค่ะ มีหลายเรื่องเลยค่ะ เช่น เรื่องไปเที่ยวกับเพื่อน กลับบ้านช้าบ้าง เเต่ก็ไม่ได้ดึกอะไรขนาดนั้น มิ้นก็อยากมีโมเม้น อยู่กับเพื่อนนานๆ มันอยากปลดปล่อย ตามภาษาวัยรุ่นอะนะค่ะ เพราะกับบ้านมามิ้นโดนบ่น เรื่องไม่เป็นเรื่องเยอะมาก เเบบ ปากดำ บอกดูดบุหรี่มา มิ้นก็ว่ามันขำดีนะ ปากดำก็หาเรื่องกันได้ด้วย มิ้นก็บออกเค้าไปว่า ป่าวไม่ได้สูบ เเม่บอก เเน่ใจหรอทำไมปากดำ มิ้นก็บอกเค้าไปว่า ปากมันเเห้งดำเอง เดี๋ยวทาริปก็หาย เเม่ก็บ่นเเบบ ไม่ฟังเสียงใคร มิ้นก็เฉยไม่อยากโต้ตอบอะไรเค้ากลับไป วันนั้น มิ้นก็ไปเที่ยวกับเพื่อนเเหละค่ะ ไปใกล้ๆบ้านนะค่ะ ไม่เย้นมากประมาน 18.00 ก็กลับถึงบ้าน พ่อบ่นเยอะเเบบไม่หยุดไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย พอเราจะพูดอธิบาย เค้าหาว่ามิ้นเถียง  มิ้นก็ไม่เข้าใจเลยค่ะว่า เรื่องเล็กน้อย ก็เอามาทำให้เป็นเรื่องใหญ่ เค้ากักขังมิ้น ไม่ค่อยให้ไปไหนกับเพื่อน ไม่ชอบให้เรียนรู้ด้วยตัวเอง ทำอะไรก็ห้ามตลอด ควรทำยังไง ให้พ่อเเม่ปล่อย เเละคอยสอนเราอยู่ห่างๆดีค่ะ