กำลังเครียดเรื่องครอบครัวค่ะ กังวล วิตก จิตตก มันสะสมรวมกันไปหมด สาเหตุมาจากความระแวงในตัวแฟนมากเกินไป ไม่คิดตัวเองจะเป็นคนมีอารมณ์แปรปรวนแบบนี้ บางทีถึงกับซึมเศร้า ร้องไห้ คบกับแฟนมานานหลายปีไม่เคยเป็นแบบนี้ จนมาล่าสุดเราต้องแยกย้ายกันทำงานต้องอยู่ห่างกันเจอกันเดือนละครั้งบ้าง สองเดือนครั้งบ้าง  ทำให้ความระแวง ขี้หึง กลัวการนอกใจมันเกิดขึ้น และมากขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่คบกันมาแฟนไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงให้เราต้องลำบากใจ จนมาเมื่อช่วงเดือนมีนา – เมษา ปีที่แล้วเราเห็นแฟนคุยไลน์กับผู้หญิงคนนึง มีบอกคิดถึง เป็นห่วง หลับฝันดีนะ พอเราถามก็บอกเป็นเพื่อนซึ่งกำลังมีปัญหาก็เลยให้คำปรึกษาและให้กำลังใจกันตามปกติไม่มีอะไรอย่าคิดมาก พอแฟนบอกแบบนี้เราก็ OK จบ ไม่ถามอีกแต่ในใจมันร้อนเป็นไฟ และตั้งแต่วันนั้นมาจนถึงวันนี้ เรากลายเป็นคนระแวง ขึ้หึงแบบระดับรุนแรงมาก กลัวการนอกใจ ทำให้เราต้องมีเหตุการณ์ที่ต้องทะเลาะกับแฟนด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องบ่อยๆ ไม่ว่าเขาจะไปกินข้าวกับน้องๆ ที่ทำงานส่วนมากก็จะเป็นรุ่นน้องผู้หญิงที่ชอบลง FB แล้วแทกแฟนเราทำให้เรารู้เลยว่าเขาไปไหนกัน เราพยายามไม่คิดนะแต่เห็นแล้วมันก็แอบบคิดไปต่างๆนานา ทั้งเราและแฟนจะโทรคุยกันทุกวันก็ถามสารทุกข์สุขดิบตามปกติ ก่อนวางสายแฟนจะบอกคิดถึงนะ หลับฝันดีนะ รักนะ แบบนี้ทุกคืน ถามว่าเขาสม่ำเสมอกับเรามั้ยก็สม่ำเสมอนะคะ จะทำยังไงให้ตัวเองปล่อยวางความรู้สึกแย่แบบนี้ออกจากความคิดได้คะ บางทีนั่งสำรวจตัวเอง ทำไมเราเหมือนเป็นคนบ้า บางทีหาทางออกให้ตัวเองเราต้องไม่คิดมากสิ อย่าระแวงเขาสิ ต้องเชื่อใจเขาสิ เอาเข้าจริงๆ ทำไม่ได้ค่ะ ใครที่ผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปได้แล้ว คุณๆผ่านมันไปได้อย่างไรคะ ช่วยแชร์เป็นแนวทางในการจัดการกับความคิดและอารมณ์ขอให้ตัวเองผ่านช่วงนี้ไปเร็วๆ ด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ