hiv เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตฉันไปแล้ว

เราติดเชื้อมา5 ปีเต็ม ตอนนี้เราก็อยู่ได้ทุกวันนี้ก็มีครอบครัวเนี้ยแหละที่คอยเป็นกำลังใจให้ตลอด โดยเฉพาะแม่เรา แม่เรารู้ว่าเราได้รับเชื้อตอนแรกไม่กล้าบอกแม่กลัวแม่รับไม่ได้แต่ได้ปรึกษาคุณหมอหมอแนะนำว่าควรบอกครอบครัวจะได้ช่วยกันแก้ปัญหาได้เราก็เลยตัดสินใจบอกแม่ในครอบครัวมีแต่แม่คนเดียวที่รู้ พ่อ และน้องสาวไม่รู้ ผมเป็นคน ตจว.มาเรียนในกทม.รู้ตัวว่าได้รับเชื้อตอนอยู่ปี2 และก็ได้รับการรักษามาจนตอนนี้ก็ได้เรียนจบแล้วก็เพิ่งรับปริญาให้แม่ ในที่สุดวันที่แม่อยากเห็นเราใส่ชุดครุยก็มาถึง*-* ถ้าไม่มีแม่.....ก็ไม่มีครุยในวันนี้ ทุกวันนี้ผมก็มีแฟนแต่แฟนผมก็อยู่ด้วยกันปกติผมไม่กล้าบอกเค้าหรอกว่าผมติดเชื้อ กินยาก็ต้องแอบกินแต่อยู่ลำบากหน่อยแต่อยู่ได้เพราะมีเขาเป็นกำลังใจตอนนี้เราคบกันมาก็3 ปีแล้วผมไม่ยอมมีไรกลับเขาเลยผมรักเขาแต่ผมก็รู้นะว่าเขาแอบไม่มีไรกับคนอื่นแต่ผมแค่ไม่เอามาเป็นประเด่นทะเลาะกันทุกวันนี้เราอยู่ด้วยกันมันมากกว่าคำว่ารักแล้วมันกลายเป็นความผูกพันธ์กันไปแล้ว ทะเลาะกันจะเป็นจะตายแต่สุดท้ายเราก็ไม่หนีจากกันไปไหนเลิกไม่ได้ทิ้งไม่ได้ แต่ในเวลาเดียวกันผมอยากมีเพื่อนที่ติดเชื้อเหมือนกันแต่ผมก็กลัวเพื่อนด้วยกันทำร้ายกันเองผมเคยคุยกับเพื่อนที่ติดเชื้อด้วนกันนี้แหละแบบคุยกันแอดเฟสไปแต่เป็นความโง่ผมเองที่ไม่ระวังรอยคอบผมโดนไอ่นั่นบอกจะเอาเรื่องผมไปบอกคนในเฟสผมผมนี้ตกใจเลยปิดเฟสไปเลยและตอนนี้ก็ได้ทำการสมัครเฟสใหม่หล่ะหายไปเป็นปีกว่าจะกลับมาเล่นเฟสใหม่ บางที่ผมก็อยากมีเพื่อนที่ติดเชื้อเหมือนกันอยากแลกเปลี่ยนความคิดอยากพูดอยากคุยว่าอาการเปนยังไงบ้าง รักษาที่ไหน กินยาสูตรไหนอยู่ แต่ผมก็กลัวโดนหลอกอีก ตอนนี้เราก็ได้ทำงานหละทำงานแถวๆสุมวิท โคตรดีใจเลยที่ได้ทำงานตอนแรกกลัวว่าที่ทำงานจะตวจเลือดไรงี้แต่ก็ต้องเสี่ยงดวงกันอีกเป็นไงเป็นกันที่บ้านก็ยังรอเราอีกไหนจะต้องส่งน้องสาวเรียนอีก ได้แต่บอกและเตือนตัวเองชีวิตต้องสู้ ตอนนี้ก็ได้ทำงานมา3 เดือนแล้วที่ทำงานก็โอเคครับ เราหยุดเสาอาทิตทำงานจ-ศ ยังไงก็มาคุยกันได้นะ*-*