คือตั้งแต่เกิดมาไม่เคยคบผู้ชายเลย คบแต่ทอมมาตลอด...
แฟนคนล่าสุดเราคบมา3ปี ...แต่เราไม่รู้เลยว่าเรียกว่ารักหรือสงสาร?
เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกันแรงๆ ทอมจะเป็นฝ่ายทำร้ายตัวเองตลอด
ไม่ว่าจะเป็นกรีดแขนตัวเอง กินยาฆ่าตัวตายบ้าง ขู่ว่าถ้าเราเลิกจะฆ่าตัวตายอะไรทำนองนี้ ด้วยว่าเราเมื่อก่อนก็ไม่ชอบให้เขาทำแบบนี้เพราะเป็นห่วง
แต่มาหลังๆเขาก็ทำ ..ไม่ว่าเราจะไปไหนมาไหน ต้องมาพูดแบบไม่ให้เราไปไหน เราต้องอยู่กับเขาตลอด
เราจะทำอะไรเรารู้สึกอึดอัดมากๆค่ะ เราเริ่มรู้สึกว่าเบื่อ เบื่อกับคนๆนี้ จะทำอะไรต้องคอยจู้จี้มากๆ ซึ่งเมื่อก่อนมีเหตุผลมากว่านี้เยอะ
ไม่ว่าคำพูดบางคำดูเห็นแก่ตัวมากๆ ทะเลาะกับเรา กินยาบ้าง กรีดแขนบ้างละ
เราก็บอกเขาว่า"ทำไมไม่คิดถึงคนที่เขารักที่เขาเป็นห่วง คิดถึงพ่อแม่บ้างจะทำอะไร.
คำตอบที่ได้คือ ???
"ยังไงพ่อแม่ก็ตายก่อนเราอยู่ดี".......เราแบบ....ไม่มีคำพูดอะไรเลยค่ะ
ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนแบบว่า ทำไมเขาคิดแค่นั้น ทำไมไม่คิดให้มากกว่านี้ แล้วจะมาคิดว่าจะอยู่กับเราตลอดแต่ความคิดคือแบบนี้หรอ?
อีกอย่างเวลาไปกินข้าวข้างนอก ทะเลาะกันทีไรไม่เคยยอมเราเลย แถมยังทำเสียงดัง กระแทกจานข้าวบ้าง "เราอายค่ะ"คนมองเต็มเลย!!
ไม่ว่าจะไปบ้านเราเวลาทะเลาะกัน ต่อหน้าแม่ของเรา เขา(ทอม)ก็มีทีท่าแสดงอาการออกมาบ้าง เราก็หงุดหงิดนะ แบบทำไมไม่เกรงใจกันบ้าง
นี่บ้านเรานะไม่ใช่บ้านเธอ!!! และตอนนี้เราก็หนีจากเขามาอยู่หอเพื่อนค่ะ แล้วเราก็บอกเลิกทอมคนนี้เรียบร้อยแล้ว
ซึ่งเขาก็บอกว่าเขาจะปรับตัวจะแก้ไขทุกอย่าง...แต่เราไม่ค่ะ ไม่คิดจะกลับไปเลย!!
เราก็รู้สึกว่าอยากหาคนคุยค่ะ...ปัญหามันอยู่ที่เราหรืออยู่ที่เขา?
หรือว่าเราไม่หนักแน่นกับคนๆนี้พอ? คำถามเต็มเลยค่ะ ซึ่งเราก็ไม่รู้ตัวเอง แต่เราอยู่กับเขา รู้สึกเฉยมากๆ
จนมีวันนึงเรากลับบ้านและบังเอิญได้คุยกับผู้ชายคนนึง ผู้ชายคนนี้แอดบีทอคมา แรกๆเราก็เฉยๆนะ เขาแก่กว่าเรา5ปีค่ะ คิดว่าจะไม่รู้สึกอะไรด้วย
แต่ก็คุยมาได้1เดือนกว่าค่ะ เรารู้สึกดีกับพี่เขา พี่เขาก็คอยสอนคอยบอก คอยเป็นห่วง แต่...ประวัติพี่เขาเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงนี่ใช่ย่อยเลย ผ่านผู้หญิงมา21คน ...
ช๊อคคคค!! แต่ก็ไม่คิดไร มันอดีต เรื่องของเขา ..
และเราก็นัดเจอกัน เจอครั้งแรกเราก็ไปทะเลกับเขาเลย(ดูใจง่ายมาก)
...แต่เราก็ไม่ได้ทำไรเกินเลยค่ะ กินเหล้ากัน แต่เรามีสติครบทุกอย่างทุกประการ...ก็มีบ้างที่เขาเกือบจะ...เน้นนะค่ะว่า "แค่เกือบ"!!! แต่ไม่ค่ะ เรารู้ตัว จนทุกวันนี้เราก็ตกลงคบกับพี่คนนี้เรียบร้อย และทุกวันนี้ และพี่เขาก็บอกนะว่าเขาหยุดแล้ว ทุกวันนี้คุยกันทุกวันค่ะ คุยกันหลายชั่วโมงเลย วีดีโอคอลบ้าง
เพราะพี่เขาทำงานบนเรือ เดือนนึงกลับบ้านได้แค่7วันเอง แรกๆเราก็ไม่เชื่อมั่นในตัวเขาเลยนะ แต่หลังๆเราคงเริ่มรู้สึกกับเขามากขึ้น จนไม่อยากคิดมากให้เรามาทะเลาะกัน..เมื่อก่อนพี่เขาก็เหวี่ยงก็วีน พอหลังๆเราบอกเราจะไม่ไหวแล้วนะ ถ้าเป็นอย่างนี้ เรายอมได้เรายอม แต่ถ้ามากไปก็เลิกคุยเถอะ!
จนทุกวันนี้คุยดีทุกวันไม่เหวี่ยง แต่มีหึง หวงมาก=="
เราผิดไหมที่เป็นแบบนี้ สาเหตุมันเริ่มมาจากเราหรือป่าว?
ปล, ส่วนเสียเราก็มีค่ะ แต่เราไม่แสดงข้างนอก และหลังๆเราปรับตัวมากขึ้น จนรู้สึกเขาเยอะกับเรา เราก็เคยทำร้ายเขานะมีบ้างบางทีที่เขามาหงุดหงิดกับเรา ความรักบางทีก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัว...
ตั้งแต่เราเลิกกับทอมมา เราไม่คิดอยากกลับไปเลย หรือว่าเราหมดรักเขาแล้ว ?
อยากระบายค่ะ !!
คบทอมมาตลอดจนอายุ21ปี แต่เปลี่ยนใจไปคบผู้ชาย..
แฟนคนล่าสุดเราคบมา3ปี ...แต่เราไม่รู้เลยว่าเรียกว่ารักหรือสงสาร?
เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกันแรงๆ ทอมจะเป็นฝ่ายทำร้ายตัวเองตลอด
ไม่ว่าจะเป็นกรีดแขนตัวเอง กินยาฆ่าตัวตายบ้าง ขู่ว่าถ้าเราเลิกจะฆ่าตัวตายอะไรทำนองนี้ ด้วยว่าเราเมื่อก่อนก็ไม่ชอบให้เขาทำแบบนี้เพราะเป็นห่วง
แต่มาหลังๆเขาก็ทำ ..ไม่ว่าเราจะไปไหนมาไหน ต้องมาพูดแบบไม่ให้เราไปไหน เราต้องอยู่กับเขาตลอด
เราจะทำอะไรเรารู้สึกอึดอัดมากๆค่ะ เราเริ่มรู้สึกว่าเบื่อ เบื่อกับคนๆนี้ จะทำอะไรต้องคอยจู้จี้มากๆ ซึ่งเมื่อก่อนมีเหตุผลมากว่านี้เยอะ
ไม่ว่าคำพูดบางคำดูเห็นแก่ตัวมากๆ ทะเลาะกับเรา กินยาบ้าง กรีดแขนบ้างละ
เราก็บอกเขาว่า"ทำไมไม่คิดถึงคนที่เขารักที่เขาเป็นห่วง คิดถึงพ่อแม่บ้างจะทำอะไร.
คำตอบที่ได้คือ ???
"ยังไงพ่อแม่ก็ตายก่อนเราอยู่ดี".......เราแบบ....ไม่มีคำพูดอะไรเลยค่ะ
ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนแบบว่า ทำไมเขาคิดแค่นั้น ทำไมไม่คิดให้มากกว่านี้ แล้วจะมาคิดว่าจะอยู่กับเราตลอดแต่ความคิดคือแบบนี้หรอ?
อีกอย่างเวลาไปกินข้าวข้างนอก ทะเลาะกันทีไรไม่เคยยอมเราเลย แถมยังทำเสียงดัง กระแทกจานข้าวบ้าง "เราอายค่ะ"คนมองเต็มเลย!!
ไม่ว่าจะไปบ้านเราเวลาทะเลาะกัน ต่อหน้าแม่ของเรา เขา(ทอม)ก็มีทีท่าแสดงอาการออกมาบ้าง เราก็หงุดหงิดนะ แบบทำไมไม่เกรงใจกันบ้าง
นี่บ้านเรานะไม่ใช่บ้านเธอ!!! และตอนนี้เราก็หนีจากเขามาอยู่หอเพื่อนค่ะ แล้วเราก็บอกเลิกทอมคนนี้เรียบร้อยแล้ว
ซึ่งเขาก็บอกว่าเขาจะปรับตัวจะแก้ไขทุกอย่าง...แต่เราไม่ค่ะ ไม่คิดจะกลับไปเลย!!
เราก็รู้สึกว่าอยากหาคนคุยค่ะ...ปัญหามันอยู่ที่เราหรืออยู่ที่เขา?
หรือว่าเราไม่หนักแน่นกับคนๆนี้พอ? คำถามเต็มเลยค่ะ ซึ่งเราก็ไม่รู้ตัวเอง แต่เราอยู่กับเขา รู้สึกเฉยมากๆ
จนมีวันนึงเรากลับบ้านและบังเอิญได้คุยกับผู้ชายคนนึง ผู้ชายคนนี้แอดบีทอคมา แรกๆเราก็เฉยๆนะ เขาแก่กว่าเรา5ปีค่ะ คิดว่าจะไม่รู้สึกอะไรด้วย
แต่ก็คุยมาได้1เดือนกว่าค่ะ เรารู้สึกดีกับพี่เขา พี่เขาก็คอยสอนคอยบอก คอยเป็นห่วง แต่...ประวัติพี่เขาเกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงนี่ใช่ย่อยเลย ผ่านผู้หญิงมา21คน ...
ช๊อคคคค!! แต่ก็ไม่คิดไร มันอดีต เรื่องของเขา ..
และเราก็นัดเจอกัน เจอครั้งแรกเราก็ไปทะเลกับเขาเลย(ดูใจง่ายมาก)
...แต่เราก็ไม่ได้ทำไรเกินเลยค่ะ กินเหล้ากัน แต่เรามีสติครบทุกอย่างทุกประการ...ก็มีบ้างที่เขาเกือบจะ...เน้นนะค่ะว่า "แค่เกือบ"!!! แต่ไม่ค่ะ เรารู้ตัว จนทุกวันนี้เราก็ตกลงคบกับพี่คนนี้เรียบร้อย และทุกวันนี้ และพี่เขาก็บอกนะว่าเขาหยุดแล้ว ทุกวันนี้คุยกันทุกวันค่ะ คุยกันหลายชั่วโมงเลย วีดีโอคอลบ้าง
เพราะพี่เขาทำงานบนเรือ เดือนนึงกลับบ้านได้แค่7วันเอง แรกๆเราก็ไม่เชื่อมั่นในตัวเขาเลยนะ แต่หลังๆเราคงเริ่มรู้สึกกับเขามากขึ้น จนไม่อยากคิดมากให้เรามาทะเลาะกัน..เมื่อก่อนพี่เขาก็เหวี่ยงก็วีน พอหลังๆเราบอกเราจะไม่ไหวแล้วนะ ถ้าเป็นอย่างนี้ เรายอมได้เรายอม แต่ถ้ามากไปก็เลิกคุยเถอะ!
จนทุกวันนี้คุยดีทุกวันไม่เหวี่ยง แต่มีหึง หวงมาก=="
เราผิดไหมที่เป็นแบบนี้ สาเหตุมันเริ่มมาจากเราหรือป่าว?
ปล, ส่วนเสียเราก็มีค่ะ แต่เราไม่แสดงข้างนอก และหลังๆเราปรับตัวมากขึ้น จนรู้สึกเขาเยอะกับเรา เราก็เคยทำร้ายเขานะมีบ้างบางทีที่เขามาหงุดหงิดกับเรา ความรักบางทีก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัว...
ตั้งแต่เราเลิกกับทอมมา เราไม่คิดอยากกลับไปเลย หรือว่าเราหมดรักเขาแล้ว ?
อยากระบายค่ะ !!