เราเป็นคนนึงที่อยู่กับครอบครัวที่ชอบตีด่าเสียงดังแค่ลืมตาตื่นในตอนเช้าก็ได้ยินเสียงตะโกนด่ากันแล้วทุกวันมันไม่เคยมีวันไหนเลยที่บ้านหลังนี้จะสงบเราไม่เคยมีความสุขเวลาอยู่บ้านเลยสักครั้งมันรู้สึกหม่นๆวันนี้เราทะเลาะกับยายเพราะเราทนไม่ได้ทุกครั้งเราจะทนฟังอย่างเงียบอดทนแต่วันนี้เราทนไม่ไหวมันอัดอั้นจนความรู้สึกมันระเบิดออกมายายเอาไม้กวาดมาตีก้นเพราะเราเถียงเขา แต่เราแค่พูดความรู้สึกทุกอย่างออกมาต่างหากเราน้อยใจมากที่เขาไม่เคยรับฟังเลย เราเคยคิดอยากทำร้ายตัวเองแต่เราไม่เคยทำเพราะเรายังคงรักตัวเองมากไม่อนากให้ใครมามีผลต่อความรู้สึกจนเราต้องทำร้ายตัวเองแต่วันนี้เรากรีดแขนตัวเองเราทนไม่ไหวกับความรู้สึกนี้เขาไม่เคยฟังเราเลย เขาขู่จะฆ่าเราทิ้งเอาพร้ามันฟันแต่เขาไม่ได้ทำหรอก เราเสียใจมากที่เขาพูดอย่างงี้มันเลยเป็นอีกเหตุผลที่เราทำร้ายตัวเองเขาคงจะมีความสุขมากถึงเราไม่ได้ตายตามใจที่เขาต้องการแต่เขาก็คงดีใจที่เห็นเราเจ็บ เราหยิบมีดโกนมากรีดแขนต่อหน้าเขา เราอยากจะกรีดให้ลึกจนเลือดอาบมือเลยล่ะ แต่เราทำไม่ได้มันเลยเป็นเส้นกรีดที่ไม่ลึกมาก แต่หลายรอยเราโคตรเสียสติเสียใจมาก เรามีความคิดที่อยากจะตายมาสักพักใหญ่ๆแล้วละแต่เราห่วงน้องมากไม่อยากทิ้งน้อง ส่วนแม่หายเงียบไม่ติดต่ออะไรมาเลย มันโคตรโดดเดี่ยว ไม่มีทั้งพ่อแม่ที่คอยอยู่ข้างๆ เหมือนเด็กคนอื่น อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นมาเจอความวุ่นวายแบบนี้อีก อยากสงบสักที และก็ไม่มั่นใจว่าตัวเองเป็นซึมเศร้ารึเปล่า แต่เราไม่สามารถปรึกษากับใครได้เลยจริงๆ
รู้สึกยังไงกับคนที่ทำร้ายตัวเอง
ไม้กวาดมาตีก้นเพราะเราเถียงเขาแต่เราแค่พูดความรู้สึกทุกอย่างออกมาต่างหากเราน้อยใจมากที่เขาไม่เคยรับฟังเลย เราเคยคิดอยากทำร้ายตัวเองแต่เราไม่เคยทำเพราะเรายังคงรักตัวเองมากไม่อนากให้ใครมามีผลต่อความรู้สึกจนเราต้องทำร้ายตัวเองแต่วันนี้เรากรีดแขนตัวเองเราทนไม่ไหวกับความรู้สึกนี้เขาไม่เคยฟังเราเลย เขาขู่จะฆ่าเราทิ้งเอาพร้ามันฟันแต่เขาไม่ได้ทำหรอก เราเสียใจมากที่เขาพูดอย่างงี้มันเลยเป็นอีกเหตุผลที่เราทำร้ายตัวเองเขาคงจะมีความสุขมากถึงเราไม่ได้ตายตามใจที่เขาต้องการแต่เขาก็คงดีใจที่เห็นเราเจ็บ เราหยิบมีดโกนมากรีดแขนต่อหน้าเขา เราอยากจะกรีดให้ลึกจนเลือดอาบมือเลยล่ะ แต่เราทำไม่ได้มันเลยเป็นเส้นกรีดที่ไม่ลึกมาก แต่หลายรอยเราโคตรเสียสติเสียใจมาก เรามีความคิดที่อยากจะตายมาสักพักใหญ่ๆแล้วละแต่เราห่วงน้องมากไม่อยากทิ้งน้อง ส่วนแม่หายเงียบไม่ติดต่ออะไรมาเลย มันโคตรโดดเดี่ยว ไม่มีทั้งพ่อแม่ที่คอยอยู่ข้างๆ เหมือนเด็กคนอื่น อยากหลับแล้วไม่ต้องตื่นมาเจอความวุ่นวายแบบนี้อีก อยากสงบสักที และก็ไม่มั่นใจว่าตัวเองเป็นซึมเศร้ารึเปล่า แต่เราไม่สามารถปรึกษากับใครได้เลยจริงๆ