หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
สะท้อนใจ......
กระทู้สนทนา
แต่งกลอน
การคงอยู่ของชีวิต.....
ช่างน้อยนิดดุจแสงที่วิบไหว
ว่างเปล่าดั่งเงาลมพัดโหมไกว
รอนไร้เช่นฝุ่นทรายที่ปลิดปลิว
กลอนบทนี้เกิดจากความสะท้อนใจ ในการไปร่วมไว้อาลัยคนรู้จัก 3 ราย ในเดือนเดียว
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
>>>อุโมงค์โถงต้นไม้<<<
ลอดอุโมงค์โถงต้นไม้ไล้น่านฟ้า พสุธาดูสวยดุจห้วงฝัน วิมานเงามรกตก่ายรำพัน อัศจรรย์ช่อเชิงชั้นปรุประลาย โอเอซีสท่ามแดดบรรลัยกัลป์ รถรานั้นได้พักผ่อนรอนกระหาย ออกซิเจนบริสุทธิ์จุดประกาย บรรเทาบ่ายร้อนเร
รัชต์สารินท์
### My Love Is Gone From Me ###
https://www.youtube.com/watch?v=KHH89PMpGPo ขอบคุณภาพและเพลงจากเนตและยูทูปครับผม โอ้มาพราก รักของคน คนช่างฝัน ล่องลิ่วพลัน ดุจธารน้ำ ไหลไกลห่าง จากสายน้ำ สู่ทะเล แล้วเลือนลาง ความอ้างว้าง เข้าแ
ส่องแสงตะวันฉาย
เสียงที่หลงทางในหมอก
บทที่ 1 : เสียงลมหายใจของภูผาหมอกขาวลอยอ้อยอิ่ง ราวกับลมหายใจของภูเขาที่ไม่เคยสิ้นสุดทุกสายหมอก โอบล้อมซ่อนความลับที่ไม่มีใครรู้เงียบงันปกคลุม เหมือนหัวใจที่หยุดเต้นไปชั่วขณะแต่ความเงียบนั้น กลับดังกว
ท้าวขี้เมี่ยง ดังปึ่ง
O กำสรวลสมัย .. O
ยามสิ้นสุด .. ราชวงศ์บ้านพลูหลวง เดือนสิบ ๒๓๑๐ .. . . ๑๔ 0 อาดูระพูนอยุธยา ระบุภาวะพ่ายพัง สิ้นสายเพราะหายนะพลัง ปะทุถั่งก็ยากทาน ๘ 0 โอ้ .. เมืองแก้วเมืองฟ้าถึงคราล่ม บัลลังก์จมมอดไหม้ด้วยไฟผลาญ ปรา
สดายุ...
บทกวีแห่งถนนอับแสง
1. รอยแยกแห่งรุ่งอรุณโอ้ ฟ้าที่แย้มออกในยามเช้า — ไม่ใช่ด้วยความปลื้มปิติแต่ด้วยเสียงคร่ำครวญ ที่สั่นสะท้านเหนือขอบฟ้าดวงตะวันดิ้นรนจากพันธนาการแห่งเมฆทมิฬประหนึ่งนักโทษผลักฝาเหล็กด
ท้าวขี้เมี่ยง ดังปึ่ง
เพียงคำรัก
เพียงใกล้นางร่างน้อยช้อยกระชดดั่งดื่มหยดทิพย์หยาดธาตุสวรรค์ความหนาวรวดปวดอุราสารพันกลับกลายกลั่นกลั้วอุ่นกรุ่นละเมอ"เพียงมีนางข้างเรียงคู่เคียงใกล้กระท่อมไผ่เยี่ยงปราสาทผงาดเผลอแรงเทียนริบระยิบหร
เฒ่ายาจก
>>>สุสานสรวง<<<
สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน
รัชต์สารินท์
>>>ราตรีระยิบดาว<<<
ค่ำคืนนี้ฟ้าพราวด้วยแสงดาว ระยิบวาวดั่งเพชรเปี่ยมความหมาย เสียงเพลงแผ่วหวานซึ้งมิห่างคลาย ชวนใจกายร่วมลีลาศใต้เงาจันทร์ มือประสานแนบชิดสนิทใกล้ สายตาไหวพริบพราววาวความฝัน ก้าวเท้าเบาเคลื่อนคล้อยร้อยร
รัชต์สารินท์
⛵ สงครามนักเดินเรือ ⛵
https://www.youtube.com/watch?v=11LK8PK7-m4 ıllıllı ıllıllı ıllıllı ลมทะเล เซซัด สะบัดคว้างกางใบเรือ ล่องเดินทาง ห่างชายฝั่งกระแสคลื่น ดื่นขจาย ส่ายภวังค์ตรวนล่ามขัง เคว้งวน กล่นจิตใจ ข่มความกลัว มั
ปรอยฝนเมษา
ช่วยเเก้โครงสีสุภาพให้หน่อยครับ(ต้องส่งอีกไม่นี้เเล้ว)😭
สวัดครับผมอยากให้ทุกคนช่วยดูหน่อยครับว่ากลอนโครงสีสุภาพที่ผมเเต่งใช้ได้มั้ยหรือต้องเเก้ตรงไหนก็ช่วยเเก้ให้หน่อยน่ะครับผมไม่ค่อยเก่งต้องส่งไม่นานนี้เเล้วด้วยครับ ขอขอบคุณล่วงน่าเลยครับ นี้กลอนผมครับ แ
สมาชิกหมายเลข 8085008
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
สะท้อนใจ......
ช่างน้อยนิดดุจแสงที่วิบไหว
ว่างเปล่าดั่งเงาลมพัดโหมไกว
รอนไร้เช่นฝุ่นทรายที่ปลิดปลิว
กลอนบทนี้เกิดจากความสะท้อนใจ ในการไปร่วมไว้อาลัยคนรู้จัก 3 ราย ในเดือนเดียว