ออกตัวว่า เนื่องด้วยเราแอบเป็นแฟนคลับคุณ LoyChinE ก็เลยชอบอ่านเรื่องของคุณ LoyChinE กล่อมตัวเองนอนเป็นประจำ
ครึ้มอกครึ้มใจก็จะหลอนๆเห็นเงาดำๆที่ปลายเตียง ฮร่าๆๆ (จริงๆมันเกิดจากการมองหน้าจอโทรศัพท์นานไปหน่อย)
วันนี้ก็จะมาแชร์เรื่องหลอนๆของตัวเองบ้าง

หลังจากอ่านเรื่องหลอนๆ กล่อมตัวเองเข้านอนแล้ว ฉันก็คว้าผ้าห่มผืนบางๆขึ้นมาปกป้องตัวเองจากอุณหภูมิหนาว
จริงๆไขมันที่มีก็หนาอยู่หรอก แต่ความที่เป็นคนขี้เกียจเป็นนิจ ความขี้เกียจที่มีมากมายมันส่งผลให้ไขมันหนาๆที่เกาะทั่วร่างขี้เกียจทำงานต้านความหนาวไปด้วย
ขณะที่ตากำลังเคลิ้มหลับ ความเงียบสงัดอันเป็นเพื่อนยามวิกาลมาเยี่ยมเยือน ฉันขยับตัวเองเล็กน้อยเพื่อบอกตัวเองว่าฉันไม่ได้หลับสนิทมากนัก ลมพัดหวิวๆลอดมาตามประตูที่ไม่ได้ปิดไว้หลังห้อง ทำเอาขนทั่วร่างตั้งชันสู้กับลมหนาวที่เป็นอาคันตุกะที่ไม่ได้อยากต้อนรับเลย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แล้วเอ็งจะเปิดประตูทิ้งไว้ทำมะเขือเผาอะร้ายยยย
สวบ สวบ... เสียงคล้ายถุงพลาสติกกำลังขยับไหวอยู่ในห้อง จะบอกว่าลมพัดจนถุงขยับก็ไม่น่าใช่
ฉันยันกายขึ้นมา พยาพยามปรับสายตาให้ชินกับความมืดในห้อง พยายามมองหาต้นตอของเสียง แต่เสียงกลับเงียบไปพร้อมกับการหยุดนิ่งของทุกสรรพสิ่งที่มีอยู่ในห้อง
เมื่อไม่อาจค้นหาความผิดปกติใดๆในห้อง จึงล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

...ผลักกกก
มีเสียงบางอย่างกำลังตกลงมาจากหลังตู้ สัญชาตญาณของหมีป่าที่ยังไม่ทันจำศีลดีสั่งให้ฉันกระเด้งตัวอัตโนมัติ

ฉันแทบกรีดร้อง มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งปรากฎกายที่ปลายเตียง
เด็กผู้ชายตัวเล็กที่ฉันรู้จักและจำหน้าเขาได้แม้ไม่ตั้งใจจะจำ
ฉันจำได้ดีว่าเขาชื่ออะไร

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
...คูลเลอร์เซวี่

หลอนตัวเองไปจ้อย ฮ่าๆๆๆ