ทุกครั้งที่เห็นค่ารักษาพยาบาลมันทำให้ฉันตระหนักว่าฉันต้องรีบหาเงิน ไม่อย่างนั้นบ้านล้มละลายแน่ๆ
จากที่เคยเกือบล้มละลายเพราะยายมาแล้ว
ทั้งบ้านเหลือเงินอยู่แค่ 5000
กับต้องเอายายออกจากรพ. ด้วยเงินหลักล้าน
เข้าไอซียูเป็นว่าเล่น รอบสุดท้ายเข้าเป็นอาทิตย์
ความจริงที่หลักหนีไม่ได้คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย
ไม่ว่าจะรักษาที่ไหนก็ต้องใช้เงิน ค่าเดินทาง ค่ากิน ค่ายา ค่ากายภาพบำบัด
ทุกคนต้องหาหมอหมด เป็นเรื่องธรรมดา
สิ่งที่ฉันทำก็ไม่ได้เพื่อตัวเอง
ฉันจึงต้องรีบหาประสบการณ์ ความรู้ ในหนทางที่ฉันพอจะเห็นแสงสว่างบ้าง
จะมานั่งอ่านหนังสือรอสอบราชการสายนั้นที่เขาอยากให้เป็น
เหมือนคนรวยไม่ได้ รอแบบที่ไม่มีความหวัง ถ้าไม่เรียนเมืองนอกก็ไร้ความหวัง ทั้งกดคะแนน ทั้งจำกัดโควต้า เปอร์เซ็นต์คนที่สอบได้น้อยมาก
ไม่ใช่แค่สอบผ่านรอเรียกเหมือนสมัยก่อน เลยโควต้าก็ต้องสอบใหม่ 6000 กว่า ได้แค่ 28 คนงี้
3000 กว่าได้แค่ 19 คนงี้
ใครๆ ก็ว่าฉันทำไมไม่อ่านหนังสือไปสอบ
ทำไมฉันไม่ทำเหมือนอย่างที่หวัง
ถ้าฉันไม่หาเงินเลยวันนึงที่ต้องใช้เงินขึ้นมาเงินหมดบ้านแล้วจะรู้สึก
ต่อให้ขายทุกอย่างจนหมดตัวก็ไม่พอหรอก
เคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว แล้วนี่กี่คน คนแก่ตั้งหลายคน
รวมถึงตัวฉันในอนาคตด้วย คูณเข้าไปสิ
ล่าสุดไปหาหมอมา ล่อเข้าไปเกือบหมื่น นี่หมอยังนัดอีก
เพราะให้ไปกินยาไทยจนเกือบเป็นมะเร็งจริงๆ
ไม่กินก็ตีโพยตีพาย โมโห หาว่าไม่เชื่อในความหวังดี ความดันขึ้นอีก
ฉันก็ไม่ได้ว่าใคร คนโง่ๆ บัดซบ ชิงควายมาเกิดอย่างฉันก็ทำได้เท่านี้แหละ
ฉันก็พยายามเท่าที่คนโง่ๆ อย่างฉันจะทำได้แล้ว ให้ทำอะไรก็ทำหมด
ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะทนเห็นคนป่วยทำโน่นนี่เองไม่ได้
คนนึงเข่าเจ็บ ความดันสูง คนนึงกระดูกสันหลังคด เบาหวาน
ไม่ยอมคุมอาหารอีก ไขมันอุดตันหมอก็เตือนว่าหนักแล้วก็ไม่ฟัง
กินของทอด ของหวานไม่หยุด
น้ำตาลขึ้นทีก็เข้ารพ.ที หัวจะปวด กินอาหารที่ไหนก็ไม่ได้ กินยากโครตๆ
ลุงก็ไตระยะสุดท้าย ป้าก็ขาบวม หัวใจโต เป็นลมบ่อย
กระต่ายแก่ๆ พิการอีก 1 ตัว
ก็มีอยู่แค่สองมือ สองขา ถึงได้หวังถูกหวยอยู่ทุกวัน
เวลามันใกล้เข้ามาแล้ว แต่ละคน 70 80 กว่า ใกล้จะถึงวัยติดเตียงกันแล้ว
แล้วฉันหาเงินคนเดียว จะมานั่งอ่านหนังสือสอบเฉยๆได้ยังไง
อนาคตฉันก็ต้องใช้เงินด้วย เพราะฉันอยู่ตัวคนเดียว
เฮ้อออออออออออ ชีวิต
แค่อยากระบายชีวิต
จากที่เคยเกือบล้มละลายเพราะยายมาแล้ว
ทั้งบ้านเหลือเงินอยู่แค่ 5000
กับต้องเอายายออกจากรพ. ด้วยเงินหลักล้าน
เข้าไอซียูเป็นว่าเล่น รอบสุดท้ายเข้าเป็นอาทิตย์
ความจริงที่หลักหนีไม่ได้คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย
ไม่ว่าจะรักษาที่ไหนก็ต้องใช้เงิน ค่าเดินทาง ค่ากิน ค่ายา ค่ากายภาพบำบัด
ทุกคนต้องหาหมอหมด เป็นเรื่องธรรมดา
สิ่งที่ฉันทำก็ไม่ได้เพื่อตัวเอง
ฉันจึงต้องรีบหาประสบการณ์ ความรู้ ในหนทางที่ฉันพอจะเห็นแสงสว่างบ้าง
จะมานั่งอ่านหนังสือรอสอบราชการสายนั้นที่เขาอยากให้เป็น
เหมือนคนรวยไม่ได้ รอแบบที่ไม่มีความหวัง ถ้าไม่เรียนเมืองนอกก็ไร้ความหวัง ทั้งกดคะแนน ทั้งจำกัดโควต้า เปอร์เซ็นต์คนที่สอบได้น้อยมาก
ไม่ใช่แค่สอบผ่านรอเรียกเหมือนสมัยก่อน เลยโควต้าก็ต้องสอบใหม่ 6000 กว่า ได้แค่ 28 คนงี้
3000 กว่าได้แค่ 19 คนงี้
ใครๆ ก็ว่าฉันทำไมไม่อ่านหนังสือไปสอบ
ทำไมฉันไม่ทำเหมือนอย่างที่หวัง
ถ้าฉันไม่หาเงินเลยวันนึงที่ต้องใช้เงินขึ้นมาเงินหมดบ้านแล้วจะรู้สึก
ต่อให้ขายทุกอย่างจนหมดตัวก็ไม่พอหรอก
เคยผ่านจุดนั้นมาแล้ว แล้วนี่กี่คน คนแก่ตั้งหลายคน
รวมถึงตัวฉันในอนาคตด้วย คูณเข้าไปสิ
ล่าสุดไปหาหมอมา ล่อเข้าไปเกือบหมื่น นี่หมอยังนัดอีก
เพราะให้ไปกินยาไทยจนเกือบเป็นมะเร็งจริงๆ
ไม่กินก็ตีโพยตีพาย โมโห หาว่าไม่เชื่อในความหวังดี ความดันขึ้นอีก
ฉันก็ไม่ได้ว่าใคร คนโง่ๆ บัดซบ ชิงควายมาเกิดอย่างฉันก็ทำได้เท่านี้แหละ
ฉันก็พยายามเท่าที่คนโง่ๆ อย่างฉันจะทำได้แล้ว ให้ทำอะไรก็ทำหมด
ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะทนเห็นคนป่วยทำโน่นนี่เองไม่ได้
คนนึงเข่าเจ็บ ความดันสูง คนนึงกระดูกสันหลังคด เบาหวาน
ไม่ยอมคุมอาหารอีก ไขมันอุดตันหมอก็เตือนว่าหนักแล้วก็ไม่ฟัง
กินของทอด ของหวานไม่หยุด
น้ำตาลขึ้นทีก็เข้ารพ.ที หัวจะปวด กินอาหารที่ไหนก็ไม่ได้ กินยากโครตๆ
ลุงก็ไตระยะสุดท้าย ป้าก็ขาบวม หัวใจโต เป็นลมบ่อย
กระต่ายแก่ๆ พิการอีก 1 ตัว
ก็มีอยู่แค่สองมือ สองขา ถึงได้หวังถูกหวยอยู่ทุกวัน
เวลามันใกล้เข้ามาแล้ว แต่ละคน 70 80 กว่า ใกล้จะถึงวัยติดเตียงกันแล้ว
แล้วฉันหาเงินคนเดียว จะมานั่งอ่านหนังสือสอบเฉยๆได้ยังไง
อนาคตฉันก็ต้องใช้เงินด้วย เพราะฉันอยู่ตัวคนเดียว
เฮ้อออออออออออ ชีวิต