โดยส่วนตัวไม่ใช่คนที่เกลียดเด็กนะค่ะ แต่วันนี้ทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของแม่ลูกคู่นี้จริง ๆ
เรื่องมีอยู่ว่าเราไปเดินซื้อของที่ห้างค่ะ แต่ด้วยความที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์คนเลยเยอะเป็นพิเศษ
ทางเนื้อหมูที่เราจะไปซื้อมันเลยเข็นรถเข็นไปไม่ได้ จึงต้องจอดหลบอยู่แถว ๆ ข้าวสาร
แล้วตัวเราก็เดินมาเลือกหมูค่ะ แล้วก็เจอกับมนุษย์แม่ลูกคู่หนึ่งกำลังเลือกหมูด้วยกัน
โดยทั่วไปแล้วมองผ่าน ๆ ก็เหมือนว่าแม่พาลูกมาเดินเล่น
แต่ที่แย่กว่านั้นคือไอเด็กคนนั้นมันเอานิ้วจิ้มลงไปในกล่องเนื้อหมูที่ซีนไว้แล้ว
เด็กมันจิ้มให้ขาดค่ะ แล้วก็เดินหนีไปจิ้มกล่องอื่นต่อ แม่ของเด็กคนนั้นก็เห็นนะค่ะ แต่ก็หัวเราะแล้วบอกว่า "เล่นระวัง ๆ นะ"
เรานี่ยืนงงเลยค่ะ คือมีความเป็นแม่อยู่รึเปล่าทำไมไม่สอนลูกว่าอย่าทำ เท่านั้นยังไม่พอนะค่ะ
เราเลือกหมูเสร็จ เราก็ไปซื้อนมเปรี้ยวต่อ เราก็เจออีกแล้วค่ะ
แม่ลูกคู่นี้ ตัวแม่กำลังยืนเลือกนมจืด ตัวลูกกำลังฉีกถุงนมเปรี้ยวที่เวลาซื้อ 2 ขวดใหญ่ ๆ มันจะแถมถุงให้ถืออะค่ะ
แต่คราวนี้พนักงานเห็นค่ะ เลยมาต่อว่าแม่ลูกคู่นั้น แล้วให้เอานมเปรี้ยวที่ฉีกถุงไปจ่ายตัง เหมือนจะจบด้วยดีนะค่ะแต่เปล่าเลย
หลังจากนั้นพอเดินมาโซนผลไม้ แม่คนนั้นกำลังเอานมเปรี้ยวที่ถุงขาดวางใส่รถเข็นคนอื่นค่ะ
พอวางเสร็จนางก็เดินไปเลยเหมือนไม่ใช่ของนาง เราเลยเรียกให้นางหยุด แล้วถามนางว่า "ทำไม ทำแบบนี้ค่ะ"
มนุษย์แม่ "ชั้นทำอะไร ชั้นก็ซื้อของ ของชั้นตามปกติ" แล้วก็เดินหนีเลยค่ะ
เรา "ก็ถุงนมเปรี้ยวที่ลูกคุณฉีกอะ ทำไมคุณไม่หยิบไปจ่ายตัง แต่มาวางให้รถเข็นคนอื่น"
มนุษย์แม่ "เฮ้า! คุณลูกชั้นทำ ชั้นไม่ได้ทำ แล้วเรื่องอะไรที่ชั้นจะต้องจ่ายตังในเมื่อชั้นไม่ได้ทำ"
เรา "คุณค่ะ ลูกคุณก็คือทรัพยากรที่คุณผลิตขึ้นมาไม่ใช่หรอค่ะ ถึงคุณจะไม่ได้ทำ แต่คุณก็ต้องดูแลทรัพยากรของคุณด้วยค่ะ ไม่ใช่ปล่อยให้มันสร้างความเดือดร้อนให้แก่คนอื่นที่มาเดินซื้อของ"
มนุษย์แม่ "อะไร ของคุณอย่ามากล่าวหาชั้น ชั้นบอกชั้นไม่ได้ทำก็คือไม่ได้ทำ น่าเบื่อจริง ๆ" รีบเดินหนีไปเลยค่ะ เพราะตอนนั้นคนเดินมามุงกันมากแล้ว
เจ้าของรถเข็นเดินมาค่ะ แล้วก็หยิบถุงนมเปรี้ยวที่ขาดเดินไปใส่รถเข็นของมนุษย์แม่คนนั้น
แต่มนุษย์แม่ไม่ยอมค่ะ เลยทิ้งรถเข็นไว้แล้วเดินหายไปเลย พนักงานเลยต้องรับผิดชอบกันเองค่ะ
อยากถามเพื่อน ๆ ว่า รู้สึกยังไงกับบุคคลแบบนี้ค่ะ
คิดยังไงกับมนุษย์แม่ที่เลี้ยงลูกไม่เป็น
เรื่องมีอยู่ว่าเราไปเดินซื้อของที่ห้างค่ะ แต่ด้วยความที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์คนเลยเยอะเป็นพิเศษ
ทางเนื้อหมูที่เราจะไปซื้อมันเลยเข็นรถเข็นไปไม่ได้ จึงต้องจอดหลบอยู่แถว ๆ ข้าวสาร
แล้วตัวเราก็เดินมาเลือกหมูค่ะ แล้วก็เจอกับมนุษย์แม่ลูกคู่หนึ่งกำลังเลือกหมูด้วยกัน
โดยทั่วไปแล้วมองผ่าน ๆ ก็เหมือนว่าแม่พาลูกมาเดินเล่น
แต่ที่แย่กว่านั้นคือไอเด็กคนนั้นมันเอานิ้วจิ้มลงไปในกล่องเนื้อหมูที่ซีนไว้แล้ว
เด็กมันจิ้มให้ขาดค่ะ แล้วก็เดินหนีไปจิ้มกล่องอื่นต่อ แม่ของเด็กคนนั้นก็เห็นนะค่ะ แต่ก็หัวเราะแล้วบอกว่า "เล่นระวัง ๆ นะ"
เรานี่ยืนงงเลยค่ะ คือมีความเป็นแม่อยู่รึเปล่าทำไมไม่สอนลูกว่าอย่าทำ เท่านั้นยังไม่พอนะค่ะ
เราเลือกหมูเสร็จ เราก็ไปซื้อนมเปรี้ยวต่อ เราก็เจออีกแล้วค่ะ
แม่ลูกคู่นี้ ตัวแม่กำลังยืนเลือกนมจืด ตัวลูกกำลังฉีกถุงนมเปรี้ยวที่เวลาซื้อ 2 ขวดใหญ่ ๆ มันจะแถมถุงให้ถืออะค่ะ
แต่คราวนี้พนักงานเห็นค่ะ เลยมาต่อว่าแม่ลูกคู่นั้น แล้วให้เอานมเปรี้ยวที่ฉีกถุงไปจ่ายตัง เหมือนจะจบด้วยดีนะค่ะแต่เปล่าเลย
หลังจากนั้นพอเดินมาโซนผลไม้ แม่คนนั้นกำลังเอานมเปรี้ยวที่ถุงขาดวางใส่รถเข็นคนอื่นค่ะ
พอวางเสร็จนางก็เดินไปเลยเหมือนไม่ใช่ของนาง เราเลยเรียกให้นางหยุด แล้วถามนางว่า "ทำไม ทำแบบนี้ค่ะ"
มนุษย์แม่ "ชั้นทำอะไร ชั้นก็ซื้อของ ของชั้นตามปกติ" แล้วก็เดินหนีเลยค่ะ
เรา "ก็ถุงนมเปรี้ยวที่ลูกคุณฉีกอะ ทำไมคุณไม่หยิบไปจ่ายตัง แต่มาวางให้รถเข็นคนอื่น"
มนุษย์แม่ "เฮ้า! คุณลูกชั้นทำ ชั้นไม่ได้ทำ แล้วเรื่องอะไรที่ชั้นจะต้องจ่ายตังในเมื่อชั้นไม่ได้ทำ"
เรา "คุณค่ะ ลูกคุณก็คือทรัพยากรที่คุณผลิตขึ้นมาไม่ใช่หรอค่ะ ถึงคุณจะไม่ได้ทำ แต่คุณก็ต้องดูแลทรัพยากรของคุณด้วยค่ะ ไม่ใช่ปล่อยให้มันสร้างความเดือดร้อนให้แก่คนอื่นที่มาเดินซื้อของ"
มนุษย์แม่ "อะไร ของคุณอย่ามากล่าวหาชั้น ชั้นบอกชั้นไม่ได้ทำก็คือไม่ได้ทำ น่าเบื่อจริง ๆ" รีบเดินหนีไปเลยค่ะ เพราะตอนนั้นคนเดินมามุงกันมากแล้ว
เจ้าของรถเข็นเดินมาค่ะ แล้วก็หยิบถุงนมเปรี้ยวที่ขาดเดินไปใส่รถเข็นของมนุษย์แม่คนนั้น
แต่มนุษย์แม่ไม่ยอมค่ะ เลยทิ้งรถเข็นไว้แล้วเดินหายไปเลย พนักงานเลยต้องรับผิดชอบกันเองค่ะ
อยากถามเพื่อน ๆ ว่า รู้สึกยังไงกับบุคคลแบบนี้ค่ะ