มันเป็นเรื่อง น.ร ผู้หญิง ก็คือเรา กับครูผู้ชายคนหนึ่ง ขอ ย่อครูเป็น ค. ละกัน
เรื่องของเรื่องคือ เราสนิทกับ ค. คนนี้มาก มากเท่าที่เคยเรียนกับ ครูคนไหนมาก่อน
คุยเล่นทุกเรื่องได้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหนัง เรื่องเรียน เรื่องฮาๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเราได้ถาม ค. ว่าจะย้ายวันไหน(เพราะ ค. เคยบอกว่า บรรจุอยู่นี้แค่1ปีแล้วมันใกล้ครบกำหนดแล้ว) ค.เค้าก็บอกว่าถ้าบอกอย่าไปบอกใครให้เก็บเป็นความลับเพราะ ค. ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่มาก จากนั้น ค. ก็บอกวันที่จะกลับพร้อมกับบอกว่า 'เธอคือนักเรียนคนเดียวก็ฉันบอกเรื่องนี้' คือตอนนั้นเรารู้สึกเศร้าและดีใจพร้อมๆกัน(ทำให้เราคิดว่า เออเราไม่ได้คิดว่าตัวเองสนิทกับ ค.ข้างเดียว) คือวันที่คืนที่ ค. บอกเราเศร้ามากถึงกับน้ำตาหลั่งรินคเดียว(คุยในเฟส)
วันต่อมาเราก็เจอกับ ค. ที่โรงเรียง ปกติเวลาเดินเรากับ ค. เดินผ่านกัน เราจะร่าเริงและทัก ค. ตลอด แต่ครั้งนี้เราไม่ทักไม่อือไม่หืออะไรเอาแต่ก้มหน้า (ด้วยความเศร้าเสียใจไม่รู้จะตีหน้าอย่างไรไม่ให้น้ำตาหลั่งริน) แต่ครั้งนี้ ค. เป็นฝ่ายทักก่อนเลยว่า 'ทำไมคุณไม่คุยกับฉันเลยล่ะ?' เเละเราก็เดินผ่านกันไป ซักพักด้วยความว่างของคาบเรียนเราก็บังเอิญเจอกันกับ ค. อีกพอดี ก็เลยคุยกันตามปกติ เเต่แหม๋เราเศร้าโศกมาก ค. ก็ถามว่า 'เป็นไร ดูไม่สดใสเลย' เราก็ตอบ 'คุณก็น่าจะรู้นะคะ'(เรื่อง ค. จะย้าย) และก็คุยกันเรื่อยๆตามปกติ ก็หายเศร้าไปมาก
หลังจากคุยกับ ค. เสร็จแล้วเราก็ไปคุยกับครูคนอื่น(ที่จะย้ายเหมือนกันแต่อีกประมาณเดือน เป็นเพื่อนกับ ค.) แล้วเราก็คุยกับครูเค้าเรื่องว่าเราเรียนจบเด้ะพาไปเที่ยว(แบบเล่นๆ) ครูเค้าก็บอกว่า 'เธอบอกจะไปเที่ยวกับ ค. แล้วไม่ใช่เหรอ?' อ่าวเลยครับ ประโยคนี้ผมนี่ยืนขึ้นอีกเลย คือครูเค้ารู้ได้ไงว่าเราคุยอะไรกับ ค. ไว้? คำถามทุกคำถามโผล่ขึ้นมาในหัวสมองส่วนเซรีบรัม เงิบเลย ก็ว่าอยู่ทำไม่ครู อีก2คน(ที่สอนเรา)พูดกับเราแปลกๆไป ก็คือ
"ค.เค้าเม้ามอยเรื่องที่เราคุยกับ ค. กับครูอื่นๆจ้าาาาา"
โหยจบเลย เข้าใจนะนินทาอ่า ก็นินทาได้ แต่ ค. นินทาเราให้คนอื่นฟัง เราหมดภาพพจน์เลยอ่า เวลาเราคุยกับ ค. เราเป็นตัวของตัวเองที่สุด เพราะว่าเราคิดว่าตัวเองสนิทกับ ค. ที่สุดเเล้ว แต่กับครูคนอื่นคือเราก็คุยธรรมดาๆทั่วไป หมดเลยความรู้สึกดีๆตอนนี้ที่มีให้มันหายหมด น้ำตาที่เสียให้กลับเสียดายที่เคยร้องออกไป ตอนนี้เซ็งมากๆๆๆ เคลียด ซีเรียส หมดเลย เราคิดว่าตอนล่ำรากันเราคงร้องไห้ แต่ตอนนี้อะหมดเลยความรู้สึก ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน อับอาย
และสุดท้ายมีคำถามว่าเราจะทำอย่างไรต่อไปดี จะถามว่าเอาเรื่องของเราไปคุยให้คนอื่นฟังทำไม ได้เล่าทุกเรื่องไหมและจะบอกว่าเสียใจมากกับการกระทำที่ ค. ทำ จะปล่อยมันไปทำใจ หรือ จะให้ของระลึกแล้วจากกันไปแบบไม่พูดอะไรที่ทำเราค้างคาใจคนเดียว? อีกอาทิตเดียวเท่านั้น ค. ก็ย้ายแล้ว ขอคำปรึกษาด้วยนะคะ
ผิดหวังกับการกระทำของคนที่เราเชื่อใจ(ดราม่า-ระบาย-ขอคำปรึกษา)
เรื่องของเรื่องคือ เราสนิทกับ ค. คนนี้มาก มากเท่าที่เคยเรียนกับ ครูคนไหนมาก่อน
คุยเล่นทุกเรื่องได้ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหนัง เรื่องเรียน เรื่องฮาๆ จนกระทั่งวันหนึ่งเราได้ถาม ค. ว่าจะย้ายวันไหน(เพราะ ค. เคยบอกว่า บรรจุอยู่นี้แค่1ปีแล้วมันใกล้ครบกำหนดแล้ว) ค.เค้าก็บอกว่าถ้าบอกอย่าไปบอกใครให้เก็บเป็นความลับเพราะ ค. ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่มาก จากนั้น ค. ก็บอกวันที่จะกลับพร้อมกับบอกว่า 'เธอคือนักเรียนคนเดียวก็ฉันบอกเรื่องนี้' คือตอนนั้นเรารู้สึกเศร้าและดีใจพร้อมๆกัน(ทำให้เราคิดว่า เออเราไม่ได้คิดว่าตัวเองสนิทกับ ค.ข้างเดียว) คือวันที่คืนที่ ค. บอกเราเศร้ามากถึงกับน้ำตาหลั่งรินคเดียว(คุยในเฟส)
วันต่อมาเราก็เจอกับ ค. ที่โรงเรียง ปกติเวลาเดินเรากับ ค. เดินผ่านกัน เราจะร่าเริงและทัก ค. ตลอด แต่ครั้งนี้เราไม่ทักไม่อือไม่หืออะไรเอาแต่ก้มหน้า (ด้วยความเศร้าเสียใจไม่รู้จะตีหน้าอย่างไรไม่ให้น้ำตาหลั่งริน) แต่ครั้งนี้ ค. เป็นฝ่ายทักก่อนเลยว่า 'ทำไมคุณไม่คุยกับฉันเลยล่ะ?' เเละเราก็เดินผ่านกันไป ซักพักด้วยความว่างของคาบเรียนเราก็บังเอิญเจอกันกับ ค. อีกพอดี ก็เลยคุยกันตามปกติ เเต่แหม๋เราเศร้าโศกมาก ค. ก็ถามว่า 'เป็นไร ดูไม่สดใสเลย' เราก็ตอบ 'คุณก็น่าจะรู้นะคะ'(เรื่อง ค. จะย้าย) และก็คุยกันเรื่อยๆตามปกติ ก็หายเศร้าไปมาก
หลังจากคุยกับ ค. เสร็จแล้วเราก็ไปคุยกับครูคนอื่น(ที่จะย้ายเหมือนกันแต่อีกประมาณเดือน เป็นเพื่อนกับ ค.) แล้วเราก็คุยกับครูเค้าเรื่องว่าเราเรียนจบเด้ะพาไปเที่ยว(แบบเล่นๆ) ครูเค้าก็บอกว่า 'เธอบอกจะไปเที่ยวกับ ค. แล้วไม่ใช่เหรอ?' อ่าวเลยครับ ประโยคนี้ผมนี่ยืนขึ้นอีกเลย คือครูเค้ารู้ได้ไงว่าเราคุยอะไรกับ ค. ไว้? คำถามทุกคำถามโผล่ขึ้นมาในหัวสมองส่วนเซรีบรัม เงิบเลย ก็ว่าอยู่ทำไม่ครู อีก2คน(ที่สอนเรา)พูดกับเราแปลกๆไป ก็คือ
"ค.เค้าเม้ามอยเรื่องที่เราคุยกับ ค. กับครูอื่นๆจ้าาาาา"
โหยจบเลย เข้าใจนะนินทาอ่า ก็นินทาได้ แต่ ค. นินทาเราให้คนอื่นฟัง เราหมดภาพพจน์เลยอ่า เวลาเราคุยกับ ค. เราเป็นตัวของตัวเองที่สุด เพราะว่าเราคิดว่าตัวเองสนิทกับ ค. ที่สุดเเล้ว แต่กับครูคนอื่นคือเราก็คุยธรรมดาๆทั่วไป หมดเลยความรู้สึกดีๆตอนนี้ที่มีให้มันหายหมด น้ำตาที่เสียให้กลับเสียดายที่เคยร้องออกไป ตอนนี้เซ็งมากๆๆๆ เคลียด ซีเรียส หมดเลย เราคิดว่าตอนล่ำรากันเราคงร้องไห้ แต่ตอนนี้อะหมดเลยความรู้สึก ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน อับอาย
และสุดท้ายมีคำถามว่าเราจะทำอย่างไรต่อไปดี จะถามว่าเอาเรื่องของเราไปคุยให้คนอื่นฟังทำไม ได้เล่าทุกเรื่องไหมและจะบอกว่าเสียใจมากกับการกระทำที่ ค. ทำ จะปล่อยมันไปทำใจ หรือ จะให้ของระลึกแล้วจากกันไปแบบไม่พูดอะไรที่ทำเราค้างคาใจคนเดียว? อีกอาทิตเดียวเท่านั้น ค. ก็ย้ายแล้ว ขอคำปรึกษาด้วยนะคะ