โดยปกติแล้วเราจะเป็นคนที่ได้อ่านเรื่องที่เพื่อนได้แชร์กัน แต่วันนี้เราอยากขอพื้นที่เล็กๆตรงนี้ในการแชร์และอยากให้คนที่สำคัญสำหรับเราได้อ่านอาจมีพิมพ์ผิดบ้างก็ขออภัยนะ
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงที่รักผู้หญิงหรือที่คนส่วนใหญ่เรียกว่า"ทอม" แต่การแสดงออกของเราตัวนั้นแทบไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงธรรมดาคนนึง เราพูดคะ ชอบทำอาหาร แล้วก็ไม่ได้ต้องการทำเป็นเกร่งหรือแข็งเหมือนผู้ชาย เพียงแต่การแต่งตัว และอะไรหลายๆอย่างทำให้เราไม่ได้ดูเหมือนผู้หญิงและไม่ได้มีแฟนเป็นผู้ชายเท่านั้นเอง
เราคบกับแฟนคนนึงที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน มาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย เค้าเป็นคนสวยเรียนเก่งและเป็นคนที่เข้าใจยากในบางครั้ง เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เรียนจนจบมาทำงานซึงตอนนี้เราคบกันได้เพียง3ปี ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุขมากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ เราทะเลาะกันน้อยมาก ไม่เคยมีปัญหาเรื่องมือที่สาม. อาจจะมีทะเลาะกันบ้างแต่ก็เป็นเรื่องเล็กๆจนเราก็จำไม่ได้แล้ว เค้ามีพี่น้อง3คนและเค้าเป็นคนเล็ก พี่คนโตแต่งงานและมีลูกแล้ว พี่คนกลางเค้าจะมีลักษณเหมือนเราก็คือทอมนั้นเองในระหว่างที่คบช่วงแรกๆนั้นเราได้เจอและกินข้าวกับที่บ้านเค้าบ้างในบางครั้งบ้านเค้าเป็นครอบครัวที่อบอุ่นเลยก็ว่าได้ เค้ามีความฝันคือการได้เป็นแอร์ เค้าขยันอ่านหนังสือฝึกภาษาและตอนนี้เค้ากำลังเตรียมตัวไปเรียนที่ภาษาที่ต่างประเทศในเดือนครึ่งนี้ แต่ตอนนี้เค้ายังทำงานที่เดียวกับเราและต้องเจอหน้ากันเกือบทุกวัน
ชีวิตที่เกือบจะดีไปซะทุกอย่างอยู่มาวันนึงมันก็มาพังทลายลงตรงคำว่า"เราไม่ใช่ผู้ชาย" ที่บ้านของเค้าอยาให้เค้าแต่งงานกับคนที่ท่านคิดว่าดีและเหมาะสม เราไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อ ซึ่งตอนนี้เรียกได้เลยว่าเค้าคือส่วนหนึ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต เหมือนตอนนี้เราทำอะไม่ได้เลยจริงๆเพราะเค้าต้องเลือกที่บ้านที่คาดหวังในตัวเค้ามากและ ความฝันของเค้าที่ใกล้จะเป็นจริงเรื่อยๆ เค้าบอกว่ารักเราแต่ก็ทำอะไรไม่ได้คบต่อไปอีกก็ต้องมีวันหนึ่งที่ต้องเลิกราและที่สำคัญถ้าเค้าต้องแต่งงาน เค้าบอกว่าไม่อยากให้เราเจ็บมากกว่านี้
ความรู้สึกเราในตอนนั้นเหมือนไฟชอตตลอดเวลาเลย มันชาละเจ็บมากๆทำไรไม่ถูก เหมือนเราเป็นเพียงมะเร็งที่เค้าพร้อมที่จะตัดออก
ไม่ว่าจะนั่ง นอน เดิน กินข้าว ทุกครั้งเราที่คิดจะทำอะไรหน้าเค้าคือคนแรกเสมอที่จะคอยอยู่ข้างๆเรา
แต่ตอนนี้มันกำลังจะไม่มีอีกต่อไป เราพยายามทำใจรับมันให้ไหวทั้งเราและเค้าเลยตกลงกันว่าจะคบกันอีกแค่เดือนครึ่งคือเวลาที่เหลือก่อนเค้าจะไปเรียน ความรู้สึกของเราก็แค่อยากจะใช้เวลาที่มีทั้งหมดแม้ว่ามันจะเหลือน้อยมากๆให้มีค่าในทุกนาที
ถึงแม้เราอาจเป็นเพศที่3เป็นพวกผิดธรรมชาติหรืออย่าไรก็ตาม แค่อยากรู้ว่าเราก็มีหัวใจและเวลาเรารักใครแล้วเชื่อเถอะว่ามันคือทั้งหมดของชีววิตเราได้เลย ความรักของเราต้องใช้ความพยายามกว่ารักที่ปกติธรรมดา ดังนั้นกว่าจะได้รักกันมันยากมาก และถ้าเลือกเกิดได้คงไม่มีใครอยากเกิดมาเป็นแบบนี้
อยากยินดีกับคนที่มีรักอยู่จงเก็บรักษาไว้ให้ทีที่สุด
ถึงแม้ส่วนตัวก็เข้าใจว่าสุดท้ายคงอยู่อยู่คนเดียว แต่อย่างน้อยก็ดีใจที่ครั้งหนึ่งเราเคยรักก
เหลือเวลาหนึ่งเดือนครึ่ง ก่อนแฟนจะเลิกคุณจะ.....
ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงที่รักผู้หญิงหรือที่คนส่วนใหญ่เรียกว่า"ทอม" แต่การแสดงออกของเราตัวนั้นแทบไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงธรรมดาคนนึง เราพูดคะ ชอบทำอาหาร แล้วก็ไม่ได้ต้องการทำเป็นเกร่งหรือแข็งเหมือนผู้ชาย เพียงแต่การแต่งตัว และอะไรหลายๆอย่างทำให้เราไม่ได้ดูเหมือนผู้หญิงและไม่ได้มีแฟนเป็นผู้ชายเท่านั้นเอง
เราคบกับแฟนคนนึงที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน มาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย เค้าเป็นคนสวยเรียนเก่งและเป็นคนที่เข้าใจยากในบางครั้ง เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เรียนจนจบมาทำงานซึงตอนนี้เราคบกันได้เพียง3ปี ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุขมากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ เราทะเลาะกันน้อยมาก ไม่เคยมีปัญหาเรื่องมือที่สาม. อาจจะมีทะเลาะกันบ้างแต่ก็เป็นเรื่องเล็กๆจนเราก็จำไม่ได้แล้ว เค้ามีพี่น้อง3คนและเค้าเป็นคนเล็ก พี่คนโตแต่งงานและมีลูกแล้ว พี่คนกลางเค้าจะมีลักษณเหมือนเราก็คือทอมนั้นเองในระหว่างที่คบช่วงแรกๆนั้นเราได้เจอและกินข้าวกับที่บ้านเค้าบ้างในบางครั้งบ้านเค้าเป็นครอบครัวที่อบอุ่นเลยก็ว่าได้ เค้ามีความฝันคือการได้เป็นแอร์ เค้าขยันอ่านหนังสือฝึกภาษาและตอนนี้เค้ากำลังเตรียมตัวไปเรียนที่ภาษาที่ต่างประเทศในเดือนครึ่งนี้ แต่ตอนนี้เค้ายังทำงานที่เดียวกับเราและต้องเจอหน้ากันเกือบทุกวัน
ชีวิตที่เกือบจะดีไปซะทุกอย่างอยู่มาวันนึงมันก็มาพังทลายลงตรงคำว่า"เราไม่ใช่ผู้ชาย" ที่บ้านของเค้าอยาให้เค้าแต่งงานกับคนที่ท่านคิดว่าดีและเหมาะสม เราไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อ ซึ่งตอนนี้เรียกได้เลยว่าเค้าคือส่วนหนึ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต เหมือนตอนนี้เราทำอะไม่ได้เลยจริงๆเพราะเค้าต้องเลือกที่บ้านที่คาดหวังในตัวเค้ามากและ ความฝันของเค้าที่ใกล้จะเป็นจริงเรื่อยๆ เค้าบอกว่ารักเราแต่ก็ทำอะไรไม่ได้คบต่อไปอีกก็ต้องมีวันหนึ่งที่ต้องเลิกราและที่สำคัญถ้าเค้าต้องแต่งงาน เค้าบอกว่าไม่อยากให้เราเจ็บมากกว่านี้
ความรู้สึกเราในตอนนั้นเหมือนไฟชอตตลอดเวลาเลย มันชาละเจ็บมากๆทำไรไม่ถูก เหมือนเราเป็นเพียงมะเร็งที่เค้าพร้อมที่จะตัดออก
ไม่ว่าจะนั่ง นอน เดิน กินข้าว ทุกครั้งเราที่คิดจะทำอะไรหน้าเค้าคือคนแรกเสมอที่จะคอยอยู่ข้างๆเรา
แต่ตอนนี้มันกำลังจะไม่มีอีกต่อไป เราพยายามทำใจรับมันให้ไหวทั้งเราและเค้าเลยตกลงกันว่าจะคบกันอีกแค่เดือนครึ่งคือเวลาที่เหลือก่อนเค้าจะไปเรียน ความรู้สึกของเราก็แค่อยากจะใช้เวลาที่มีทั้งหมดแม้ว่ามันจะเหลือน้อยมากๆให้มีค่าในทุกนาที
ถึงแม้เราอาจเป็นเพศที่3เป็นพวกผิดธรรมชาติหรืออย่าไรก็ตาม แค่อยากรู้ว่าเราก็มีหัวใจและเวลาเรารักใครแล้วเชื่อเถอะว่ามันคือทั้งหมดของชีววิตเราได้เลย ความรักของเราต้องใช้ความพยายามกว่ารักที่ปกติธรรมดา ดังนั้นกว่าจะได้รักกันมันยากมาก และถ้าเลือกเกิดได้คงไม่มีใครอยากเกิดมาเป็นแบบนี้
อยากยินดีกับคนที่มีรักอยู่จงเก็บรักษาไว้ให้ทีที่สุด
ถึงแม้ส่วนตัวก็เข้าใจว่าสุดท้ายคงอยู่อยู่คนเดียว แต่อย่างน้อยก็ดีใจที่ครั้งหนึ่งเราเคยรักก