มีความจำเป็นต้องส่งลูกเข้าเรียนก่อนกำหนดที่ตั้งใจไว้ เราให้เข้าเรียนที่รร นานาชาติค่ะ
เมื่อวานเป็นวันที่สี่ ของการไปเรียน ก็เข้าใจว่า มันเป็นธรรมดาของเด็ก ที่จะต้องร้องไห้ เมื่อต้องจากพ่อแม่ และไปเจอสิ่งแวดล้อมใหม่
เวลาเราไปส่ง เราเตรียมใจลูกโดยการคุยกับเขาก่อน ว่า วันนี้ไปเรียน ไปเล่นกับ ครูและเพื่อน ให้สนุกเลยนะ พอกินข้าวกลางวันเสร็จแล้ว ไปนอนหลับ (ทั้งที่รู้ว่าเค้าไม่ยอมนอนหรอก) และพอตื่นมา เล่นแป๊บนึง รร เลิก คุณยายลูกจะไปรับลูกเป็นคนแรกเลย แม่รักลูกนะ ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวแม่ส่งลูกแล้ว แม่ไปทำงาน แล้วคุณยายจะมารับนะครับ
เค้าก็โอเค และเราก็เดินไปส่งที่ห้องเรียน และก็ตามคาด ค่ะ ..... ร้องไห้ ดึงเสื้อแม่ บอกกลับบ้านๆ เดินไปหยิบกระเป๋า รองเท้ามาให้ จะกลับบ้าน เรา ก็พูดเหมือนเดิม คือ ไปเล่นให้สนุก เดี๋ยวยายมารับ บ๋ายบาย แล้วเราก็ออกจากห้องไป โดยไม่หันกลับมามองอีกเลย
เราสังเกตว่า พอเราไปรับเขาที่หน้าห้องเรียน (ครั้งแรกไปรับเอง) เค้าทำหน้าหุบ ไม่พูดด้วย เหมือนโกรธเรา แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ พอมาเมื่อวาน ชัดเจน ยายไปรับ พอเรากลับมาบ้านจากเลิกงาน เขาทำหน้าหุบ ก้มหน้าลง ไม่พูดด้วยสักพัก เรารู้สึกว่าเค้าโกรธเรา ที่เราทิ้งเค้าค่ะ (เพราะ พอกลับบ้าน อยู่ๆเค้าก็จะพูดขั้นมาว่า ยาย........หนี ไม่เจอ..........แม่ๆๆ) เราล่ะเศร้าเลยค่ะ
ทุกคืนของวันที่ไปรร กลางดึก หลับไปแล้ว อยู่ก็ ร้องไห้ แล้วกลิ้งไปมา แล้วร้องเรียก แม่ๆๆๆๆๆ ประมาณ หนึ่งนาที เราเข้าไปกอดก็ไม่ยอม สะบัดมือเราออก แล้วร้องไห้ต่อ พร้อมเรียก แม่ๆๆๆ เป็นอย่างนี้ทุกๆ ครึ่งชั่วโมง จนถึงเช้า เราคิดว่าเค้าไม่ค่อยได้นอนเลยค่ะ ส่วนมากร้องไห้ จนตื่น แล้วก็หลับต่อ แล้วตื่นมาร้องใหม่ (ส่วนนี้อยากถามว่า มันเป็นปกติไหม ที่ถึงกะฝันร้าย หรือ ลุกขึ้นมาลืมตาตั้งหน้าตั้งตาร้องแบบนี้ค่ะ)
เรารู้ว่าเด็กต้องผ่านขั้นตอนนี้ มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และการเจริญเติบโด แต่เรากำลังคิดว่า จะมีวิธีไหนที่ เราจะช่วยเขาในด้านความรู้สึก เพื่อเตรียมใจเขา หรือช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้น แม่ๆ พ่อๆในห้องนี้ มีวิธีจัดการเรื่องนี้อย่างไรบ้างคะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ปล. กำลังคิดว่า จะชวนเพื่อนที่รร มาเล่นที่บ้าน สักชั่วโมงหลังเลิกเรียน เพื่อให้เขารู้จักกัน เวลาเจอกันในห้องเรียน จะได้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว และมีเพื่อนเล่นด้วย
ลูก 2 ขวบเข้าโรงเรียน กลับมา ฝันร้าย นอนร้องไห้ ทั้งคืน แก้ยังไงดีคะ สงสารจัง
เมื่อวานเป็นวันที่สี่ ของการไปเรียน ก็เข้าใจว่า มันเป็นธรรมดาของเด็ก ที่จะต้องร้องไห้ เมื่อต้องจากพ่อแม่ และไปเจอสิ่งแวดล้อมใหม่
เวลาเราไปส่ง เราเตรียมใจลูกโดยการคุยกับเขาก่อน ว่า วันนี้ไปเรียน ไปเล่นกับ ครูและเพื่อน ให้สนุกเลยนะ พอกินข้าวกลางวันเสร็จแล้ว ไปนอนหลับ (ทั้งที่รู้ว่าเค้าไม่ยอมนอนหรอก) และพอตื่นมา เล่นแป๊บนึง รร เลิก คุณยายลูกจะไปรับลูกเป็นคนแรกเลย แม่รักลูกนะ ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวแม่ส่งลูกแล้ว แม่ไปทำงาน แล้วคุณยายจะมารับนะครับ
เค้าก็โอเค และเราก็เดินไปส่งที่ห้องเรียน และก็ตามคาด ค่ะ ..... ร้องไห้ ดึงเสื้อแม่ บอกกลับบ้านๆ เดินไปหยิบกระเป๋า รองเท้ามาให้ จะกลับบ้าน เรา ก็พูดเหมือนเดิม คือ ไปเล่นให้สนุก เดี๋ยวยายมารับ บ๋ายบาย แล้วเราก็ออกจากห้องไป โดยไม่หันกลับมามองอีกเลย
เราสังเกตว่า พอเราไปรับเขาที่หน้าห้องเรียน (ครั้งแรกไปรับเอง) เค้าทำหน้าหุบ ไม่พูดด้วย เหมือนโกรธเรา แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ พอมาเมื่อวาน ชัดเจน ยายไปรับ พอเรากลับมาบ้านจากเลิกงาน เขาทำหน้าหุบ ก้มหน้าลง ไม่พูดด้วยสักพัก เรารู้สึกว่าเค้าโกรธเรา ที่เราทิ้งเค้าค่ะ (เพราะ พอกลับบ้าน อยู่ๆเค้าก็จะพูดขั้นมาว่า ยาย........หนี ไม่เจอ..........แม่ๆๆ) เราล่ะเศร้าเลยค่ะ
ทุกคืนของวันที่ไปรร กลางดึก หลับไปแล้ว อยู่ก็ ร้องไห้ แล้วกลิ้งไปมา แล้วร้องเรียก แม่ๆๆๆๆๆ ประมาณ หนึ่งนาที เราเข้าไปกอดก็ไม่ยอม สะบัดมือเราออก แล้วร้องไห้ต่อ พร้อมเรียก แม่ๆๆๆ เป็นอย่างนี้ทุกๆ ครึ่งชั่วโมง จนถึงเช้า เราคิดว่าเค้าไม่ค่อยได้นอนเลยค่ะ ส่วนมากร้องไห้ จนตื่น แล้วก็หลับต่อ แล้วตื่นมาร้องใหม่ (ส่วนนี้อยากถามว่า มันเป็นปกติไหม ที่ถึงกะฝันร้าย หรือ ลุกขึ้นมาลืมตาตั้งหน้าตั้งตาร้องแบบนี้ค่ะ)
เรารู้ว่าเด็กต้องผ่านขั้นตอนนี้ มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และการเจริญเติบโด แต่เรากำลังคิดว่า จะมีวิธีไหนที่ เราจะช่วยเขาในด้านความรู้สึก เพื่อเตรียมใจเขา หรือช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้น แม่ๆ พ่อๆในห้องนี้ มีวิธีจัดการเรื่องนี้อย่างไรบ้างคะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ปล. กำลังคิดว่า จะชวนเพื่อนที่รร มาเล่นที่บ้าน สักชั่วโมงหลังเลิกเรียน เพื่อให้เขารู้จักกัน เวลาเจอกันในห้องเรียน จะได้ไม่รู้สึกโดดเดี่ยว และมีเพื่อนเล่นด้วย