ผมกับเพื่อนอีกคนต่างก็สนิทกันมาก เพราะบ้านอยู่ใกล้กัน แต่เขาเป็นน้องผม2ปีครับ ผมรู้จักกับเขามาตั้งแต่เกิดเลย แต่เพิ่งจะมาสนิทกันเอาตอนผมอยู่ป.6 เพราะได้มาเล่นด้วยกันบ่อยๆ ไปไหนมาไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เล่นด้วยกัน แทบจะอยู่ติดกันตลอด24ชั่วโมงอ่าครับ
จนวันนึงเค้าหายไป เขาไม่ค่อยออกมาจากบ้าน ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเพราะอะไร.....จนทำให้ผม นึกถึงวันเก่าๆที่เราอยู่ด้วยกัน ทำให้ผมคิดว่า เมื่อเค้าหายไปทำให้เรา "เหงา" แปลกๆบอกไม่ถูกเหมือนกัน...
ผ่านมาได้ประมาณ1เดือน เขาก็โผล่มา ทำให้ผมเป็นอะไรไม่รู้ครับ "หัวใจเต้นแรงขึ้นๆๆ กลับทำให้ผมยิ้มออกมาได้อย่างน่าแปลกใจ" นี่แหละคงเป็น "รักครั้งแรก"ของผมตอนนี้ผมก็คงอยู่ม.1ล่ะครับ
ตอนนี้เขาก็ใช้ชีวิตตามปกติ เขาก็อยู่กับผมตามปกติ อยู่เป็นกลุ่มใหญ่ๆบ้าง แต่อยู่กัน2คนซะส่วนใหญ่ ตั้งแต่นั้นมาเขากับผมก็เริ่มสนิทขึ้น จนรู้ว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร จนเดาได้เลยว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่ จนคนแถวบ้านชอบแซวว่าเป็นแฟนกัน เพราะถ้าผมนั่งอยู่คนเดียวคนแถวบ้านก็จะทัก "อ้าวว..วันนี้แฟนไม่มาเหรอ" ผมนี่เขินแทบบอกไม่ถูกเลยครับ 555+
วันเวลาที่ผ่านไปยังช่วงที่มีความสุข เหมือนเขาให้ความหวังแก่เราตลอดเวลา เขาชอบร้องเพลงส่งมาทางแชทให้ฟังอยู่บ่อยๆ เป็นเพลงรักครับ ทั้งๆที่เขาไม่ชอบร้องเพลง ไปคาราโอเกะถ้าเหลายๆคนเขาจะไม่ร้องเลย แต่นี่เขาร้องให้ผมฟังแค่คนเดียว #ใครบ้างจะไม่คิดล่ะครับ
วันเวลาแห่งความสุขก็ผ่านไปเร็วนะครับว่าไหม ตอนนี้ผมอยู่ม.3แน่นอนครับ มันคงเป็นรอยต่อของใครหลายๆคน ผมได้สอบเข้าเรียนม.4ที่โรงเรียนอื่น ซึ่งไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันแล้ว ก็ใจหายเหมือนกันนะครับ ส่วนเขาก็อยู่ม.2ที่โรงเรียนเดิมแถวบ้าน ผมก็กลับบ้านเทอมล่ะครั้งครับ
ปิดเทอมม.4สิ่งที่ไม่น่าเกิดก้อเกิดขึ้น กลับไปครั้งนี้ดูเหมือนว่าเราสองคนจะไม่สนิทกันเหมือนก่อนแต่ก็ยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม แต่ผมก้อยังรักเขาเหมือนเดิม ยิ่งนานวันยิ่งไม่เหมือนเดิม....
ตอนนี้ผมอยู่ม.6ครับและเขาก็ย้ายมาม.4ที่เดียวกันแต่คนละโรงเรียน เราเลยได้มาอยู่ใกล้กันครับ แต่เขาอยู่กับเพื่อนๆ ส่วนผมก็อยู่คนเดียว.....เหมือนกับว่าตอนนี้ผมกับเขาไม่สนิทกันเหมือนก่อนแล้ว จากที่แชทหาทุกวันกลายเป็นว่าไม่แชทมาเลย ผมต้องทักไปก่อน ความรู้สึกเขาดูเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนมาก จากคนที่มีอะไรบอกเราทุกอย่าง กลับกลายเป็นเราต้องรู้จากคนอื่น และตอนนี้เขาก็มีแฟน ผมเลยทิ้งตัวห่างจากเขามา ทำใจยากนะครับ แต่เพราะว่าความรักผมยอมทุกอย่างเพื่อให้เขามีความสุข .....ผมควรทำยังไงต่อดีครับ ตอนนี้ผมก็ลืมเขาไม่ได้ซักที นี่ก้อผ่านมา9เดือนแล้วยังลืมเขาไม่ได้จริงๆ.... T_T
ผมแอบชอบเพื่อนสนิทมา6ปีแล้ว แต่เขากลับ....
จนวันนึงเค้าหายไป เขาไม่ค่อยออกมาจากบ้าน ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเพราะอะไร.....จนทำให้ผม นึกถึงวันเก่าๆที่เราอยู่ด้วยกัน ทำให้ผมคิดว่า เมื่อเค้าหายไปทำให้เรา "เหงา" แปลกๆบอกไม่ถูกเหมือนกัน...
ผ่านมาได้ประมาณ1เดือน เขาก็โผล่มา ทำให้ผมเป็นอะไรไม่รู้ครับ "หัวใจเต้นแรงขึ้นๆๆ กลับทำให้ผมยิ้มออกมาได้อย่างน่าแปลกใจ" นี่แหละคงเป็น "รักครั้งแรก"ของผมตอนนี้ผมก็คงอยู่ม.1ล่ะครับ
ตอนนี้เขาก็ใช้ชีวิตตามปกติ เขาก็อยู่กับผมตามปกติ อยู่เป็นกลุ่มใหญ่ๆบ้าง แต่อยู่กัน2คนซะส่วนใหญ่ ตั้งแต่นั้นมาเขากับผมก็เริ่มสนิทขึ้น จนรู้ว่าเขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร จนเดาได้เลยว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่ จนคนแถวบ้านชอบแซวว่าเป็นแฟนกัน เพราะถ้าผมนั่งอยู่คนเดียวคนแถวบ้านก็จะทัก "อ้าวว..วันนี้แฟนไม่มาเหรอ" ผมนี่เขินแทบบอกไม่ถูกเลยครับ 555+
วันเวลาที่ผ่านไปยังช่วงที่มีความสุข เหมือนเขาให้ความหวังแก่เราตลอดเวลา เขาชอบร้องเพลงส่งมาทางแชทให้ฟังอยู่บ่อยๆ เป็นเพลงรักครับ ทั้งๆที่เขาไม่ชอบร้องเพลง ไปคาราโอเกะถ้าเหลายๆคนเขาจะไม่ร้องเลย แต่นี่เขาร้องให้ผมฟังแค่คนเดียว #ใครบ้างจะไม่คิดล่ะครับ
วันเวลาแห่งความสุขก็ผ่านไปเร็วนะครับว่าไหม ตอนนี้ผมอยู่ม.3แน่นอนครับ มันคงเป็นรอยต่อของใครหลายๆคน ผมได้สอบเข้าเรียนม.4ที่โรงเรียนอื่น ซึ่งไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันแล้ว ก็ใจหายเหมือนกันนะครับ ส่วนเขาก็อยู่ม.2ที่โรงเรียนเดิมแถวบ้าน ผมก็กลับบ้านเทอมล่ะครั้งครับ
ปิดเทอมม.4สิ่งที่ไม่น่าเกิดก้อเกิดขึ้น กลับไปครั้งนี้ดูเหมือนว่าเราสองคนจะไม่สนิทกันเหมือนก่อนแต่ก็ยังอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม แต่ผมก้อยังรักเขาเหมือนเดิม ยิ่งนานวันยิ่งไม่เหมือนเดิม....
ตอนนี้ผมอยู่ม.6ครับและเขาก็ย้ายมาม.4ที่เดียวกันแต่คนละโรงเรียน เราเลยได้มาอยู่ใกล้กันครับ แต่เขาอยู่กับเพื่อนๆ ส่วนผมก็อยู่คนเดียว.....เหมือนกับว่าตอนนี้ผมกับเขาไม่สนิทกันเหมือนก่อนแล้ว จากที่แชทหาทุกวันกลายเป็นว่าไม่แชทมาเลย ผมต้องทักไปก่อน ความรู้สึกเขาดูเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคนมาก จากคนที่มีอะไรบอกเราทุกอย่าง กลับกลายเป็นเราต้องรู้จากคนอื่น และตอนนี้เขาก็มีแฟน ผมเลยทิ้งตัวห่างจากเขามา ทำใจยากนะครับ แต่เพราะว่าความรักผมยอมทุกอย่างเพื่อให้เขามีความสุข .....ผมควรทำยังไงต่อดีครับ ตอนนี้ผมก็ลืมเขาไม่ได้ซักที นี่ก้อผ่านมา9เดือนแล้วยังลืมเขาไม่ได้จริงๆ.... T_T