เครียดมากเลยค่ะ มีลูกด้วยกันแล้วแต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยจริงๆแถมแย่ลงด้วยซ้ำ
ส่วนตัวแล้วเป็นคนรักสามีมากค่ะเพราะเราคบกันมานาน ตัวเราอายุห่างกันแค่หนึ่งปีแล้วยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นทั้งคู่
จริงๆแล้วมันอาจจะเป็นเพราะเวรกรรมก็ได้มั้งค่ะเพราะตอนเราคบกับเค้าแรกๆเราเป็นคนเจ้าชู้เคยมีกิ๊กประมาณว่ายังไม่จริงจังกับใคร
เรากับแฟนก็เลิกกันไปหลายครั้งแล้วแต่สุดท้ายก็กับมาคบกันผ่านอะไรมาด้วยกันก็เยอะพอสมควรเยอะจนเกินอายุเลยก็ว่าได้
ตอนนี้ดิฉันเป็นแม่วัยรุ่นค่ะเลี้ยงลูกคนเดียวจนตอนนี้ลูกอายุ7เดือนแล้วสาเหตุที่ต้องเลี้ยงคนเดียวก็เกิดจากพ่อแม่ดิฉันเองเค้าไม่ค่อยปลื้มสามีเราถึงขั้นไม่ให้สามีดิฉันเข้าบ้านเลยทีเดียวตอนแรกดิฉันเครียดเรื่องนี้มากเลยค่ะเพราะดิฉันรักเค้ามากและคิดว่าถ้าอยู่ด้วยกันคงดีกว่านี้แต่ตอนนี้เริ่มทำใจได้แล้วเพราะคิดว่าพ่อแม่ดิฉันท่านเป็นห่วงเรากับหลานเลยไม่อยากให้ไปอยู่ที่อื่น
แต่เรื่องที่เครียดมากที่สุดตอนนี้คือ ดิฉันรู้สึกว่าความสัมพันธ์มันเริ่มเปลี่ยนไปนอกจากเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วยังมีเวลาให้กันน้อยลง
ตัวดิฉันเองเลี้ยงลูกค่ะไม่ได้ออกไปไหนมาไหนเลยต้องการอะไรแม่ก็จะเป็นคนหาให้ทั้งหมด
ส่วนตัวสามีดิฉันหรอค่ะใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะติดเกมกินเหล้าเที่ยวกลางคืนบ้างครั้งดิฉันก็คิดนะค่ะว่าเค้าเป็นห่วงฉันกับลูกบ้างหรือป่าว
เรื่องเงินเลี้ยงลูกไม่เคยเรียกร้องอะไรจากสามีและแม่เค้าเลยเพราะส่วนดิฉันเองคิดว่าเค้าจะหาว่าเราเห็นแก่เงินหรือป่าว ใช่ค่ะตั้งแต่คลอดลูกจนถึงลูก7เดือนดิฉันไม่เคยขอเงินเค้าเลยค่าใช้จ่ายทั้งหมดเป็นของแม่ดิฉันเองส่วนตัวดิฉันก็เรียนจบแค่ม.3ยังหางานทำไม่ได้สามีเองก็ไม่เอาเรื่องเรียนเลย
พฤติกรรมของสามีฉันมันแย่ลงทุกวันๆเค้าไม่เคยส่งเงินให้ฉันมันไม่สำคัญหรอกค่ะ
แต่ประเด็นคือฉันต้องการเวลาของเค้าบ้างถึงจะทำได้แค่คุยโทรศัพท์กันก็เถอะพักหลังๆมานี้เค้าติดเพื่อมากเลยค่ะมากจนไม่มีเวลาให้ฉันกับลูกเลย
ฉันได้แต่นั่งรอคุยกับเค้าตอนกลับบ้านพอเค้ากลับบ้านก็เมาคุยกันได้แปปเดียวเค้าก็ขอนอนก่อนมันเป็นแบบนี้บ่อยขึ้นจนฉันเริ่มไม่ไหวแล้วค่ะ
ตัวฉันเองเชื่อใจนะค่ะว่าเค้าไม่มีคนอื่นอยู่แต่กับเพื่อนจริงๆแต่มันไม่มากไปหรอกค่ะที่ติดเพื่อนจนลืมลูกและภรรยาของตัวเองจนไม่มีเวลาให้เลย
รักมากก็เจ็บมากเหงามากจริงๆ
ฉันควรทำยังไงดีค่ะ ควรพอหรือไปต่อดี
เป็น Singer Mom ดีมั้ยค่ะพ่อของลูกไม่เอาไหนเลย :(
ส่วนตัวแล้วเป็นคนรักสามีมากค่ะเพราะเราคบกันมานาน ตัวเราอายุห่างกันแค่หนึ่งปีแล้วยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นทั้งคู่
จริงๆแล้วมันอาจจะเป็นเพราะเวรกรรมก็ได้มั้งค่ะเพราะตอนเราคบกับเค้าแรกๆเราเป็นคนเจ้าชู้เคยมีกิ๊กประมาณว่ายังไม่จริงจังกับใคร
เรากับแฟนก็เลิกกันไปหลายครั้งแล้วแต่สุดท้ายก็กับมาคบกันผ่านอะไรมาด้วยกันก็เยอะพอสมควรเยอะจนเกินอายุเลยก็ว่าได้
ตอนนี้ดิฉันเป็นแม่วัยรุ่นค่ะเลี้ยงลูกคนเดียวจนตอนนี้ลูกอายุ7เดือนแล้วสาเหตุที่ต้องเลี้ยงคนเดียวก็เกิดจากพ่อแม่ดิฉันเองเค้าไม่ค่อยปลื้มสามีเราถึงขั้นไม่ให้สามีดิฉันเข้าบ้านเลยทีเดียวตอนแรกดิฉันเครียดเรื่องนี้มากเลยค่ะเพราะดิฉันรักเค้ามากและคิดว่าถ้าอยู่ด้วยกันคงดีกว่านี้แต่ตอนนี้เริ่มทำใจได้แล้วเพราะคิดว่าพ่อแม่ดิฉันท่านเป็นห่วงเรากับหลานเลยไม่อยากให้ไปอยู่ที่อื่น
แต่เรื่องที่เครียดมากที่สุดตอนนี้คือ ดิฉันรู้สึกว่าความสัมพันธ์มันเริ่มเปลี่ยนไปนอกจากเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วยังมีเวลาให้กันน้อยลง
ตัวดิฉันเองเลี้ยงลูกค่ะไม่ได้ออกไปไหนมาไหนเลยต้องการอะไรแม่ก็จะเป็นคนหาให้ทั้งหมด
ส่วนตัวสามีดิฉันหรอค่ะใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะติดเกมกินเหล้าเที่ยวกลางคืนบ้างครั้งดิฉันก็คิดนะค่ะว่าเค้าเป็นห่วงฉันกับลูกบ้างหรือป่าว
เรื่องเงินเลี้ยงลูกไม่เคยเรียกร้องอะไรจากสามีและแม่เค้าเลยเพราะส่วนดิฉันเองคิดว่าเค้าจะหาว่าเราเห็นแก่เงินหรือป่าว ใช่ค่ะตั้งแต่คลอดลูกจนถึงลูก7เดือนดิฉันไม่เคยขอเงินเค้าเลยค่าใช้จ่ายทั้งหมดเป็นของแม่ดิฉันเองส่วนตัวดิฉันก็เรียนจบแค่ม.3ยังหางานทำไม่ได้สามีเองก็ไม่เอาเรื่องเรียนเลย
พฤติกรรมของสามีฉันมันแย่ลงทุกวันๆเค้าไม่เคยส่งเงินให้ฉันมันไม่สำคัญหรอกค่ะ
แต่ประเด็นคือฉันต้องการเวลาของเค้าบ้างถึงจะทำได้แค่คุยโทรศัพท์กันก็เถอะพักหลังๆมานี้เค้าติดเพื่อมากเลยค่ะมากจนไม่มีเวลาให้ฉันกับลูกเลย
ฉันได้แต่นั่งรอคุยกับเค้าตอนกลับบ้านพอเค้ากลับบ้านก็เมาคุยกันได้แปปเดียวเค้าก็ขอนอนก่อนมันเป็นแบบนี้บ่อยขึ้นจนฉันเริ่มไม่ไหวแล้วค่ะ
ตัวฉันเองเชื่อใจนะค่ะว่าเค้าไม่มีคนอื่นอยู่แต่กับเพื่อนจริงๆแต่มันไม่มากไปหรอกค่ะที่ติดเพื่อนจนลืมลูกและภรรยาของตัวเองจนไม่มีเวลาให้เลย
รักมากก็เจ็บมากเหงามากจริงๆ
ฉันควรทำยังไงดีค่ะ ควรพอหรือไปต่อดี