อ่านคนอื่นมานาน เอาปัญหาเพื่อนมาปรึกษา เเถมเป็นที่ปรึกษาได้ดี
พอปัญหาตัวเองชักไปไม่เป็น ไม่รู้ว่าเส้นผมบังภูเขาหรือป่าว เข้าเรื่องนะคะ
ดิฉันอยู่กินกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าสามีมา ( โดยไม่ได้เเต่งงานเเต่จดทะเบียน ) 7 ปีมีลูกด้วยกัน 1 คน อายุ 2 ขวบ
สามีฉันเคยหย่ามา 1 ครั้ง ลูกติด 2 คน แฟนคนสุดท้ายคบมานานเเต่ไปกันไม่รอดเพราะประสบอุบัติเหตุเป็นอัมพาต เค้าเลยไม่ประสานความสัมพันธ์ต่อ เเต่ยังคบกันเเบบเพื่อน....จนเค้ามาเจอดิฉันเลยได้อยู่กินร่วมกัน
จะว่าดิฉันโง่เรื่องความรักก็ได้..ดิฉันเป็นคนมีความสามารถ มีการศึกษา ทำงานเก็บเงินซื้อรถ ซื้อบ้าน ยืนด้วยตัวเองมาตลอด
พอมาถึงจุดหนึ่งที่ต้องเลือก....คือ ท้อง สามีดิฉันบอกว่าเรากลับไปอยู่ ตปท กัน เธอต้องขายบ้าน กับรถ เพราะมันจะเป็นภาระ....ดิฉันลังเลใจอยู่นานเเต่ก็ขายหมด ( ลืมบอกไปคะสามีเป็นลุกครึ่ง มีครอบครัวอยู่ ตปท ด้วย)
ก็เลยตัดสินใจไปตั้งหลักปักฐานกันที่ ตปท ขายทั้งหมด โปปะหนี้ บ้าน รถ
เเตชีวิตเริ่มไม่เป็นดังที่คาดหวังคะ
เค้าไปหาแฟนเก่าทุกวัน นัดเจอกับเมียเก่า เเถมเที่ยวผู้หญิงบางครั้ง กลับบ้านบ้าง ไม่กลับบ้าง ( ที่เรารู้เพราะฉันถาม...เค้าก็ตอบ ) มันเจ็บเเต่ชัดคะ
ดิฉันเลี้ยงลูกคนเดียว เหนื่อยมาก ไมมีใครช่วย ความเหนื่อย เลยเป็นความเครียด
เเตะละวันได้เเต่ คิดๆๆว่าทำไมชีวิตต้องมาเป็นเเบบนี้ พอคุยกับสามี คำตอบที่ได้คือ .....เค้าไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนตัวเอง เค้าจะทำอะไรก็ได้
ฉันก้ไม่ได้คาดหวังให้เปลี่ยนทั้งหมด เเค่ให้เค้าเปลี่ยนพฤติกรรมช่วยเลี้ยงดูลูกบ้าง ช่วยฟังปัญหาฉันบ้างเวลาฉันมีปัญหา อยากคุย เเต่เค้าทำเหมือนไม่สนใจปัญหาฉันเลย บางทีก็หัวเราะกับปัญหาของฉัน ท่อน้ำตามันเเตก !!! พอปัญหาเกิดขึ้นเค้าก็บอกว่าทำไมไม่พูดกับเค้า ทั้งๆที่ฉันพูดเเล้ว เหนื่อยคะ
มาถึงปัญหาเรื่องเงิน....หลังจากดิฉันออกจากงานก็มีเงินเก็บอยู่พอประมาณ เเต่ตอนนี้ใกล้หมดเเล้วละเอาเป็นว่า ปีนึง
ฉันไม่เคยได้เงินเดือนจากเค้าสามีที่อยู่ด้วยกัน ตปท เค้าจะอ้างว่า ไม่เป็นไร กินใช้ด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องให้ อยากได้อะไรให้บอก พอบอก ก็บ่นว่าเราใช้เงินเปลือง...ชีวิตดิฉันไม่ทำงานไม่ได้ใช้เยอะมากมายเพราะเลี้ยงลูกอยู่กับบ้านส่วนใหญ่ก็มี กิน นมลูก เเพมเพิส เครื่องใช้ส่วนตัว เครื่องสำอาง
จากปัญหาข้างต้นมันก็เป็นปัญหาสะสมเป็นความเครียดอีก ฉันมาใช้ชีวิตด้วยกันเค้าไม่เคยคิดจะเเต่งงานกับฉันเลยไม่เคยให้เกียติเเม่ฉัน บางทีด่าเรามาว่า เราถูกเกินไปที่จะเเต่ง เหมือนตัวเองไม่มีค่าเลย อยู่กันมานานเลยรู้นิสัยเค้าเอาตัวเองได้คนเดียว เเต่คนอื่น ฉันเเละลูกเเก้ปัญหาไรให้ไม่ได้ สุดท้ายฉันก็ต้องมาเเก้ไขรอยรั่วที่เกิดจากการตัดสินใจผิดพลาดของเค้าตลอด เค้าบอกฉันเสมอว่าเค้าเป็นหัวหน้าครอบครัว เค้าจะวางแผนเอง คิดเอง ทำเอง เค้าไม่เคยมีส่วนร่วมให้เราเเก้ปัญหา หรือ ตัดสินใจ...เอาเเน่เอานอนอะไรไม่ได้กับเค้าเลย เเล้วฉันจะมีค่าอะไรกับชีวิตที่มีอยู่ตอนนี้ พอทะเลาะกัน เค้าก้ด่าเรา " ถ้ามีความสุขก็อยู่ ไม่ก็ไป เเค่ทะเบียนสมรส หย่าได้ ไม่เห็นเป็นไร " ฉันสะอึกกับคำพูดพวกนั้นบ่อย ฉันเลยท้อเลยต้องกลับมาตั้งหลักใหม่ที่เมืองไทย สถานะตนนี้เเยกกันอยู่
พอเรากลับมาตั้งหลักสภาพจิตเราดีขึ้น เเค่เหนื่อยกับลูก พออยู่เเบบนี้นานเข้ามันคิดไรได้หลายอย่าง เรื่องที่ผ่านมาเก็บรายละเอียดทุกเม็ด....
ก็เลยย้อนกลับไปตอนที่คบกันใหม่ มันเกิดขึ้นจากความผิดพลาดของฉันเอง....
ฉันเลิกกับแฟนเก่าที่เกือบเเต่งงานมา 7 ปีเหมือนกัน ตอนนั้นฉันทำงานสายการบินตะวันออกกลางเเห่งหนึ่ง เดือนนึงกลับ 3 - 4 วันเท่านั้น
มันนอกใจเอาผู้หญิงมาอยู่ด้วย จับได้เลิกเลยคะ จบเเบบเจ็บ เพี้ยนๆอยู่เป็นปีๆ ในระหว่างนั้นก็เจอสามีคนปัจจุบัน คบกันไม่ถึงปีตกลงอยู่ด้วยกันเลย
ก็น่าจะคาดว่าเป็นความโหวงๆพอเลิกกับแฟนคนเก่าไป ก็ลือกเค้ามาเเทนที่ เลยเจอสภาพเเบบนี้ ตอนนั้นอะไรมันก้ได้ทุกอย่าง ฉันยอมทุกอย่าง เเต่พอนานๆมาถึงตอนนี้ มันไม่ใช่เเล้ว ถามว่าเค้าผิดมั๊ยเค้าไม่ผิดเพราะเค้าเคยพูดกับฉันตรงไปตรงมา....เเต่จริงๆฉันอยากให้เป็นครอบครัวมากกว่านี้
ดูเหมือนคำว่าครอบครัว ไม่มีในหัวสมองเค้าเลย ฉันพยายามเพราะสงสารลูก..พยายามพูดกับเค้าว่าเราควรจะปรับเปลี่ยนเพื่อลูก เเต่คำตอบที่ได้มาคือ....เค้าบอกว่า ฉันท้อกับเค้า ฉันอยู่กับเค้าไม่มีความสุข เค้าพยายามหาความผิดใส่ฉันตลอดเวลา
ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดี....จะเดินออกมาเป็น single mom อย่างเต็มตัวก็สงสารลูก ทุกวันนี้สถานะไม่ใช่ เเต่สถานการณ์ก็เหมือนอยู่เเล้ว เลี้ยงลูกคนเดียวมาเป็นปี ไม่ได้เจอสามี คุยกันเเต่ในไลน์ ตัดสินใจอย่างหนัก ไม่อยากพลาดอีก
เออ...ก่อนหน้านี้เราถามว่าจะเอายังไงไม่นานลูกต้องเข้าดรงเรียนเเล้วจะให้เรียนที่ไหน เค้าถามเรากลับมาให้เรียนที่เมืองไทยเเหละ พอดูค่าเทอมเเพงมหาโหด...เค้ารับไม่ได้อีก เหมือนไม่อยากให้เรากับลูกกลับไปอยู่เเล้ว
พออีกวันเราถามใหม่ ก็ได้คำตอบที่ไม่เเน่นอนอีก เค้าก็บอกว่ากลับมาที่นี่เถอะ ทุกอย่างมันฟรี ไม่ต้องจ่าย
เค้าเปลี่ยนคำตอบไปเรื่อยๆคะ
คำถามคือจากปัญหาของฉันถ้าคุณอยู่ในสถานะนั้นจะทำไงดี
ผู้ชายไม่เคยคิดจะเปลี่ยนเพื่อครอบครัว เพื่อลูกเลยหร่อ
ผู้หญิงคนนหนึ่งมีคำถามจะถามผู้ชาย * ถ้าเป็นผู้ชายที่เคยมี ปสก หย่ามายิ่งดีอ่
พอปัญหาตัวเองชักไปไม่เป็น ไม่รู้ว่าเส้นผมบังภูเขาหรือป่าว เข้าเรื่องนะคะ
ดิฉันอยู่กินกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าสามีมา ( โดยไม่ได้เเต่งงานเเต่จดทะเบียน ) 7 ปีมีลูกด้วยกัน 1 คน อายุ 2 ขวบ
สามีฉันเคยหย่ามา 1 ครั้ง ลูกติด 2 คน แฟนคนสุดท้ายคบมานานเเต่ไปกันไม่รอดเพราะประสบอุบัติเหตุเป็นอัมพาต เค้าเลยไม่ประสานความสัมพันธ์ต่อ เเต่ยังคบกันเเบบเพื่อน....จนเค้ามาเจอดิฉันเลยได้อยู่กินร่วมกัน
จะว่าดิฉันโง่เรื่องความรักก็ได้..ดิฉันเป็นคนมีความสามารถ มีการศึกษา ทำงานเก็บเงินซื้อรถ ซื้อบ้าน ยืนด้วยตัวเองมาตลอด
พอมาถึงจุดหนึ่งที่ต้องเลือก....คือ ท้อง สามีดิฉันบอกว่าเรากลับไปอยู่ ตปท กัน เธอต้องขายบ้าน กับรถ เพราะมันจะเป็นภาระ....ดิฉันลังเลใจอยู่นานเเต่ก็ขายหมด ( ลืมบอกไปคะสามีเป็นลุกครึ่ง มีครอบครัวอยู่ ตปท ด้วย)
ก็เลยตัดสินใจไปตั้งหลักปักฐานกันที่ ตปท ขายทั้งหมด โปปะหนี้ บ้าน รถ
เเตชีวิตเริ่มไม่เป็นดังที่คาดหวังคะ
เค้าไปหาแฟนเก่าทุกวัน นัดเจอกับเมียเก่า เเถมเที่ยวผู้หญิงบางครั้ง กลับบ้านบ้าง ไม่กลับบ้าง ( ที่เรารู้เพราะฉันถาม...เค้าก็ตอบ ) มันเจ็บเเต่ชัดคะ
ดิฉันเลี้ยงลูกคนเดียว เหนื่อยมาก ไมมีใครช่วย ความเหนื่อย เลยเป็นความเครียด
เเตะละวันได้เเต่ คิดๆๆว่าทำไมชีวิตต้องมาเป็นเเบบนี้ พอคุยกับสามี คำตอบที่ได้คือ .....เค้าไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนตัวเอง เค้าจะทำอะไรก็ได้
ฉันก้ไม่ได้คาดหวังให้เปลี่ยนทั้งหมด เเค่ให้เค้าเปลี่ยนพฤติกรรมช่วยเลี้ยงดูลูกบ้าง ช่วยฟังปัญหาฉันบ้างเวลาฉันมีปัญหา อยากคุย เเต่เค้าทำเหมือนไม่สนใจปัญหาฉันเลย บางทีก็หัวเราะกับปัญหาของฉัน ท่อน้ำตามันเเตก !!! พอปัญหาเกิดขึ้นเค้าก็บอกว่าทำไมไม่พูดกับเค้า ทั้งๆที่ฉันพูดเเล้ว เหนื่อยคะ
มาถึงปัญหาเรื่องเงิน....หลังจากดิฉันออกจากงานก็มีเงินเก็บอยู่พอประมาณ เเต่ตอนนี้ใกล้หมดเเล้วละเอาเป็นว่า ปีนึง
ฉันไม่เคยได้เงินเดือนจากเค้าสามีที่อยู่ด้วยกัน ตปท เค้าจะอ้างว่า ไม่เป็นไร กินใช้ด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องให้ อยากได้อะไรให้บอก พอบอก ก็บ่นว่าเราใช้เงินเปลือง...ชีวิตดิฉันไม่ทำงานไม่ได้ใช้เยอะมากมายเพราะเลี้ยงลูกอยู่กับบ้านส่วนใหญ่ก็มี กิน นมลูก เเพมเพิส เครื่องใช้ส่วนตัว เครื่องสำอาง
จากปัญหาข้างต้นมันก็เป็นปัญหาสะสมเป็นความเครียดอีก ฉันมาใช้ชีวิตด้วยกันเค้าไม่เคยคิดจะเเต่งงานกับฉันเลยไม่เคยให้เกียติเเม่ฉัน บางทีด่าเรามาว่า เราถูกเกินไปที่จะเเต่ง เหมือนตัวเองไม่มีค่าเลย อยู่กันมานานเลยรู้นิสัยเค้าเอาตัวเองได้คนเดียว เเต่คนอื่น ฉันเเละลูกเเก้ปัญหาไรให้ไม่ได้ สุดท้ายฉันก็ต้องมาเเก้ไขรอยรั่วที่เกิดจากการตัดสินใจผิดพลาดของเค้าตลอด เค้าบอกฉันเสมอว่าเค้าเป็นหัวหน้าครอบครัว เค้าจะวางแผนเอง คิดเอง ทำเอง เค้าไม่เคยมีส่วนร่วมให้เราเเก้ปัญหา หรือ ตัดสินใจ...เอาเเน่เอานอนอะไรไม่ได้กับเค้าเลย เเล้วฉันจะมีค่าอะไรกับชีวิตที่มีอยู่ตอนนี้ พอทะเลาะกัน เค้าก้ด่าเรา " ถ้ามีความสุขก็อยู่ ไม่ก็ไป เเค่ทะเบียนสมรส หย่าได้ ไม่เห็นเป็นไร " ฉันสะอึกกับคำพูดพวกนั้นบ่อย ฉันเลยท้อเลยต้องกลับมาตั้งหลักใหม่ที่เมืองไทย สถานะตนนี้เเยกกันอยู่
พอเรากลับมาตั้งหลักสภาพจิตเราดีขึ้น เเค่เหนื่อยกับลูก พออยู่เเบบนี้นานเข้ามันคิดไรได้หลายอย่าง เรื่องที่ผ่านมาเก็บรายละเอียดทุกเม็ด....
ก็เลยย้อนกลับไปตอนที่คบกันใหม่ มันเกิดขึ้นจากความผิดพลาดของฉันเอง....
ฉันเลิกกับแฟนเก่าที่เกือบเเต่งงานมา 7 ปีเหมือนกัน ตอนนั้นฉันทำงานสายการบินตะวันออกกลางเเห่งหนึ่ง เดือนนึงกลับ 3 - 4 วันเท่านั้น
มันนอกใจเอาผู้หญิงมาอยู่ด้วย จับได้เลิกเลยคะ จบเเบบเจ็บ เพี้ยนๆอยู่เป็นปีๆ ในระหว่างนั้นก็เจอสามีคนปัจจุบัน คบกันไม่ถึงปีตกลงอยู่ด้วยกันเลย
ก็น่าจะคาดว่าเป็นความโหวงๆพอเลิกกับแฟนคนเก่าไป ก็ลือกเค้ามาเเทนที่ เลยเจอสภาพเเบบนี้ ตอนนั้นอะไรมันก้ได้ทุกอย่าง ฉันยอมทุกอย่าง เเต่พอนานๆมาถึงตอนนี้ มันไม่ใช่เเล้ว ถามว่าเค้าผิดมั๊ยเค้าไม่ผิดเพราะเค้าเคยพูดกับฉันตรงไปตรงมา....เเต่จริงๆฉันอยากให้เป็นครอบครัวมากกว่านี้
ดูเหมือนคำว่าครอบครัว ไม่มีในหัวสมองเค้าเลย ฉันพยายามเพราะสงสารลูก..พยายามพูดกับเค้าว่าเราควรจะปรับเปลี่ยนเพื่อลูก เเต่คำตอบที่ได้มาคือ....เค้าบอกว่า ฉันท้อกับเค้า ฉันอยู่กับเค้าไม่มีความสุข เค้าพยายามหาความผิดใส่ฉันตลอดเวลา
ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดี....จะเดินออกมาเป็น single mom อย่างเต็มตัวก็สงสารลูก ทุกวันนี้สถานะไม่ใช่ เเต่สถานการณ์ก็เหมือนอยู่เเล้ว เลี้ยงลูกคนเดียวมาเป็นปี ไม่ได้เจอสามี คุยกันเเต่ในไลน์ ตัดสินใจอย่างหนัก ไม่อยากพลาดอีก
เออ...ก่อนหน้านี้เราถามว่าจะเอายังไงไม่นานลูกต้องเข้าดรงเรียนเเล้วจะให้เรียนที่ไหน เค้าถามเรากลับมาให้เรียนที่เมืองไทยเเหละ พอดูค่าเทอมเเพงมหาโหด...เค้ารับไม่ได้อีก เหมือนไม่อยากให้เรากับลูกกลับไปอยู่เเล้ว
พออีกวันเราถามใหม่ ก็ได้คำตอบที่ไม่เเน่นอนอีก เค้าก็บอกว่ากลับมาที่นี่เถอะ ทุกอย่างมันฟรี ไม่ต้องจ่าย
เค้าเปลี่ยนคำตอบไปเรื่อยๆคะ
คำถามคือจากปัญหาของฉันถ้าคุณอยู่ในสถานะนั้นจะทำไงดี
ผู้ชายไม่เคยคิดจะเปลี่ยนเพื่อครอบครัว เพื่อลูกเลยหร่อ