พิมพ์เพื่อระบายอารมณ์น่ะ ขอบคุณสำหรับบางคนที่เข้ามาอ่านแล้วไม่ตอกย้ำนะคะ
คือ..มีเรื่องอยากจะปรึกษาหน่อยค่ะ ตอนนี้มันเป็นปัญหาทั้งเราและเพื่อนเรามาก
เอาเป็นว่าเริ่มจากที่เรากับเพื่อนเป็นแค่เด็กนักเรียนธรรมดาคนหนึ่งที่ผลการเรียนดี เคยเป็นตัวแทนไปแข่งขันวิชาการให้ร.ร. เป็นคนเงียบๆ (เมื่ออยู่กับครู) เพราะส่วนมากจะอยู่ด้วยกัน 2 คนมากกว่าซะส่วนใหญ่ ตอนนี้อยู่ม.3 ยอมรับเลยว่าสองปีที่ผ่านมาไม่เคยทำตัวมีปัญหาเลยค่ะ
เอาล่ะ เข้าเรื่อง คือมีการทัศนศึกษาทางร.ร.จัด แต่ครูก็บอกนะคะว่าไม่ไปได้ เรากับเพื่อนเลยไม่ไปเพราะขี้เกียจ คนห้องเราครั้งแรกก็ว่าจะไป แต่พอพวกมันรู้เรื่องว่าต้องนั่งรถคนละคันพวกมันเลยเปลี่ยนใจค่ะ
ซักพักไม่นาน ครูประจำชั้นเค้าก็บอกว่าจะทำเสื้อรุ่น 200 บาท คนทั้งห้องยอมจ่ายหมดยกเว้นเพื่อนเราคนเดียวในห้อง เพราะมันเสียดายเงิน อีกอย่างคือมันชอบซื้อหนังสือและมันไม่อยากขอเงินแม่มันมาด้วย (ทางบ้านไม่ค่อยมีจะกิน มันเลยเก็บเงินซื้อหนังสือเองและไม่อยากขอแม่ซักเท่าไหร่) มันก็คิดด้วยว่าครูเค้าไม่ได้บังคับ ตามใจจะเอาไม่เอาก็ได้ มันเลยตัดสินใจไม่เอา
เพื่อนทั้งห้อง (ที่ดูเหมือนจะไม่ชอบเราสองคน) เลยบ่นว่า "อะไรวะ ก็แค่เงินสองร้อย" ใช่สิ เพราะบ้านมันรวยนิ มันก็พูดได้ จากนั้นมันก็มักจะนินทาเพื่อนเราอยู่บ่อยๆว่าแค่นี้สละเพื่อส่วนรวมไม่ได้ เอ้า การซื้อเสื้อรุ่นมันส่วนรวมตรงไหน อีกอย่าง ไม่ได้ทำทั้งระดับชั้นซักหน่อยนี่ ทำแค่ห้องเดียว คิดเองเออเอง แค่คนไม่เอาคนเดียวทำเป็นเรื่องใหญ่
เหตุการณ์ต่อมา ครูประจำชั้นเค้ามาบอกว่าจะพาห้องเราไปเที่ยวเพราะห้องเราไปทัศนศึกษากันน้อยเลยอยากไปทดแทน (โดยครูที่คุมมีแค่ครูประจำชั้นคนนั้นแค่คนเดียว) เรากับเพื่อนก็เลยไม่ไปอีก (เหตุเพราะไม่อยาก ไปทำไม? เสียเวลา ไร้สาระ) แถมพ่วงอีกอย่างคือ ก่อนหน้านี้ครูเรียกเก็บเงินห้องคนละ 50 บาทเป็นค่าเตรียมอาหารปีใหม่ แต่พอมีแพลนไปเที่ยวครูก็เปลี่ยนใจบอกว่าเอาเงิน 50 บาทไปเป็นค่าเที่ยวแทนแล้วให้ปีใหม่เตรียมอาหารกันมาเอง (เป็นอีกเหตุผลที่เรากับเพื่อนไม่อยากไป)
ครูเค้าก็บอกพวกเราเครียดๆนะและบอกว่าใครไม่ไปให้ออกมาเอาเงินคืน เรากับเพื่อนเลยออกไปเอา ไม่คิดอะไร (ใครจะไปรู้ว่าเค้าประชดพวกเราล่ะ #ยักใหล่)
ผ่านมากี่วันไม่รู้ อยู่ๆชม.โฮมรูมก็มีครูแนะแนวมาเรียกตัวเรากับเพื่อนไปพบที่ห้องแนะแนว ครั้งแรกเรากับเพื่อนก็งงนะ พอครูเค้าเปิดประเด็นก็ร้องอ๋อ (เรื่องที่เราไม่ไปเที่ยวนี่เอง) เค้าพูดประมาณว่า ทำไมเธอไม่เสียสละเพื่อส่วนรวมงู้นงี้ (เค้าไม่ได้พูดตรงๆหรอกแค่อ้อมโลกอ้อมจักรวาลแค่นั้นเอง อีกอย่างการไปเที่ยวทะเลมันมีประโยชน์ตรงไหนนอกจากเสียเวลากับเสียเงิน ฮ๊ะ?) แต่ที่เรากับเพื่อนขำคืออะไรรู้ป่ะ ตรงที่เค้าบอกว่า เอาเงิน 50 บาทไปให้ครูประจำชั้น แล้วพอถึงวันนัด เราจะไปรึไม่ไปก็ค่อยว่ากันอีกที (สรุปคือให้พวกกูคืนเงินของพวกกูให้ครู แล้วก็ไม่ต้องไป? เพื่ออออ? #ขออภัยในคำหยาบ)
จากนั้นหลังโดนครูแนะแนวเทศนาก็โดนครูประจำชั้นเรียกไปเทศต่อ เค้าก็ถามเพื่อนเรานะว่าเงินได้มาเท่าไหร่ มีปัญหาเรื่องเงินอะไรนักหนา เดือนหนึ่งซื้อหนังสือกี่เล่ม (ถาม-ดัน)
จากนั้นเค้าก็บอกว่าจะไปเยี่ยมบ้านทั้งของเราและของเพื่อน (เหมือนกับจะเจอผู้ปกครองทางอ้อม แต่เรียกมาร.ร.ไม่ได้เพราะข้อหาปัญญาอ่อนเกินไป) ทั้งๆที่ครูเค้าเป็นคนขี้เกียจจะตาย เมื่อเทอมที่แล้วเค้าก็บอกนะว่าจะไปเยี่ยมบ้านทุกคนแต่ก็ล้มเลิกเนื่องจากข้ออ้าง "ครูติดธุระ" แล้วอยู่ๆเค้าจะมาเยี่ยมบ้านพวกเราแบบนี้จะมีอะไรซะอีกกก
ครูเค้าก็ถามนะว่าถ้าเพื่อนทั้งห้องเค้าไม่เอาเราสองคนแล้วต้องอยู่ด้วยกันแค่สองคน อยู่ได้เหรอ เราก็ตอบว่า ได้! เพราะการไม่มีใครมายุ่งมันก็ดีอยู่แล้ว พวกมันไม่ได้รักเราปานจะกลืนกินซักหน่อย แคร์อะไร สำหรับเรื่องงานกลุ่มคงลำบากหน่อย แต่พวกเรามีก๊วนของพวกเราเหมือนกันนะ เพียงแต่เป็นแค่เพื่อน ไม่ใช่เพื่อนสนิท เพราะฉะนั้นเรื่องงานกลุ่มหรืออะไรก็ไม่ใช่ปัญหา ไอ้การที่ถ้าพวกมันยิ่งไม่สนใจเรา ไม่ยุ่งกับเรามันก็ดีมากๆไม่ใช่รึไง?
สำหรับบทความข้างบนคือเราอยากจะถามคนอ่านว่าพวกเราทำอะไรผิดอะไร ถ้าเพราะกลัวเข้าสังคมไม่ได้ต้องขอบอกว่าพวกเราแยกแยะออกว่าอะไรควรอะไรไม่ควร พวกเรามีหัวคิดค่ะ
ตอนนี้กำลังมีปัญหาทั้งเพื่อนร่วมห้อง(หรือศัตรู?) มันก็พากันนินทาและแกล้งพวกเรา (แต่ไม่ได้แรงอะไรมาก แต่มากพอให้รำคาญ) เราเลยอยากรู้เหตุผลว่าพวกเราทำผิดยังไงอ่ะค่ะ พวกเราพยายามคิดหาเหตุผลแบบไม่เข้าข้างตัวเองแล้วก็คิดได้แค่ครูกลัวเราเข้าสังคมไม่ได้ ซึ่งข้อนี้บอกเลยว่าถ้าเค้าไม่แยแสพวกเรา (ตามปกติของเค้า) ก็คงไม่มีไรเกิดขึ้นหรอกค่ะ
[ปัญหาที่โรงเรียน] นี่เราผิดเหรอ??!
คือ..มีเรื่องอยากจะปรึกษาหน่อยค่ะ ตอนนี้มันเป็นปัญหาทั้งเราและเพื่อนเรามาก
เอาเป็นว่าเริ่มจากที่เรากับเพื่อนเป็นแค่เด็กนักเรียนธรรมดาคนหนึ่งที่ผลการเรียนดี เคยเป็นตัวแทนไปแข่งขันวิชาการให้ร.ร. เป็นคนเงียบๆ (เมื่ออยู่กับครู) เพราะส่วนมากจะอยู่ด้วยกัน 2 คนมากกว่าซะส่วนใหญ่ ตอนนี้อยู่ม.3 ยอมรับเลยว่าสองปีที่ผ่านมาไม่เคยทำตัวมีปัญหาเลยค่ะ
เอาล่ะ เข้าเรื่อง คือมีการทัศนศึกษาทางร.ร.จัด แต่ครูก็บอกนะคะว่าไม่ไปได้ เรากับเพื่อนเลยไม่ไปเพราะขี้เกียจ คนห้องเราครั้งแรกก็ว่าจะไป แต่พอพวกมันรู้เรื่องว่าต้องนั่งรถคนละคันพวกมันเลยเปลี่ยนใจค่ะ
ซักพักไม่นาน ครูประจำชั้นเค้าก็บอกว่าจะทำเสื้อรุ่น 200 บาท คนทั้งห้องยอมจ่ายหมดยกเว้นเพื่อนเราคนเดียวในห้อง เพราะมันเสียดายเงิน อีกอย่างคือมันชอบซื้อหนังสือและมันไม่อยากขอเงินแม่มันมาด้วย (ทางบ้านไม่ค่อยมีจะกิน มันเลยเก็บเงินซื้อหนังสือเองและไม่อยากขอแม่ซักเท่าไหร่) มันก็คิดด้วยว่าครูเค้าไม่ได้บังคับ ตามใจจะเอาไม่เอาก็ได้ มันเลยตัดสินใจไม่เอา
เพื่อนทั้งห้อง (ที่ดูเหมือนจะไม่ชอบเราสองคน) เลยบ่นว่า "อะไรวะ ก็แค่เงินสองร้อย" ใช่สิ เพราะบ้านมันรวยนิ มันก็พูดได้ จากนั้นมันก็มักจะนินทาเพื่อนเราอยู่บ่อยๆว่าแค่นี้สละเพื่อส่วนรวมไม่ได้ เอ้า การซื้อเสื้อรุ่นมันส่วนรวมตรงไหน อีกอย่าง ไม่ได้ทำทั้งระดับชั้นซักหน่อยนี่ ทำแค่ห้องเดียว คิดเองเออเอง แค่คนไม่เอาคนเดียวทำเป็นเรื่องใหญ่
เหตุการณ์ต่อมา ครูประจำชั้นเค้ามาบอกว่าจะพาห้องเราไปเที่ยวเพราะห้องเราไปทัศนศึกษากันน้อยเลยอยากไปทดแทน (โดยครูที่คุมมีแค่ครูประจำชั้นคนนั้นแค่คนเดียว) เรากับเพื่อนก็เลยไม่ไปอีก (เหตุเพราะไม่อยาก ไปทำไม? เสียเวลา ไร้สาระ) แถมพ่วงอีกอย่างคือ ก่อนหน้านี้ครูเรียกเก็บเงินห้องคนละ 50 บาทเป็นค่าเตรียมอาหารปีใหม่ แต่พอมีแพลนไปเที่ยวครูก็เปลี่ยนใจบอกว่าเอาเงิน 50 บาทไปเป็นค่าเที่ยวแทนแล้วให้ปีใหม่เตรียมอาหารกันมาเอง (เป็นอีกเหตุผลที่เรากับเพื่อนไม่อยากไป)
ครูเค้าก็บอกพวกเราเครียดๆนะและบอกว่าใครไม่ไปให้ออกมาเอาเงินคืน เรากับเพื่อนเลยออกไปเอา ไม่คิดอะไร (ใครจะไปรู้ว่าเค้าประชดพวกเราล่ะ #ยักใหล่)
ผ่านมากี่วันไม่รู้ อยู่ๆชม.โฮมรูมก็มีครูแนะแนวมาเรียกตัวเรากับเพื่อนไปพบที่ห้องแนะแนว ครั้งแรกเรากับเพื่อนก็งงนะ พอครูเค้าเปิดประเด็นก็ร้องอ๋อ (เรื่องที่เราไม่ไปเที่ยวนี่เอง) เค้าพูดประมาณว่า ทำไมเธอไม่เสียสละเพื่อส่วนรวมงู้นงี้ (เค้าไม่ได้พูดตรงๆหรอกแค่อ้อมโลกอ้อมจักรวาลแค่นั้นเอง อีกอย่างการไปเที่ยวทะเลมันมีประโยชน์ตรงไหนนอกจากเสียเวลากับเสียเงิน ฮ๊ะ?) แต่ที่เรากับเพื่อนขำคืออะไรรู้ป่ะ ตรงที่เค้าบอกว่า เอาเงิน 50 บาทไปให้ครูประจำชั้น แล้วพอถึงวันนัด เราจะไปรึไม่ไปก็ค่อยว่ากันอีกที (สรุปคือให้พวกกูคืนเงินของพวกกูให้ครู แล้วก็ไม่ต้องไป? เพื่ออออ? #ขออภัยในคำหยาบ)
จากนั้นหลังโดนครูแนะแนวเทศนาก็โดนครูประจำชั้นเรียกไปเทศต่อ เค้าก็ถามเพื่อนเรานะว่าเงินได้มาเท่าไหร่ มีปัญหาเรื่องเงินอะไรนักหนา เดือนหนึ่งซื้อหนังสือกี่เล่ม (ถาม-ดัน)
จากนั้นเค้าก็บอกว่าจะไปเยี่ยมบ้านทั้งของเราและของเพื่อน (เหมือนกับจะเจอผู้ปกครองทางอ้อม แต่เรียกมาร.ร.ไม่ได้เพราะข้อหาปัญญาอ่อนเกินไป) ทั้งๆที่ครูเค้าเป็นคนขี้เกียจจะตาย เมื่อเทอมที่แล้วเค้าก็บอกนะว่าจะไปเยี่ยมบ้านทุกคนแต่ก็ล้มเลิกเนื่องจากข้ออ้าง "ครูติดธุระ" แล้วอยู่ๆเค้าจะมาเยี่ยมบ้านพวกเราแบบนี้จะมีอะไรซะอีกกก
ครูเค้าก็ถามนะว่าถ้าเพื่อนทั้งห้องเค้าไม่เอาเราสองคนแล้วต้องอยู่ด้วยกันแค่สองคน อยู่ได้เหรอ เราก็ตอบว่า ได้! เพราะการไม่มีใครมายุ่งมันก็ดีอยู่แล้ว พวกมันไม่ได้รักเราปานจะกลืนกินซักหน่อย แคร์อะไร สำหรับเรื่องงานกลุ่มคงลำบากหน่อย แต่พวกเรามีก๊วนของพวกเราเหมือนกันนะ เพียงแต่เป็นแค่เพื่อน ไม่ใช่เพื่อนสนิท เพราะฉะนั้นเรื่องงานกลุ่มหรืออะไรก็ไม่ใช่ปัญหา ไอ้การที่ถ้าพวกมันยิ่งไม่สนใจเรา ไม่ยุ่งกับเรามันก็ดีมากๆไม่ใช่รึไง?
สำหรับบทความข้างบนคือเราอยากจะถามคนอ่านว่าพวกเราทำอะไรผิดอะไร ถ้าเพราะกลัวเข้าสังคมไม่ได้ต้องขอบอกว่าพวกเราแยกแยะออกว่าอะไรควรอะไรไม่ควร พวกเรามีหัวคิดค่ะ
ตอนนี้กำลังมีปัญหาทั้งเพื่อนร่วมห้อง(หรือศัตรู?) มันก็พากันนินทาและแกล้งพวกเรา (แต่ไม่ได้แรงอะไรมาก แต่มากพอให้รำคาญ) เราเลยอยากรู้เหตุผลว่าพวกเราทำผิดยังไงอ่ะค่ะ พวกเราพยายามคิดหาเหตุผลแบบไม่เข้าข้างตัวเองแล้วก็คิดได้แค่ครูกลัวเราเข้าสังคมไม่ได้ ซึ่งข้อนี้บอกเลยว่าถ้าเค้าไม่แยแสพวกเรา (ตามปกติของเค้า) ก็คงไม่มีไรเกิดขึ้นหรอกค่ะ