[พระไตรปิฏก] สัตว์โลกมีความเร่าร้อน

สัตว์โลกนี้เกิดความเร่าร้อน
ถูกทุกขเวทนากระทบแล้ว
กล่าวทุกขเวทนาว่าเป็นของตน
เพราะสัตว์โลกนี้ สำคัญสิ่งใดว่าเที่ยง
สิ่งนั้นกลับเป็นอย่างอื่น
สัตว์โลกมีภาวะไม่มั่นคง ติดอยู่ในภพ
หมกมุ่นอยู่ในภพ เพลิดเพลินอยู่ในภพ
ภพที่สัตว์โลกเพลิดเพลิน จัดเป็นภัย
ภัยที่สัตว์โลกกลัว จัดเป็นทุกข์
บุคคลต้องบำเพ็ญพรหมจรรย์นี้เท่านั้น
เพื่อละภพให้ได้

พระไตรปิฎก ฉบับมหาจุฬาฯ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๕
หน้าที่ ๒๒๙ ข้อที่ {๘๔} [๓๐]