สมัยยี่สิบกว่าปีก่อน ตอนอยู่มัธยมต้น ยุครายการไนตี้ช๊อค พี่ป๋อง ทางวิทยุกำลังดัง
กิจกรรมหนึ่งที่ฮิตมากคือไปดูตามบ้านร้าง ตึก หรือสถานที่ที่มีประวัติ ในเวลายามวิกาล
แล้ววันหนึ่งเพื่อนสนิทผมก็ชวนไปดูบ้านร้างกัน ไปกันสองคน ไฟฉาย 1 กระบอก กับรถมิตซู แชมป์รุ่นเก่า 555

ที่แรกที่เราไปตอนนั้นดังมาก คือบ้านร้างท้ายซอยราม 32 มั้ง (จำมะค่อยได้นานมากกกกก)
ขับจากหน้าซอยที่มีตึกแถวเข้าไปเรื่อย ๆ ทางซอย ขวามือ ซ้ายมือเร่ิ่มกลายเป็นต้นหญ้า ไม่มีสิ่งปลูกสร้าง
ขับไปเรื่อย ๆๆ ทางเริ่มแคบลง แทบจะสวนกันไม่ได้ แถมซ้ายขวา กลายเป็นคล้ายต้นกก สูงกว่ารถอีก
พอไปถึงปลายทาง มีบ้านร้างเก่า ๆ อยู่ด้านขวามือ ผมกับเพื่อนก็เข้าไปสำรวจกัน
แต่พอลงรถไปแล้ว ก็เจอวัยรุ่นอีกกลุ่มนึงมาดูเหมือนกัน ทำให้บรรยากาศคลายความน่ากลัวลงไปเยอะ
บ้านนี้ก็เหมือนบ้านร้าง สร้างมะเสร็จ บันไดด้านใน ก็เป็นปูนเก่าพังๆ แต่ผมกะเพื่อนก็ไปสำรวจด้านบน
สรุปหลังนี้ไม่เจออะไรครับ 555 เล่ามาซะนาน ทีนี้มีพี่อีกกลุ่มที่ตามมาชวนไปดูต่อกันอีกที่
เค้าบอกเป็นตึกร้างครับ แถว ๆ รามนี่ละ ผมก็ตามไปกับกรุ๊ปเค้าครับ มีรถอีกสองคันรวมเป็นสามคัน
เดินดูก็ไม่ค่อยน่ากลัวครับอันนี้ อาจจะ อยู่ไม่เปลี่ยวเหมือนหลังแรก แถมมากันหลายคนอีก

พอดูเสร็จพี่อีกคนในกลุ่มก็ชวนไปดูอีกที่ครับ แกบอกเป็นบ้านร้างอยู่ริมน้ำแถวเจริญกรุง
จะไปดูมั้ยมีประวัติด้วย ผมเห็นว่าไปกันสองสามกลุ่ม คุยกันโอเค เลยตกลงครับ ไหน ๆ ก็มาแล้วเอาให้สุด
เราก็ขับรถตามกันไปจนถึงแถวเจริญกรุง ตอนนั้นเวลาประมาณตีสอง ตีสามได้
ขับไปถึงที่นั่น พี่แกลงไปเปิดประตูคล้ายประตูสังกะสีครับ ด้านในเป็นพื้นที่โล่ง ๆ เหมือนจะมีโกดัง แล้วก็คล้าย ๆ ท่าเรือครับ

ในบริเวณนั้นเอง มีบ้านหลังหนึ่งครับ เป็นบ้านเก่าสองชั้น อยู่ริมน้ำ มีต้นไม้ใหญ่ ที่กิ่งก้านของมันมาให้ร่มเงากับหลังนี้เลย
ผมจำภาพนั้นได้ติดตา เราก็เข้าไปสำรวจในบ้านกันครับ เป็นบ้านเก่า ๆ ทางขึ้นชั้นสองอยู่บริเวณด้านหน้าบ้าน และชั้นสองมีระเบียงด้วย
ทีนี้แกก็เล่าประวัติให้ฟังว่า ในบ้านนี้ชั้นสองมีคนผูกคอตายครับ นั่นเอาแล้วไง มีสตอรี่ด้วย
เดี๋ยวพี่จะพาขึ้นไปดู ยังมีผ้าที่เค้าผูกคอติดอยู่เลย ผมก็ขึ้นไปดูครับ มีอยู่จริงด้วยแหะ
ดู ๆ เสร็จก็ลงมาชั้นล่างครับ ก็ต่างคนต่างเดินดูรอบ ๆ กัน ผมก็ลงมาดูลานบริเวณด้านหน้าบ้าน
มองขึ้นไปบริเวณหน้าต่างชั้นสองที่เมื่อกี้ขึ้นไปดูกันมาครับ ทันใดนั้นเอง...

ในความมืดมิดบริเวณหน้าต่างนั้น ผมเห็น มีเงาลาง ๆ สีขาว ๆ เป็นคล้าย เงาของคน
ซึ่งผมค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นผู้หญิงเพราะผมยาวครับ ผมกะถามเพื่อนว่าเห็นไรมั้ย เพื่อนก็บอกไม่เห็นมีไรครับ
ทีนี้ผมเลยเดินไปถามพี่ที่เค้าเล่าประวัติให้ฟังครับ ผมถามเลยว่า
"พี่ครับๆ ที่พี่เล่าให้ฟังมะกี้ คนที่ผูกคอเป็นผู้หญิงป่าวครับ"
แล้วสิ่งที่แกตอบกลับมาทำเอาผมขนลุกเลย "ใช่ครับน้อง เป็นผู้หญิงครับ"
แต่ผมกะไม่ได้บอกในกลุ่มครับว่าตอนนั้นผมเห็นอะไร ขากลับก่อนเข้าบ้าน
แวะนั่งกินข้าวกับเพื่อนตอนตีห้าได้ ก็เล่าให้เพื่อนฟังครับ เพื่อนบอกถ้าเล่าที่บ้านนั้นคงวงแตก 555

มาถึงสิ่งที่ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นได้ก็คือ ผมไปเที่ยวที่แห่งหนึ่งครับ
ปรากฎว่าผมเจอบ้านหลังนี้ครับ แวบแรกที่เห็นนี่ เหมือนเดจาวูเลยครับ ภาพเดียวกันเลย เพราะผมจำภาพบ้านได้ติดตามาก
เป็นบ้านเก่า ๆ บันไดอยู่ด้านหน้า มีต้นไม้ใหญ่ที่ให้กิ่งก้านก็ยังอยู่ นี่เลยครับ บ้านหลังนี้เลย
คิดดูบรรยากาศแบบนี้ตอนผมมายี่สิบปีก่อน มืด ๆ ตอนตีสาม พูดแล้วขนลุกครับ  
ผมเอาภาพมาให้ดูจากเนทนะครับ







ผมเดินสำรวจรอบ ๆ ก็มีบอกประวัติของบ้านอยู่ แถมมีศาลตั้งอยู่ใกล้ๆด้วย
ผมรีบเก็บรูปแล้วส่งไปให้เพื่อนผมที่ไปด้วยกันดูครับ ตอนแรกส่งไปเพื่อนบอกว่าบ้านอะไร
ผมเลยบอกว่าก็ที่เคยไปด้วยกันนั่นไง เค้าก็จำได้ครับ บอกเออๆ ใช่เลย แล้วเพื่อนกะถามว่า ไปเจออยู่ที่ไหนนี่
พอเดากันออกมั้ยครับว่าที่ไหน ผมว่าน่าจะเดาได้นะครับ ที่เที่ยวเปิดใหม่ริมน้ำแถวเจริญกรุง 555

ก็เอามาเล่าสู่กันฟังครับ เหมือนมีคนเคยถามอยู่ในเวปพันทิปนี่แล้ว
พอดีผมไปเจอมาก็เลยมาเล่าให้ฟังกันครับ จบแล้วครับ 555
ปล.ผมเอามาเล่าให้แม่ผมฟัง ปรากฎว่าแม่ผมบอกว่า
     [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ให้ไปค้างบ้านเพื่อนติวหนังสือ ดันขับรถไปดูบ้านร้างซะง้าน ถ้าบอกก็คงโดนดุสิครับ 555