เราสงสัยว่ามันเป็นเรื่องปกติรึเปล่าที่เวลาเราส่องกระจกคนเดียว หน้าตาเราจะมองมุมไหนมันก็ดูโอเคจะดูบริ๊งค์ดูง๊ามงาม 5555

แต่พอออกไปเจอโลกแห่งความเป็นจริงหน้าก็กลับมาเหียกเหมือนเดิม =.,= ไม่บริ๊งค์แล้วอ่ะ
มันเป็นเพราะตอนส่องคนเดียวมันไม่มีใครมาเปรียบเทียบรึเปล่า?
หรือเพราะเราจะหามุมที่ดูดีของเราแบบไม่รู้ตัว?
หรือเพราะหลงตัวเอง!?
เป็นกันมั้ยเอ่ย เป็นกันมั้ยเอ่ย?
เป็นกันมั้ย? เวลาส่องกระจกตัวเองคนเดียว จะรู้สึกดูดีกว่าปกติ -..-
เราสงสัยว่ามันเป็นเรื่องปกติรึเปล่าที่เวลาเราส่องกระจกคนเดียว หน้าตาเราจะมองมุมไหนมันก็ดูโอเคจะดูบริ๊งค์ดูง๊ามงาม 5555
แต่พอออกไปเจอโลกแห่งความเป็นจริงหน้าก็กลับมาเหียกเหมือนเดิม =.,= ไม่บริ๊งค์แล้วอ่ะ
มันเป็นเพราะตอนส่องคนเดียวมันไม่มีใครมาเปรียบเทียบรึเปล่า?
หรือเพราะเราจะหามุมที่ดูดีของเราแบบไม่รู้ตัว?
หรือเพราะหลงตัวเอง!?
เป็นกันมั้ยเอ่ย เป็นกันมั้ยเอ่ย?