ผมขอย้อนกลับไปเมื่อสองอาทิดก่อนนะครับ
ผมมาเยี่ยมญาติที่บางแสน ชลบุรี จุดเริ่มต้นของผมก็คือไปหาดบางแสน ที่เขาว่ากันว่าช่วงนี้น้ำทะเลที่นี่จะใส จนวันนี้แหละครับที่ทำให้ผมได้พบกับเธอ
ตอนที่ผมเห็นเธอครั้งแรก ผมก็สะดุดตาว่าทำไมผู้หญิงคนนี้สูงจัง สำหรับผมเธอน่าจะสูงประมาณ170+
แล้วเธอมาเดินทำอะไรอยู่ริมชายหาดคนเดียว
เธอเดินวนเวียนคนเดียวอยู่นาน
เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ส่วนตัวผมก็นั่งมองเธออยู่นานจนเธอเดินออกไป ผมคิดว่าเธอคงกลับไปแล้ว
สักพักผมก็เดินข้ามถนนไปอีกฝั่งนึงเพื่อจะไปซื้อน้ำที่เซเว่นครับ และผมก็เจอเธอในนั้น ตอนที่ผมเข้าไปเป็นจังหวะที่เธอหันมาพอดีครับเธอมองผมด้วยหน้างงๆ แล้วก็ไปจ่ายเงินครับ ส่วนผมก็ยืนอึ้ง ตอนเห็นไกลๆไม่คิดว่าจะน่ารักแบบนี้ 555
แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าควรจะรีบไปเลือกน้ำจะได้มายืนจ่ายเงินพร้อมๆเธอ
และเหมือนโชคชะตาก็เป็นใจครับเธอยังไม่ได้จ่ายเงิน แต่เธอกำลังยืนเลือกยาที่อยู่ตรงแคชเชียร์ครับ จนผมจ่ายเงินเสร็จ เธอถึงได้จ่ายต่อ
ผมที่จ่ายเสร็จแล้วก็เลยต้องเนียนๆอยู่หน้าเซเว่นรอดูว่าเธอจะไปไหนต่อ แล้วเธอก็มายืนใกล้ๆผมเพื่อจะข้ามถนน ผมที่กำลังอึ้งเพราะมัวแต่มองหน้าเธอ ทำให้ผมข้ามไปไม่ทันเธอครับ พอผมเห็นเธอข้ามไปก็รีบข้ามตาม จนไม่ทันมองรถที่กำลังมา ก็นั่นแหละครับ ผมโดนมอเตอร์ไซค์ที่วิ่งมาอย่างเร็วเฉี่ยวเข้า ผมก็มองขาตัวเองที่รู้สึกจะเคล็ดแล้วลุกไม่ขึ้น บวกกับแผลถลอกนิดหน่อยที่ส่วนอื่นครับ
ตอนนี้แหละ ผมเห็นคนมายืนข้างหน้าผม ซึ่งคนๆนั้นก็คือเธอ เธอนั่งลงและถามผมว่า
เธอ : "เป็นอะไรมากมั๊ยคะ ลุกไหวมั๊ย"
ผม :
ก็อึ้งครับได้แต่มองหน้าเธอ ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร ทั้งเธอและคนที่ขี่มอเตอร์ไซค์เฉี่ยวผม ก็พยุงผมไปนั่ง แล้วเธอก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงอะไรครับ มาจับที่ขาผมแล้วพลิกๆกดๆถามว่าเจ็บมั๊ย ไปรพ.มั๊ย ถามผมเยอะมากครับ
ผมงี้ทำอะไรไม่ถูกเลย ได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรมาก นิดหน่อยเท่านั้น อันที่จริงผมเกรงใจคนที่เฉี่ยวผมด้วยครับ เพราะที่ต้องมาเป็นแบบนี้เพราะผมไม่ได้ดูถนนดีๆเอาแต่มองหน้าเธอคนนั้นอยู่ ก็เลยไม่อยากไปรพ. 555
เธอเลยถามผมว่ามากับใคร ผมเลยบอกว่ามาคนเดียว ขับรถมา เธอเลยบอกว่าจะขับกลับไหวเหรอ คนที่ขี่มอเตอร์ไซค์เฉี่ยวผมเลยเสนอที่จะไปส่งผม แต่ผมไม่ไปเพราะอยากเอารถกลับไปด้วย เราเลยตกลงกันว่าจะให้ญาติผมมารับกลับครับ
ซึ่งเธอกับคนขี่มอเตอร์ไซค์ก็รอญาติเป็นเพื่อนผม ผมนั่งนิ่งอยู่นานไม่รู้จะคุยอะไร มองเธอคุยกับคนขี่มอเตอร์ไซค์แทน555 จนกระทั่งผมเลยถือโอกาสนี้คุยกับเธอครับ เพราะตอนแรกผมเข้าใจว่าเธอจะเรียนแพทย์เพราะเธอมาจับขาผมดูนี่แหละครับ555 เลยได้รู้มาว่าเธอเรียนเภสัชอยู่ที่ม.บูปี1
พอจะชวนเธอคุยต่อเธอก็รับโทรศัพท์เหมือนจะมีธุระต้องไปด่วน ผมเลยไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของเธอเลยครับ
ผมประทับใจในน้ำใจของเธอมากครับ คนเรียนสายนี้เขาน่ารักกันแบบนี้ทุกคนป่าว 555
คิดแล้วก็เสียดายครับที่นั่งตั้งนานไม่กล้าคุยกับเธอ เลยมาตั้งกระทู้ในพันทิป เผื่อเธอจะเข้ามาอ่านหรือเภสัชม.บูซักคนจะเข้ามาอ่าน
ลักษณะของเธอ สูง.ผมยาวประมาณนึง ใส่เสื้อคลุมสีชมพูลายจุดสีขาว สะพายกระเป๋าสีดำครับ
อยากรู้จักผู้หญิงคนนึง เรียนเภสัช ม.บู กับน้ำใจที่เธอมีให้ผม
ผมมาเยี่ยมญาติที่บางแสน ชลบุรี จุดเริ่มต้นของผมก็คือไปหาดบางแสน ที่เขาว่ากันว่าช่วงนี้น้ำทะเลที่นี่จะใส จนวันนี้แหละครับที่ทำให้ผมได้พบกับเธอ
ตอนที่ผมเห็นเธอครั้งแรก ผมก็สะดุดตาว่าทำไมผู้หญิงคนนี้สูงจัง สำหรับผมเธอน่าจะสูงประมาณ170+
แล้วเธอมาเดินทำอะไรอยู่ริมชายหาดคนเดียว
เธอเดินวนเวียนคนเดียวอยู่นาน
เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ส่วนตัวผมก็นั่งมองเธออยู่นานจนเธอเดินออกไป ผมคิดว่าเธอคงกลับไปแล้ว
สักพักผมก็เดินข้ามถนนไปอีกฝั่งนึงเพื่อจะไปซื้อน้ำที่เซเว่นครับ และผมก็เจอเธอในนั้น ตอนที่ผมเข้าไปเป็นจังหวะที่เธอหันมาพอดีครับเธอมองผมด้วยหน้างงๆ แล้วก็ไปจ่ายเงินครับ ส่วนผมก็ยืนอึ้ง ตอนเห็นไกลๆไม่คิดว่าจะน่ารักแบบนี้ 555
แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าควรจะรีบไปเลือกน้ำจะได้มายืนจ่ายเงินพร้อมๆเธอ
และเหมือนโชคชะตาก็เป็นใจครับเธอยังไม่ได้จ่ายเงิน แต่เธอกำลังยืนเลือกยาที่อยู่ตรงแคชเชียร์ครับ จนผมจ่ายเงินเสร็จ เธอถึงได้จ่ายต่อ
ผมที่จ่ายเสร็จแล้วก็เลยต้องเนียนๆอยู่หน้าเซเว่นรอดูว่าเธอจะไปไหนต่อ แล้วเธอก็มายืนใกล้ๆผมเพื่อจะข้ามถนน ผมที่กำลังอึ้งเพราะมัวแต่มองหน้าเธอ ทำให้ผมข้ามไปไม่ทันเธอครับ พอผมเห็นเธอข้ามไปก็รีบข้ามตาม จนไม่ทันมองรถที่กำลังมา ก็นั่นแหละครับ ผมโดนมอเตอร์ไซค์ที่วิ่งมาอย่างเร็วเฉี่ยวเข้า ผมก็มองขาตัวเองที่รู้สึกจะเคล็ดแล้วลุกไม่ขึ้น บวกกับแผลถลอกนิดหน่อยที่ส่วนอื่นครับ
ตอนนี้แหละ ผมเห็นคนมายืนข้างหน้าผม ซึ่งคนๆนั้นก็คือเธอ เธอนั่งลงและถามผมว่า
เธอ : "เป็นอะไรมากมั๊ยคะ ลุกไหวมั๊ย"
ผม :
ก็อึ้งครับได้แต่มองหน้าเธอ ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร ทั้งเธอและคนที่ขี่มอเตอร์ไซค์เฉี่ยวผม ก็พยุงผมไปนั่ง แล้วเธอก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงอะไรครับ มาจับที่ขาผมแล้วพลิกๆกดๆถามว่าเจ็บมั๊ย ไปรพ.มั๊ย ถามผมเยอะมากครับ
ผมงี้ทำอะไรไม่ถูกเลย ได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรมาก นิดหน่อยเท่านั้น อันที่จริงผมเกรงใจคนที่เฉี่ยวผมด้วยครับ เพราะที่ต้องมาเป็นแบบนี้เพราะผมไม่ได้ดูถนนดีๆเอาแต่มองหน้าเธอคนนั้นอยู่ ก็เลยไม่อยากไปรพ. 555
เธอเลยถามผมว่ามากับใคร ผมเลยบอกว่ามาคนเดียว ขับรถมา เธอเลยบอกว่าจะขับกลับไหวเหรอ คนที่ขี่มอเตอร์ไซค์เฉี่ยวผมเลยเสนอที่จะไปส่งผม แต่ผมไม่ไปเพราะอยากเอารถกลับไปด้วย เราเลยตกลงกันว่าจะให้ญาติผมมารับกลับครับ
ซึ่งเธอกับคนขี่มอเตอร์ไซค์ก็รอญาติเป็นเพื่อนผม ผมนั่งนิ่งอยู่นานไม่รู้จะคุยอะไร มองเธอคุยกับคนขี่มอเตอร์ไซค์แทน555 จนกระทั่งผมเลยถือโอกาสนี้คุยกับเธอครับ เพราะตอนแรกผมเข้าใจว่าเธอจะเรียนแพทย์เพราะเธอมาจับขาผมดูนี่แหละครับ555 เลยได้รู้มาว่าเธอเรียนเภสัชอยู่ที่ม.บูปี1
พอจะชวนเธอคุยต่อเธอก็รับโทรศัพท์เหมือนจะมีธุระต้องไปด่วน ผมเลยไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของเธอเลยครับ
ผมประทับใจในน้ำใจของเธอมากครับ คนเรียนสายนี้เขาน่ารักกันแบบนี้ทุกคนป่าว 555
คิดแล้วก็เสียดายครับที่นั่งตั้งนานไม่กล้าคุยกับเธอ เลยมาตั้งกระทู้ในพันทิป เผื่อเธอจะเข้ามาอ่านหรือเภสัชม.บูซักคนจะเข้ามาอ่าน
ลักษณะของเธอ สูง.ผมยาวประมาณนึง ใส่เสื้อคลุมสีชมพูลายจุดสีขาว สะพายกระเป๋าสีดำครับ