ผมเติบโตขึ้นมาพร้อมกับคำว่า "มีน้อย"

การหาเช้ากินค่ำของพ่อและแม่ซึ่งแทบจะไม่เพียงพอ
ต่อภาระในแต่ละเดือน
ทำให้ผมต้อง "เก็บ" ความอยากได้อยากมีทั้งหมด
"หยุด" ไว้แค่เพียง... ในใจ

เมื่อวันหนึ่งผมเริ่มหาเลี้ยงตัวเองได้... ในช่วงที่ผมเรียนมหาวิทยาลัย

แน่นอนว่าผมไขว่คว้าหาทุกสิ่งที่ผมคิดว่าตัวเองเคย "ขาด"
เพื่อมาเติม "ความต้องการ" ของตัวเองในอดีตของตัวเอง

ผมคิดว่านั่นคือ "ความสุข" ที่พอจะหยิบต้องได้

นอกจากนั้นผมยังเลือกเส้นทางชีวิตของตัวเอง
ด้วยเหตุผลที่ว่า "ผมทำแล้วมีความสุข"

ผมวิ่งหาความสุขตลอดเวลา...
แน่นอนว่า ยิ่งมีความสุข ก็ยิ่ง "วิ่ง" ตาม

แต่เพราะมันคือความสุขที่ไม่ "ถาวร"
ผมเลยต้องวิ่งไขว่คว้าหา "ความสุข" ใส่ตัวตลอดเวลา

จนวันหนึ่ง... น้ำที่ "ขุ่น" ก็เริ่ม "ตกตะกอน"
ผมมองชีวิตตัวเองที่เอาแต่ตอบสนองตัวเองอย่างไม่หยุดยั้ง

ผมโคตรมีความสุขเลย...
แต่คนรอบกายผม กลับเต็มไปด้วย "ความทุกข์"

และนั่นก็กลายเป็นความทุกข์อย่างมหาศาลของผมในทันที

ตอนนี้ผมเลิกหาความสุข "จอมปลอม" แล้วล่ะครับ
ผมกลับมาเริ่มต้นลงมือทำเพื่อคนรอบกายของผม

เวลาผมเห็นคนเหล่านี้ที่เค้ารักผมและผมก็รักเค้านั้น มี "ความสุข"
ผมนั้นมีความสุขที่สุดในโลกเลยล่ะครับ

ผมเรียนรู้ว่า...
บางครั้งความสุขไม่จำเป็นต้องไขว่คว้าอะไรมากมาย
และความสุขก็ไม่จำเป็นต้องใช้ "เงิน" ซื้อเสมอไป..

ผมชอบประโยคหนึ่งของเพลง "ทะเลใจ" ศิลปินวงคาราบาว ที่ว่า...

"หาหัวใจให้เจอ... ก็เป็น สุข"

ครับ... หาหัวใจของคุณให้เจอ !!!

ที่มา https://www.facebook.com/heartsoulhol

ติดตามกระทู้เก่าได้ที่นี่ครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/32956281