สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีเรื่องจะเล่าให้ฟัง
ก่อนอื่นต้องเท้าความว่า จริงๆแล้วพ่อแม่เราไม่ใช่คนจังหวัดชลบุรี แต่เป็นคนต่างจังหวัดมาทำงานที่นี่เลยได้เจอกันที่นี่
แล้วทุกๆเทศกาลก็ต้องกลับบ้านต่างจังหวัดอยู่แล้ว บ้านแม่เราอยู่ที่ราชบุรีค่ะ เป็นบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้ ชั้นล่างเป็นปูน ชั้นบนเป็นไม้
ด้านบนแบ่งเป็นห้องทั้งหมด 5 ห้อง คือ ห้องลูกๆ 4 ห้อง แล้วก็ห้องผีอีก 1 ห้องค่ะ(ที่บ้านแม่เราเป็นคนมอญ เลยมีเรื่องนับถือผีด้วยค่ะ) แล้วก็มีมุขหน้าบ้านอยู่บนชั้นบนของบ้าน
ด้านล่างมีห้องนอนใหญ่ 1 ห้อง ห้องน้ำ 1 ห้อง ห้องโถงใหญ่กลางบ้าน แล้วก็ห้องครัวอีก 1 ห้อง
สมัยก่อนที่บ้านนี้จะมีคนอยู่ทั้งหมด 7 คน คือ ตา(ปัจจุบันเสียแล้ว) ยาย ป้าอีกสองคน แล้วก็น้าอีก 1 คน(ปัจจุบันเสียแล้วเหมือนกันค่ะ) คุณเออ(แม่เลี้ยงของตา) แล้วก็แม่เราค่ะ ส่วนลุงเค้าเพิ่งมาอยู่ตอนช่วงที่เค้าอายุเริ่มมากแล้วค่ะ เพราะลุงเป็นโสดพวกญาติๆเลยต้องคอยดูแล
เราเองก็เคยไปบ้านหลังนี้ตอนช่วงเด็กๆนะคะ เคยไปนอนชั้นบนแต่ไปนอนกับพวกญาติๆค่ะ บรรยากาศแอบน่ากลัวเหมือนกัน
แต่ปัจจุบันบ้านหลังนี้ไม่มีใครอยู่นับตั้งแต่ลุงของเราเสียไปเมื่อหลายเดือนก่อนค่ะ ทุกคนเลยย้ายออกไปอยู่อาคารพาณิชย์ที่แม่เราซื้อไว้ค่ะ
ซึ่งบ้านหลังที่ว่าเนี่ยค่ะเป็นบ้านที่คุณเออเค้าเสีย คือเค้าเสียที่บ้านเลยค่ะ แล้วเป็นบ้านที่ลุงของเราบอกว่าเป็นของเขา ไม่ยกให้ใครด้วย
มันเริ่มจากที่คุณเออเสียเนี่ยแหละค่ะ คนแถวๆนั้นมักจะเจอคุณเออนั่งอยู่ตรงหน้าบ้านตลอด จนปัจจุบันก็ยังมีคนเจออยู่ค่ะ
แม่เคยพูดให้ฟังว่าคุณเออเป็นคนที่รักครอบครัวมาก แล้วก็เป็นห่วงลูกหลานมากๆเลยค่ะ เราก็เลยคิดว่าคุณเออน่าจะเป็นห่วงคนในบ้าน เลยยังไม่ไปไหน
เรื่องแรกจบไปแล้ว มาเริ่มเรื่องที่สองกันค่ะ
เรื่องที่สองเริ่มมาจากลุงของเราเองค่ะ คือเค้าเป็นคนพิการ ต้องมีออดคนพิการติดอยู่ที่บ้านไว้เพื่อความปลอดภัย
แล้วลุงเป็นคนที่หวงบ้านหลังนี้มากค่ะ เค้าบอกว่าจะไม่ยอมยกบ้านให้ใครเด็ดขาด แถมเป็นคนที่กลัวเรื่องความตายมากๆค่ะ เพราะสมัยหนุ่มๆเค้าเกือบตายหลายครั้งแต่ก็รอดมาได้ เลยกลัวความตายมากๆค่ะ
แต่เมื่อหลายเดือนก่อนลุงเราเสียด้วยอาการติดเชื้อในกระแสเลือด บ้านหลังนั้นเลยไม่มีใครอาศัยอีกเลย
ป้าคนโตที่คอยดูแลลุงบอกว่าหลังจากที่ลุงเสียแล้ว ตกกลางคืนไฟในบ้านจะเปิดเองตลอดโดยที่ไม่มีใครอยู่ในบ้านเลย
ที่หนักกว่านั้น ออดคนพิการที่เค้าติดไว้ก็ดังที่สถานีอนามัยตลอดทั้งคืน จนสุดท้ายเจ้าหน้าที่สถานีอนามัยต้องมาเอาออดคนพิการออกเพื่อไม่ให้เสียงดัง
ปัจจุบันยังมีคนเห็นไฟในบ้านเปิดเวลากลางคืนตลอดเลยค่ะ
แม่พูดว่าอาจจะเป็นเพราะเค้าไม่อยากตายด้วยค่ะ เลยมากดออดคนพิการแถมเปิดไฟเพื่อให้คนอื่นมาดูที่บ้าน
ส่วนตัวเรามองว่าทั้งสองคนมีห่วงค่ะ คุณเออก็เป็นห่วงคนในบ้าน ส่วนลุงของเราก็ไม่อยากตาย ทำให้ไปไหนไม่ได้ค่ะ
แล้วคิดยังไงบ้างค่ะ
เรื่องเล่าจากบ้านต่างจังหวัด
ก่อนอื่นต้องเท้าความว่า จริงๆแล้วพ่อแม่เราไม่ใช่คนจังหวัดชลบุรี แต่เป็นคนต่างจังหวัดมาทำงานที่นี่เลยได้เจอกันที่นี่
แล้วทุกๆเทศกาลก็ต้องกลับบ้านต่างจังหวัดอยู่แล้ว บ้านแม่เราอยู่ที่ราชบุรีค่ะ เป็นบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้ ชั้นล่างเป็นปูน ชั้นบนเป็นไม้
ด้านบนแบ่งเป็นห้องทั้งหมด 5 ห้อง คือ ห้องลูกๆ 4 ห้อง แล้วก็ห้องผีอีก 1 ห้องค่ะ(ที่บ้านแม่เราเป็นคนมอญ เลยมีเรื่องนับถือผีด้วยค่ะ) แล้วก็มีมุขหน้าบ้านอยู่บนชั้นบนของบ้าน
ด้านล่างมีห้องนอนใหญ่ 1 ห้อง ห้องน้ำ 1 ห้อง ห้องโถงใหญ่กลางบ้าน แล้วก็ห้องครัวอีก 1 ห้อง
สมัยก่อนที่บ้านนี้จะมีคนอยู่ทั้งหมด 7 คน คือ ตา(ปัจจุบันเสียแล้ว) ยาย ป้าอีกสองคน แล้วก็น้าอีก 1 คน(ปัจจุบันเสียแล้วเหมือนกันค่ะ) คุณเออ(แม่เลี้ยงของตา) แล้วก็แม่เราค่ะ ส่วนลุงเค้าเพิ่งมาอยู่ตอนช่วงที่เค้าอายุเริ่มมากแล้วค่ะ เพราะลุงเป็นโสดพวกญาติๆเลยต้องคอยดูแล
เราเองก็เคยไปบ้านหลังนี้ตอนช่วงเด็กๆนะคะ เคยไปนอนชั้นบนแต่ไปนอนกับพวกญาติๆค่ะ บรรยากาศแอบน่ากลัวเหมือนกัน
แต่ปัจจุบันบ้านหลังนี้ไม่มีใครอยู่นับตั้งแต่ลุงของเราเสียไปเมื่อหลายเดือนก่อนค่ะ ทุกคนเลยย้ายออกไปอยู่อาคารพาณิชย์ที่แม่เราซื้อไว้ค่ะ
ซึ่งบ้านหลังที่ว่าเนี่ยค่ะเป็นบ้านที่คุณเออเค้าเสีย คือเค้าเสียที่บ้านเลยค่ะ แล้วเป็นบ้านที่ลุงของเราบอกว่าเป็นของเขา ไม่ยกให้ใครด้วย
มันเริ่มจากที่คุณเออเสียเนี่ยแหละค่ะ คนแถวๆนั้นมักจะเจอคุณเออนั่งอยู่ตรงหน้าบ้านตลอด จนปัจจุบันก็ยังมีคนเจออยู่ค่ะ
แม่เคยพูดให้ฟังว่าคุณเออเป็นคนที่รักครอบครัวมาก แล้วก็เป็นห่วงลูกหลานมากๆเลยค่ะ เราก็เลยคิดว่าคุณเออน่าจะเป็นห่วงคนในบ้าน เลยยังไม่ไปไหน
เรื่องแรกจบไปแล้ว มาเริ่มเรื่องที่สองกันค่ะ
เรื่องที่สองเริ่มมาจากลุงของเราเองค่ะ คือเค้าเป็นคนพิการ ต้องมีออดคนพิการติดอยู่ที่บ้านไว้เพื่อความปลอดภัย
แล้วลุงเป็นคนที่หวงบ้านหลังนี้มากค่ะ เค้าบอกว่าจะไม่ยอมยกบ้านให้ใครเด็ดขาด แถมเป็นคนที่กลัวเรื่องความตายมากๆค่ะ เพราะสมัยหนุ่มๆเค้าเกือบตายหลายครั้งแต่ก็รอดมาได้ เลยกลัวความตายมากๆค่ะ
แต่เมื่อหลายเดือนก่อนลุงเราเสียด้วยอาการติดเชื้อในกระแสเลือด บ้านหลังนั้นเลยไม่มีใครอาศัยอีกเลย
ป้าคนโตที่คอยดูแลลุงบอกว่าหลังจากที่ลุงเสียแล้ว ตกกลางคืนไฟในบ้านจะเปิดเองตลอดโดยที่ไม่มีใครอยู่ในบ้านเลย
ที่หนักกว่านั้น ออดคนพิการที่เค้าติดไว้ก็ดังที่สถานีอนามัยตลอดทั้งคืน จนสุดท้ายเจ้าหน้าที่สถานีอนามัยต้องมาเอาออดคนพิการออกเพื่อไม่ให้เสียงดัง
ปัจจุบันยังมีคนเห็นไฟในบ้านเปิดเวลากลางคืนตลอดเลยค่ะ
แม่พูดว่าอาจจะเป็นเพราะเค้าไม่อยากตายด้วยค่ะ เลยมากดออดคนพิการแถมเปิดไฟเพื่อให้คนอื่นมาดูที่บ้าน
ส่วนตัวเรามองว่าทั้งสองคนมีห่วงค่ะ คุณเออก็เป็นห่วงคนในบ้าน ส่วนลุงของเราก็ไม่อยากตาย ทำให้ไปไหนไม่ได้ค่ะ
แล้วคิดยังไงบ้างค่ะ