ทะเลาะกันจนถูกสามีทุบตี พ่อสามีอยู่บ้านไม่ลงมาห้ามซักคำ

เรากับสามีมีเรื่องทะเลาะกันซึ่งเรื่องมันเกิดจากความไม่เข้าใจกันเรื่อง ห้ามสูบบุหรี่ในบ้าน แต่คนสูบบุหรี่เป็นพ่อสามี สามีเข้าข้างพ่อว่าสูบบุหรี่ในบ้านได้ ทำสกปรกเท่าไหร่ก็ได้ไม่ต้องเก็บ เพราะเป็นบ้านเค้า ส่วนลูกเรากับเราถ้าอยู่ไม่ได้ก็ให้ออกไปซะ เราเบื่อกับคำพูดที่ถูกไล่ออกจากบ้านมาหลายต่อหลายครั้ง
ซึ่งเมื่อก่อนเราอยู่กันเองสามคนพ่อแม่ลูกทะเลาะกันก็ไม่เคยหนักขนาดนี้ ตอนนี้เหมือนเราเป็นหมา ทำอะไรผิดหมด เถียงจนต้องลงไม้ลงมือกัน เราก็ตะโกนให้คนช่วยว่าผู้ชายบ้านนี้ตีผู้หญิง  พ่อสามีตัวต้นเหตุ อยู่บนบ้านไม่ลงมาห้ามศึก บ่อยลูกชายเค้าตบบ้องหูเรา ดึงผม กระทืบหลัง ฯลฯ อย่างนี้ยังต้องนับถือคนบ้านนี้อีกต่อไปมั้ย แร้งน้ำใจแม้กระทั้งเด็ก ลูกเราสี่ขวบนั้งร้องไห้ เอามือปิดหูสองข้าง นั่งมองพ่อแม่ตีกัน  เกิดมาไม่เคยเจอคนใจดำเหมือนคนบ้านนี้เลย อย่างนี้มันยังคิดว่าเราเป็นคนในครอบครัวอยู่หรอ เพราะสิ่งที่ทำเหมือนเราเป็นแค่ทาสรับใช้ ทุกเรื่อง ไม่มีใครทำอะไรนั่งเป็นคุณชายกันอย่างเดียว เราเอง จ-ศ ออกจากบ้าน 7 โมง ไปส่งลูก ไปทำงาน กลับเข้าบ้านตอนสี่ทุ่ม  วันเสาร์ก็ทำงาน กลับสี่ทุ่ม  มีวันอาทิตย์ครึ่งวันต้องทำงานบ้านทุกสิ่งอย่างคนเดียวให้ทันเที่ยง เพราะต้องพาลูกเข้านอน  บ่ายสองพาออกไปเรียนพิเศษกลับเข้าบ้านตอนทุ่มกว่า ๆ  กลับมานั่งรีดผ้า ขัดห้องน้ำต่อ เป็นแบบนี้ทุกอาทิตย์ แต่กลับถูกไล่ออกจากบ้านเหมือนหมา เหตุผลเพราะไปมีเรื่องกับเจ้าของบ้านเรื่องบุหรี่