ฉันผิดเองมาถึงวันนี้ก็สายเกินไป.
#อยากจะมาแบ่งปันเรื่องราวประสบการณ์เอาไว้เตือนผู้อ่านวันหลังจะได้ทำก่อนคิดไม่มานั่งเสียใจเหมือนฉัน.
ฉันเป็นแแฟนกับทอมมา 1ปี6เดือนแล้วค้ะที่ผ่านมาเขาดีกับฉันมาตลอดเราไม่เคยเลิกกันเราผ่านปัญหาทุกอย่างมาด้วยกันมากมายเริ่มจากเรื่องยายของเขาที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นทอมเราต้องคบกันอย่างปิดบังทำให้ยายเห็นว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน แต่มาถึงสิ้นเดือนตุลาคมฉันได้ไปเข้าค่ายด้วยความที่เราคบกันมานานฉันก็เบื่อๆฉันเจอผู้ชายคนนึงที่ค่ายพี่เค้าน่ารักยิ้มเก่งฉันยอมรับว่าฉันเริ่มชอบพี่เขา แล้วตัวฉันเองก็เริ่มเปลี่ยนไปเริ่มเฉยๆกับแฟนที่เป็นทอมเขาคงทนฉันไม่ไหวเขาส่งข้อความมาบอกฉันว่า
"เราเลิกกันเถอะ" "แต่ถ้าฉันไม่อยากเลิกให้โทรกลับหาเขาเขาจะรอ" แต่ฉันเลือกไม่โทรไปหาเขาหลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์เป็นช่วงที่เขาทำใจแต่ฉันกลับปกติไม่รู้สึกอะไรเลยฉันมีความสุข,ยิ้ม,หัวเราะ แม้ในใจลึกๆแล้วก็เหมือนขาดอะไรไปแต่ก็ยังอวดดี พอเริ่มเข้าอาทิตย์ที่สองฉันเริ่มรู้สึกคิดถึงเขามากๆอยากอยู่กับเขาอยากเห็นเขายิ้มแต่ฉันก็ไม่ได้กลับไป จนมาถึงวันครบรอบ 1ปี7เดือน ฉันไปเที่ยวผับกับเพื่อนยอมรับเลยว่าไม่เคยเมาเท่าวันนั้นมาก่อนเพื่อนบอกว่าฉันเอาแต่คร่ำครวญ,ร้องให้ ไม่ยอมนอนบ่นหาแต่แฟนเก่าเพื่อนทนไม่ไหวด้วยความที่สงสารจึงพาฉันไปส่งที่บ้านแฟนเก่าเขาดีกับฉันเหมือนเคย เขาดูแลเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้างหน้า พาขึ้นไปนอนเรานอนด้วยกันโดยมียายคั่นตรงกลาง แต่ถึงตอนเช้าฉันไปนอนข้างๆกับเขาฉันขอโทษเขาร้องให้กับเขาเขาก็ร้องให้กับฉัน ฉันรู้ตัวแล้วว่าฉันขาดเขาไม่ได้จริงๆจากนั้นเราก็อยู่ด้วยกันทั้งวัน จนฉันกลับมาบ้านตอนเย็นเขาบอกว่าให้เราเลิกคุยกันเลิกยุ่งกันแล้วมันก็เป็นแบบนี้อีกหลายๆครั้งวนไปวนมาแต่สุดท้ายก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ฉันตัดสินใจทำเซอไพรต์ขอคืนดีเขา
"ฉันล้างรูปมาเป็นร้อยๆใบติดตามทางเดิน กระดาษโพสอิทที่แปะเป็นลูกศร รูปที่เราเคยถ่ายด้วยกันฉันจัดวางใส่กระดานแผ่นใหญ่แล้วตั้งวางไว้ระหว่างทางเดิน เขียนคำว่าขอโทษอีกไม่รู้กี่คำแปะเอาไว้ในกระดาษโพสอิทแขวนไว้ตามทางเดิน แล้วตรงกลางเป็นตัวหนังสือเขียนว่า "คืนดีกันนะ ขอโทษ" อัดคลิปขอโทษ คำพูดและความรู้สึกไว้ในไอแพดตั้งไว้ตรงทางเดินพร้อมให้เขาเปิดฟัง มีลูกโป่งเรียงตามทางเดินไปทางกล่องของขวัญกล่องใหญ่ซึ่งฉันอยู่ในนั้น ฉันบอกไว้ในคลิปว่าถ้าเค้าจะกลับมาให้เปิดกล่องของขวัญ"
แต่รู้ไหมคำตอบที่ฉันได้ยินคือ "ขอโทษนะ"และเสียงท้าวที่เดินจากไป ฉันรู้สึกว่าไม่เคยเสียใจเท่านี้มาก่อนเพื่อนกว่าสิบคนที่ฉันมองเห็นนั่งกอดฉัน ให้กำลังใจ มีน้องคนนึงโทรหาเขาให้เขากลับมา มาคุยกันเขาก็กลับมาเราคุยกันและคิดว่าปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ถ้าวันนึงมันใช่เราคงได้กลับมาคบกัน เค้าบอกฉันว่าถ้าพี่กลับมาเร็วกว่านี้มันคงเป็นไปได้แต่ตอนนี้มันสายเกินไป หลังจากนั้นฉันกลับมาบ้านฉันตัดสินใจบอกผู้ชายคนนั้นไปตามตรงเขาเข้าใจฉันแล้วเราก็เลิกติดต่อกัน ฉันปิดเฟสบุ้คเพื่อไม่ให้ตัวเองได้คุยกับใครฉันตัดสินใจรอเขาแบบนี้ แต่เขากลับมีคนที่เขากำลังคุยอยู่ฉันไม่ได้พูดอะไรคิดเข้าข้างตัวเองว่าวันนึงเขาก็คงคิดแบบฉันว่าเราขาดกันไม่ได้แล้วคงจะกลับมา จนมาถึงวันนี้เขาเลิกคุยกับผู้หญิงคนนั้นแล้วเราต่างไม่คุยกับใครแต่ดูเหมือนเขาก็ยังไม่ลืมผู้หญิงคนนั้นฉันยอม ยอมเห็นสเตตัส ยอมเป็นแค่ตัวเลือก ยอมทุกอย่างเผื่อวันนึงเขาจะกลับมาตอนนี้เราคุยกันปกติแต่ดูเหมือนเขาไม่สนใจฉันเหมือนเมื่อก่อนฉันตรงกับเพลง "กรรมตามสนอง" เลย แล้วเหตุผลที่เขายังไม่กลับมาคงเป็นเพราะไม่อยากทำให้ยายเขาเสียใจเพราะหลังจากเราเลิกกันหนึ่งอาทิตย์เขาเอาแต่ร้องให้จนยายรู้เรื่องทั้งหมด รวมไปถึงเพื่อนของเขา ที่คงจะไม่ชอบฉันแล้วถ้าเพื่อนเขามาอ่านฉันอยากบอกว่าฉันไม่โกรธเพื่อนเขาเลยซักนิดฉันเข้าใจว่าเขาคงรักเพื่อนตัวเองวันนี้ฉันขอโทษที่ดูแลเพื่อนเขาได้ไม่ดีฉันอยากให้เพื่อนเขาให้อภัยกับตัวฉันเปิดโอกาศให้ฉันได้แก้ตัวฉันขอโทษเพื่อนเขาทุกคนด้วยหัวใจยิ้ม และอีกเหตุผลคงเป็นเพราะตัวฉันเองที่ทำเขาเสียใจเขาคงกลัวเจ็บและยังไม่อยากกลับมา และสุดท้าย
ในวันนี้ในตอนนี้ฉันยังรอเขาไหวและยังรักเขาอยู่มากๆวันนั้นฉันทำผิดฉันยอมรับโทษยอมรับทุกอย่าง ฉันยังรอเขาอยู่ทุกวันแม้เขาจะเพ้อในสเตตัสถึง ผญ คนนั้นที่ไม่ใช่ฉันแล้ว ถึงมันจะเจ็บปวดแต่มันก็ปนมาพร้อมกับความสุขเพราะทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันฉันมีความสุข ฉันยังไปหาเขาทุกเย็นโทรคุยกันทุกวันฉันกำลังสร้างทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นใหม่สร้างมันออกมาจากหัวใจ
"อ้วนขอโทษนะ ขอโทษที่ทำให้เสียใจในวันนั้นขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างวันนี้ห้อยขอโอกาศขอแก้ตัวห้อยยังรออ้วนอยู่น้ะ ห้อยรักอ้วนน้ะอั้ยหมูของห้อยคนเดียว"
# ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวประสบการณ์ของฉันขอบคุณค้ะ.
ฉันผิดเองมาถึงวันนี้ก็สายเกินไป.
#อยากจะมาแบ่งปันเรื่องราวประสบการณ์เอาไว้เตือนผู้อ่านวันหลังจะได้ทำก่อนคิดไม่มานั่งเสียใจเหมือนฉัน.
ฉันเป็นแแฟนกับทอมมา 1ปี6เดือนแล้วค้ะที่ผ่านมาเขาดีกับฉันมาตลอดเราไม่เคยเลิกกันเราผ่านปัญหาทุกอย่างมาด้วยกันมากมายเริ่มจากเรื่องยายของเขาที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นทอมเราต้องคบกันอย่างปิดบังทำให้ยายเห็นว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน แต่มาถึงสิ้นเดือนตุลาคมฉันได้ไปเข้าค่ายด้วยความที่เราคบกันมานานฉันก็เบื่อๆฉันเจอผู้ชายคนนึงที่ค่ายพี่เค้าน่ารักยิ้มเก่งฉันยอมรับว่าฉันเริ่มชอบพี่เขา แล้วตัวฉันเองก็เริ่มเปลี่ยนไปเริ่มเฉยๆกับแฟนที่เป็นทอมเขาคงทนฉันไม่ไหวเขาส่งข้อความมาบอกฉันว่า
"เราเลิกกันเถอะ" "แต่ถ้าฉันไม่อยากเลิกให้โทรกลับหาเขาเขาจะรอ" แต่ฉันเลือกไม่โทรไปหาเขาหลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์เป็นช่วงที่เขาทำใจแต่ฉันกลับปกติไม่รู้สึกอะไรเลยฉันมีความสุข,ยิ้ม,หัวเราะ แม้ในใจลึกๆแล้วก็เหมือนขาดอะไรไปแต่ก็ยังอวดดี พอเริ่มเข้าอาทิตย์ที่สองฉันเริ่มรู้สึกคิดถึงเขามากๆอยากอยู่กับเขาอยากเห็นเขายิ้มแต่ฉันก็ไม่ได้กลับไป จนมาถึงวันครบรอบ 1ปี7เดือน ฉันไปเที่ยวผับกับเพื่อนยอมรับเลยว่าไม่เคยเมาเท่าวันนั้นมาก่อนเพื่อนบอกว่าฉันเอาแต่คร่ำครวญ,ร้องให้ ไม่ยอมนอนบ่นหาแต่แฟนเก่าเพื่อนทนไม่ไหวด้วยความที่สงสารจึงพาฉันไปส่งที่บ้านแฟนเก่าเขาดีกับฉันเหมือนเคย เขาดูแลเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้างหน้า พาขึ้นไปนอนเรานอนด้วยกันโดยมียายคั่นตรงกลาง แต่ถึงตอนเช้าฉันไปนอนข้างๆกับเขาฉันขอโทษเขาร้องให้กับเขาเขาก็ร้องให้กับฉัน ฉันรู้ตัวแล้วว่าฉันขาดเขาไม่ได้จริงๆจากนั้นเราก็อยู่ด้วยกันทั้งวัน จนฉันกลับมาบ้านตอนเย็นเขาบอกว่าให้เราเลิกคุยกันเลิกยุ่งกันแล้วมันก็เป็นแบบนี้อีกหลายๆครั้งวนไปวนมาแต่สุดท้ายก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม ฉันตัดสินใจทำเซอไพรต์ขอคืนดีเขา
"ฉันล้างรูปมาเป็นร้อยๆใบติดตามทางเดิน กระดาษโพสอิทที่แปะเป็นลูกศร รูปที่เราเคยถ่ายด้วยกันฉันจัดวางใส่กระดานแผ่นใหญ่แล้วตั้งวางไว้ระหว่างทางเดิน เขียนคำว่าขอโทษอีกไม่รู้กี่คำแปะเอาไว้ในกระดาษโพสอิทแขวนไว้ตามทางเดิน แล้วตรงกลางเป็นตัวหนังสือเขียนว่า "คืนดีกันนะ ขอโทษ" อัดคลิปขอโทษ คำพูดและความรู้สึกไว้ในไอแพดตั้งไว้ตรงทางเดินพร้อมให้เขาเปิดฟัง มีลูกโป่งเรียงตามทางเดินไปทางกล่องของขวัญกล่องใหญ่ซึ่งฉันอยู่ในนั้น ฉันบอกไว้ในคลิปว่าถ้าเค้าจะกลับมาให้เปิดกล่องของขวัญ"
แต่รู้ไหมคำตอบที่ฉันได้ยินคือ "ขอโทษนะ"และเสียงท้าวที่เดินจากไป ฉันรู้สึกว่าไม่เคยเสียใจเท่านี้มาก่อนเพื่อนกว่าสิบคนที่ฉันมองเห็นนั่งกอดฉัน ให้กำลังใจ มีน้องคนนึงโทรหาเขาให้เขากลับมา มาคุยกันเขาก็กลับมาเราคุยกันและคิดว่าปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ถ้าวันนึงมันใช่เราคงได้กลับมาคบกัน เค้าบอกฉันว่าถ้าพี่กลับมาเร็วกว่านี้มันคงเป็นไปได้แต่ตอนนี้มันสายเกินไป หลังจากนั้นฉันกลับมาบ้านฉันตัดสินใจบอกผู้ชายคนนั้นไปตามตรงเขาเข้าใจฉันแล้วเราก็เลิกติดต่อกัน ฉันปิดเฟสบุ้คเพื่อไม่ให้ตัวเองได้คุยกับใครฉันตัดสินใจรอเขาแบบนี้ แต่เขากลับมีคนที่เขากำลังคุยอยู่ฉันไม่ได้พูดอะไรคิดเข้าข้างตัวเองว่าวันนึงเขาก็คงคิดแบบฉันว่าเราขาดกันไม่ได้แล้วคงจะกลับมา จนมาถึงวันนี้เขาเลิกคุยกับผู้หญิงคนนั้นแล้วเราต่างไม่คุยกับใครแต่ดูเหมือนเขาก็ยังไม่ลืมผู้หญิงคนนั้นฉันยอม ยอมเห็นสเตตัส ยอมเป็นแค่ตัวเลือก ยอมทุกอย่างเผื่อวันนึงเขาจะกลับมาตอนนี้เราคุยกันปกติแต่ดูเหมือนเขาไม่สนใจฉันเหมือนเมื่อก่อนฉันตรงกับเพลง "กรรมตามสนอง" เลย แล้วเหตุผลที่เขายังไม่กลับมาคงเป็นเพราะไม่อยากทำให้ยายเขาเสียใจเพราะหลังจากเราเลิกกันหนึ่งอาทิตย์เขาเอาแต่ร้องให้จนยายรู้เรื่องทั้งหมด รวมไปถึงเพื่อนของเขา ที่คงจะไม่ชอบฉันแล้วถ้าเพื่อนเขามาอ่านฉันอยากบอกว่าฉันไม่โกรธเพื่อนเขาเลยซักนิดฉันเข้าใจว่าเขาคงรักเพื่อนตัวเองวันนี้ฉันขอโทษที่ดูแลเพื่อนเขาได้ไม่ดีฉันอยากให้เพื่อนเขาให้อภัยกับตัวฉันเปิดโอกาศให้ฉันได้แก้ตัวฉันขอโทษเพื่อนเขาทุกคนด้วยหัวใจยิ้ม และอีกเหตุผลคงเป็นเพราะตัวฉันเองที่ทำเขาเสียใจเขาคงกลัวเจ็บและยังไม่อยากกลับมา และสุดท้าย
ในวันนี้ในตอนนี้ฉันยังรอเขาไหวและยังรักเขาอยู่มากๆวันนั้นฉันทำผิดฉันยอมรับโทษยอมรับทุกอย่าง ฉันยังรอเขาอยู่ทุกวันแม้เขาจะเพ้อในสเตตัสถึง ผญ คนนั้นที่ไม่ใช่ฉันแล้ว ถึงมันจะเจ็บปวดแต่มันก็ปนมาพร้อมกับความสุขเพราะทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันฉันมีความสุข ฉันยังไปหาเขาทุกเย็นโทรคุยกันทุกวันฉันกำลังสร้างทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นใหม่สร้างมันออกมาจากหัวใจ
"อ้วนขอโทษนะ ขอโทษที่ทำให้เสียใจในวันนั้นขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างวันนี้ห้อยขอโอกาศขอแก้ตัวห้อยยังรออ้วนอยู่น้ะ ห้อยรักอ้วนน้ะอั้ยหมูของห้อยคนเดียว"
# ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวประสบการณ์ของฉันขอบคุณค้ะ.