การลืม เป็นการหนี้ปัญหาไหมค่ะ

อย่างทีบอกไว้เลยค่ะ การลืมเรื่องร้ายไป จะเป็นการหนี้ปัญหาจากสิ่งนั้นเลยไหมค่ะ

เราอย่าลืมน่ะ แค่พอมาคิดกูอีกที ปัณหาตรงนั้นไม่ก้ไม่ได้แก้อยู่ดี สักวันมาก้ยังกลับมาไม่ใช่หรอ ? แต่พอเข้าไปแก้กับปัญหามันก็แก้ไม่ได้

คือตอนนี้ เหมือนเราไม่มีเพื่อนแท้เพื่อนสนิทเลยอ่ะตอนนี้ (อันที่จริงมันก็มีเหลือแต่ส่วนใหญ่จะเป็นเพื่อนเก่า) ตอนนี้เราไม่มีคนคุยด้วยที่แบบรู้สึกไว้วางใจเขา ไปไหนไปกัน  ไม่มีใครให้เม้าท์กันอบ่างเปิดใจอย่างเมื่อก่อน ร่วมทุกข์ร่วมสุขแบบที่เคย เราไม่อยากสูญเสียความดีดในช่วงมัธยมนี้ไป เราอยากมีเมมโมรี่ที่ดีกับเพื่อนเพื่อน ยิ่งเราได้ยินหลายคนบอกว่า ช่วงมัธยมนี้แหละดีสุด มันยิ่งวิตกกังวลอ่ะ

แล้วพอเห็นเพื่อนคนอื่นเขาไปมีความสุขกันเราก็ยิ่งวิตกจนนไม่รู้จะแก้ยังไงอ่ะ

ขอความกรุณาพี่พี่ในพ้นทิปชาวแนะนำหนูในทางที่ดีหน่อยน่ะค่าา