ขอระบายนะคะ...ความผูกพันธ์และการจากลานี่มันทรมานจริงๆ เหนื่อย

สวัสดีค่ะ จขกท เป็นวัยรุ่นคนนึงที่มีลูกในเวลาที่ไม่เหมาะสม กับผู้ชายที่คบกันมานาน แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะรักเรามากขึ้น "ตัวถ่วง" คือคำนิยามตัวเราในสายตาเค้า แต่ไม่มีใครเกลียดผู้ชายที่เป็นพ่อของลุกได้หรอกค่ะ เรายังรักเค้ามาก และเราก็ยังอยู่ด้วยกัน ในสถานะที่ไม่ค่อยดีเลย
                     สิ่งที่ตามมาหลังจากคลอดน้อง ไม่ใช่ตัวน้อง แต่คือคนรอบข้างและสถานการณ์ทางบ้านที่ไม่ค่อยดี เป็นเหตุณ์ที่ทำให้ต้องเอาลุกไปฝากกับย่าของเค้า แล้วเราขอตัวมาเก็บเงินสร้างตัว วันนี้เป็นวันที่ย่าขึ้นมารับลูกเราไปโดยที่แม่เราตามไปส่ง เราทำแต่งานไม่มีเวลาให้ลูกเลย กลับมาเค้าก็หลับ เราคิดแต่ว่าต้องหาเงิน มาเพื่อพอค่านม ค่าบ้าน ในวัยเท่านี้ เราไม่มีความอยากไปเที่ยวเตรหรือไปทำอะไรเลย เราพึ่งรู้ว่าหัวอกคนเป็นมันทรมานจริงๆ
                      ตอนนี้เราคิดถึงลุกมากเลย เสียใจที่เราทำให้มันดีกว่านี้ไม่ได้ เสียใจที่พ่อของลูกไม่เหมือนเดิม เราอยากให้เค้าคิดเยอะๆอยากให้เค้าสำนึกผิด แต่เราก็คิดว่าเค้าคงไม่เหมือนเดิม การที่เรามีลุกมันคือการกักขังเค้า แต่ให้เลือกย้อนกลับไป เราก็ไม่ทำแท้งอย่างที่เค้าบอก เพราะถึงเราไม่มีเค้า เรายังมีลุก ลูกจะเป็นคนที่รักเรามากที่สุด
                      ในสถานการณ์แบบนี้ เราคงทำได้แค่นั่งร้องไห้ ลูกยังเป็นเด็กน้อยๆ จะรู้ไม๊แม่คิดถึงขนาดไหนน๊า เราไม่เคยคิดว่าการเป็นแม่มันยิ่งใหญ่ขนาดนี้ แต่การที่เรากำลังสร้างชีวิตน้อยๆให้โตขึ้น ตอนนี้นะคะ ถึงเราจะยังไม่มีอะไร แต่อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เราจะตัดใจจากแฟนเราให้ได้ ตอนนี้เราจะขยันทำงาน แล้วลงไปรับลุกขึ้นมา เราต้องทำให้ได้นะคะ
                   ขอบคุณทุกๆคนเลยนะคะที่เข้ามาฟัง เราระบาย คืนนี้คงนอนไม่หลับ และคงอีกหลายคืน บ้านมันเหงาจริงๆ