กระทู้ระบายความเศร้า****เพราะคนทุกคน..ต้องมีช่วงเวลาของการสูญเสีย****

หลายๆคนมีคนที่รักและสนิทที่สุดในชีวิตต่างกัน บางคนสนิทกับพ่อ บางคนสนิทกับแม่
บางคนสนิทกับปู่ ย่า ตา ยาย ต่างกันไป...ซึ่งเราก็เป็นคนหนึ่งที่สนิทกับคุณย่า
ด้วยความที่พ่อและแม่ต้องไปทำงานจนไม่มีเวลาเลี้ยงดู เลยตัดสินใจฝากเราให้คุณย่าเลี้ยงมาตั้งแต่สองขวบ
นับตั้งแต่จำความได้ ก็มีคุณย่าผมสั้นคนนี้เลี้ยงดูมาตลอดจนโต

ด้วยความที่คุณย่าเป็นคนที่พยายามตามสมัยและพยายามไม่หัวโบราณเพื่อการเลี้ยงดูหลานนี้
จึงทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราย่า-หลาน เลยออกแนวเป็นเพื่อนกันได้อีก
คุณย่าชอบพาไปโรงหนัง ชอบพาไปสยาม ชอบพาไปเที่ยวบ่อยๆ .. นี่แหละคุณย่าสุดที่รักของเรา


.....

แล้ววันนึง คุณย่าก็มาด่วนจากไป จากไปที่ที่เราตามไปไม่ได้ จากไปแบบที่ไม่มีเวลาร่ำลากันซักคำ
มันเป็นวันที่โหดร้ายที่สุดอีกวันนึงที่เคยเจอมา ..
"ขอพื้นที่ระบายความในใจซักนิดนะคะ"อาจใช้สรรพนามแทนตัวเอง แบบที่ใช้คุยกับคุณย่านะคะ)

.................................
"คุณย่าคะ เวลานี้ ตอนนี้หนูคิดถึงคุณย่ามากๆ
ทำไมโชคชะตาเล่นตลกกับหนูนักหล่ะ?
ยังไม่มีโอกาสตอบแทนพระคุณที่เลี้ยงหนูมาจนเติบโต คุณย่าก็รีบจากไป
บางครั้งคนเราก็มีความเสียใจแต่ไม่อยากระบายให้ใครรับรู้ถึงความอ่อนแอ
แต่นี่เป็นเรื่องเดียวที่เจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึง ..ผู้หญิงที่ดีที่สุดคนหนึ่งในชีวิต
คุณย่าที่รัก ,คุณย่าคนเก่ง

ผู้หญิงที่สอนหนังสือคนแรก(สอนไป ดุไป กลัวสุดๆไปเลย)
ผู้หญิงที่ไปรับ-ส่งที่โรงเรียนอนุบาล(ตอนไปรับกลับบ้านก็ไม่ยอมซื้อขนมหน้า รร ให้)
ผู้หญิงที่ตีได้เบามือที่สุดแต่หยิกเจ็บใช่เล่น(ตีมือเบาๆ แต่หยิกแขนเจ็บน้ำตาเล็ดเลยนะคุณย่า)
ผู้หญิงที่เย็บปักถักร้อยได้สวยงามประณีตสุดๆ(ดูได้จากเกรดวิชา การงานพื้นฐานอาชีพ)
ผู้หญิงที่ทำอาหารไทยได้เก่งมากๆคนหนึ่ง(อร่อยจริงๆยิ่งนึกยิ่งน้ำตาไหล)
ผู้หญิงที่สอนให้รู้ถึงความอดทนและความประหยัด(สอนแล้วสอนอีก ๆๆ)
ผู้หญิงที่ไปรับเกรดที่โรงเรียนในบ่อยครั้ง(และกลับมาพร้อมใบหน้าที่แปรผันตามเกรด)

อีกมากมายในคำนิยามของผู้หญิงคนนี้ ... หาที่สุดไม่ได้สำหรับหนู
หนูรู้สึกผิดในใจตลอดเวลาที่ไม่มีโอกาสได้ตอบแทนบุญคุณคุณย่า
ไม่ทันที่เราจะได้กอดกันอีกครั้ง ไม่ทันที่จะได้บอกลากันเลยซักคำ
คุณย่าก็ใจร้ายไม่รอกันเลย คุณย่าก็จากไปแบบที่ไม่มีวันกลับ...


คุณย่าคะ ถ้าหากคุณย่าได้ยิน...ได้โปรดฟังเสียงในใจของหนู

"หนูขอโทษที่ทำให้คุณย่าร้องไห้ ขอโทษผู้หญิงที่สวยที่สุดในใจหนู
หนูกราบขออภัยในความดื้อรั้นและทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้จิตใจคุณย่าหม่นหมอง
แต่ได้โปรดจดจำทุกเรื่องราวระหว่างเรา ย่า-หลาน ที่ผ่านมาตลอดเวลาเกือบ20ปี
ได้โปรดจำเฉพาะช่วงเวลาแห่งความสุขของเรา ช่วงเวลาที่เราไปเที่ยวทะเลกันสองคน
ช่วงเวลาที่หัดทำกับข้าวกันสองคน ช่วงเวลาที่คุยโม้กันสนุกสนาน ช่วงเวลาที่เรา
ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข ช่วงเวลาที่คุณย่ากอดหนูและยิ้มให้กันครั้งสุดท้าย ...

ทุกช่วงเวลาที่ดี หนูจำได้หมด คุณย่าได้โปรดจำช่วงเวลาแบบนี้ด้วยนะคะ
แต่ได้โปรดอย่าเหลือความห่วงใยในตัวหลานหัวดื้อรั้นคนนี้ ได้โปรดหลับให้สบายที่สุด
หลับแบบที่คุณย่าเคยพูดอย่างขำๆว่ามันคงจะเป็นการหลับที่ดีและสบายที่สุด
หลานคนนี้ขอเหลือช่วงเวลานับจากนี้ ยึดหลักการใช้ชีวิตตามที่คุณย่าสอนทุกอย่าง
แม้จะไม่มีรูปคู่ระหว่างเรา เพราะคุณย่าไม่ชอบถ่ายรูป
แต่หนูจดจำใบหน้าที่น่ารักและสวยสุดๆของคุณย่าได้ไม่ลืมแน่นอน

หนูไม่ได้สัญญาว่าจะไม่ร้องไห้คิดถึงคุณย่านะ เพราะฉะนั้นขอให้หนูได้ร้องไห้ซักนิดเวลาคิดถึงคุณย่ามากๆๆ
แต่คุณย่าบอกว่าน้ำตามันไม่ช่วยอะไร งั้นหนูจะพยายามร้องไห้น้อยที่สุดก็แล้วกันค่ะ ;)

รักและคิดถึงนะคะ ขอกอดอีกทีได้มั้ยคะ?

..................................


ท้ายที่สุด ขอบคุณพื้นที่นี้ที่ให้ระบายความรู้สึก ขอบคุณและขอโทษล่วงหน้าหากมีใครเสียเวลาเข้ามาอ่านกระทู้หรือคอมเม้น
ใครมีอะไรอยากระบาย ได้ตามสบายเลยนะคะ ถือว่าแลกเปลี่ยนความเศร้ากัน ^^