ผมท้าวความเรื่องทั้งหมดโดยละเอียดก่อน
ผมมีหลานอยู่ 3 คน
หลานสาวคนโต 18 เป็นลูกของพี่ชายคนโต (เขาทิ้งไปมีเมียใหม่ เพราะเมียเขาตาย และหายไปเลย)
หลานสาวคนกลาง 15 เป็นลูกของพี่สาวคนโต (หายตัวไปตั้งแต่ลูกเกิดไม่กลับมาอีกเลย)
หลานสาวคนเล็ก 6 ขวบ เป็นของพี่สาวคนที่ 2 <-- คนนี้คือ คนที่ผมจะพูดในเรื่องนี้
ซึ่งแม่ของหลานหลังจากคลอดออกมาตั้งแต่โรงพยาบาล ไม่เคยดูแลเลยแต่อยู่บ้านเดียวกัน
จนกระทั้งหลานมีอายุถึง 2 ขวบ ผู้เป็นแม่ก็ได้ออกไปอยู่ข้างนอกโดยไม่กลับมาเลยเป็นระยะเวลา 2 ปี
เพราะเขามีสามีใหม่คนที่ 2 ส่วนพ่อของเด็กก็มีเมียใหม่ เด็กผูกผันกับยายมาก เพราะ พ่อและแม่ของเด็กไม่เคยเลี้ยงเลย
แต่ก็ยังโทรมาบ้าง ส่งเงินมาให้ใช้นับจำนวนเงินได้เลยว่าไม่ถึง 1 หมื่นในระยะเวลา 2 ปี
หลังจากนั้นผู้เป็นแม่ ก็เลิกกับสามีคนที่ 2 และกลับมาอยู่บ้านอีกครั้ง
ตอนหลานอายุได้ 4 ขวบ และก็ทำพฤติกรรมเหมือนเดิม อาจจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพราะไม่ดูแล และไม่ส่งเสียไม่หางานทำ
ให้คนที่เป็นตายายและผม หาเงินมาพอมีกินไปวันๆ เป็นระยะเวลาอีก 1 ปี
จากนั้นผู้เป็นแม่ของเด็กก็มี สามีคนที่ 3
แต่ปัญหาคือ สามีคนที่ 3 เคยมีคดีติดคุกมาก่อน เรื่องยาเสพติด และ เคยมาจีบหลานคนที่อายุ 18 และ 15
แต่เรื่องที่มันทุเรศที่สุดคือ ผู้เป็นแม่ของหลานคบลงไปได้ยังไง เอามาทำสามีต่อ และพาเข้ามาอยู่บ้านหลังเดียวกัน
(พอจะเริ่มเข้าใจความรู้สึกของหลานผม คนโต และ คนกลาง ใช่ไหมครับ ว่ามันมองหน้ากันไม่ได้)
ที่นี้มาเข้าเรื่อง
หลังจากเขากลับมาอยู่บ้านโดยมีสามี คนที่ 3 ติดมาด้วย
ลูกของเขา หลานสาวคนเล็กอายุ 6 ขวบของผม ซึ่งพูดได้เลยว่า เขาไม่มีความผูกพันธ์ใดๆ แล้วกับ แม่ของเด็ก และ พฤติกรรม
ที่ครอบครัวผมรับไม่ได้ ที่สุดคือ มานั่งกอด หอมแก้ม นอนหนุนตักกันต่อหน้า ลูกของเขา ทำให้หลานของผมคนนี้
เดินร้องไห้มาประจำ และพูดว่า แม่ของเขารักสามีเขามากกว่า (โตๆแล้ว พฤติกรรมแบบนี้ ถึงแม้จะไม่ใช่ต่อหน้าเด็ก ก็ไม่สมควรทำต่อหน้าคนอื่น)
และเรื่องราวมันก็เริ่มเกิดความขัดแย้งภายในบ้าน เพราะ พาคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านโดยที่เรารับไม่ได้ ไม่รู้ว่าเป็นใคร
แถมงานการไม่ยอมทำ นั่งกินนอนกินทั้ง ครอบครัวของผมทนไม่ไหว แต่ติดที่ว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ สามีคนแรกซื้อไว้ให้
เราเป็นผู้อยู่อาศัยพูดอะไรมากไม่ได้
** นี่คือทะเลาะกันครั้งแรก
ทะเลาะมีปากเสียงกัน แล้วแม่ของเด็กก็บอกว่า
จะพาลูกของเขาไปอยู่ด้วย แล้วให้เลิกเรียกตายาย ผมนี้พูดตรงๆว่า พฤติกรรมแบบนี้ มันไม่ใช่คนแล้ว
ปัญญาจะเลี้ยงตัวเองยังไม่มี จะเอาลูกที่เป็นผู้หญิงไปอยู่ด้วยอีก แถมเขาก็รู้ทั้งรู้ ว่าสามีคนที่ 3 ของเขาเคยมาจีบหลานอีก 2 คน
แล้วแบบนี้ผมจะปล่อยให้ไปอยู่ด้วยได้ยังไง ผมไม่อยากวัวหายแล้วล้อมคอก
ตอนนี้ผมอยากได้คำปรึกษามากๆเลยครับ คือ ผมต้องการให้หลานอยู่กับเราเหมือนเดิม และ ผมก็ไม่อยากจะอยู่ร่วมกับเขา
พ่อ กับ แม่ ผมเขาก็สุดจะทนแล้ว ทะเลาะกัน เขาพูดออกมาว่า (ขอใช้คำพูดที่ตรงตัวที่เขาพูดมาเลยแล้วกันครับ)
- ดาแม่ "กูก็ไม่อยากจะเกิดมาเป็นลูกของพวกหรอก เกิดมาก็ไม่มีสมบัติอะไรให้ ก็เข้าใจแล้วว่า ตอนสาวๆ ทำไมพ่อที่ตบหน้าแม่ เพราะทำนิสัยสัน...แบบนี้เอง"
- ดาพ่อ "ก็เพราะตอนหนุ่มๆชอบเที่ยวสําส่อนเที่ยวผู้หญิงเอาไม่เลือกหน้า ไม่มีหางก็เอาหมด สมบัติถึงไม่มีเก็บเพราะเอาไปแจกให้พวกผู้หญิงหมด"
พ่อผมเขาเป็นโรคหัวใจพึ่งผ่าตัดมาเสร็จได้ 1 ปี พ่อได้ฟังคำนั้นโกรธจนกระทั่งหมดสติไปเลย แล้วเขาก็พูดต่อมาว่า "กูไม่อยากเกิดมาเป็นลูกหรอก ตายๆไปได้ก็ดี ตายไปเลย"
** นี่คือทะเลาะกันครั้งที่สอง
เรื่องเกิดขึ้นแค่ว่า ตามที่ผมพูดมา นั่งกินนอนกินไม่ทำอะไร พ่อ และ ผม เป็นคนหาเงินเข้าบ้าน จ่ายค่าน้ำ ไฟ ซื้อกับข้าว ทุกอย่าง
พ่อเลยทนไม่ไหวเลยพูดไปว่า จะนั่งกินนอนกินแบบนี้อีกนานไหม เมื่อไรจะออกไปหางานทำสักที
เขาก็โมโหเลยและพูดเหมือนคำเดิมๆ "กูไม่อยากเกิดเป็นลูกหรอก" แต่มีเพิ่มมาว่า "พวกอยากไปไหนก็ไป นี่บ้านของกู" พ่อเลยถามว่า "นี่กล้าไล่พ่อกับแม่ออกจากบ้านเลย หรอกูเลี้ยงส่งเสียมาจนจบปริญญาตรี ยังไม่เคยทวงบุญคุณอะไรสักอย่าง" เขาก็ตอบกลับมาว่า "ใช่กูจะไล่นี่มันบ้านของกู" พ่อก็เลยตบหน้าไป
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เขาก็ไล่มาตลอด ไล่แบบเป็นกิจวัตประจำวันเลย พูดดูถูกต่างๆนาๆ ผมก็สุดจะทนแล้ว แต่สงสารหลานทั้ง 3 คน และพอแม่
จะให้ออกไปเช่าบ้านหรือห้องแถวเล็กๆอยู่ ผมก็กลัวเงินไม่พอที่จะจ่ายรายเดือน ผมกับแม่ก็ได้แต่พูดกับพ่อว่า ทนหน่อยนะ กำลังพยายามเก็บเงินซื้อบ้านหลังใหม่ แต่คงใช้เวลาเป็นปีหน่อย "คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก" ผมสงสาร พ่อกับแม่มากๆเลย เขาต้องอยู่แบบระแวงว่า เมื่อไหร่ เขาจะไม่พอใจอะไรขึ้นมาก็จะมาหาเรื่องอีก พอเขากลับมาจากข้างนอกทีไร จะพูดยังไงให้เห็นภาพ พ่อ แม่ ผม แฟนผม หลานคนโต และ คนกลาง เหมือนผึ่งแตกรัง ไปคนละทิศคนละทาง บอกขึ้นห้องก่อนนะไม่อยากมีปัญหา และที่สำคัญมากๆที่สุด หลานผมเป็นโรคหอบขาดยาไม่ได้ เขาเคยพ่นยาให้ ผมนับจำนวนได้เลยวา่ไม่ถึง 10 ครั้ง ซึ่งจริงๆ ต้องทำทุกวันห้ามขาด ยาขยายหลอดลม แล้วเวลาเขาทะเลาะกัน ไม่ว่าจะกับสามีคนที่ 3 หรือกับพ่อแม่ เสียงดังไปถึงข้างบ้าน แล้วเด็กตัวเล็กๆเขาก็กลัวแล้วจะให้มันอยากไปอยู่ด้วยได้ยังไง
พูดไปมันอาจดูเว่อร์ยิ่งกว่าละคร แต่นี่คือชีวิตจริง ที่ผมกำลังจะเป็นบ้าแล้วครับ
ผมก็ไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใครแล้ว ทั้งในด้านชีวิต และ กฏหมาย ช่วยหน่อยครับ
ถามปัญหาเกี่ยวกับการรับเลี้ยงดูบุตร
ผมมีหลานอยู่ 3 คน
หลานสาวคนโต 18 เป็นลูกของพี่ชายคนโต (เขาทิ้งไปมีเมียใหม่ เพราะเมียเขาตาย และหายไปเลย)
หลานสาวคนกลาง 15 เป็นลูกของพี่สาวคนโต (หายตัวไปตั้งแต่ลูกเกิดไม่กลับมาอีกเลย)
หลานสาวคนเล็ก 6 ขวบ เป็นของพี่สาวคนที่ 2 <-- คนนี้คือ คนที่ผมจะพูดในเรื่องนี้
ซึ่งแม่ของหลานหลังจากคลอดออกมาตั้งแต่โรงพยาบาล ไม่เคยดูแลเลยแต่อยู่บ้านเดียวกัน
จนกระทั้งหลานมีอายุถึง 2 ขวบ ผู้เป็นแม่ก็ได้ออกไปอยู่ข้างนอกโดยไม่กลับมาเลยเป็นระยะเวลา 2 ปี
เพราะเขามีสามีใหม่คนที่ 2 ส่วนพ่อของเด็กก็มีเมียใหม่ เด็กผูกผันกับยายมาก เพราะ พ่อและแม่ของเด็กไม่เคยเลี้ยงเลย
แต่ก็ยังโทรมาบ้าง ส่งเงินมาให้ใช้นับจำนวนเงินได้เลยว่าไม่ถึง 1 หมื่นในระยะเวลา 2 ปี
หลังจากนั้นผู้เป็นแม่ ก็เลิกกับสามีคนที่ 2 และกลับมาอยู่บ้านอีกครั้ง
ตอนหลานอายุได้ 4 ขวบ และก็ทำพฤติกรรมเหมือนเดิม อาจจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพราะไม่ดูแล และไม่ส่งเสียไม่หางานทำ
ให้คนที่เป็นตายายและผม หาเงินมาพอมีกินไปวันๆ เป็นระยะเวลาอีก 1 ปี
จากนั้นผู้เป็นแม่ของเด็กก็มี สามีคนที่ 3
แต่ปัญหาคือ สามีคนที่ 3 เคยมีคดีติดคุกมาก่อน เรื่องยาเสพติด และ เคยมาจีบหลานคนที่อายุ 18 และ 15
แต่เรื่องที่มันทุเรศที่สุดคือ ผู้เป็นแม่ของหลานคบลงไปได้ยังไง เอามาทำสามีต่อ และพาเข้ามาอยู่บ้านหลังเดียวกัน
(พอจะเริ่มเข้าใจความรู้สึกของหลานผม คนโต และ คนกลาง ใช่ไหมครับ ว่ามันมองหน้ากันไม่ได้)
ที่นี้มาเข้าเรื่อง
หลังจากเขากลับมาอยู่บ้านโดยมีสามี คนที่ 3 ติดมาด้วย
ลูกของเขา หลานสาวคนเล็กอายุ 6 ขวบของผม ซึ่งพูดได้เลยว่า เขาไม่มีความผูกพันธ์ใดๆ แล้วกับ แม่ของเด็ก และ พฤติกรรม
ที่ครอบครัวผมรับไม่ได้ ที่สุดคือ มานั่งกอด หอมแก้ม นอนหนุนตักกันต่อหน้า ลูกของเขา ทำให้หลานของผมคนนี้
เดินร้องไห้มาประจำ และพูดว่า แม่ของเขารักสามีเขามากกว่า (โตๆแล้ว พฤติกรรมแบบนี้ ถึงแม้จะไม่ใช่ต่อหน้าเด็ก ก็ไม่สมควรทำต่อหน้าคนอื่น)
และเรื่องราวมันก็เริ่มเกิดความขัดแย้งภายในบ้าน เพราะ พาคนอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านโดยที่เรารับไม่ได้ ไม่รู้ว่าเป็นใคร
แถมงานการไม่ยอมทำ นั่งกินนอนกินทั้ง ครอบครัวของผมทนไม่ไหว แต่ติดที่ว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ สามีคนแรกซื้อไว้ให้
เราเป็นผู้อยู่อาศัยพูดอะไรมากไม่ได้
** นี่คือทะเลาะกันครั้งแรก
ทะเลาะมีปากเสียงกัน แล้วแม่ของเด็กก็บอกว่า
จะพาลูกของเขาไปอยู่ด้วย แล้วให้เลิกเรียกตายาย ผมนี้พูดตรงๆว่า พฤติกรรมแบบนี้ มันไม่ใช่คนแล้ว
ปัญญาจะเลี้ยงตัวเองยังไม่มี จะเอาลูกที่เป็นผู้หญิงไปอยู่ด้วยอีก แถมเขาก็รู้ทั้งรู้ ว่าสามีคนที่ 3 ของเขาเคยมาจีบหลานอีก 2 คน
แล้วแบบนี้ผมจะปล่อยให้ไปอยู่ด้วยได้ยังไง ผมไม่อยากวัวหายแล้วล้อมคอก
ตอนนี้ผมอยากได้คำปรึกษามากๆเลยครับ คือ ผมต้องการให้หลานอยู่กับเราเหมือนเดิม และ ผมก็ไม่อยากจะอยู่ร่วมกับเขา
พ่อ กับ แม่ ผมเขาก็สุดจะทนแล้ว ทะเลาะกัน เขาพูดออกมาว่า (ขอใช้คำพูดที่ตรงตัวที่เขาพูดมาเลยแล้วกันครับ)
- ดาแม่ "กูก็ไม่อยากจะเกิดมาเป็นลูกของพวกหรอก เกิดมาก็ไม่มีสมบัติอะไรให้ ก็เข้าใจแล้วว่า ตอนสาวๆ ทำไมพ่อที่ตบหน้าแม่ เพราะทำนิสัยสัน...แบบนี้เอง"
- ดาพ่อ "ก็เพราะตอนหนุ่มๆชอบเที่ยวสําส่อนเที่ยวผู้หญิงเอาไม่เลือกหน้า ไม่มีหางก็เอาหมด สมบัติถึงไม่มีเก็บเพราะเอาไปแจกให้พวกผู้หญิงหมด"
พ่อผมเขาเป็นโรคหัวใจพึ่งผ่าตัดมาเสร็จได้ 1 ปี พ่อได้ฟังคำนั้นโกรธจนกระทั่งหมดสติไปเลย แล้วเขาก็พูดต่อมาว่า "กูไม่อยากเกิดมาเป็นลูกหรอก ตายๆไปได้ก็ดี ตายไปเลย"
** นี่คือทะเลาะกันครั้งที่สอง
เรื่องเกิดขึ้นแค่ว่า ตามที่ผมพูดมา นั่งกินนอนกินไม่ทำอะไร พ่อ และ ผม เป็นคนหาเงินเข้าบ้าน จ่ายค่าน้ำ ไฟ ซื้อกับข้าว ทุกอย่าง
พ่อเลยทนไม่ไหวเลยพูดไปว่า จะนั่งกินนอนกินแบบนี้อีกนานไหม เมื่อไรจะออกไปหางานทำสักที
เขาก็โมโหเลยและพูดเหมือนคำเดิมๆ "กูไม่อยากเกิดเป็นลูกหรอก" แต่มีเพิ่มมาว่า "พวกอยากไปไหนก็ไป นี่บ้านของกู" พ่อเลยถามว่า "นี่กล้าไล่พ่อกับแม่ออกจากบ้านเลย หรอกูเลี้ยงส่งเสียมาจนจบปริญญาตรี ยังไม่เคยทวงบุญคุณอะไรสักอย่าง" เขาก็ตอบกลับมาว่า "ใช่กูจะไล่นี่มันบ้านของกู" พ่อก็เลยตบหน้าไป
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ เขาก็ไล่มาตลอด ไล่แบบเป็นกิจวัตประจำวันเลย พูดดูถูกต่างๆนาๆ ผมก็สุดจะทนแล้ว แต่สงสารหลานทั้ง 3 คน และพอแม่
จะให้ออกไปเช่าบ้านหรือห้องแถวเล็กๆอยู่ ผมก็กลัวเงินไม่พอที่จะจ่ายรายเดือน ผมกับแม่ก็ได้แต่พูดกับพ่อว่า ทนหน่อยนะ กำลังพยายามเก็บเงินซื้อบ้านหลังใหม่ แต่คงใช้เวลาเป็นปีหน่อย "คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก" ผมสงสาร พ่อกับแม่มากๆเลย เขาต้องอยู่แบบระแวงว่า เมื่อไหร่ เขาจะไม่พอใจอะไรขึ้นมาก็จะมาหาเรื่องอีก พอเขากลับมาจากข้างนอกทีไร จะพูดยังไงให้เห็นภาพ พ่อ แม่ ผม แฟนผม หลานคนโต และ คนกลาง เหมือนผึ่งแตกรัง ไปคนละทิศคนละทาง บอกขึ้นห้องก่อนนะไม่อยากมีปัญหา และที่สำคัญมากๆที่สุด หลานผมเป็นโรคหอบขาดยาไม่ได้ เขาเคยพ่นยาให้ ผมนับจำนวนได้เลยวา่ไม่ถึง 10 ครั้ง ซึ่งจริงๆ ต้องทำทุกวันห้ามขาด ยาขยายหลอดลม แล้วเวลาเขาทะเลาะกัน ไม่ว่าจะกับสามีคนที่ 3 หรือกับพ่อแม่ เสียงดังไปถึงข้างบ้าน แล้วเด็กตัวเล็กๆเขาก็กลัวแล้วจะให้มันอยากไปอยู่ด้วยได้ยังไง
พูดไปมันอาจดูเว่อร์ยิ่งกว่าละคร แต่นี่คือชีวิตจริง ที่ผมกำลังจะเป็นบ้าแล้วครับ
ผมก็ไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใครแล้ว ทั้งในด้านชีวิต และ กฏหมาย ช่วยหน่อยครับ