เข้ามาอ่านปสกของแต่ละคนที่เจอเหตุการณ์แปลกๆแล้วทำให้คิดถึงเรื่องราวของตัวเอง บางเรื่องอาจจะไม่ใช่เรื่องที่เจอเองโดยตรง แต่เป็นเรื่องที่เรารับรู้มา ไม่ให้เสียเวลา เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
เรื่องที่1 ผู้หญิงในกระจก
อันนี้เป็นเรื่องสมัยเราเด็กๆอายุประมาณ6-7ขวบ เรามีบ้านอยู่แถวดินแดง แต่บ้านเดิมของแม่อยู่แถวบางลำพู มีคุณทวดเราอยู่ ครอบครัวเราจึงแวะไปที่บ้านบางลำพูบ่อยๆ(ครอบครัวเราจะเรียกบ้านคุณทวดว่าบ้านบางลำพูและเรียกบ้านที่เราอยู่ว่าบ้านสะพานควาย) บ้านบางลำพูเป็นบ้านไม้เก่าแก่สองชั้น ไม้กระดานแผ่นใหญ่ๆขนาดเด็กนอนได้สบายๆ เรายังเด็กก็ชอบวิ่งเล่นไปมา ห้องจะต่อๆกัน ในห้องคุณทวดจะมีกระจกบานใหญ่ที่สูงสามารถส่องได้ทั้งตัว เราชอบไปเล่นที่กระจก เพราะแปลกดี(บ้านเรากระจกที่ใหญ่ที่สุดก็เป็นกระจกที่โต๊ะเครื่องแป้ง) ตอนที่เราส่องกระจก เราเห็นผู้หญิงคนนึงค่ะ ยืนอยู่ข้างหลังเรา เธอรูปร่างเล็กๆ แต่งตัวเหมือนคนสมัยร.6 คือใส่เสื้อเหมือนลูกไม้สีขาว สวยแบบไทยๆ เธอยิ้มให้เราอย่างผู้ใหญ่ใจดีเอ็นดูเด็ก แต่ใบหน้าเธอค่อนข้างเศร้า เราจึงหันกลับไปมองข้างหลัง ไม่มีอะไร เราจึงหันกลับมามองในกระจกอีกครั้ง เธอยังอยู่ เรายกมือไหว้ สวัสดีแล้วยิ้มให้เธอ แล้วเดินไปเล่าให้คุณทวดฟัง คุณทวดเราบอกไม่มีอะไรนะ ไม่ต้องกลัว เราไม่กลัวหรอกค่ะ อายุขนาดนั้น ไม่รู้เรื่องผีเผอหรือวิญญาณอะไร แค่รู้สึกว่าแปลกๆ เวลาที่เราไปบ้านบางลำพูก็ยังเห็นเธอในกระจกบ้าง พอเห็นเราจะยกมือไหว้สวัสดีแล้ววิ่งเล่นต่อ เรื่องนี้เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย จนมาเมื่อสักประมาณกลางๆปีนี้ เรานั่งคุยกับพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง(ตามศักดิ์ แต่จริงๆพี่เขาอายุเยอะกว่าเรามาก)ที่เคยอาศัยอยู่ที่บ้านบางลำพู เรื่องโน้นเรื่องนี้แล้วพูดกันถึงเรื่องบ้าน เราคิดถึงเรื่องนี้ได้ เราเลยเล่าให้พี่ฟังแบบขำๆ ว่าเห็นผู้หญิงในกระจก รูปร่างหน้าตาแบบนี้ ใส่ชุดแบบนี้ๆ เราเองก็จำไม่ได้ว่าเราเห็นจริงๆหรือฝัน แต่พี่เราไม่ขำค่ะ พี่เราหน้าซีดแล้วถามว่าเราเคยเห็นเหรอ เราก็อื้อ เห็นตั้งหลายหน พี่เราเลยบอกว่า เธอเป็นภรรยาของคุณทวดผู้ชายเรา เธอรักเด็ก แต่อายุสั้นเพราะป่วยแล้วเสียชีวิตที่บ้านบางลำพู ตั้งแต่พี่สาวเรายังเด็กๆอยู่ เราก็โอเคใช่และ งั้นที่เราเห็นไม่ใช่คนแน่ๆ คือเราเป็นคนที่ชอบเห็นอะไรแบบนี้ จะเรียกว่ามีสัมผัสที่หกก็ไม่ใช่ คือไม่ได้สามารถเห็นหรือสัมผัสได้ตลอด (แต่ไอ้ที่เจอก็เยอะอยู่พอสมควร) แล้วจะมาเล่าใหม่นะคะ ยังมีอีกหลายเรื่อง...
เรื่องแปลกๆที่เคยเจอะเจอ
เรื่องที่1 ผู้หญิงในกระจก
อันนี้เป็นเรื่องสมัยเราเด็กๆอายุประมาณ6-7ขวบ เรามีบ้านอยู่แถวดินแดง แต่บ้านเดิมของแม่อยู่แถวบางลำพู มีคุณทวดเราอยู่ ครอบครัวเราจึงแวะไปที่บ้านบางลำพูบ่อยๆ(ครอบครัวเราจะเรียกบ้านคุณทวดว่าบ้านบางลำพูและเรียกบ้านที่เราอยู่ว่าบ้านสะพานควาย) บ้านบางลำพูเป็นบ้านไม้เก่าแก่สองชั้น ไม้กระดานแผ่นใหญ่ๆขนาดเด็กนอนได้สบายๆ เรายังเด็กก็ชอบวิ่งเล่นไปมา ห้องจะต่อๆกัน ในห้องคุณทวดจะมีกระจกบานใหญ่ที่สูงสามารถส่องได้ทั้งตัว เราชอบไปเล่นที่กระจก เพราะแปลกดี(บ้านเรากระจกที่ใหญ่ที่สุดก็เป็นกระจกที่โต๊ะเครื่องแป้ง) ตอนที่เราส่องกระจก เราเห็นผู้หญิงคนนึงค่ะ ยืนอยู่ข้างหลังเรา เธอรูปร่างเล็กๆ แต่งตัวเหมือนคนสมัยร.6 คือใส่เสื้อเหมือนลูกไม้สีขาว สวยแบบไทยๆ เธอยิ้มให้เราอย่างผู้ใหญ่ใจดีเอ็นดูเด็ก แต่ใบหน้าเธอค่อนข้างเศร้า เราจึงหันกลับไปมองข้างหลัง ไม่มีอะไร เราจึงหันกลับมามองในกระจกอีกครั้ง เธอยังอยู่ เรายกมือไหว้ สวัสดีแล้วยิ้มให้เธอ แล้วเดินไปเล่าให้คุณทวดฟัง คุณทวดเราบอกไม่มีอะไรนะ ไม่ต้องกลัว เราไม่กลัวหรอกค่ะ อายุขนาดนั้น ไม่รู้เรื่องผีเผอหรือวิญญาณอะไร แค่รู้สึกว่าแปลกๆ เวลาที่เราไปบ้านบางลำพูก็ยังเห็นเธอในกระจกบ้าง พอเห็นเราจะยกมือไหว้สวัสดีแล้ววิ่งเล่นต่อ เรื่องนี้เราไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย จนมาเมื่อสักประมาณกลางๆปีนี้ เรานั่งคุยกับพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง(ตามศักดิ์ แต่จริงๆพี่เขาอายุเยอะกว่าเรามาก)ที่เคยอาศัยอยู่ที่บ้านบางลำพู เรื่องโน้นเรื่องนี้แล้วพูดกันถึงเรื่องบ้าน เราคิดถึงเรื่องนี้ได้ เราเลยเล่าให้พี่ฟังแบบขำๆ ว่าเห็นผู้หญิงในกระจก รูปร่างหน้าตาแบบนี้ ใส่ชุดแบบนี้ๆ เราเองก็จำไม่ได้ว่าเราเห็นจริงๆหรือฝัน แต่พี่เราไม่ขำค่ะ พี่เราหน้าซีดแล้วถามว่าเราเคยเห็นเหรอ เราก็อื้อ เห็นตั้งหลายหน พี่เราเลยบอกว่า เธอเป็นภรรยาของคุณทวดผู้ชายเรา เธอรักเด็ก แต่อายุสั้นเพราะป่วยแล้วเสียชีวิตที่บ้านบางลำพู ตั้งแต่พี่สาวเรายังเด็กๆอยู่ เราก็โอเคใช่และ งั้นที่เราเห็นไม่ใช่คนแน่ๆ คือเราเป็นคนที่ชอบเห็นอะไรแบบนี้ จะเรียกว่ามีสัมผัสที่หกก็ไม่ใช่ คือไม่ได้สามารถเห็นหรือสัมผัสได้ตลอด (แต่ไอ้ที่เจอก็เยอะอยู่พอสมควร) แล้วจะมาเล่าใหม่นะคะ ยังมีอีกหลายเรื่อง...